2016.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPP3.4512.662.2016.1.JŻ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.662.2016.1.JŻ
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec dokonanego przed rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,

zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę przed rejestracją jako podatnika VAT czynnego, obowiązku naliczenia podatku oraz prawa do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur VAT (pytanie nr 3) – jest prawidłowe,

prawa do korekty podatku należnego oraz naliczonego (pytanie nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Brytyjska spółka S. Ltd. (zwana dalej „Wnioskodawcą”) zajmuje się hurtowym handlem herbatą. Herbata sprowadzana jest na teren Unii Europejskiej z krajów trzecich i sprzedawana na teranie Unii Europejskiej, jak również poza nim. Wnioskodawca sprowadza towary z kraju trzeciego poprzez port w Hamburgu. W Hamburgu towary przechodzą każdorazowo procedurę celną wwozową, następnie są przemieszczane do innych krajów Unii Europejskiej (wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów własnych).

W sierpniu 2013 roku Wnioskodawca po raz pierwszy dokonał przemieszczenia towarów własnych z Niemiec na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiadał (i nie posiada) własnych magazynów ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce (brak zasobów technicznych oraz personelu własnego). Towar będący własnością Wnioskodawcy był przechowywany w magazynach usługodawców Wnioskodawcy. Wnioskodawca płacił za korzystanie z magazynów w ramach świadczenia przez nich dla Wnioskodawcy kompleksowych usług logistycznych. Usługodawcy Wnioskodawcy byli odpowiedzialni m.in. za obiór towaru, jego przechowywanie w odpowiednich warunkach i wydawanie towaru z magazynu.

Następnie Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie dostaw towaru na terytorium Polski dla podmiotów krajowych, będących polskimi podatnikami VAT czynnymi i posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Spółka jako podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce dokumentowała sprzedaż fakturami z podaniem brytyjskiego numeru identyfikacji podatkowej (brytyjski odpowiednik numeru do VAT-UE) na kwotę netto ze wskazaniem na fakt, iż podatek rozlicza nabywca (mechanizm odwrotnego obciążenia) dla polskich kontrahentów (dalej: „Kontrahenci”). Kontrahenci, z którymi Wnioskodawca składa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, jako nabywcy w deklaracji naliczali VAT należny od kwot netto wskazanych na fakturach Wnioskodawcy. Równocześnie wykazywali w tej samej deklaracji podatek naliczony od zakupów w tej samej kwocie dokonując obniżenia kwoty podatku należnego o tę kwotę podatku naliczonego. Jednakże w wyniku użycia przez spółkę brytyjskiego numeru VAT-UE, Kontrahenci deklarowali wspomniane nabycia nie jako krajową dostawę towarów, w której podatek rozlicza nabywca, lecz jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W momencie dokonywania wyżej wymienionych transakcji Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Rejestracja na potrzeby podatku VAT dokonana w lipcu 2016 r. - numer NIP został nadany Wnioskodawcy decyzją z dnia 20 lipca 2016 r. Równocześnie zarejestrowano Wnioskodawcę jako podatnika VAT-UE. Wnioskodawca w dokumentach rejestracyjnych wskazał, iż rozpoczął działalność opodatkowaną w Polsce w sierpniu 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca dokonując od 2013 r. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec (przemieszczenie towarów własnych) ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającego z deklaracji o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca naliczył podatek należny od w/w nabyć w deklaracjach podatkowych, a deklaracje te odnoszą się do okresów rozliczeniowych, w których Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym ani nie był zarejestrowany na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (rejestracja wsteczna)?
Czy do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., a więc w poprzedzającym formalną rejestrację Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie był zobowiązany do wystawienia faktur z polskim VAT ani do rozliczenia tego podatku w składanych przez niego deklaracjach VAT-7, a Kontrahenci po otrzymaniu faktur netto Wnioskodawcy mieli obowiązek naliczenia podatku jak również prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu dokonania w/w zakupów?
Jeśli stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w punkcie 2 okazałoby się nieprawidłowe, i mechanizm odwrotnego zastosowania nie znalazłby zastosowania do wykonywanych w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. dostaw krajowych, czy Kontrahenci Wnioskodawcy będą mieli prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zawierających VAT, które Wnioskodawca byłby zobowiązany wystawić dla wyżej wymienionych transakcji zgodnie z polskimi przepisami?
Jeśli stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w punkcie 2 okazałoby się nieprawidłowe i mechanizm odwrotnego zastosowania nie znalazłby zastosowania do wykonywanych w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. dostaw krajowych, czy Kontrahenci Wnioskodawcy będą mieli prawo do korekty podatku należnego oraz naliczonego w odniesieniu do transakcji za w/w okres?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie odpowiadającej kwocie podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (przemieszczenie towarów własnych) z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Wspomniany podatek naliczony podlega odliczeniu w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pod warunkiem że Wnioskodawca wykaże kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w odpowiednich deklaracjach podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia dla prawa do odliczenia pozostaje fakt, że w momencie dokonywania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie był zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce, lecz rejestracja ta nastąpiła później.

Należy zauważyć, że dokonywane przez Wnioskodawcę przemieszczenie towarów własnych z Niemiec do Polski, stanowi zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem. Zgodnie zaś z art. 5 ust. 4 Ustawy o VAT, takie nabycie na terytorium kraju podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że Wnioskodawca z tytułu dokonywania czynności opodatkowanych w Polsce był zobowiązany od 15 września 2013 roku do zarejestrowania się w Polsce i rozliczania podatku należnego z tytułu dokonywanych nabyć. Wnioskodawca nie był świadomy tego obowiązku, natomiast natychmiast po powzięciu wiadomości o istnieniu takiego obowiązku dokonał rejestracji i złożył deklaracje VAT-7 za okresy od sierpnia 2013 r., w których wykazuje podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, w okresach, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu ich dokonania.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać, iż w okresie którego dotyczy niniejszy wniosek (2013-2016) przepisy Ustawy o VAT uległy zmianie.

W stosunku do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonywanego od sierpnia 2013 do 31 grudnia 2013 r. obowiązywały następujące przepisy. Art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT stanowił, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów kwotę podatku naliczonego stanowi zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c „kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca (art. 86 ust. 10 pkt 2 Ustawy o VAT).

Do wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonanych od dnia 1 stycznia 2014 r. stosuje się następujące przepisy. Art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z ust. 2 pkt 4 lit. d niniejszego artykułu kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 (przemieszczenie towarów własnych). Zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b Ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Należy zauważyć, że zmiany wyżej wymienionych przepisów są czysto redakcyjne - zasady odliczania pozostały bez zmian. Wnioskodawca, aby mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, powinien spełnić następujące warunki:

być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT,

towary te powinny być wykorzystywane do dokonania czynności opodatkowanych na terytorium Polski,

uwzględnić kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Wnioskodawca jako spółka prowadząca samodzielnie działalność gospodarczą (handlową) jest niewątpliwie podatnikiem w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT (formalny brak rejestracji jako podatnik VAT czynny nie jest przeszkodą). Jak już stwierdzono wyżej wykonuje on na terytorium Polski m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stanowiącego czynność opodatkowaną zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, a towary wprowadzone do Polski są przedmiotem dalszych czynności opodatkowanych - sprzedaży krajowej z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, eksportu. Ponadto Wnioskodawca po zarejestrowaniu się jako podatnik spełnił trzeci warunek konieczny do uzyskania prawa do odliczenia - rozliczył w odpowiednich deklaracjach VAT należny z tytułu przemieszczenia własnych towarów na terytorium Polski. Należy jednakże przywołać art. 88 ust. 4 Ustawy VAT, który stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 Ustawy o VAT, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 Ustawy o VAT. Warto jednak zauważyć, iż rejestracja jako taka nie jest przesłanką do powstania prawa do odliczenia, a jedynie wymogiem formalnym (technicznym). Brak rejestracji nie ma znaczenia dla prawa do odliczenia, co podkreślał wielokrotnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości (m.in. w sprawach C-400/98, C-268/83, C-110/94, C-280/10). Stanowisko to jest ugruntowane również w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2014 r. sygn. I FSK 1005/13, wyrok NSA z 21 grudnia 2006 r., sygn. akt I FSK 378/06, wyrok NSA z 21 listopada 2008 r. sygn. akt I FSK 1600/07) oraz w licznych interpretacjach indywidualnych (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 października 2015 r. IPTPP2/4512-365/15-4/KK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 lipca 2014 r. IPTPP4/443-315/14-4/OS; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 grudnia 2014 r. IPPP2/443-958/14-3/MT; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2014 r. ITPP2/443-1126/13/AP).

W opinii Wnioskodawcy skoro wszystkie wyżej wymienione przesłanki zostały spełnione, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów własnych na terytorium Polski. Na powstanie tego prawa nie ma wpływu fakt, iż rozliczenia podatku należnego i naliczonego Wnioskodawca dokonał po terminie. Takie ograniczenie nie wynika bowiem z przepisów prawa i byłoby sprzeczne z zasadą neutralności.

Stanowisko odnośnie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., a więc w poprzedzającym formalną rejestrację Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy VAT. W związku z tym Kontrahenci Wnioskodawcy mieli obowiązek naliczenia podatku od dostaw krajowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę. Kontrahentom przysługiwało jednocześnie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu tych dostaw zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b Ustawy o VAT. Nie ma przy tym znaczenia, że Kontrahenci (kierując się zagranicznym numerem VAT Wnioskodawcy prawidłowo użytym na fakturze) błędnie zakwalifikowali te dostawy jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku braku przemieszczenia towarów przez granice, dostawy te są dostawą krajową.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 5 i 6 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne nabywające towary, jeżeli:

nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4 Ustawy o VAT,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, i podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 Ustawy o VAT.

Z art. 17 ust. 2 Ustawy VAT wynika natomiast, iż w przypadku spełniania wyżej wymienionych dokonujący dostawy nie rozlicza podatku należnego.

Wnioskodawca dokonywał krajowych dostaw towarów wyłącznie dla polskich podatników zarejestrowanych zgodnie z art. 97 ust. 4 Ustawy o VAT jako podatnik VAT czynny. Wszyscy nabywcy są podmiotami posiadającymi siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Dostawy dokonywane na ich rzecz nie były dokonywane w trybie sprzedaży wysyłkowej. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym warunki wspomniane w punkcie 1 i 2 zostały spełnione. Odnośnie warunku 3, nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca — jako brytyjska spółka - nie posiadał i nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Ponadto do dnia 20 lipca 2016 r. w momencie dokonywania transakcji sprzedaży towarów na terenie Polski Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów podatku VAT na terytorium Polski. Reasumując zostały spełnione wszystkie z wskazanych wyżej przesłanek zastosowania mechanizmu samonaliczenia podatku VAT przez nabywcę towarów. W konsekwencji podatek z tytułu transakcji zrealizowanych przez niego w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. powinien zostać rozliczony przez polskiego nabywcę towarów (na podstawie mechanizmu odwrotnego obciążenia). Zdaniem Wnioskodawcy nabywca towarów miał prawo do wystawienia faktury bez VAT ze wskazaniem, iż podatek rozlicza nabywca, natomiast Kontrahenci Wnioskodawcy po otrzymaniu faktur Wnioskodawcy mieli obowiązek naliczenia podatku jak również prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu dokonania w/w zakupów.

Zdaniem Wnioskodawcy dla stanowiska tego nie ma znaczenia fakt, iż Wnioskodawca od 19 sierpnia 2013 r. był zobowiązany do dokonania rejestracji dla celów podatku VAT w Polsce z tytułu dokonywanych przez niego przemieszczeń towarów własnych oraz fakt jego późniejszej rejestracji na cele VAT w Polsce. Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT użył bowiem sformułowania „podatnik nie jest zarejestrowany”, a nie zwrotu „podatnik nie jest obowiązany do rejestracji”, który został użyty w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Gdyby ustawodawca chciał uzależnić zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia od braku obowiązku rejestracji zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce, posłużyłby się w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a Ustawy o VAT zwrotem „podatnik ten nie jest obowiązany do rejestracji zgodnie z art. 96 ust. 4 Ustawy o VAT”. Fakt, że ustawodawca użył zwrotu „podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 Ustawy o VAT” jednoznacznie wskazuje, że kryterium zastosowanie mechanizmu odwrotnego dla dostawy towarów jest brak faktycznej rejestracji dla celów VAT w Polsce (a fakt samego istnienia takiego obowiązku rejestracyjnego nie ma znaczenia).

Poza literalną wykładnią art. 17 ust 1 pkt 5 Ustawy o VAT, za takim rozumieniem przemawia również zasada pewności prawa. Zgodnie z tą zasadą, podmioty prawa nie mogą znajdować się w niepewności co do swoich praw i obowiązków. Przepisy ustaw zatem muszą być tak formułowane, by obowiązki podmiotów były dla nich jasne. W przypadku dostawy towarów do których znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia należy zwrócić uwagę na fakt, że polski kontrahent dokonujący nabycia towarów od podmiotu zagranicznego powinien opierać się jedynie na obiektywnych i możliwych do ustalenia przesłankach (tj. weryfikacji statusu podatkowego dostawcy). Oznacza to, że polski nabywca towarów dokonujący krajowego nabycia towarów od pomiotu zagranicznego, w momencie dokonywania transakcji nie zarejestrowanego dla celów podatku VAT w Polsce, ma prawo uznać, że jest on zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu transakcji nabycia towaru od podmiotu zagranicznego na podstawie art. 17 ust. 2 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Polski nabywca towarów nie jest bowiem w stanie zweryfikować, czy zagraniczny przedsiębiorca miał obowiązek zarejestrować się w Polsce, czy też nie. Nie jest również w stanie przewidzieć, czy zagraniczny przedsiębiorca takiej rejestracji po fakcie dokona.

Biorąc pod uwagę powyższe, zmiana zasad rozliczenia omawianej transakcji w związku z późniejszą rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego dla celów VAT w Polsce, oznaczałaby złamanie zasady pewności prawa i zaufania obywateli do państwa.

Podsumowując - w opinii Wnioskodawcy podatek VAT z tytułu dostaw towarów dokonywanych przez niego na rzecz polskich kontrahentów w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. powinien zostać rozliczony przez nabywcę przy zastosowaniu tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 2 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT.

Oznacza to, że:

Wnioskodawca nie miał obowiązku rozliczania podatku VAT należnego z tytułu dokonywanych dostaw,

podatnikiem z tytułu tychże dostaw byli Kontrahenci Wnioskodawcy,

Kontrahenci mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu tych dostaw zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b Ustawy o VAT.

Zatem Kontrahenci Wnioskodawcy po otrzymaniu faktur netto od Wnioskodawcy mieli obowiązek naliczenia podatku jak również prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT. W przypadku błędnego zakwalifikowania jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów Kontrahenci dokonają naturalnie stosownych korekt (uwzględniając inny moment powstania obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów i krajowej dostawie, z tytułu której podatek rozlicza nabywca).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 października 2014 r. IPPP3/443-656/14-2/LK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 8 kwietnia 2015 r. IPPP3/4512-2/15-4/ISZ).

Stanowisko odnośnie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu dostaw krajowych dokonywanych w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. dla Kontrahentów. Stanowisko w tej sprawie Wnioskodawca wyraził w uzasadnieniu do pytania 2 niniejszego wniosku o interpretację. Jeśli jednak stanowisko Wnioskodawcy okazałoby się nieprawidłowe, i Wnioskodawca byłby zobowiązany do udokumentowania wyżej wymienionych dostaw polskimi fakturami VAT zawierającymi polski podatek VAT, to zdaniem Wnioskodawcy jego Kontrahenci będą mieli prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych nowowystawionych faktur w okresie, w którym otrzymaliby wyżej wymienione faktury.

Prawo to wynika wprost z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy o VAT. W przypadku krajowej dostawy towarów kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT). Prawo do obniżenia powstałoby jednak nie wcześniej niż obowiązek podatkowy z tytułu tych dostaw, w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę (art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 Ustawy o VAT). W przedstawionym wyżej stanie faktycznym oznaczałoby to, że Kontrahenci mieliby prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego dostaw dokonywanych w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. dopiero w okresie, w którym otrzymaliby faktury Wnioskodawcy zawierające podatek VAT.

Stanowisko odnośnie pytania nr 4

Jeśli stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w punkcie 2 okazałoby się nieprawidłowe i powstałaby konieczność wystawienia przez Wnioskodawcę faktur z podatkiem VAT, to zdaniem Wnioskodawcy Kontrahenci mieliby obowiązek skorygowania transakcji wykazanych dotychczas jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w okresach rozliczeniowych, w których je wykazano (korekta zarówno podatku należnego jak i naliczonego).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT podatnikami są również podmioty dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia powstaje z chwilą wystawienia faktury, lecz nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 20 ust. 5 ustawy o VAT). Zgodnie zaś z art. 9 poprzez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W przypadku opisanych transakcji doszło do nabycia przez Kontrahentów prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, ale towary te w wyniku dostawy nie były wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Przemieszczenie towarów przez granice nie miało miejsca (towary znajdowały się w Polsce). W związku z tym nie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Skoro zaś nabycie nie miało miejsca, to nie powstał odnośnie tych transakcji obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przy którym nabywca był zobowiązany do naliczenia podatku należnego. Kontrahenci mimo otrzymanej od Wnioskodawcy faktury nie powinni wykazywać takiej transakcji w składanych deklaracjach oraz informacjach podatkowych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie. Zadeklarowane przez Kontrahentów wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów (które w rzeczywistości nie miały miejsca) powinny zostać skorygowane (wyzerowane) w deklaracjach i informacjach za okresy, w których zostały pierwotnie błędnie wykazane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec dokonanego przed rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego (pytanie nr 1) jest prawidłowe,

zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę przed rejestracją jako podatnika VAT czynnego, obowiązku naliczenia podatku oraz prawa do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (pytanie nr 2) jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionych faktur VAT (pytanie nr 3) jest prawidłowe,

prawa do korekty podatku należnego oraz naliczonego (pytanie nr 4) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się hurtowym handlem herbatą. Herbata sprowadzana jest na teren Unii Europejskiej z krajów trzecich i sprzedawana na teranie Unii Europejskiej, jak również poza nim.

Wnioskodawca sprowadza towary z kraju trzeciego poprzez port w Hamburgu. W Hamburgu towary przechodzą każdorazowo procedurę celną wwozową, następnie są przemieszczane do innych krajów Unii Europejskiej (wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów własnych).

Następnie Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie dostaw towaru na terytorium Polski dla podmiotów krajowych, będących polskimi podatnikami VAT czynnymi i posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Spółka jako podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce dokumentowała sprzedaż fakturami z podaniem brytyjskiego numeru identyfikacji podatkowej (brytyjski odpowiednik numeru do VAT-UE) na kwotę netto ze wskazaniem na fakt, iż podatek rozlicza nabywca (mechanizm odwrotnego obciążenia) dla polskich kontrahentów. Kontrahenci, z którymi Wnioskodawca składa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, jako nabywcy w deklaracji naliczali VAT należny od kwot netto wskazanych na fakturach Wnioskodawcy. Równocześnie wykazywali w tej samej deklaracji podatek naliczony od zakupów w tej samej kwocie dokonując obniżenia kwoty podatku należnego o tę kwotę podatku naliczonego. Jednakże w wyniku użycia przez spółkę brytyjskiego numeru VAT-UE, Kontrahenci deklarowali wspomniane nabycia nie jako krajową dostawę towarów, w której podatek rozlicza nabywca, lecz jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W momencie dokonywania wyżej wymienionych transakcji Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Rejestracja na potrzeby podatku VAT zawarta dokonana w lipcu 2016 r. - numer NIP został nadany Wnioskodawcy decyzją z dnia 20 lipca 2016 r. Równocześnie zarejestrowano Wnioskodawcę jako podatnika VAT-UE. Wnioskodawca w dokumentach rejestracyjnych wskazał, iż rozpoczął działalność opodatkowaną w Polsce w sierpniu 2013 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca dokonując od 2013 r. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającego z deklaracji o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca naliczył podatek należny od ww. nabyć w deklaracjach podatkowych, a deklaracje te odnoszą się do okresów rozliczeniowych, w których Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym ani nie był zarejestrowany na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

Natomiast, stosownie, do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. d ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18;

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy lub usługobiorcy odpowiednio od świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest usługobiorca, od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.)

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast, stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 13a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., jeżeli podatnik w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10 i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Należy podkreślić, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Natomiast, z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 88 ust. 4 otrzymał brzmienie „obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.”

Stosowanie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie (art. 96 ust. 4 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są (będą) wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto, należy wskazać, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest moment powstania obowiązku podatkowego w podatku należnym u nabywcy, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wskazano, jego realizacja następuje przez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Zatem, należy stwierdzić, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od nabyć poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Aby uprawnienie to zrealizować podatnik musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego wynikającego z deklaracji o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec dokonywanego od sierpnia 2013 r., również w przypadku gdy deklaracje te odnoszą się do okresów rozliczeniowych, w których Wnioskodawca nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym ani nie był zarejestrowany na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca w sierpniu 2013 r. po raz pierwszy dokonał przemieszczenia towarów własnych z Niemiec na terytorium Polski. Następnie Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie dostaw towaru na terytorium Polski dla podmiotów krajowych, będących polskimi podatnikami VAT czynnymi i posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. W momencie dokonywania wyżej wymienionych transakcji Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Rejestracja na potrzeby podatku VAT została dokonana w lipcu 2016 r. - numer NIP został nadany Wnioskodawcy decyzją z dnia 20 lipca 2016 r. Równocześnie zarejestrowano Wnioskodawcę jako podatnika VAT-UE. Wnioskodawca w dokumentach rejestracyjnych wskazał, iż rozpoczął działalność opodatkowaną w Polsce w sierpniu 2013 r. Okoliczności te wskazują, że Wnioskodawca dokonując od sierpnia 2013 r. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a następnie dostawy tych towarów w kraju, zachowywał się jak czynny podatnik podatku VAT, pomimo że na ten dzień formalnie jeszcze nim nie był w zgłoszeniu rejestracyjnym. Zatem, należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z rejestracją na potrzeby podatku VAT, zgodnie z którą rozpoczął działalność opodatkowaną w Polsce w sierpniu 2013 r., spełnił przesłankę posiadania statusu podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia. Tym samym, Wnioskodawca pomimo formalnej rejestracji w lipcu 2016 r., posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Niemiec dokonanego od sierpnia 2013 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 2 dotyczą ustalenia czy do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., a więc w poprzedzającym formalną rejestracja Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, a w konsekwencji Wnioskodawca nie był zobowiązany do wystawienia faktur z polskim VAT ani do rozliczenia tego podatku w składanych przez niego deklaracjach VAT-7, a Kontrahenci po otrzymaniu faktur netto Wnioskodawcy mieli obowiązek naliczenia podatku jak również prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu dokonania ww. zakupów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
1. w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Powołane przepisy wskazują na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium Polski.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu towarów przez nabywcę towarów. Przy czym, w celu zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie ww. przepisu, dokonujący dostawy nie może posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Ponadto w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, dostawca nie może być zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4. Natomiast, nabywcą towarów musi być m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę bądź stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. - dla uznania nabywcy za podatnika - wprowadzono wymóg, aby zagraniczny dostawca towarów nie był zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia w Polsce, dostarczałby podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, lecz zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów nie będzie podatnikiem, tj. zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego lecz obowiązek ten będzie ciążył na dostawcy towaru.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca sprowadza towary z kraju trzeciego poprzez port w Hamburgu. Wnioskodawca nie posiadał (i nie posiada) stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce (brak zasobów technicznych oraz personelu własnego). Spółka jako podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce dokumentowała sprzedaż fakturami z podaniem brytyjskiego numeru identyfikacji podatkowej (brytyjski odpowiednik numeru do VAT-UE) na kwotę netto ze wskazaniem, iż podatek rozlicza nabywca (mechanizm odwrotnego obciążenia) dla polskich kontrahentów. Kontrahenci jako nabywcy w deklaracji naliczali VAT należny od kwot netto wskazanych na fakturach Wnioskodawcy. Równocześnie wykazywali w tej samej deklaracji podatek naliczony od zakupów w tej samej kwocie dokonując obniżenia kwoty podatku należnego o tę kwotę podatku naliczonego. Jednakże w wyniku użycia przez spółkę brytyjskiego numeru VAT-UE, Kontrahenci deklarowali wspomniane nabycia nie jako krajową dostawę towarów, w której podatek rozlicza nabywca, lecz jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W momencie dokonywania wyżej wymienionych transakcji Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Formalnej rejestracji dokonano w lipcu 2016 r. z datą rozpoczęcia działalności od sierpnia 2013 r.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w powołanym art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a, posługują się pojęciem „podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4”. Zatem z literalnej wykładni tego przepisu wynika, że odnosi się on do wykonania przez podatnika czynności rejestracji, zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, a nie wyłącznie do podlegania jej obowiązkowi. Na moment faktycznie dokonywanych dostaw w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. Wnioskodawca nie był podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług. Jednakże, z rejestracji dokonanej w lipcu 2016 r. wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność właśnie w okresie dokonywania dostaw, tj. od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. Jak bowiem Wnioskodawca przedstawił w opisie sprawy, w dokumentach rejestracyjnych wskazał, że rozpoczął działalność opodatkowaną w Polsce w sierpniu 2013 r.

Tym samym, biorąc pod uwagę wskazane okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że nie zostały spełnione przesłanki o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W okresie od 19 sierpnia 2013 r. do momentu zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT w Polsce, Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów na terytorium kraju był podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Jednakże, zgodnie z informacją zawartą w zgłoszeniu rejestracyjnym Wnioskodawca od sierpnia 2013 r. nabył status zarejestrowanego czynnego podatnika VAT w Polsce.

Zatem, w analizowanej sprawie, do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., w którym jak wynika ze zgłoszenia rejestracyjnego Wnioskodawca był podatnikiem VAT czynnym, mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art, 17 ust. 1 pkt 5 ustawy nie znajduje zastosowania, a w konsekwencji Wnioskodawca był zobowiązany do wystawienia faktur z polskim VAT oraz do rozliczenia tego podatku w składanych przez Niego deklaracjach VAT-7.

Jednocześnie, Kontrahenci po otrzymaniu faktur netto od Wnioskodawcy nie mieli obowiązku naliczenia podatku na podstawie mechanizmu odwrotnego obciążenia i równocześnie wykazania podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy z tytułu dokonania ww. transakcji.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu nr 3 i 4 dotyczą ustalenia czy Kontrahenci Wnioskodawcy będą mieli prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zawierających VAT, które Wnioskodawca byłby zobowiązany wystawić dla wyżej wymienionych transakcji zgodnie z polskimi przepisami oraz czy Kontrahenci Wnioskodawcy będą mieli prawo do korekty podatku należnego oraz naliczonego w odniesieniu do transakcji.

Jak wskazał Wnioskodawca, po wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów własnych na terytorium Polski dokonywał dostaw towarów dla podmiotów krajowych, będących polskimi podatnikami VAT czynnymi i posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Kontrahenci jako nabywcy w deklaracji naliczali VAT należny od kwot netto wskazanych na fakturach Wnioskodawcy. Równocześnie wykazywali w tej samej deklaracji podatek naliczony od zakupów w tej samej kwocie dokonując obniżenia kwoty podatku należnego o tę kwotę podatku naliczonego. Jednakże w wyniku użycia przez spółkę brytyjskiego numeru VAT-UE, Kontrahenci deklarowali nabycia nie jako krajową dostawę towarów, w której podatek rozlicza nabywca, lecz jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Należy wskazać, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są (będą) wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w związku z tym, że do dostaw krajowych dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz polskich Kontrahentów w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., nie znajduje zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia i Wnioskodawca zobowiązany był do wystawienia faktur VAT zgodnie z polskimi przepisami, Kontrahenci, zarejestrowani podatnicy podatku VAT, po otrzymaniu od Wnioskodawcy faktur zawierających podatek VAT będą mieli prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, wynikającego z tych faktur.

Jednocześnie, skoro Wnioskodawca na terytorium Polski dokonywał dla podmiotów krajowych dostaw towarów, które wcześniej były przemieszczone przez Wnioskodawcę z terytorium Niemiec, dostawy tych towarów nie stanowiły dla Kontrahentów Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju. W konsekwencji, Kontrahenci Wnioskodawcy będą uprawnieni do dokonania korekty podatku należnego i naliczonego w odniesieniu do transakcji za okres od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ podatkowy informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Strony oraz Zainteresowanych niebędących Stroną. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności posiadania przez podmiot S. Ltd. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Natomiast odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych na poparcie własnego stanowiska, należy zwrócić uwagę na fakt, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygają w odmiennym stanie faktycznym od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Spółkę. W szczególności, w powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji z dnia 6 października 2014 r., IPPP3/443-656/14-2/LK podmiot dla którego została wydana interpretacja począwszy od kwietnia 2012 r. nabywał w Polsce towary i następnie odsprzedawał je klientom zlokalizowanym na terenie Polski oraz Niemiec. W momencie dokonywania przedmiotowych transakcji sprzedaży nie był zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce. W celu prawidłowego rozliczenia podatku VAT z tytułu dokonanych dostaw oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do Niemiec, w kwietniu 2014 r. zarejestrował się jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz jako podatnik VAT-UE. Natomiast, w powołanej interpretacji z dnia 8 kwietnia 2015 r., IPPP3/4512-2/15-4/ISZ podmiot dla którego została wydana interpretacja prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski polegającą m.in. na sprzedaży plastikowych elementów wyposażenia samochodów. W ramach prowadzonej działalności dostarcza od 2009 r. Towary na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, który jest czynnym podatnikiem VAT. Podmiot dokonał również w 2012 r. zakupu maszyn od kontrahentów z innych krajów Unii Europejskiej, które w wyniku zakupu zostały przemieszczone z terytoriów tych krajów na terytorium Polski. Dodatkowo, w 2012 r. dokonał również sprzedaży maszyn znajdujących się w Polsce na rzecz podmiotu zagranicznego nieposiadającego w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca działalności gospodarczej. W momencie dokonywania powyżej opisanych transakcji tj. zakupu od kontrahenta, sprzedaży na rzecz Nabywcy, sprzedaży Maszyn oraz WNT Podmiot nie był (i nadal nie jest) zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. W związku z powyższym w celu prawidłowego rozliczenia VAT z tytułu dokonanych transakcji w grudniu 2014 r. złożył wniosek o rejestrację jako czynny podatnik VAT w Polsce oraz jako podatnik VAT-UE.

Z treści ww. interpretacji nie wynika zatem, że podmioty dla których zostały wydane rozstrzygnięcia dokonały rejestracji wstecznej.

Niemniej jednak rozstrzygnięcie zawarte w przedmiotowej interpretacji jest analogiczne z rozstrzygnięciem w powołanych interpretacjach. Tut. Organ podatkowy uznał bowiem, że w celu zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, dokonujący dostawy nie może posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, a ponadto w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, dostawca nie może być zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4. Jednocześnie tut. Organ uznał, że do dostaw krajowych dokonywanych na rzecz polskich kontrahentów przez Wnioskodawcę w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r., w którym jak wynika ze zgłoszenia rejestracyjnego Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy nie znajduje zastosowania.

Tym samym, powołane przez Spółkę we własnym stanowisku interpretacje nie mogą stanowić poparcia stanowiska Spółki, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do transakcji dokonanych w okresie od 19 sierpnia 2013 r. do 20 lipca 2016 r. będzie miał zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie oraz Zainteresowanym niebędącym Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin