Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.487.2016.3.ALN
z 19 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej;
  

• stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca planuje uruchomienie mobilnego punktu sprzedaży lodów (przyczepa gastronomiczna). Punkt będzie działał sezonowo w ciepłych miesiącach. Będą to lody śmietankowe z dodatkiem owoców lub słodyczy (zawartość dodatku nie przekracza 25%). Lody będą przygotowywane na miejscu przy pomocy specjalnego blatu chłodniczego (lody tajskie). Klienci nie będą mieli możliwości wejścia do „lokalu”. Klienci będą kupować lody przy okienku, a następnie spożywać je spacerując po mieście. Lody będą sprzedawane w naczyniach jednorazowego użytku. Wnioskodawca rozważa również rozmieszczenie leżaków turystycznych w pobliżu przyczepy.

Sprzedaż lodów (PKWiU 10.52.10.0) dokonana będzie wyłącznie na rzecz osób fizycznych, Wnioskodawca nie przewiduje obsługi kelnerskiej ani przygotowywania cateringu. Przewidywane przychody nie powinny osiągnąć pułapu przy którym zaistniałby obowiązek posiadania kasy fiskalnej w tym sezonie.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca jest/będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, Wnioskodawca odpowiedział: tak.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca prowadzi/będzie prowadził stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy o VAT ewidencję sprzedaży, Wnioskodawca wskazał: tak.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywał sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, Wnioskodawca odpowiedział: tak.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywał tylko i wyłącznie sprzedaży lodów, Wnioskodawca odpowiedział: nie w ofercie będzie również sprzedaż gorącej kawy.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca oprócz sprzedaży lodów świadczy/będzie świadczył również usługi polegające na obsłudze kelnerskiej, Wnioskodawca odpowiedział: nie.

Na pytanie Organu, co Wnioskodawca oferuje/będzie oferował klientom oprócz sprzedaży lodów, Wnioskodawca odpowiedział, że: możliwe będzie spożycie produktów na leżakach obok punktu sprzedaży.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca zapewnia klientom stoliki, toaletę i szatnię, Wnioskodawca odpowiedział: nie.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawca świadczy usługi polegające na: doradztwie i wyjaśnianiu klientom w przedmiocie oferowanych lodów, Wnioskodawca odpowiedział: nie.

Na pytanie Organu, czy sprzedaży lodów towarzyszą/będą towarzyszyć jakieś dodatkowe czynności, jeśli tak, to należy wskazać jakie, Wnioskodawca odpowiedział: przygotowywanie lodów oraz umieszczanie ich w jednorazowych naczyniach.

Na pytanie Organu, czy sprzedaż lodów będzie stanowiła usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), Wnioskodawca odpowiedział: nie.

Na pytanie Organu: czy wobec Wnioskodawcy powstał wcześniej obowiązek rejestracji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, czy przedmiotem dostaw będą towary/usługi określone w § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544), czy Wnioskodawca świadczy usługi wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2014 poz. 1544)? Jeżeli tak, należy wskazać tą czynność z uwzględnieniem symbolu PKWiU 2008, Wnioskodawca odpowiedział nie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.(oznaczone we wniosku jako nr 2)

Czy Wnioskodawca powinien zastosować stawkę VAT 5% zarówno w przypadku braku leżaków, jak i przy umieszczeniu leżaków turystycznych w pobliżu przyczepy, z której będzie się odbywała sprzedaż lodów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy w obu przypadkach powinien zastosować stawkę VAT w wysokości 5%, gdyż w obu przypadkach jest to dostawa towaru. Same leżaki natomiast nie stanowią infrastruktury, dzięki której można by sklasyfikować sytuację jako „usługę spożywania na miejscu”. Brak jest bowiem takich elementów jak: jadłodajnia z pomieszczeniami dodatkowymi, usługi kelnerskie, zastawa stołowa, stoły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary - według art. 2 pkt 6 ww. ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast, zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 28 wymieniono PKWiU ex 10.5 – „Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0)”.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Z objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% – stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Pod pozycją 21 załącznika nr 10 do ustawy, będącego wykazem towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wskazano PKWiU ex 10.5 – „Wyroby mleczarskie, z wyłączeniem kazeiny do produkcji regenerowanych włókien tekstylnych oraz kazeiny do stosowania w przemyśle innym niż produkujący żywność, pasze lub w przemyśle włókienniczym (PKWiU ex 10.51.53.0)”.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, iż symbol „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Należy zauważyć, że w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719) przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowaniu napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Zatem, w celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów czy też świadczenie usług oraz symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Stwierdzić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94) Trybunał wskazał, że transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, (przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi), wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Natomiast z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu. Podobne stanowisko zostało również podtrzymane przez TSUE w wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 (Manfred Bog, CinernaxX Entertaiment, Lothar Lohtneyer, Fleischerei Nier), w którym Trybunał wskazał, że w odniesieniu do charakterystycznych elementów działalności restauracyjnej należy stwierdzić, że w działalności tej nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje uruchomienie mobilnego punktu sprzedaży lodów (przyczepa gastronomiczna). Punkt będzie działał sezonowo w ciepłych miesiącach. Będą to lody śmietankowe z dodatkiem owoców lub słodyczy (zawartość dodatku nie przekracza 25%). Lody będą przygotowywane na miejscu przy pomocy specjalnego blatu chłodniczego (lody tajskie). Klienci nie będą mieli możliwości wejścia do „lokalu”. Klienci będą kupować lody przy okienku, a następnie spożywać je spacerując po mieście. Lody będą sprzedawane w naczyniach jednorazowego użytku. Wnioskodawca rozważa również rozmieszczenie leżaków turystycznych w pobliżu przyczepy.

Wnioskodawca jest/będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca oprócz sprzedaży lodów nie świadczy/ nie będzie świadczył usługi polegające na obsłudze kelnerskiej. Wnioskodawca nie zapewnia klientom stolików, toalety i szatni. Sprzedaż lodów nie będzie stanowiła usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż oferowanych przez Wnioskodawcę lodów z dodatkami, których dotyczy niniejszy wniosek, o ile wyroby te sklasyfikowane zostały w PKWiU w grupowaniu 10.52.10.0 a ich sprzedaż wykonywana jest bez obsługi kelnerskiej i innych usług wspomagających, które wskazywałyby na usługi restauracyjne i cateringowe, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy i poz. 21 załącznika nr 10 do ustawy zarówno w przypadku braku leżaków, jak i przy umieszczeniu leżaków turystycznych w pobliżu przyczepy

Końcowo zauważa się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie bowiem z poz. 7.3. Zasad Metodycznych Polskiej klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU 2008, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana klasyfikacja przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu towaru (usługi) do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów tej klasyfikacji określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11).

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie zadanego pytania nr 2. Inne kwestie nieobjęte pytaniem tj. stawka podatku VAT na kawę, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla sprzedaży lodów. Natomiast wniosek w zakresie obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.