2016.10.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.673.2016.1.IG
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udzielania pożyczek pieniężnych dla podmiotów z siedzibą działalności w Polsce - jest prawidłowe,
zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udzielania pożyczek pieniężnych dla podmiotów z siedzibą działalności poza Polską – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dla transakcji udzielania pożyczek pieniężnych z siedzibą działalności w Polsce i poza Polską.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka", „Wnioskodawca") jest spółką osobową (komandytowo-akcyjną) mającą siedzibę i zarząd na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Spółka specjalizuje się w przejmowaniu ryzyka niewypłacalności dłużników oraz w windykacji wierzytelności. Zgodnie z danymi zawartymi w aktualnym odpisie KRS i statucie Spółki, przedmiotem działalności Wnioskodawcy są ponadto m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (PKD: 64.92.Z) oraz pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD: 66.19.Z).

W związku z charakterem prowadzonej działalności niejednokrotnie zdarza się, iż Wnioskodawca posiadał oraz będzie posiadać nadwyżki środków pieniężnych, w związku z czym udzielał i planuje w przyszłości udzielać pożyczek pieniężnych podmiotom powiązanym (w tym wspólnikom oraz akcjonariuszom Spółki) oraz podmiotom trzecim. Pożyczki udzielane są przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem w postaci prowizji lub odsetek. Pożyczki były udzielane oraz mogą być w przyszłości udzielane podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą z siedzibą w Polsce lub poza Polską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zwolnionych z tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane czynności przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zwolnionych z tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710 z późn. zm.; dalej: „ustawa VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT") podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja pojęcia „towary" została umieszczona w art. 2 pkt 6 ustawy VAT, zgodnie z którym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2016 poz. 380 z późn. zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Powszechnie przyjętym w obrocie gospodarczym sposobem odpłatności za udzielenie pożyczki jest wynagrodzenie wypłacane w formie prowizji lub odsetek od pożyczonej kwoty.

Należy przy tym zaznaczyć, że pieniądze, jako rzeczy sui generis - środki płatnicze służące nabywaniu towarów i usług, niebędące co do zasady przedmiotem obrotu - nie stanowią towarów w myśl ustawy VAT (pogląd ten został potwierdzony m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 stycznia 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-859/15-2/JKu: „pieniądz nie jest towarem, jest jedynie środkiem płatniczym, za który nabywa się towary bądź usługi. Tym samym, przekazywanie środków pieniężnych np. w formie udzielanej pożyczki nie stanowi dostawy towarów, ani też czynności zrównanych z dostawą towarów").

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy udzielanie pożyczek przez Spółkę w warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy VAT, polegające na udzieleniu pożyczkobiorcom finansowania (udostępnieniu pożyczkobiorcom czasowej możliwości korzystania ze środków pieniężnych Spółki) za wynagrodzeniem w postaci prowizji lub odsetek.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika tego podatku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynności odpłatnego udzielania pożyczek są wykonywane przez niego jako podmiot działający w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 cytowanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc się do opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, Wnioskodawca poniżej wskazuje istotne okoliczności przemawiające za uznaniem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności udzielania pożyczek jako wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT:

wykorzystanie przy udzielaniu pożyczek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy - udzielając pożyczek Wnioskodawca występował i będzie każdorazowo występować w umowie pożyczki pod własną firmą;

udzielanie pożyczek w celach zarobkowych, tj. z zamiarem osiągnięcia przychodów z tytułu prowizji/odsetek otrzymanych w wyniku spłaty pożyczek przez pożyczkobiorców;

działanie w sposób zorganizowany, profesjonalny i niezależny - Wnioskodawca udzielając pożyczek każdorazowo zawiera pisemną umowę z danym pożyczkobiorcą, określającą w szczególności warunki wykonania usługi oraz warunki zapłaty wynagrodzenia z tego tytułu;

powtarzalność wykonywania czynności udzielania pożyczek - Wnioskodawca udzielił oraz zamierza udzielać wielu pożyczek różnym podmiotom.

Na intencję prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek wskazuje również statut Wnioskodawcy, gdzie jako przedmiot działalności została wskazana m.in. działalność obejmująca pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że czynności przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy czynności wykonywane przez Spółkę przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią usługę udzielania pożyczek pieniężnych zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Przedstawione powyżej stanowisko uznające świadczenie usług odpłatnego udzielania pożyczek za usługę zwolnioną z VAT znajduje potwierdzenie m.in. w następujących indywidualnych interpretacjach podatkowych:

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lutego 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-824/15-2/JK;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2016 r., sygn. IPPP2/4512-1264/15-2/MMa;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2016 r., sygn. IPPP2/4512-1265/15-2/JO;

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 stycznia 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-859/15-2/JKu;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 marca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-162/15-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udzielania pożyczek pieniężnych dla podmiotów z siedzibą działalności w Polsce jest prawidłowe,
zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udzielania pożyczek pieniężnych dla podmiotów z siedzibą działalności poza Polską jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką osobową (komandytowo-akcyjną) mającą siedzibę i zarząd na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Spółka specjalizuje się w przejmowaniu ryzyka niewypłacalności dłużników oraz w windykacji wierzytelności. Zgodnie z danymi zawartymi w aktualnym odpisie KRS i statucie Spółki, przedmiotem działalności Wnioskodawcy są ponadto m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (PKD: 64.92.Z) oraz pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD: 66.19.Z).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności udzielania pożyczek podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce i poza Polską przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowią świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zwolnionych z tego podatku.

Biorąc pod uwagę opis sprawy, należy stwierdzić, że na podstawie zaprezentowanych powyżej przepisów ustawy, czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczek w zamian za wynagrodzenie (odsetki) będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W sytuacji ich świadczenia na rzecz Pożyczkobiorców z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce, będą one podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy ‒ stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy ‒ w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy ‒ zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem należy stwierdzić, że pożyczki jakie Wnioskodawca udzielał/zamierza udzielać na rzecz Pożyczkobiorców z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w Polsce.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek dla podmiotów z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce jest prawidłowe.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a-28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Usługobiorcy – Pożyczkobiorcy z siedzibą działalności gospodarczej poza Polską, którym Wnioskodawca udziela pożyczek spełniają definicję podatnika, w myśl art. 28a ustawy, bowiem jak wskazał Wnioskodawca są to podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1, 28i, 28j ust. 1 i 2 i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dla usługi będącej przedmiotem zapytania nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia. Zatem usługa udzielania pożyczek świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Pożyczkobiorców z siedzibą działalności gospodarczej poza Polską, którzy nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy (pożyczkobiorcy). Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Zatem należy stwierdzić, że pożyczki jakie, Wnioskodawca udzielał/zamierza udzielać na rzecz Pożyczkobiorców z siedzibą działalności gospodarczej poza Polską nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, dla których miejsce świadczenia znajdować się będzie poza terytorium kraju. W związku z tym, usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju i nie będą korzystały w Polsce ze zwolnienia od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek dla podmiotów z siedzibą działalności gospodarczej poza Polską jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin