2016.11.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB4.4511.184.2016.2.MG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.184.2016.2.MG
z 19 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 października 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.184.2016.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 października 2016 r. (data doręczenia 28 października 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 31 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

…. Związek Piłki Nożnej (dalej: Wnioskodawca) jest stowarzyszeniem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855, z późn zm.), oraz związkiem sportowym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857, z późn. zm., dalej: „Ustawa o Sporcie”). Wnioskodawca działa na podstawie statutu (dalej: „Statut”). Ponadto, zgodnie ze Statutem, Wnioskodawca w wykonywaniu swoich zadań przestrzega statutów, regulaminów, innych przepisów Międzynarodowej Federacji Związków Piłki Nożnej (dalej: „FIFA”) oraz Europejskiej Unii Piłkarskiej (dalej: „UEFA”) oraz Polskiego Związku Piłki Nożnej (dalej: „PZPN”) i innych przepisów prawa.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT i korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. wartość sprzedaży opodatkowanej wykonanej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 150 000 zł, przy czym do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Wnioskodawca obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego w tym zakresie. W związku z tym do tej pory Wnioskodawca sporządzał sprawozdanie finansowe w wersji uproszczonej przeznaczonej dla jednostek „mikro”. Od 5 września 2014 r., na mocy przepisów ustawy z 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o rachunkowości, stowarzyszenia i fundacje nieprowadzące działalności gospodarczej mogą stosować uproszczone przepisy o rachunkowości. Po tych zmianach, zgodnie ze znowelizowaną ustawą, wszystkie stowarzyszenia i fundacje nieprowadzące działalności gospodarczej (art. 5 ust. la pkt 2 ustawy) mogą sporządzać uproszczone sprawozdanie finansowe przewidziane dla jednostek „ mikro”.

Wnioskodawca określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące Jego działania. Wszyscy członkowie ….. Związku Piłki Nożnej: zawodnicy, trenerzy, instruktorzy, menedżerowie ds. piłkarzy, sędziowie, działacze piłkarscy i osoby zatrudnione w sporcie piłki nożnej w regionie opolskim zobowiązani są przestrzegać przy realizacji swoich funkcji postanowienia statutów, przepisów, wytycznych i decyzji PZPN, FIFA, UEFA oraz Wnioskodawcy. Zabezpieczeniem wykonania tego zobowiązania jest odpowiedzialność organizacyjna, dyscyplinarna i regulaminowa egzekwowana przez Wnioskodawcę.

Statut określa, że celem działalności Wnioskodawcy m.in. jest:

organizacja, rozwój i popularyzacja sportu piłki nożnej oraz prowadzenie współzawodnictwa sportowego klubów,
podejmowanie działań na rzecz promocji piłkarstwa amatorskiego i nieamatorskiego, w tym profesjonalnego,
ochrona praw i interesów oraz koordynacja działań członków związku, zawodników, trenerów, instruktorów, sędziów i działaczy piłkarskich,
pozyskiwanie środków finansowych i przeznaczenie ich na prowadzenie działalności statutowej Wnioskodawcy,
organizacja szkoleń dla animatorów sportu, trenerów, instruktorów, sędziów i działaczy piłkarskich.

Wnioskodawca, jako podmiot podległy PZPN musi realizować jego polecenia i uchwały, dotyczące funkcjonowania i rozwoju sportu piłkarskiego w Polsce.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek, pod nadzorem PZPN. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być sędzia sportowy, który jest delegowany przez Wnioskodawcę, który to poprzez wypełnienie delegacji dla sędziego określa:

imię i nazwisko sędziego,

czynność: sędzia główny, asystent lub obserwator,

której klasy są to zawody,

termin zawodów,

pomiędzy jakimi drużynami odbędą się zawody,

miejsce zawodów.

Na podstawie tak wypełnionej delegacji, sędzia stawia się we wskazanym terminie i miejscu, aby wykonać określone czynności, następnie wypełnia „Oświadczenie dla celów podatkowych” podając swoje dane identyfikacyjne. Po zakończonym meczu sędzia wypełnia rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego w kwotach określonych przez Wnioskodawcę zawartych w Tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów piłki nożnej na terenie działania Wnioskodawcy – tabela ta została opracowana na podstawie Uchwał PZPN. Wysokość ekwiwalentu zależy od rangi zawodów, a także od roli pełnionej przez sędziego: najwyższy ekwiwalent dostaje sędzia główny, a niższe – sędziowie liniowi i asystenci techniczni.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami, obowiązek wypłaty wynagrodzenia dla sędziów (tzw. ekwiwalentu) spoczywa na klubie, który jest gospodarzem meczu. Inne osoby uprawnione do ekwiwalentu – również wypłacanego przez klub gospodarzy – to obserwatorzy zawodów, którzy recenzują pracę sędziów oraz delegaci sportowi. Rolą tych ostatnich jest m.in. kontrola, czy stadion jest bezpieczny i czy na trybunach nie ma niewłaściwych transparentów, np.: propagujących rasizm lub nawołujących do przemocy.

Wnioskodawca podjął decyzję o umożliwieniu klubom wszystkich klas rozgrywkowych zrzeszonych w ….. Związku, rozliczania delegacji sędziowskich z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy, za wynagrodzeniem mającym na celu częściowe pokrycie kosztów, liczonym od każdego wypłaconego wynagrodzenia sędziowskiego, czyli za każdy mecz rozegrany przez klub – gospodarza meczu, w kwocie 4 zł brutto.

Procedura rozliczania delegacji sędziowskich obejmuje następujące reguły postępowania:

przed rozpoczęciem lub wznowieniem rozgrywek, klub składa do biura Wnioskodawcy deklarację, w której wyraża wolę rozliczania delegacji sędziowskich za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy,
przed zadeklarowanym okresem rozliczeniowym klub zobowiązuje się do wpłacania na rzecz Wnioskodawcy przedpłaty na poczet przyszłych delegacji sędziowskich. Jej wysokość uzależniona jest od klasy rozgrywkowej, w której klub deklaruje rozliczanie delegacji sędziowskich za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy - przedpłata obowiązuje w kwocie wymagalnej za całą rundę rozgrywkową,
klub uprawniony jest do rozliczania delegacji sędziowskich za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy w ramach rozgrywek wybranych na podstawie złożonej deklaracji. Wybór dotyczy wszystkich klas rozgrywkowych, w których występują jego zespoły,
Wnioskodawca wystawia dla klubu rachunek opiewający na kwotę stanowiącą sumę rzeczywistych kosztów poniesionych z tytułu delegacji sędziowskich w ramach wszystkich klas rozgrywkowych, dla których zadeklarowano ich rozliczanie za pośrednictwem Wnioskodawcy, wraz z wynagrodzeniem w kwocie odpowiadającej iloczynowi umówionej kwoty wynagrodzenia i ilości rozliczonych w okresie meczy. Rachunki dla klubów wystawiane są z ostatnim dniem każdego miesiąca,
nadpłaty lub niedopłaty rozliczane są na zakończenie każdej rundy rozgrywkowej.

Każdorazowo po przeprowadzonych zawodach sędziowie zobowiązani są do wystawienia delegacji sędziowskich, natomiast klub do jej potwierdzenia zgodnie z obowiązującymi przepisami. Następnie sędziowie zobowiązani są do dostarczenia prawidłowo wystawionych oraz potwierdzonych przez klub delegacji sędziowskich, do Biura Wnioskodawcy, do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Kwota do wypłaty ma być obliczona następująco: kwota brutto wynikająca z tabeli i określona na podstawie zlecenia, jakiej klasy zawodów dotyczyło sędziowanie, następnie wyliczony będzie podatek dochodowy w wysokości, 18% jako ryczałt w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak obliczony i pobrany podatek Wnioskodawca przekaże do Urzędu Skarbowego do 20 dnia miesiąca, w którym nastąpi wypłata, nie w imieniu własnym, ale jako płatnik na zlecenie opłacających wynagrodzenia Sędziego Klubów Sportowych należących do Wnioskodawcy. Ryczałt 18% pobierany będzie tylko od ekwiwalentów do wysokości 200 zł.

Sędziowie wyznaczani do prowadzenia rozgrywek nie są pracownikami Wnioskodawcy, jak też nie są pracownikami klubów sportowych, nie prowadzą działalności gospodarczej polegającej na sędziowaniu (jest to dla nich działalność wykonywana osobiście). Należna kwota wypłacana jest sędziemu na wskazany rachunek bankowy do 10 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. W przypadku, gdy klub nie dokonał przedpłaty na poczet delegacji sędziowskich, mimo zadeklarowania woli rozliczania ich za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy zobowiązany jest opłacić i rozliczyć delegacje sędziowską samodzielnie.

W obowiązujących terminach ustawowych Wnioskodawca w imieniu zrzeszonych w związku klubów wystawia wymagalne deklaracje podatkowe i wręcza je poszczególnym sędziom.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 31 października 2016 r. Wnioskodawca dodał, że kwota należności nie jest wymieniona w delegacji, mimo to należy wspomnieć, że zostały spełnione wymogi analizowanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten nie określa żadnych wymogów, co do formy owej umowy. Zawierane w powszechnym obrocie umowy o świadczenie usług, nieuregulowane innymi przepisami, do których (na mocy art. 750 Kodeksu cywilnego) stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu często nie przyjmują formy pisemnej. Strony poprzestają na ustaleniach ustnych, nierzadko nie precyzując nawet (w odróżnieniu od rozpatrywanego zdarzenia przyszłego) dokładnej wartości przedmiotu umowy. A jako, że „przepisy nie wymagają dla zawarcia umowy (zlecenia) zachowania formy szczególnej, niezależnie od tego, jakiej czynności prawnej zobowiązał się dokonać przyjmujący zlecenie. W związku z tym może ona zostać zawarta w dowolnej formie, nawet w sposób dorozumiany” (por. Kopaczyńska-Pieczniak Komentarz. Kodeks cywilny. Tom 111. Zobowiązania - część szczególna, LEX 2010). Przepisy dotyczące umowy zlecenia mają charakter względnie obowiązujący i w związku z tym strony tego stosunku prawnego mogą odmiennie w umowie, zgodnie z zasadą swobody umów, określić swe prawa i obowiązki, (por. wyrok SN z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV CSK 168/08, LEX nr 465997). Ponadto, jako że umowa zlecenia dla swej ważności nie musi być sporządzona w określonej formie, istotne jest jedynie, aby strony doszły do porozumienia co do wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy. Takim istotnym postanowieniem jest niewątpliwie wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności.

W tym przypadku delegacja, wystawiana przez Wnioskodawcę, określa:

personalia sędziego (a więc była kierowana do określonej osoby),

czynność, jakiej ma dokonać (sędzia główny, asystent, obserwator),

klasę zawodów, ich termin i miejsce, drużyny, między którymi miały się odbyć zawody.

Wnioskodawca w delegacji nie wskazuje wysokości wynagrodzenia za sędziowanie, kwota ta jednak jest stronom znana. Tabela ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów na terenie działania Wnioskodawcy została opracowana na podstawie Uchwał Zarządu Wnioskodawcy. Wysokość stawek z tabeli jest znana sędziom, współpracującym z Wnioskodawcą, skoro wypełniają oni samodzielnie rachunek, wpisując stawki z tabeli. Zaoferowanie sędziemu prowadzenia wykonywania czynności podczas zawodów określonej klasy, przy określeniu jego funkcji i znajomości przez obie strony (Wnioskodawcy i sędziego) tabeli stawek jest zatem równoznaczne z ustaleniem wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy, w tym również wynagrodzenia.

Należy zaznaczyć, że sędzia piłkarski, któremu Wnioskodawca wystawia delegację – zlecenie do prowadzenia meczu piłkarskiego nie jest pracownikiem Wnioskodawcy (płatnika) i wartość wypłacanych sędziemu przez Wnioskodawcę świadczeń nie jest wyższa niż 200 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zamierza prawidłowo naliczać podatek od osób fizycznych w formie ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla ekwiwalentów do wysokości 200 zł od delegacji sędziowskich, które będzie rozliczał w imieniu Klubów Sportowych zrzeszonych u Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są przesłanki do zastosowania ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy, bowiem:

świadczone usługi przez sędziów sportowych zawarte są w katalogu usług wymienionych w art. 13 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wypłacony ekwiwalent należy więc zakwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście,

sędziowie są delegowani przez Wnioskodawcę do przeprowadzenia zawodów sportowych, co oznacza, że sędziom zostaje zlecone wykonanie określonych czynności,

wartość delegacji jest określona poprzez wskazanie w niej klasy zawodów i na tej podstawie określona jest kwota ekwiwalentu, zgodnie z tabelą, co oznacza, że suma należności za świadczoną usługę jest kwotowo określona,

kwota ekwiwalentu nie przekracza 200 złotych,

usługa jest świadczona przez osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tegoż przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. la ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku płatnicy są zobowiązani przekazywać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (…).

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 art. 42 cyt. ustawy, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT- 11) – art. 41 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast podatnicy, wskazane należności łącznie z pobraną zaliczką winni wykazać z pozostałymi dochodami w zeznaniu rocznym składanym zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 złotych, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18 % przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te - stosownie do art. 30 ust. 8 ustawy – nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej. Natomiast przepis art. 41 ust. 4 cyt. ustawy, obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

W myśl art. 73 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.

Stosownie do art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. Nie dotyczy to jednak wypadków, gdy zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej.

Zastrzeżenie formy pisemnej bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód ze świadków ani dowód z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności. Przepisu tego nie stosuje się, gdy zachowanie formy pisemnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej (art. 74 § 1 Kodeksu cywilnego).

Wnioskodawca w ramach swojej działalności organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być sędzia sportowy, który jest delegowany przez Wnioskodawcę. Sędziowie wyznaczani do prowadzenia rozgrywek nie są pracownikami Wnioskodawcy, jak też nie są pracownikami klubów sportowych, nie prowadzą działalności gospodarczej polegającej na sędziowaniu (jest to dla nich działalność wykonywana osobiście).

Na podstawie wypełnionej delegacji, sędzia stawia się we wskazanym terminie i miejscu, aby wykonać określone czynności, następnie wypełnia „Oświadczenie dla celów podatkowych” podając swoje dane identyfikacyjne. Po zakończonym meczu sędzia wypełnia rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego w kwotach określonych przez Wnioskodawcę zawartych w Tabeli ekwiwalentów dla sędziów zatwierdzanych przez PZPN, jako Polski Związek Sportowy, obserwatorów i delegatów piłki nożnej na terenie działania Wnioskodawcy – tabela ta została opracowana na podstawie Uchwał Zarządu Wnioskodawcy.

Należność za wykonane czynności, określone w delegacji, wypłacane są na podstawie ustalonego przez Związek ekwiwalentu. Ryczałt 18% pobierany jest tylko od ekwiwalentów do wysokości 200 złotych.

Wnioskodawca uważa, że spełnione są przesłanki do zastosowania ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy – normy wyrażone w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

wysokość należności wynika z umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powołanym przepisie ustawodawca nie zawarł żadnego zastrzeżenia dotyczącego rodzaju i formy zawarcia umowy, na mocy której sędzia miałby wykonywać wspomnianą działalność. Wnioskodawca w pisemnej delegacji wydawanej konkretnym osobom o statusie sędziego głównego, asystenta lub obserwatora zleca im sędziowanie zawodów o określonej klasie, odbywających się w oznaczonym terminie pomiędzy konkretnymi drużynami. Delegacja, wystawiana przez Wnioskodawcę, określała personalia sędziego (a więc była kierowana do określonej osoby), czynność, jakiej ma dokonać (sędzia główny, asystent, obserwator), klasę zawodów, ich termin i miejsce, drużyny, między którymi miały się odbyć zawody. Wprawdzie w delegacji Wnioskodawca nie wskazuje wysokości wynagrodzenia za sędziowanie, kwota ta jednak była stronom znana na mocy odrębnych, jawnych dla Sędziego przepisów. Zaoferowanie sędziemu prowadzenia wykonywania czynności podczas zawodów określonej klasy, przy określeniu jego funkcji i znajomości przez obie strony (Wnioskodawcy i sędziego) tabeli stawek było równoznaczne z ustaleniem wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy, w tym również wynagrodzenia. W opisanej sprawie sędzia nie jest pracownikiem Wnioskodawcy (płatnika) i wartość wypłacanych sędziemu przez Wnioskodawcę świadczeń nie jest wyższa niż 200 złotych.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 stycznia 2016 r. sygn. akt II FSK 3268/13. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca prawidłowo będzie naliczał podatek od osób fizycznych w formie ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tegoż przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te - stosownie do art. 30 ust. 8 ustawy - nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej. Natomiast przepis art. 41 ust. 4 cyt. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

wysokość należności wynika z umowy.

Stwierdzić zatem należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem oraz związkiem sportowym. Wnioskodawca działa na podstawie statutu. W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek, pod nadzorem PZPN. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być sędzia sportowy, który jest delegowany przez Wnioskodawcę, który to poprzez wypełnienie delegacji dla sędziego określa: imię i nazwisko sędziego, czynność: sędzia główny, asystent lub obserwator, której klasy są to zawody, termin zawodów, pomiędzy jakimi drużynami odbędą się zawody, miejsce zawodów. Na podstawie tak wypełnionej delegacji, sędzia stawia się we wskazanym terminie i miejscu, aby wykonać określone czynności, następnie wypełnia „Oświadczenie dla celów podatkowych” podając swoje dane identyfikacyjne. Po zakończonym meczu sędzia wypełnia rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego w kwotach określonych przez Wnioskodawcę zawartych w Tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów piłki nożnej na terenie działania Wnioskodawcy – tabela ta została opracowana na podstawie Uchwał PZPN.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami, obowiązek wypłaty wynagrodzenia dla sędziów (tzw. ekwiwalentu) spoczywa na klubie, który jest gospodarzem meczu. Wnioskodawca podjął decyzję o umożliwieniu klubom wszystkich klas rozgrywkowych zrzeszonych u Wnioskodawcy, rozliczania delegacji sędziowskich z tytułu prowadzenia zawodów sportowych, za pośrednictwem Biura Wnioskodawcy, za wynagrodzeniem mającym na celu częściowe pokrycie kosztów, liczonym od każdego wypłaconego wynagrodzenia Sędziowskiego, czyli za każdy mecz rozegrany przez klub – gospodarza meczu, w kwocie 4 zł brutto.

Każdorazowo po przeprowadzonych zawodach sędziowie zobowiązani są do wystawienia delegacji sędziowskich natomiast klub do jej potwierdzenia zgodnie z obowiązującymi przepisami. Następnie sędziowie zobowiązani są do dostarczenia prawidłowo wystawionych oraz potwierdzonych przez klub delegacji sędziowskich, do Biura Wnioskodawcy, do 5 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Ryczałt 18% pobierany będzie tylko od ekwiwalentów do wysokości 200 zł.

W kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za sędziowanie, nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kwota należności − wysokość ekwiwalentów sędziowskich wynika z Tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów, a nie z umów, o których mowa w ww. przepisie. W związku z tym, pomimo że kwota wynagrodzenia określonego na delegacji sędziowskiej nie przekroczy 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych wynagrodzeń regulacji zawartych w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, gdyż wysokość wypłacanego wynagrodzenia nie wynika z zawartej umowy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziów sportowych należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji należy stwierdzić, że do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania naliczanie podatku dochodowego od wynagrodzeń sędziów w formie ryczałtu sędziowskiego w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin