Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.317.2016.3.KW
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) oraz z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania przekazania w formie darowizny Technologii na rzecz spółki za czynność opodatkowaną podatkiem VAT – jest prawidłowe,

• ustalenia podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe,

• stawki podatku VAT dla darowizny Technologii – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania w formie darowizny Technologii na rzecz spółki za czynność opodatkowaną podatkiem VAT, ustalenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku VAT dla darowizny Technologii oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 6 września 2016 r. oraz 16 września 2016 r. poprzez wyjaśnienie kwestii pełnomocnictwa oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności Wnioskodawca dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca zamierza stać się w przyszłości właścicielem know-how, tj. technologii w postaci metodyki otrzymywania związków naturalnych z tkanek zwierzęcych oraz analizy przebiegu ich produkcji wraz z prawami autorskimi do dokumentacji (dalej zwanymi: „Technologią”) stanowiącej wartości niematerialne i prawne. Wnioskodawca zamierza nabyć Technologię jako wycofanie ze spółki osobowej, w której jest obecnie wspólnikiem (nieodpłatne przeniesienie praw do Technologii wraz prawami autorskimi do dokumentacji na Wnioskodawcę z tej spółki – dalej „Wycofanie”).

Alternatywnie Wnioskodawca może stać się właścicielem praw do Technologii w związku z wystąpieniem przez niego z tej spółki lub obniżeniem wkładów (poprzez dokonanie przez Spółkę wypłaty przypadającego Wnioskodawcy udziału kapitałowego w całości lub w części poprzez przeniesienie na niego praw do Technologii).

Prawa do Technologii wraz z prawami autorskimi do jej dokumentacji zostaną przeniesione do majątku Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą na potrzeby własne i będą wykorzystywane do prowadzenia jego indywidualnej działalności gospodarczej. Wartość przeniesionych w ten sposób praw do Technologii oraz praw autorskich do dokumentacji – określona jako ich wartość rynkowa na dzień przeniesienia – nie będzie przekraczała wartości wniesionego przez Wspólnika wkładu do Spółki.

Wnioskodawca planuje przystąpienie do spółki osobowej, w ramach której będzie prowadził odrębną działalność gospodarczą. Po utworzeniu spółki osobowej, Wnioskodawca planuje przekazać w drodze darowizny, na rzecz tej spółki przysługujące mu prawa do Technologii. Przekazanie Technologii będzie darowizną w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Technologia będzie używana w spółce osobowej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a przewidywany okres jej używania będzie dłuższy niż 1 rok. Wartość początkowa Technologii nabytej w drodze umowy darowizny zostanie ustalona wedle wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, na podstawie wyceny sporządzonej przez biegłego.

Ponadto w piśmie z dnia 6 września 2016 r. Zainteresowany wskazał, że:

1. czynność, w ramach której Wnioskodawca nabędzie prawa do Technologii wraz z przeniesieniem praw autorskich do dokumentacji, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
2. w związku z nabyciem prawa do Technologii wraz z przeniesieniem praw autorskich do dokumentacji nie będzie mu przysługiwało prawo do doliczenia podatku naliczonego;
3. na pytanie tut. Organu „czy Wnioskodawca będąc właścicielem ww. praw do Technologii poniesie dodatkowo jakiekolwiek koszty związane np. z utrzymaniem lub ulepszeniem przedmiotowej Technologii? Jeżeli tak, to jakie to będą koszty?”, Zainteresowany wskazał, że nie poniesie kosztów związanych z utrzymaniem/ulepszeniem przedmiotowej Technologii;
4. na pytanie tut. Organu uzależnione od pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 wezwania „czy od tych wydatków Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”, Wnioskodawca wskazał: „j. w. w pyt. 3”;
5. na pytanie o klasyfikację statystyczną Technologii wraz z prawami autorskimi do dokumentacji zgodnie z Polską Klasyfikacją Towarów i Usług (PKWiU) z 2008 r., Wnioskodawca wskazał: „PKWiU – 72.11”.
   
   

W piśmie z dnia 16 września 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, że w związku z nabyciem prawa do Technologii wraz z przeniesieniem praw autorskich do dokumentacji nie będzie przysługiwało prawo do doliczenia podatku naliczonego, bowiem nabycie przez Wnioskodawcę ww. prawa nastąpi nieodpłatnie. Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowe prawa do Technologii w prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której będzie wspólnikiem Technologii będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?
2. W przypadku uznania, iż przekazanie nieodpłatne Technologii podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny praw do Technologii i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia Technologii nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej Technologii stanowiącej odpowiednik wartości udziału kapitałowego Wnioskodawcy jako wspólnika spółki, od której otrzyma Technologię w drodze „wycofania” jej ze spółki lub wypłaty udziału kapitałowego w całości lub w części?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w momencie udzielania darowizny Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca zamierza przekazać Technologię nieodpłatnie spółce osobowej, w której będzie wspólnikiem.

Należy zauważyć, że pojęcie Technologii (jako know-how) mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wynika z tego, że przeniesienie w drodze umowy darowizny takiej Technologii zalicza się do świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Technologia będzie nieodpłatnie przekazana spółce osobowej, a zatem na cele związane z prowadzoną przez tę spółkę działalnością gospodarczą a nie bezpośrednio z działalnością Wnioskodawcy, czynność ta będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym przedmiotowe nieodpłatne przekazanie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem Technologii. W przedmiotowym opisie sprawy wydatkami takimi w stosunku do Technologii będą wydatki związane z ulepszeniem Technologii lub wydatki na nabycie praw autorskich do dokumentacji związanej z ulepszeniem przez niego Technologii – nie będzie natomiast podstawą opodatkowania ani wartość rynkowa Technologii, ani też wartość stanowiąca odpowiednik wartości udziału kapitałowego Wnioskodawcy jako wspólnika spółki, od której otrzyma Technologię w drodze „wycofania” jej ze spółki lub wypłaty udziału kapitałowego w całości lub w części.

Podstawą opodatkowania w sytuacji świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy VAT jest, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy VAT, koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawodawca nie sprecyzował do jakich kosztów odnosi się omawiany przepis. Wydaje się jednak, że mowa jest tutaj o kosztach rzeczywiście poniesionych w związku ze świadczoną usługą. Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe np. są to koszty obsługi prawnej przy tworzeniu Technologii albo wydatki na ulepszenie Technologii (np. doradztwo przy umowie przenoszącej majątkowe prawa autorskie), etc. – w każdym razie mowa jest tutaj o faktycznie poniesionych wydatkach.

Art. 29a ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku, gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji. Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C-572/07, C-349/96, C-111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, iż potraktowanie kilku usług za jedną złożoną stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż w przypadku przedmiotowego nieodpłatnego przekazania Technologii, podstawą opodatkowania – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota faktycznie poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem Technologii – tj. faktycznie poniesione wydatki z nią związane, w tym wydatki na jej ulepszenie.

Nie jest natomiast faktycznie poniesionym wydatkiem równowartość udziału kapitałowego (lub jego części) w związku z wypłatą którego została przekazana przez Spółkę Technologia, a także wartość „wycofanej” Technologii, gdyż Wnioskodawca żadnych wydatków w związku z tym nie poniósł.

Natomiast stawka podatku od towarów i usług mająca zastosowanie dla przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT, wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania przekazania w formie darowizny Technologii na rzecz spółki za czynność opodatkowaną podatkiem VAT – jest prawidłowe,

• ustalenia podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe,

• stawki podatku VAT dla darowizny Technologii – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Powołane wyżej unormowania ustawy wskazują, że przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są czynności odpłatne, natomiast nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy.

Za odpłatne świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
  

• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku zatem przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Jednocześnie należy podkreślić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zatem przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. A zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania mają na celu przyniesienie korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy uznać, że planowana przez Zainteresowanego darowizna Technologii na rzecz spółki osobowej nie będzie miała wpływu na przyszłe obroty Wnioskodawcy, jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. To spółka osobowa (jako odrębny podatnik), w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, będzie czerpała korzyści z wykorzystywania przedmiotowej Technologii w ramach swojej działalności.

Tym samym, darowizna (nieodpłatne przekazanie) Technologii na rzecz spółki osobowej nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zatem, z uwagi na powyższe ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-IN należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytania nr 2 wniosku ORD-IN wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 5 ustawy – w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy zauważyć, iż w przypadku stosowania art. 29a ust. 5 ustawy, ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe, tj. koszty wytworzenia oraz koszty związane z ustanowieniem, utrzymaniem, czy ulepszeniem przedmiotowej Technologii. Przy czym należy wskazać, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy, nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Odnośnie zastosowania stawki podatku VAT należy wskazać, że stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie zapisu art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca zamierza nabyć Technologię jako wycofanie ze spółki osobowej, w której jest obecnie wspólnikiem. Alternatywnie Wnioskodawca może stać się właścicielem praw do Technologii w związku z wystąpieniem przez niego z tej spółki lub obniżeniem wkładów (poprzez dokonanie przez Spółkę wypłaty przypadającego Wnioskodawcy udziału kapitałowego w całości lub w części poprzez przeniesienie na niego praw do Technologii). Czynność, w ramach której Wnioskodawca nabędzie prawa do Technologii wraz z przeniesieniem praw autorskich do dokumentacji, będzie stanowiła – jak wskazał Zainteresowany – czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany ponadto wskazał, że nie poniesie kosztów związanych z utrzymaniem/ulepszeniem przedmiotowej Technologii.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w zamian za zmniejszenie lub wycofanie udziału kapitałowego Wnioskodawcy, istniejąca spółka osobowa przeniesie na Niego prawa do przedmiotowej Technologii. Podstawą opodatkowania dla ww. czynności będzie wszystko, co stanowić będzie zapłatę, którą Wnioskodawca przekaże istniejącej spółce osobowej w zamian za prawa do Technologii, czyli – w tym przypadku – wartość nominalna udziałów kapitałowych, o które zmniejszy się w całości lub w części udział kapitałowy Wnioskodawcy w ww. spółce. Z powyższego wynika zatem, że – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – nabycie praw do ww. Technologii nie nastąpi nieodpłatnie.

Odnosząc się z kolei do czynności przekazania przez Zainteresowanego w formie darowizny na rzecz nowoutworzonej spółki osobowej praw do przedmiotowej Technologii należy wskazać, że jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca winien przyjąć – zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy – koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą. Zatem w niniejszej sprawie podstawą opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania praw do Technologii na rzecz nowoutworzonej spółki osobowej będzie koszt, jaki poniesie Wnioskodawca, tj. wartość nominalna udziału kapitałowego Zainteresowanego, o który zmniejszy się Jego udział w istniejącej spółce osobowej.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia lub zastosowania obniżonej stawki podatku od podatku, dla będących przedmiotem zapytania usług, w związku z czym, usługi te będą podlegały opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT, w wysokości 23%.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie części pytania nr 2 wniosku ORD-IN dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania, należało uznać je za nieprawidłowe. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie części pytania nr 2 wniosku ORD-IN, dotyczącej stawki podatku VAT dla darowizny przedmiotowej Technologii, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.