Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.743.2016.1.AKu
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 4 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykazania w zeznaniu podatkowym dochodów uzyskanych w 2017 r. i w kolejnych latach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz wykazania w zeznaniu podatkowym dochodów uzyskanych w latach 2016 – 2017 i następnych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 21 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.538.2016.1.AKu, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 22 września 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 września 2016 r.). W dniu 4 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 28 września 2016 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest z zawodu architektem. Wnioskodawca planuje rozpocząć pracę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej również jako: ZEA) w zawodzie architekta na stanowisku starszego architekta w biurze projektowym. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawca będzie zatrudniony na podstawie umowy o pracę (pełen etat). Podmiot, który ma zatrudnić Wnioskodawcę w ZEA, jest jednostką posiadającą siedzibę działalności gospodarczej w ZEA (jest to podmiot będący rezydentem podatkowym ZEA – Pracodawca) i związku z tym, że Pracodawca posiada faktyczny zarząd na terytorium ZEA, nie posiada zakładu lub stałej placówki w ZEA, wynagrodzenie wypłacane przez Pracodawcę na rzecz Wnioskodawcy nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą Pracodawca posiada w ZEA a także, że Pracodawca (z siedzibą w ZEA oraz faktycznym zarządem na terytorium ZEA) nie posiada w Polsce zakładu lub stałej placówki.

Decyzja o przeniesieniu do ZEA podyktowana jest m.in. wolą intensywnego rozwijania kariery zawodowej – Zjednoczone Emiraty Arabskie są bardzo zamożnym państwem, na terytorium którego realizowany jest od lat szereg projektów budowlanych o bardzo znacznej skali. Wnioskodawca zakłada, że przeprowadzka do Zjednoczonych Emiratów Arabskich zagwarantuje Mu stabilne, trwałe i wysokie źródło dochodów przez wiele lat pracy. Po wyjeździe do ZEA Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody wyłącznie ze źródeł przychodów położonych z ZEA. Wnioskodawca zakłada, że wyjazd do Zjednoczonych Emiratów Arabskich będzie miał miejsce na przełomie października i listopada 2016 r. Po wyjeździe do ZEA Wnioskodawca uzyska od tamtejszych władz numer identyfikacyjny (ID), wynajmie mieszkanie lub apartament w hotelu, w zależności, które z tych rozwiązań będzie dla Niego korzystniejsze finansowo oraz założy rachunek bankowy w banku posiadającym siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Po wyjeździe do ZEA Wnioskodawca będzie prowadził swoje gospodarstwo domowe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Kontakt Wnioskodawcy z Polską będzie bardzo ograniczony – Wnioskodawca zakłada, że po wyjeździe do ZEA i rozpoczęciu pracy w tym państwie, na terenie Polski będzie spędzał nie więcej niż 30 dni w skali roku – będzie to przeważnie w okresie urlopu wypoczynkowego. Po wyjeździe do ZEA Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał żadnych przychodów ze źródeł położonych w Polsce.

Przed wyjazdem do Zjednoczonych Emiratów Arabskich Wnioskodawca:

1. zlikwiduje prowadzoną w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą (pracownia architektoniczna) i złoży wniosek o wykreślenie Jego osoby z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
2. wypowie umowę o prowadzenie rachunku bankowego w banku posiadającym siedzibę na terytorium Polski;
3. wypowie umowę o prowadzenie rachunku maklerskiego w biurze maklerskim posiadającym siedzibę na terytorium Polski;
4. zlikwiduje wszystkie lokaty oszczędnościowe (depozyty), jakie posiada w bankach lub spółdzielczych kasach oszczędnościowo-rozliczeniowych posiadających siedzibę na terytorium Polski;
5. przekaże w formie umowy darowizny wszystkie spośród posiadanych samochodów osobowych na rzecz członków rodziny;
6. poinformuje naczelnika właściwego urzędu skarbowego o wyjeździe z Polski do ZEA;
7. rozwiąże wszystkie umowy z operatorami sieci komórkowych;
8. wymelduje się i nie będzie posiadał w Polsce meldunku.
   
   

Wnioskodawca pozostanie właścicielem jednego lokalu mieszkalnego położonego w Polsce, w którym mieszkać będzie na stałe Jego matka. Z matką Wnioskodawca zawrze umowę użyczenia lokalu mieszkalnego. Matka Wnioskodawcy będzie uiszczać na bieżąco wszystkie opłaty związane z używaniem tego mieszkania. Umowy z dostawcami mediów zostaną przerejestrowane na nazwisko matki Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie jest stroną umów o kredyt, umów o pożyczkę czy też umów o leasing, nie posiada także otwartych linii kredytowych w bankach lub spółdzielczych kasach oszczędnościowo – rozliczeniowych posiadających siedzibę na terytorium Polski.

Jeżeli będzie taka możliwość, to Wnioskodawca planuje wstąpić do organizacji zawodowej skupiającej osoby wykonujące zawód architekta w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wnioskodawca zakłada, że Jego pobyt na terenie ZEA będzie miał charakter stały. Wnioskodawca nie planuje wracać do Polski, w związku z czym podjął wszystkie opisane powyżej działania mające na celu zakończenie wszelkiej Jego aktywności zawodowej na terytorium Polski. W związku z planowanym wyjazdem do Zjednoczonych Emiratów Arabskich na przełomie października i listopada 2016 r., i zakończeniem działalności gospodarczej Wnioskodawca zaniechał przyjmowania w trakcie 2016 r. nowych zleceń. Ostatnia faktura VAT została wystawiona przez Wnioskodawcę w kwietniu 2016 r. Aktualnie Wnioskodawca nie przyjmuje nowych zleceń. Działalność gospodarcza została wykreślona w czerwcu 2016 r.

W roku podatkowym 2016 (okres od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.) Wnioskodawca uzyskał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody, o których mowa jest w treści art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W roku podatkowym 2017 (okres od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2017 r.) Wnioskodawca nie uzyska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów o których mowa jest w treści art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od marca 2008 r. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Od początku związku małżeńskiego małżonkowie mieszkali osobno – małżonka Wnioskodawcy wraz z ich wspólnym dzieckiem zamieszkuje na stałe …., zaś Wnioskodawca mieszkał od 1993 r. do kwietnia 2014 r. …. Od kwietnia 2014 r. małżonka Wnioskodawcy mieszka wraz ich wspólnym dzieckiem na stałe u ojca Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamieszkiwał wraz z rodziną (małżonką i dzieckiem) w okresie kwiecień 2014 r. – kwiecień 2015 r. Aktualnie Wnioskodawca mieszka na stałe …..

W listopadzie 2013 r. Wnioskodawca zawarł wraz z małżonką umowę o rozdzielności majątkowej. Wnioskodawca nie posiada majątku wspólnego z małżonką. Wnioskodawca od 2013 r. nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z małżonką. Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli wspólnie decyzję, że nie występują do sądu o wydanie wyroku rozwodowego z uwagi na troskę o kondycję psychiczną ich małoletniego dziecka, które jest aktualnie w pierwszej klasie szkoły podstawowej. Wnioskodawca oraz małżonka prowadzą w Polsce całkowicie osobne życie, mieszkają w różnych częściach Polski, spotykają się z własnymi znajomymi oraz indywidualnie zarabiają na swoje utrzymanie. Związek małżeński Wnioskodawcy ma w praktyce charakter wyłącznie formalny. Po wyjeździe do Zjednoczonych Emiratów Arabskich Wnioskodawca będzie przesyłał co miesiąc środki pieniężne na utrzymanie małoletniej córki.

W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawca posiada znajomych, którzy mieszkają w tym państwie od 2007 r. Ponadto Wnioskodawca zna także środowisko polskich architektów, mieszkających na stałe w ZEA. Jeżeli będzie taka możliwość, to Wnioskodawca planuje wstąpić do organizacji zawodowej skupiającej osoby wykonujące zawód architekta w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, aby w ten sposób jak najszybciej zaaklimatyzować się w nowym państwie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, po wyjeździe Wnioskodawcy w 2016 r. do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, będzie On posiadał, od daty przyjazdu do ZEA, ośrodek interesów życiowych w ZEA i związku z tym będzie posiadał w Polsce wyłącznie ograniczony obowiązek podatkowy?
2. Czy na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, po wyjeździe Wnioskodawcy w 2016 r. do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, w sytuacji gdy w trakcie 2017 r. (i w latach kolejnych) Wnioskodawca nie osiągnie żadnych innych dochodów opodatkowanych w Polsce na zasadach ogólnych – według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie On zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2017 r. i lata kolejne?
3. Czy na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, po wyjeździe Wnioskodawcy w 2016 r. do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, będzie On zobowiązany do złożenia w polskim urzędzie skarbowym deklaracji podatkowej za 2016 r., w treści której wykaże przychody uzyskane do dnia wyjazdu z Polski?
4. Czy na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, po wyjeździe Wnioskodawcy w 2016 r. do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, będzie On zobowiązany wykazać w treści deklaracji podatkowej za 2016 r., dochód uzyskany przez Niego z tytułu umowy o pracę wykonywanej na terytorium ZEA?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie Nr 2. Natomiast odpowiedź na pytania Nr 1, 3 i 4. zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania Nr 2, w sytuacji gdy w trakcie 2017 r. (i w latach kolejnych) Wnioskodawca nie osiągnie żadnych innych dochodów opodatkowanych w Polsce na zasadach ogólnych – według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie On zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2017 r. i lata kolejne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy Polska - ZEA, z uwzględnieniem postanowień art. 15, 20 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jak wynika z treści art. 15 ust. 2 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Umawiającym się Państwie, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy Polska - ZEA, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Natomiast ust. 2 tego przepisu, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w ZEA) oraz w państwie miejsca zamieszkania (w Polsce).

Zgodnie z pierwszym warunkiem określonym w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Umowy odbiorca winien przebywać w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym. Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca wyjedzie do Zjednoczonych Emiratów Arabskich na przełomie października i listopada 2016 r., i w trakcie 2017 r. będzie przebywał w ZEA przez ponad 183 dni. Powyższe oznacza więc, że nie zostanie spełniony pierwszy warunek określony w treści przepisu art. 15 ust. 2 ww. Umowy.

Biorąc powyższe pod uwagę, wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, z uwagi na niespełnienie przesłanki określonej w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Umowy, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy, tj. zarówno w Polsce, jak i w ZEA. Jednocześnie w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania (metodę wyłączenia z progresją) określoną w art. 24 ust. 1 lit. a) ww. Umowy.

Zgodnie z brzmieniem tegoż przepisu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień punktu b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, lecz może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolnionych od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody Wnioskodawcy za pracę wykonywaną na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich będą podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ww. ustawy.

Przepis ten stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Stanowisko przedstawione w tym miejscu przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w bieżącej praktyce orzeczniczej organów podatkowych – jako przykład wskazać można m.in. na interpretację indywidualną nr IPPB4/4511-673/15-4/MP, z dnia 11 sierpnia 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wyjechać do Zjednoczonych Emiratów Arabskich na przełomie października i listopada 2016 r., gdzie będzie zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Podmiot, który ma zatrudnić Wnioskodawcę w ZEA, jest jednostką posiadającą siedzibę działalności gospodarczej i faktyczny zarząd w ZEA. Wynagrodzenie wypłacane przez pracodawcę na rzecz Wnioskodawcy nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w ZEA, a pracodawca nie posiada w Polsce zakładu lub stałej placówki. Wnioskodawca w 2017 r. (i w latach kolejnych) będzie osiągał dochody wyłącznie ze źródeł znajdujących się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 81, poz. 373).

W tym miejscu należy wskazać, że powołana wyżej Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, została zmieniona Protokołem z dnia 11 grudnia 2013 r., zmieniającym Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, który wszedł w życie z dniem 1 maja 2015 r. Jednakże, wejście w życie ww. Protokołu nie oznacza, że ma on od razu zastosowanie. Zgodnie z art. 14 ww. Protokołu, Umawiające się Państwa poinformują się wzajemnie drogą dyplomatyczną w formie pisemnej o zakończeniu wewnętrznych procedur prawnych, niezbędnych do wejścia w życie niniejszego Protokołu. Niniejszy Protokół wejdzie w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu otrzymania późniejszej z not, o których mowa powyżej i jego postanowienia będą miały zastosowanie w obu Umawiających się Państwach:

1. w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła, do kwot dochodu osiągniętego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejszy Protokół wejdzie w życie,
2. w odniesieniu do pozostałych podatków od dochodu, do podatków należnych za rok podatkowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym niniejszy Protokół wejdzie w życie.
   
   

Z powyższego wynika zatem, że postanowienia ww. Protokołu mają zastosowanie dopiero do podatków od dochodu osiągniętego od 1 stycznia w roku kalendarzowym następującym po wejściu w życie Protokołu. W związku z tym zmiany przewidziane w Protokole mają zastosowanie do dochodów osiąganych od 1 stycznia 2016 r.

Aby dokonać prawidłowej analizy przepisów ww. Umowy między Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi w odniesieniu do dochodów z tytułu pracy, jakie Wnioskodawca uzyska w 2017 r., w pierwszej kolejności należy ustalić, gdzie będzie mieć On w 2017 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt a) ww. Umowy – określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Przesłanki wynikające z tego przepisu są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynika to z użycia w przywołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca przed wyjazdem z Polski dokona szeregu czynności, mających na celu zerwanie Jego więzi gospodarczych z Polską. Natomiast, po przyjeździe do Zjednoczonych Emiratów Arabskich uzyska od tamtejszych władz numer identyfikacyjny (ID), wynajmie mieszkanie lub apartament w hotelu oraz założy rachunek bankowy w banku posiadającym siedzibę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wnioskodawca będzie prowadził swoje gospodarstwo domowe w ZEA, a kontakt Wnioskodawcy z Polską będzie bardzo ograniczony.

Ponadto, Wnioskodawca będzie przebywać w Polsce do października 2016 r., natomiast, na przełomie października i listopada planuje wyjechać do zjednoczonych Emiratów Arabskich. Oznacza to, że w 2017 r. pobyt Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczy 183 dni w ciągu roku.

Biorąc pod uwagę fakt, że ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi będą łączyć Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że Wnioskodawca w 2017 r. będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA. W tym państwie (ZEA), będzie przebywał przez większą część roku (w Polsce będzie spędzał nie więcej niż 30 dni w roku w okresie urlopu wypoczynkowego) i tam będzie wykonywał pracę zarobkową.

Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Natomiast dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium ZEA, będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w ZEA.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz składania zeznania podatkowego za 2017 r. i kolejne lata, tj. od momentu posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA i podlegania w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.