2016.10.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-590/16-4/JŻ
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2016 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 29 września 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 października 2016 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 29 września 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo w sprzedaży pakietów wypoczynkowych pomiędzy hotelami a klientami końcowymi, wykonywane za pomocą platformy internetowej. W związku ze świadczeniem usług pośrednictwa Wnioskodawca pobiera od hoteli wynagrodzenie stanowiące prowizję za każdą rezerwację dokonaną w hotelu przez klienta końcowego za pośrednictwem platformy internetowej Wnioskodawcy.

W ramach dodatkowej działalności Wnioskodawca zamierza także świadczyć usługę dla swojego udziałowca (dalej: „Udziałowiec”), nie posiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Udziałowiec prowadzi działalność polegającą na umożliwieniu rezerwacji pobytu w hotelach przez klientów końcowych za pośrednictwem jego strony internetowej.

Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Udziałowca usługę polegającą na wsparciu administracyjno-technicznym Udziałowca w dokonywaniu przez niego rozliczeń pieniężnych z hotelami oraz klientami końcowymi.

W ramach świadczenia wskazanej usługi Wnioskodawca będzie wspierał Udziałowca w przekazywaniu otrzymanych przez niego od klientów końcowych środków finansowych do poszczególnych hoteli położonych za granicą. Pieniądze zebrane od klientów za rezerwacje, Udziałowiec będzie przelewał na konto Wnioskodawcy w zbiorczych przelewach (jednym lub więcej w miesiącu - w zależności od potrzeb, odrębnych dla każdej waluty w której prowadzone są rozliczenia z danym hotelem), w celu ich dalszego rozdysponowania do wskazanych hoteli. Spółka będzie używać do tego odpowiedniej technologii, a także programu księgowego, co pozwoli na optymalizację procesu. W przyszłości możliwe jest także, że Spółka będzie także wystawiać faktury prowizyjne w imieniu swojego Udziałowca i rozsyłać je do hoteli. Ponadto Wnioskodawca w ramach świadczonej usługi będzie wspierał również Udziałowca w otrzymywaniu przez niego płatności od klientów końcowych. W tym celu Wnioskodawca będzie używał należących do niego, specjalnie wyodrębnionych kont bankowych. Na wskazane konta wpływać będą środki finansowe od klientów końcowych za rezerwacje dokonywane na stronie internetowej Udziałowca, które to środki Spółka będzie następnie przekazywać Udziałowcowi.

Czynności wskazane powyżej będą czynnościami o charakterze typowo administracyjnym i technicznym. Wnioskodawca będzie rozdysponowywał środki pieniężne przekazane mu przez Udziałowca na podstawie danych otrzymanych od niego oraz zgodnie z jego ścisłymi instrukcjami. Środki otrzymane od klientów końcowych Wnioskodawca będzie przekazywał Udziałowcowi także zgodnie z jego wytycznymi.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usługi na rzecz Udziałowca będzie kalkulowane w ten sposób aby rekompensowało koszt pojedynczego przelewu, koszt wynagrodzenia pracowników oraz koszty dodatkowe wraz z odpowiednią marżą. W szczególności wynagrodzenie Wnioskodawcy nie będzie obejmowało prowizji za pojedynczą rezerwację zrealizowaną na stronie internetowej Udziałowca.

Wnioskodawca przewiduje, że w początkowym okresie przychód z tytułu świadczenia usługi na rzecz Udziałowca nie będzie przekraczał 2% całości przychodów Wnioskodawcy. Spółka nie wyklucza jednak że w późniejszym okresie, tj. za 2 - 3 lata przychód Wnioskodawcy z tego tytułu może przekroczyć poziom 2% całości przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 29 września 2016 r.:

Czy w związku ze świadczeniem na rzecz Udziałowca usługi opisanej w części G wniosku ORD-IN Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 Spółka zwraca się z pytaniem czy obrót z tytułu usługi opisanej w części G wniosku ORD-IN świadczonej na rzecz udziałowca powinien być wliczany do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie przedstawione w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 29 września 2016 r.:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku ze świadczeniem na rzecz Udziałowca usługi opisanej w części G wniosku ORD-IN, świadczonej poza terytorium kraju, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT.

W myśl ww. przepisu podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podstawowym warunkiem prawa do skorzystania z odliczenia podatku naliczonego jest więc wykorzystywanie nabytych towarów/usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, przy czym nie ma znaczenia czy jest to opodatkowanie według tzw. stawki podstawowej czy obniżonej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT stawka podatku VAT wynosi 22%. Natomiast zgodnie z art. 146a ustawy VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1, wynosi 23%.

Stawka w wysokości 23% jest podstawową stawką podatku VAT, która znajduje zastosowanie do każdej czynności opodatkowanej o ile w stosunku do danej czynności zarówno w treści ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania tej czynności stawką obniżoną lub też zwolnienia od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa opisana w stanie faktycznym świadczona na rzecz Udziałowca nie jest tożsama z żadną z czynności ściśle określonych w ustawie VAT oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, co do których ustawodawca przewidziałby opodatkowanie tych usług stawkami obniżonymi bądź ich zwolnienie od podatku.

Usługi, takie jak świadczona przez Wnioskodawcę, ograniczające się w jego ocenie, do czynności typowo administracyjnych i technicznych nie korzystają więc z obniżonych stawek podatku VAT ani też ze zwolnienia podatkowego. Podlegają natomiast opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT. Ponadto Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z uwagi jednak na to, że usługa opisana w części G wniosku ORD-IN świadczona jest na rzecz Udziałowca nieposiadającego w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, to zgodnie z art. 28b Ustawy VAT, są świadczone poza terytorium kraju.

W konsekwencji, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług nabytych w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi.

Ad. 2.

W przypadku, gdyby Organ uznał, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów/usług nabytych w związku ze świadczeniem usługi opisanej w części G wniosku ORD-IN, to zdaniem Wnioskodawcy obrót z tytułu usługi świadczonej na rzecz Udziałowca nie powinien być wliczany do obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy VAT proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7,12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zdaniem Wnioskodawcy usługa opisana w stanie faktycznym świadczona na rzecz Udziałowca ma charakter pomocniczy w rozumieniu art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT. W związku z powyższym obrót z tego tytułu nie powinien być wliczany do obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy VAT.

Ustawa VAT nie zawiera definicji pojęcia „pomocniczy” zawartego w art. 90 ust. 6 pkt 2 tej ustawy. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w celu wyjaśnienia tego pojęcia należy się odnieść do jego potocznego znaczenia zgodnie z zasadami wykładni językowej.

Zgodnie z wykładnią językową „pomocniczość” należy rozumieć jako „uboczność”, „akcesoryjność”. Określenie to wskazuje więc na pozostawanie danej czynności poza podstawową sferą działalności gospodarczej danego podmiotu.

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że art. 90 ust. 6 ustawy VAT stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 174 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) (dalej: „Dyrektywa VAT”).

Zgodnie z art. 174 ust. 2 Dyrektywy VAT przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się następujących kwot:

wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa;
wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi transakcjami w zakresie nieruchomości i z pomocniczymi transakcjami finansowymi;
wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g), jeżeli są to transakcje pomocnicze.

Przepisy Dyrektywy VAT posługują się w tym zakresie określeniem incidental transactions, co na język polski może być tłumaczone jako "transakcje incydentalne/uboczne". Termin "incydentalny" wg Słownika języka polskiego oznacza: "mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko", natomiast termin "uboczny" znaczy: "dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy". Transakcje o charakterze "incydentalnym" oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie "incydentalności" odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest pośrednictwo w sprzedaży pakietów wypoczynkowych natomiast usługa opisana w stanie faktycznym świadczona na rzecz Udziałowca pozostaje poza zakresem tej działalności. Ma więc ona charakter pomocniczy tj. uboczny, akcesoryjny, incydentalny.

Zdaniem Wnioskodawcy interpretując pojęcie „pomocniczości” zawarte w art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT należy odnieść się również do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94), TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

W tym kontyście należy stwierdzić, że usługa opisana w stanie faktycznym świadczona na rzecz Udziałowca nie stanowi bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji podstawowej działalności opodatkowanej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wskazana usługa nie ma praktycznie żadnego związku przyczynowo - skutkowego z podstawową działalnością Wnioskodawcy. Usługa świadczona na rzecz Udziałowca stanowi odrębny rodzaj działalności Wnioskodawcy o marginalnym znaczeniu w strukturze przychodów Spółki.

Dodatkowo w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa da Desenvolvimento Mineiro Mineiro SGPS SA (C-77/01), TSUE uznał, że dla stwierdzenia czy dane transakcje mają charakter pomocniczy kluczowe jest również ustalenie, czy transakcje finansowe obejmują ograniczone wykorzystanie aktywów lub usług opodatkowanych podatkiem VAT. Jeżeli w celu świadczenia usług finansowych podatnik wykorzystuje w niewielkim stopniu aktywa opodatkowane podatkiem VAT, to obrót z tego tytułu nie powinien wpływać na kalkulację współczynnika struktury sprzedaży.

Wnioskodawca świadcząc usługę na rzecz Udziałowca będzie wykorzystywał posiadane aktywa w minimalnym zakresie biorąc między innymi pod uwagę fakt, że przewidywana kwota przychodu z tego tytułu nie przekroczy w początkowym okresie 2% wszystkich przychodów Spółki.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w podobny sposób jak zaprezentowany powyżej do kwestii rozumienia pojęcia „pomocniczości” wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny między innymi w wyroku z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. akt: I FSK 912/10 oraz w wyroku z dnia 11 czerwca 2014 r., sygn. akt: I FSK 1292/13. We wskazanych wyrokach Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że pojęcie „pomocniczości” należy definiować w kontekście całokształtu działalności danego podatnika. Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego transakcja pomocnicza to transakcja nie mieszcząca się w zakresie podstawowej, głównej działalności danego podatnika.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, nawet gdyby wbrew przedstawionemu w uzasadnieniu do pytania nr 1 jego stanowisku, nie przysługiwałoby mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów/usług nabytych w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi na rzecz Udziałowca, to i tak obrót z tytułu tej usługi nie powinien być wliczany do obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 zgodnie z art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy VAT, z uwagi na pomocniczy charakter tej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności wykonane odpłatnie, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z ww. prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża ww. zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Co do zasady ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zatem, aby w ogóle można było mówić o prawie do odliczenia, dane towary lub usługi powinny być nabyte przez podatnika z zamiarem wykorzystania ich w swojej działalności gospodarczej. Zapis art. 86 ust. 1 ustawy stwierdza bowiem jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, analiza powołanych przepisów wskazuje, że niezarejestrowany podatnik VAT nie może realizować prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wyżej wskazano, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wykonane w Polsce. Jeśli dana czynność (dostawa) nie jest wykonana w kraju, to nie stanowi sprzedaży opodatkowanej, a w związku z tym nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże przepisy ustawy - w zgodzie z przepisami dyrektywy VAT - wprost przewidują dla podatników prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami i towarami wykonanymi poza terytorium kraju.

Stanowi o tym art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terytorium kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie
z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo w sprzedaży pakietów wypoczynkowych pomiędzy hotelami a klientami końcowymi, wykonywane za pomocą platformy internetowej. W związku ze świadczeniem usług pośrednictwa Wnioskodawca pobiera od hoteli wynagrodzenie stanowiące prowizję za każdą rezerwację dokonaną w hotelu przez klienta końcowego za pośrednictwem platformy internetowej Wnioskodawcy.

W ramach dodatkowej działalności Wnioskodawca zamierza także świadczyć usługę dla swojego udziałowca, nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Udziałowiec prowadzi działalność polegającą na umożliwieniu rezerwacji pobytu w hotelach przez klientów końcowych za pośrednictwem jego strony internetowej.

Ponadto Wnioskodawca w ramach świadczonej usługi będzie wspierał również Udziałowca w otrzymywaniu przez niego płatności od klientów końcowych. W tym celu Wnioskodawca będzie używał należących do niego, specjalnie wyodrębnionych, kont bankowych. Na wskazane konta wpływać będą środki finansowe od klientów końcowych za rezerwacje dokonywane na stronie internetowej Udziałowca, które to środki Spółka będzie następnie przekazywać Udziałowcowi.

Na tle opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku ze świadczeniem na rzecz Udziałowca opisanej usługi, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Jak wyżej wskazano, uprawnienie wynikające z przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju z uwagi na miejsce świadczenia i zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge), a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Przy czym, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przedstawionej sprawie Wnioskodawca z siedzibą w kraju, prowadzący w Polsce działalność gospodarczą jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce. Wnioskodawca świadczący usługę polegającą na wsparciu administracyjno-technicznym Udziałowca w dokonywaniu przez niego rozliczeń pieniężnych z hotelami oraz klientami końcowymi. Udziałowiec nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Zatem, usługi, które świadczy Wnioskodawca podlegają/będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, w miejscu, w którym Udziałowiec na rzecz, którego Wnioskodawca świadczy usługi, posiada siedzibę działalności.

Jednocześnie, w przypadku gdyby usługi te były wykonywane na terytorium kraju podlegałyby opodatkowaniu stawką 23% i Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku ze świadczeniem tych usług. Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku ze świadczonymi na rzecz udziałowca usługami.

W konsekwencji, w związku ze świadczeniem na rzecz Udziałowca usługi polegającej na wsparciu administracyjno-technicznym Udziałowca w dokonywaniu przez niego rozliczeń pieniężnych z hotelami oraz klientami końcowymi, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Z uwagi na to że odpowiedź na pytanie pierwsze, czy w związku ze świadczeniem na rzecz Udziałowca opisanej usługi Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy jest twierdząca, tj. Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, to odpowiedź na pytanie drugie stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin