Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.703.2016.3.MS
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatkowego w Polsce dywidendy otrzymanej od spółki mającej siedzibę w Danii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatkowego w Polsce dywidendy otrzymanej od spółki mającej siedzibę w Danii.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 7 października 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.703.2016.1.MS (doręczonym w dniu 12 października 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 21 października 2016 r. (data nadania 17 października 2016 r.) wpłynęło do tutejszego Organu uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zawierające prawidłowo wypełnione pełnomocnictwo szczególne na druku PPS-1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – osoba fizyczna, obywatel duński, posiadający od ponad 2 lat rezydencję podatkową na terenie RP (tj. osoba fizyczna posiadająca pracę oraz miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium RP). Wnioskodawca jest również 100% udziałowcem spółki zarejestrowanej na terenie Danii. Przedmiotowa Spółka to holding, odpowiednik polskiej sp. z o.o., której przedmiotem działalności gospodarczej jest posiadanie udziałów kapitałowych w spółkach zależnych i powiązanych, jak również prowadzenie działalności inwestycyjnej oraz inna działalność pokrewna. Spółka rozlicza się podatkowo w Danii.

Wnioskodawca planuje, że z osiągniętego/wypracowanego zysku Spółki duńskiej za rok 2016 r. otrzyma dywidendę w pieniądzu od tej Spółki. Dywidenda za 2016 r. będzie wypłacona/postawiona do dyspozycji Wnioskodawcy w 2017 r.

Z tytułu dywidendy za 2016 r. nie będzie wcześniej wypłacana Wnioskodawcy zaliczka na dywidendę za 2016 r. Na dzień wypłaty/postawienia do dyspozycji Wnioskodawcy dywidendy Spółka wypłacająca będzie w posiadaniu certyfikatu potwierdzającego rezydencję podatkową Wnioskodawcy na terenie RP. Spółka duńska wypłacająca/pozostawiająca do dyspozycji Wnioskodawcy dywidendę nie pobierze w ogóle podatku w Danii jako podatku u źródła, czyli w miejscu powstania dochodu.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w Danii. Nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez położony w Danii zakład, tym samym posiadane wskazane udziały w duńskiej Spółce, z której otrzyma dywidendę nie wiążą się z działalnością takiego zakładu. Udziały w duńskiej Spółce, z tytułu których Wnioskodawcy zostanie wypłacona dywidenda nie wiążą się z działalnością zakładu położonego w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacająca/pozostawiająca do dyspozycji na rzecz będącego rezydentem podatkowym w Polsce Wnioskodawcy w 2017 r. dywidendę z zysku za 2016 r. Spółka duńska zobowiązana będzie do pobrania (opodatkowania na terenie Danii) wynikającego z art. 10 ust. 2 pkt c) Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie dochodu i majątku (Dz. U z 2003 r. Nr 43, poz. 368, z późn. zm.) podatku według stawki 15% dywidendy brutto, który to następnie pobrany w taki sposób podatek zostanie w myśl regulacji art. 22 ust. 1 pkt b) ww. Konwencji zaliczony na poczet 19% podatku od dywidendy w Polsce?
2. W sytuacji niepobrania podatku od dywidendy u źródła czyli w Danii w zeznaniu podatkowym za który rok podatkowy (kalendarzowy) Wnioskodawca powinien wykazać i rozliczyć podatek w całości w Polsce, tj. według stawki 19% z tytułu otrzymanej/postawionej do dyspozycji w 2017 r. dywidendy z zysku Spółki zarejestrowanej w Danii wypracowanego za rok 2016 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, podatek od wypłaconej/postawionej, do dyspozycji w 2017 r. od duńskiej Spółki dywidendy za 2016 r. może w całości zostać opodatkowany w Polsce, tym samym wypłacająca Spółka duńska występująca jako płatnik nie ma obowiązku odprowadzić podatku u źródła, tj. na terenie Danii z tytułu wypłaconej czy też postawionej do dyspozycji Wnioskodawcy dywidendy.

W myśl regulacji art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), Wnioskodawca – osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wskazuje, że od uzyskanych dochodów z dywidend, pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 19%. Ustawodawca podkreśla jednak, że wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowana dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. W zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłacanej od podmiotu z siedzibą na terenie Danii dywidendy na rzecz Wnioskodawcy posiadającego miejsce zamieszkania na terenie RP (posiadającego rezydencję podatkową na terenie RP) zastosowanie będą mieć regulacje wynikające z Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowana i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Art. 10 ust. 1 przedmiotowej Konwencji wskazuje, że dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt c) dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć 15% kwoty dywidendy brutto.

W zakresie unikania podwójnego opodatkowania – art. 22 ust. 1 pkt b) Konwencji wskazuje, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód z dywidendy, który może być opodatkowany w Danii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Danii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Danii.

W odniesieniu do Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że Wnioskodawca jako osoba z miejscem zamieszkania na terenie RP, dywidendę otrzymaną ze Spółki zarejestrowanej na terenie Danii (z siedzibą na terenie Danii) będzie opodatkowywać w Polsce według właściwej stawki 19%. Zgodnie z zapisami powyższej Konwencji, dywidenda ta może zostać opodatkowana w Danii, podatek nie będzie mógł jednak przekroczyć 15% kwoty dywidendy brutto. Tak pobrany w Danii podatek będzie zaliczony na poczet podatku w Polsce. Jednakże wskazane zapisy nie wskazują że Spółka duńska jako płatnik jest zobowiązana do pobrania podatku z tytułu wypłaconej/postawionej do dyspozycji Wnioskodawcy dywidendy (regulacja wskazuje na możliwość, a nie na obowiązek po stronie płatnika).

Dlatego też, według Wnioskodawcy, w sytuacji niepobrania u źródła przez Spółkę duńską podatku od ww. dywidendy w wysokości wynikającej z przedmiotowej Konwencji – podatek od otrzymanej dywidendy będzie w całości opodatkowany w Polsce według właściwej stawki 19%.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie ogólna definicja przychodu (dochodu) i momentu jego powstania wynikająca z regulacji art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym – przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W sytuacji otrzymania dywidendy w pieniądzu przychodem będą wartości pieniężne otrzymane lub postawione do dyspozycji.

Art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy, wskazuje, że od uzyskanych dochodów z dywidend pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 19%. Ustawodawca podkreśla jednak, że wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl regulacji art. 45 ust. 1 wskazanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 3b ww. ustawy, w zeznaniu, o którym mowa wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa między innymi w art. 30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

W nawiązaniu do powyższego, Wnioskodawca w sytuacji niepobrania u źródła, tj. w Danii przez duńską Spółkę podatku od wypłaconej/postawionej do dyspozycji Wnioskodawcy w 2017 r. dywidendy za 2016 r., zobowiązany będzie w myśl art. 45 ust. 1 oraz art. 45 ust. 3b ww. ustawy, do wykazania w zeznaniu za rok kalendarzowy (2017 r.), tj. rok w którym dywidenda fizycznie zostanie Jemu wypłacona, czy też postawiona do Jego dyspozycji, należnego podatku od przedmiotowej dywidendy w pełnej wysokości 19%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c). Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – od uzyskanych dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Jak wynika z art. 30a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 30a ust. 9 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody (dochody) określone w ust. 1 pkt 1-5, od zryczałtowanego podatku obliczonego zgodnie z ust. 1, od tych przychodów (dochodów) odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

W myśl art. 30a ust. 11 ww. ustawy, kwoty zryczałtowanego podatku obliczonego od przychodów (dochodów), o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz kwoty podatku zapłaconego za granicą, o których mowa w ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a.

W rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U z 2003 r. Nr 43, poz. 368, z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ww. Konwencji, dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 tej Konwencji, dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidendy ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

1. 0% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%, a udział ten znajduje się w posiadaniu tej osoby przez nieprzerwany okres nie krótszy niż jeden rok i w tym okresie dywidendy zostały zadeklarowane,
2. 5% kwoty dywidend brutto, jeśli osobą uprawnioną jest fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja prowadząca działalność w zakresie systemów emerytalnych, w których mogą uczestniczyć osoby fizyczne w celu zapewnienia sobie świadczeń emerytalnych, jeżeli taki fundusz emerytalny lub inna podobna instytucja jest utworzona, uznana dla celów podatkowych i kontrolowana zgodnie z ustawodawstwem drugiego Państwa,
3. 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną, w drodze wzajemnego porozumienia, sposób stosowania tych ograniczeń.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie Umawiającym się Państwem, w którym powstaje dywidenda jest Dania, natomiast Polska jest drugim Umawiającym się Państwem, ponieważ to właśnie w Polsce Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Przy czym pod pojęciem „dywidendy” zgodnie z art. 10 ust. 3 Konwencji, należy rozumieć m.in dochód z praw do udziału w zysku.

Z postanowień przywołanej Konwencji wynika, że dywidenda wypłacona przez Spółkę z siedzibą w Danii będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce – z uwagi na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, ale również będzie podlegać opodatkowaniu w Danii. Pojęcia „mogą być opodatkowane” użytego w art. 10 ust. 1 i ust. 2, Konwencji nie należy rozumieć w ten sposób, że podatnik może wybrać państwo, w którym opodatkuje dywidendę. Pojęcie to oznacza, że dywidenda będzie opodatkowana zarówno w państwie rezydencji podatnika, jak i w państwie źródła dochodu, jeśli prawo wewnętrzne tego państwa przewiduje opodatkowanie dywidendy.

W przypadku otrzymania przychodu podlegającego opodatkowaniu w Danii z tytułu dywidendy od Spółki mającej siedzibę w Danii, zastosowanie znajdzie zapis art. 22 Konwencji dotyczący postanowień o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Art. 22 lit a) i lit. b) Konwencji wskazuje, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód z dywidendy, który może być opodatkowany w Danii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej, podatkowi zapłaconemu w Danii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe w Polsce.

Oznacza to, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Powyższe oznacza, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane, jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie wymagany realny charakter tego rodzaju świadczenia.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dniem uzyskania przychodu będzie dzień, w którym nastąpi na rzecz Wnioskodawcy wypłata dywidendy przez Spółkę duńską.

W przypadku pobrania przez Spółkę duńską podatku od wypłaconej Wnioskodawcy dywidendy zgodnie z postanowieniami wyżej cytowanego art. 10 ust. 2 ww. Konwencji – w myśl art. 30a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia od zryczałtowanego podatku dochodowego należnego w Polsce od tych przychodów kwoty równej podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów (dochodów) przy zastosowaniu stawki 19%.

W sytuacji natomiast niepobrania u źródła przez Spółkę duńską podatku od ww. dywidendy w wysokości wynikającej z art. 10 ust. 2 ww. Konwencji, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że podatek od otrzymanej dywidendy będzie w całości opodatkowany w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 19%, zgodnie z regulacją art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 3b ww. ustawy, w zeznaniu, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a, wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, Wnioskodawca w sytuacji niepobrania podatku u źródła, tj. w Danii przez Spółkę duńską, od wypłaconej/postawionej do dyspozycji Wnioskodawcy w 2017 r. dywidendy za 2016 r. zobowiązany będzie w myśl art. 45 ust. 1 oraz art. 45 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wykazania w zeznaniu podatkowym za rok kalendarzowy (2017 r.), tj. rok w którym dywidenda zostanie Wnioskodawcy wypłacona, czy też postawiona do Jego dyspozycji do wykazania zryczałtowanego podatku dochodowego od przedmiotowej dywidendy w pełnej wysokości 19%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Tutejszy Organ, w niniejszej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tj. rozliczenia w Polsce otrzymanej od Spółki duńskiej dywidendy na gruncie przepisów prawa podatkowego obowiązującego w Polsce.

Natomiast nadmienić należy, że tutejszy Organ nie zajmuje stanowiska dotyczącego obowiązków podatkowych płatnika, tj. Spółki duńskiej, ponieważ Spółka duńska posiada siedzibę na terenie Danii i podlega jako płatnik przepisom kraju właściwego dla swojej siedziby.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.