Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-142/16-3/AMN
z 2 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 12 września 2016 r. znak ILPB1-1/4511-1-142/16-2/AMN na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 września 2016 r., wniosek uzupełniono w dniu 22 września 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku 2012 zawarł dwie umowy cywilnoprawne z określonym Wykonawcą - osobą fizyczną, z tytułu których osoba ta osiągnęła przychód z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia, o którym mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof), Wnioskodawca pełnił, zgodnie z art. 41 updof, rolę płatnika podatku dochodowego. Wnioskodawca odprowadził również od wynagrodzeń z tytułu wykonanych umów składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca nie odprowadził od przedmiotowych umów składek na ubezpieczenie społeczne, uznając, że nie podlegają one temu ubezpieczeniu.

W związku z przeprowadzoną u Wnioskodawcy w 2015 roku przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontrolą ZUS ustalił, że Wnioskodawca nie zgłosił Wykonawcy do ubezpieczeń społecznych z tytułu zawartych w 2012 roku umów, co spowodowało nieodprowadzenie należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz zawyżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca nie zgłaszał zastrzeżeń do protokołu kontroli ZUS uznał stanowisko organu w tym przedmiocie. W związku z faktem, że w 2015 roku Wnioskodawcy nie wiązał z Wykonawcą żaden stosunek prawny. Wnioskodawca pokrył z własnych środków składki na ubezpieczenia społeczne, które powinny były być odprowadzone z wynagrodzenia Wykonawcy w wysokości 270,24 zł. Nadpłacone składki na ubezpieczenia zdrowotne wyniosły 24,32 zł. W marcu 2015 r. Wnioskodawca wysłał do Wykonawcy pismo z informacją o korekcie w zakresie naliczonych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zwrócił się do Wykonawcy o zwrot kwoty zapłaconych przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, pomniejszonych o kwotę nadpłaconej składki zdrowotnej, którą to kwotę Wnioskodawca zaliczył na poczet należności Wnioskodawcy. Wnioskodawca zwrócił się zatem do Wykonawcy o zwrot kwoty 245,92 zł (270,24 zł - 24,32 zł). W związku z nieuregulowaniem należności Wnioskodawca w lipcu 2015 r. wystąpił przeciwko Wykonawcy z pozwem, żądając zapłaty, m.in. przedmiotowej kwoty 245,92 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia.

W roku 2016 Wnioskodawca wystawił dla Wykonawcy deklaracje PIT-8C, w której ujął kwotę 270,24 zł zapłaconych przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, które powinny były być potrącone z wynagrodzenia Wykonawcy, jako przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 updof - w pozycji 25.

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2016 r. właściwy Sąd oddalił żądanie Wnioskodawcy o zwrot kwoty 245,92 zł, uznając powództwo w tym zakresie za nieudowodnione. Sąd wskazał w szczególności, że Wnioskodawca nie wykazał, aby zwolnił Wykonawcę z długu, powodując tym samym bezpodstawne wzbogacenie Wykonawcy. Sąd uznał, że Wnioskodawca arbitralnie uznał stanowisko ZUS zawarte w protokole kontroli i na tej podstawie świadczył. W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że nie można uznać, aby po stronie Wykonawcy obiektywnie istniał obowiązek świadczenia. Wyrok jest prawomocny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien dokonać korekty deklaracji PIT-8C, a jeśli tak, to w jakim zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien dokonać korekty deklaracji PIT-8C. Należy wskazać, że przychodem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 updof są m.in. inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 updof. W rozumieniu tego przepisu przychodem będzie więc każde nieodpłatne przysporzenie majątkowe nieujęte w ww. przepisach. Takim przysporzeniem będzie więc również uregulowanie za kogoś jego należności, jak to miało miejsce w opisanym stanie faktycznym. Należy jednak wskazać, że na podstawie wyroku Sądu żądanie zwrotu przedmiotowej należności zostało uznane za nieuzasadnione. Tym samym, mając na uwadze, iż orzeczenie Sądu jest wiążące nie tylko dla stron, ale również innych organów państwowych i organów administracji publicznej, w obecnej sytuacji nie można stwierdzić, że Wnioskodawca uiścił za Wykonawcę ciążące na nim świadczenie. Nie zaistniało tym samym po stronie Wykonawcy przysporzenie majątkowe.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca powinien dokonać korekty deklaracji PIT-8C jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie zaś z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Zgodnie zaś z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak podano we wniosku, Wnioskodawca w roku 2012 zawarł z określonym Wykonawcą umowy zlecenia, na podstawie których Wykonawca osiągnął przychód z tytułu wykonywania usług. Wnioskodawca jako płatnik odprowadził od wynagrodzeń z tytułu wykonanych umów składki zdrowotne natomiast nie odprowadził składek na ubezpieczenie społeczne. Przeprowadzona u Wnioskodawcy w 2015 roku przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontrola wykazała, że Wnioskodawca nie zgłosił Wykonawcy do ubezpieczeń społecznych z tytułu zawartych w 2012 roku umów, co spowodowało nieodprowadzenie należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz zawyżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca uznał stanowisko organu ZUS w tym przedmiocie i w związku z faktem, że w 2015 roku Wnioskodawcy nie wiązał z Wykonawcą żaden stosunek prawny, pokrył z własnych środków składki na ubezpieczenia społeczne, które powinny były być odprowadzone z wynagrodzenia Wykonawcy. Mimo, iż Wnioskodawca zwrócił się do Wykonawcy o zwrot kwoty zapłaconych przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, pomniejszonych o kwotę nadpłaconej składki zdrowotnej, Wykonawca nie dokonał ww. zwrotu. Wnioskodawca wystąpił przeciwko Wykonawcy z pozwem, żądając zapłaty, przedmiotowej kwoty tytułem bezpodstawnego wzbogacenia. W roku 2016 Wnioskodawca wystawił dla Wykonawcy deklaracje PIT-8C, w której ujął kwotę zapłaconych przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, które powinny były być potrącone z wynagrodzenia Wykonawcy, jako przychód z innych źródeł. Wyrokiem z 2016 roku sąd oddalił żądanie Wnioskodawcy uznając, że Wnioskodawca arbitralnie uznał stanowisko ZUS zawarte w protokole kontroli i na tej podstawie świadczył, zatem nie można uznać, aby po stronie Wykonawcy obiektywnie istniał obowiązek świadczenia.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy prawa, należy stwierdzić, że z ogólnej definicji przychodów zawartej w przytoczonym na wstępie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawcę − w związku z przeprowadzoną kontrolą ZUS − za podatnika (Wykonawcę) składki w części, która zgodnie z protokołem kontroli ZUS powinna być finansowana przez zleceniobiorcę, stanowią przychód zleceniobiorcy – jeśli osoba ta (ubezpieczony) nie zwrócił ich Wnioskodawcy (płatnikowi składek) w roku, w którym zostały zapłacone – bowiem Wykonawca otrzyma nieodpłatne świadczenia od zleceniodawcy (zleceniodawca zapłacił za Wykonawcę składki, które powinny być finansowane ze środków zleceniobiorcy).

W stosunku zatem do byłego zleceniobiorcy, z którym nie łączą już Zainteresowanego relacje umowne – jeśli osoba ta nie zwróciła Wnioskodawcy zapłaconych za niego składek na ubezpieczenie – zapłacone przez Wnioskodawcę z własnych środków zaległe składki w części, w której powinny być one pokryte z dochodu zleceniobiorcy, stanowią dla tej osoby przysporzenie majątkowe, które należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Zainteresowanym nie ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek, a jedynie obowiązek sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego stanu faktycznego na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek dokonania korekty informacji PIT-8C, bowiem wystawiony dokument sporządzony był prawidłowo, odzwierciedlał zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny, a więc wysokość osiągniętego przez Wykonawcę przychodu z innych źródeł w związku z dokonaniem przez Wnioskodawcę zapłaty z własnych środków zaległych składek na ubezpieczenie społeczne w części, w której powinny być one pokryte z dochodu Wykonawcy. W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do jej korygowania.

W przedstawionym we wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, że wyrokiem z dnia 26 lutego 2016 r. właściwy Sąd oddalił żądanie Wnioskodawcy o zwrot kwoty 245,92 zł, uznając powództwo w tym zakresie za nieudowodnione. Natomiast ze stanu faktycznego nie wynika, że Sąd odniósł się do kwestii powstania po stronie zleceniobiorcy przychodu w związku z dokonaniem zapłaty przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, które powinny być potrącone z wynagrodzenia Wykonawcy usług.

Wobec powyższego należy wskazać, że uznanie przez Sąd żądania zwrotu ww. kwoty za nieuzasadnione nie jest jednoznaczne z uznaniem, że po stronie zleceniobiorcy nie powstał przychód w związku z zapłatą przez Wnioskodawcę z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne, które powinny być potrącone z wynagrodzenia zleceniobiorcy.

Zatem, w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca nie powinien dokonać korekty informacji PIT-8C.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.