2016.08.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-457/16-4/MK
z 26 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 27 czerwca 2016 r. (doręczone w dniu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz odliczenia podatku VAT naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wniosek uzupełniono w dniu 4 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 27 czerwca 2016 r. (doręczone w dniu 4 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Muzeum zwane dalej „Muzeum" działa od roku 1977. Akt utworzenia instytucji kultury-Zarządzenie wojewody z dnia 31 grudnia 1976 r. w sprawie utworzenia Muzeum.

Muzeum działa na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r. poz. 987; ostatnia zmiana z 2015 r. poz. 1505.); ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z 2014 r. poz. 423, z 2015 r. poz. 337, 1505.); Statutu stanowiącego załącznik do uchwały Nr 19/13 Sejmiku Województwa z dnia 18 lutego 2013 r. w sprawie nowego brzmienia statutu samorządowej instytucji kultury pn. „Muzeum ...".

Muzeum jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Samorząd Województwa Mazowieckiego pod numerem RIK 21/99.

Siedzibą Muzeum jest miasto, a terenem działania obszar Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagranica. Muzeum posiada oddział.

Muzeum jest instytucją kultury, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym w zakresie etnologii, antropologii, kultury materialnej i folkloru. W ramach swojej działalności Muzeum gromadzi i chroni dobra dotyczące osoby i dorobku O.K.

Muzeum informuje o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnia wartości kultury polskiej oraz światowej, kształtuje wrażliwość poznawczą i estetyczną, umożliwia korzystanie ze zgromadzonych zbiorów. Muzeum realizuje zadania, o których mowa wyżej, w szczególności przez:

gromadzenie zabytków architektury ludowej, rekonstrukcji zabytków architektury ludowej, zabytków dotyczących historii organizacji, stowarzyszeń i instytucji działających na terenie ziemi, zabytków dotyczących osoby i dorobku O.K., dzieł sztuki, zabytków kultury materialnej, folkloru i przedmiotów codziennego użytku w zakresie etnografii, folkloru i dziedzin pokrewnych;
gromadzenie czasopism, książek, katalogów, fotografii, materiałów dokumentacyjnych, itp., dotyczących zadań Muzeum określonych w § 5 Statutu;
inwentaryzowanie, katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
przechowywanie gromadzonych zabytków w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
zabezpieczenie i konserwację posiadanych zbiorów;
opracowywanie i organizowanie ekspozycji stałych i wystaw czasowych;
organizowanie badań i ekspedycji naukowych;
prowadzenie działalności edukacyjnej;
popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;
udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
zapewnienie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji;
prowadzenie działalności wydawniczej.

Muzeum, w ramach prowadzonej działalności kulturalnej, organizuje imprezy oraz wystawy ze zbiorów własnych lub obcych. Do niektórych z nich drukowane są następujące wydawnictwa:

zaproszenia uprawniające do bezpłatnego wejścia, plakaty promujące oraz książki i informatory, opatrzone numerami ISBN opisujące twórczość jednego lub kilku autorów prac prezentowanych na wystawie, opisujące przedstawiane eksponaty i pokazujące ich fotografie.

Wspomniane wydawnictwa wykorzystywane są następująco:

zaproszenia przekazywane są nieodpłatnie przedstawicielom różnych instytucji i osobom fizycznym, związanym z szeroko rozumianym środowiskiem kultury, w tym między innymi przedstawicielom mediów, instytucji nadzorujących Muzeum, sponsorom, artystom, gościom z zagranicznych instytucji kultury;

plakaty są częściowo rozlepiane w miejscach publicznych, częściowo rozdawane nieodpłatnie podobnie jak zaproszenia;

książki są częściowo przekazane nieodpłatnie przedstawicielom instytucji i osobom fizycznym podobnie jak zaproszenia, bibliotekom przy innych muzeach w ramach wymiany bibliotecznej, a częściowo przeznaczone do sprzedaży.

Zarówno plakaty, jak i książki, są przekazywane nieodpłatnie bez rozdzielnika czy przydziału, a trafiają w zależności od sytuacji do wystawców, uczestników konferencji prasowych towarzyszących imprezie czy wystawom, sponsorów czy osób zwiedzających daną wystawę.

Zgodnie z ustawą o muzeach i statutem, Muzeum nie jest nastawione na osiąganie zysku, a jego celem jest trwała ochrona dóbr kultury, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie wartości kultury, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej, umożliwienie kontaktu ze zbiorami. Nieodpłatne przekazanie zaproszeń, plakatów, książek, informatorów wpisuje się we wspomniane wyżej cele, co pomaga w propagowaniu wiedzy o dziedzictwie kulturowym, promocji sztuki i udostępnianiu zbiorów. Nieodpłatne przekazanie zaproszeń na imprezy i otwarcie wystaw organizowanych przez Muzeum jest związane z prowadzoną działalnością, i w związku z tym nie może być potraktowane jak odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem podlegające opodatkowaniu.

Natomiast nieodpłatne przekazanie plakatów, książek, informatorów jest ściśle związane z celami statutowymi Muzeum, dlatego nie może być uznane za dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, i opodatkowane podatkiem VAT.

Ponadto, ponieważ wszystkie sprzedawane przez Muzeum towary i usługi są opodatkowane, w związku z tym w Muzeum istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT od nabytych usług np.: druku zaproszeń, plakatów, książek i informatorów.

Zgodnie z wyliczoną proporcją sprzedaży za 2015 rok na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy o VAT gdy proporcja przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%. Muzeum jest instytucją kultury i czynnym podatnikiem VAT. W roku 2015, jak i w latach poprzednich odliczało 100% podatku VAT naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług. Wszystkie usługi własne Muzeum są opodatkowane w formie biletów wstępu i „wynajmu”. Jedyną nieodpłatną usługą jest wstęp bezpłatny do muzeum, przysługujący odwiedzającym w „dzień bezpłatny” organizowany przez muzeum na podstawie art. 10 ustawy o muzeach oraz bezpłatne wejścia do muzeum dla osób wymienionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 czerwca 2008 r. (Dz. U. z 2009 r. nr 160 poz. 994). Jest to narzucone odgórnie przepisami i Muzeum nie ma wpływu na opodatkowanie ww. usługi.

W roku 2016 (jak również w latach poprzednich) Muzeum realizuje szereg projektów finansowanych z dotacji celowych lub inwestycyjnych, dla których zawierane są umowy z Beneficjentem np. Województwo Mazowieckie w Warszawie lub Mazowiecka Jednostka Wdrażania Projektów Unijnych w Warszawie. Zgodnie z tymi umowami Muzeum jest zobowiązane do odzyskiwania podatku VAT i jego zwrotu do Beneficjenta. Jedną z takich umów w 2016 roku jest umowa z Województwem Mazowieckim z siedzibą w Warszawie na dofinansowanie w formie dotacji celowej projektu pn.: „Zlot młodzieży...”.

Z otrzymanych środków Muzeum będzie organizowało Światowe Dni Młodzieży, na które wstęp do Muzeum będzie bezpłatny.

Każdego roku również i w 2016 Muzeum organizuje we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca (I.) z siedzibą w Warszawie kolejne edycje Nagrody im. O.K.. Organizacja Gali „Nagrody” odbywa się w miejscu wskazanym przez I., a wstęp na nią jest bezpłatny na podstawie zaproszeń. Na potrzeby tej imprezy zawierana jest umowa o współpracy z I. w ramach, której Muzeum otrzymuje dofinansowanie z przeznaczeniem na pokrycie części kosztów organizacji „Nagrody”. W przypadku odliczenia od podatku należnego kwoty podatku VAT zawartej w nakładach poniesionych na realizację zadania lub uzyskania przez Muzeum na podstawie obowiązujących przepisów zwrotu podatku VAT za usługi lub dostawy opłacone ze środków, o których mowa w umowie, Muzeum zobowiązane jest do zwrotu na rachunek bankowy Instytutu, równowartości otrzymanych lub rozliczonych w deklaracji VAT-7 środków finansowych w terminie 7 dni od otrzymania zwrotu lub rozliczenia podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nieodpłatne świadczenia usług lub nieodpłatne przekazywanie towarów tj.:
- nieodpłatne przekazanie zaproszeń, plakatów na imprezy i otwarcie wystaw organizowanych przez Muzeum
- nieodpłatne przekazywanie wydawnictw przedstawicielom instytucji i osobom fizycznym podobnie jak zaproszenia, bibliotekom przy innych muzeach w ramach wymiany bibliotecznej;
- bezpłatny wstęp do Muzeum w dniach „Światowe Dni Młodzieży”;
- bezpłatny wstęp na Galę Nagrody im. O.K.;
mają wpływ na ustalenie wskaźnika proporcji VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2c ustawy o VAT?
Czy Muzeum ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonywanych w ramach umowy z Województwem Mazowieckim z siedzibą w Warszawie na dofinansowanie w formie dotacji celowej projektu pn.: „Zlot młodzieży w Muzeum Wsi ...”, na które wstęp do Muzeum będzie bezpłatny?
Czy Muzeum ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonywanych w ramach umowy o współpracy z Instytutem (I.) Nagrody im. O.K., na którą wstęp jest bezpłatny na podstawie zaproszeń?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Muzeum nie wykonuje działalności niepodlegającej podatkowi VAT. Usługi nieodpłatnego przekazania towarów lub nieodpłatnego wstępu do Muzeum związane są ściśle z prowadzoną działalnością kulturalną a zatem wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT. W związku z tym wszystkie zakupy służą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej i dlatego Muzeum nie ma obowiązku do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz ma prawo do odliczania podatku VAT naliczonego od zadań dofinansowanych w formie dotacji celowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), dalej ustawa, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Stosownie do treści art. 90c ustawy:

W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.
W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.
Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Zasady prowadzenia działalności przez muzea określa ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2012 r., poz. 987, z późn. zm.), dalej ustawa o muzeach. Zgodnie z art. 1 ww. ustawy muzeum jest jednostką organizacyjną nienastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów.

Stosownie do art. 2 cyt. ustawy muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:

gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie;
katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody;
urządzanie wystaw stałych i czasowych;
organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych;
prowadzenie działalności edukacyjnej;
a.popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;
udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji.
prowadzenie działalności wydawniczej.

W myśl art. 9 cyt. ustawy, muzeum może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą w celu finansowania działalności określonej w art. 2.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o muzeach, wstęp do muzeów jest odpłatny, chyba że właściwy podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1, postanowi o nieodpłatnym wstępie do muzeum.

W jednym dniu tygodnia wstęp na wystawy stałe muzeów jest nieodpłatny (art. 10 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy Dyrektor muzeum ustala i podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty, wysokość opłat za wstęp do muzeum oraz dzień, o którym mowa w ust. 2. Dyrektor muzeum może zwolnić z opłat za wstęp.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury, posiadającą osobowość prawną, wpisaną do rejestru instytucji kultury. Muzeum jest instytucją kultury, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym w zakresie etnologii, antropologii, kultury materialnej i folkloru. W ramach swojej działalności Muzeum gromadzi i chroni dobra dotyczące osoby i dorobku O.K..

gromadzenie zabytków architektury ludowej, rekonstrukcji zabytków architektury ludowej, zabytków dotyczących historii organizacji, stowarzyszeń i instytucji działających na terenie ziemi, zabytków dotyczących osoby i dorobku O.K., dzieł sztuki, zabytków kultury materialnej, folkloru i przedmiotów codziennego użytku w zakresie etnografii, folkloru i dziedzin pokrewnych;
gromadzenie czasopism, książek, katalogów, fotografii, materiałów dokumentacyjnych, itp., dotyczących zadań Muzeum określonych w § 5 Statutu;
inwentaryzowanie, katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów;
przechowywanie gromadzonych zabytków w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych;
zabezpieczenie i konserwację posiadanych zbiorów;
opracowywanie i organizowanie ekspozycji stałych i wystaw czasowych;
organizowanie badań i ekspedycji naukowych;
prowadzenie działalności edukacyjnej;
popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę;
udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych;
zapewnienie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji;
prowadzenie działalności wydawniczej.

Muzeum, w ramach prowadzonej działalności kulturalnej, organizuje imprezy oraz wystawy ze zbiorów własnych lub obcych. Do niektórych z nich drukowane są następujące wydawnictwa:

Wspomniane wydawnictwa wykorzystywane są następująco:

zaproszenia przekazywane są nieodpłatnie przedstawicielom różnych instytucji i osobom fizycznym, związanym z szeroko rozumianym środowiskiem kultury, w tym między innymi przedstawicielom mediów, instytucji nadzorujących Muzeum, sponsorom, artystom, gościom z zagranicznych instytucji kultury;
plakaty są częściowo rozlepiane w miejscach publicznych, częściowo rozdawane nieodpłatnie podobnie jak zaproszenia;
książki są częściowo przekazane nieodpłatnie przedstawicielom instytucji i osobom fizycznym podobnie jak zaproszenia, bibliotekom przy innych muzeach w ramach wymiany bibliotecznej, a częściowo przeznaczone do sprzedaży.

Z otrzymanych środków Muzeum będzie organizowało Światowe Dni Młodzieży, na które wstęp do Muzeum będzie bezpłatny.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy wskazane nieodpłatne świadczenia usług lub nieodpłatne przekazywanie towarów mają wpływ na ustalenie wskaźnika proporcji VAT, o którym mowa w art. 86 ust. 2c ustawy oraz czy Muzeum ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonywanych w ramach umowy z Województwem Mazowieckim z siedzibą w Warszawie na dofinansowanie w formie dotacji celowej projektu pn.: „Zlot młodzieży...w ramach Światowych Dni Młodzieży w Diecezji”, na które wstęp do Muzeum będzie bezpłatny, a także czy Muzeum ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dokonywanych w ramach umowy o współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca (I.) z siedzibą w Warszawie Nagrody im. O.K., na którą wstęp jest bezpłatny na podstawie zaproszeń.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Należy podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Muzeum) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiot działalności Muzeum stanowią czynności wyszczególnione w statucie i mieszczące się w granicach wyznaczonych przepisami ustawy o muzeach. Jak wskazał Wnioskodawca wszystkie usługi własne Muzeum są opodatkowane w formie biletów wstępu i „wynajmu”.

Muzeum, w ramach prowadzonej działalności kulturalnej, organizuje imprezy oraz wystawy ze zbiorów własnych lub obcych. Do niektórych z nich drukowane są następujące wydawnictwa:

Wspomniane wydawnictwa wykorzystywane są następująco:

zaproszenia przekazywane są nieodpłatnie przedstawicielom różnych instytucji i osobom fizycznym, związanym z szeroko rozumianym środowiskiem kultury, w tym między innymi przedstawicielom mediów, instytucji nadzorujących Muzeum, sponsorom, artystom, gościom z zagranicznych instytucji kultury;

plakaty są częściowo rozlepiane w miejscach publicznych, częściowo rozdawane nieodpłatnie podobnie jak zaproszenia;

książki są częściowo przekazane nieodpłatnie przedstawicielom instytucji i osobom fizycznym podobnie jak zaproszenia, bibliotekom przy innych muzeach w ramach wymiany bibliotecznej, a częściowo przeznaczone do sprzedaży.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie zaproszeń, plakatów, książek, informatorów oprócz celów związanych z upowszechnianiem kultury, ma na celu zachęcenie do szerszego zapoznania się ze zgromadzonymi zbiorami i skorzystania z usług płatnych oferowanych przez Muzeum, tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Natomiast jedyną nieodpłatną usługą jest wstęp bezpłatny do muzeum, przysługujący odwiedzającym w „dzień bezpłatny” organizowany przez muzeum na podstawie art. 10 ustawy o muzeach oraz bezpłatne wejścia do muzeum dla osób wymienionych w rozporządzeniu Ministrów z dnia 10 czerwca 2008 r. (Dz. U. z 2009 r. nr 160 poz. 994).

W związku z tym, że taki obowiązek na Muzeum nałożony został ustawą (ustawą o muzeach), w żadnym razie nie można uznać, że takie nieodpłatne wstępy odbywają się poza działalnością gospodarczą. W ocenie tutejszego organu, nieodpłatne wstępy - mające charakter obligatoryjny -podyktowane uregulowaniami ustawy o muzeach, wpisują się w ogólną działalność gospodarczą prowadzoną przez Muzeum. Zatem w przypadku wydawania biletów bezpłatnych wynikającego z realizacji tego obowiązku Wnioskodawca nie wykonuje działalności pozostającej poza sferą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednakże w przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje również, że wstęp bezpłatny obowiązuje w związku z realizacją projektu pn.: „Zlot młodzieży ...w ramach Światowych Dni Młodzieży w Diecezji”, na który dofinansowanie w formie dotacji celowej Muzeum otrzymało na podstawie umowy z Województwem.

Muzeum organizuje także we współpracy z Instytutem (I.) kolejne edycje Nagrody im. O.K.. Organizacja Gali „Nagrody” odbywa się w miejscu wskazanym przez I., a wstęp na nią jest bezpłatny na podstawie zaproszeń. Na potrzeby tej imprezy zawierana jest umowa o współpracy z I. w ramach, której Muzeum otrzymuje dofinansowanie z przeznaczeniem na pokrycie części kosztów organizacji „Nagrody”. W przypadku odliczenia od podatku należnego kwoty podatku VAT zawartej w nakładach poniesionych na realizację zadania lub uzyskania przez Muzeum na podstawie obowiązujących przepisów zwrotu podatku VAT za usługi lub dostawy opłacone ze środków, o których mowa w umowie, Muzeum zobowiązane jest do zwrotu na rachunek bankowy Instytutu, równowartości otrzymanych lub rozliczonych w deklaracji VAT-7 środków finansowych w terminie 7 dni od otrzymania zwrotu lub rozliczenia podatku.

Tak przedstawione okoliczności sprawy, zdaniem Organu mogą świadczyć o wykonywaniu przez Wnioskodawcę działalności innej niż gospodarcza.

Wskazać należy, że celem statutowym Muzeum jest trwała ochrona dóbr kultury, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie wartości kultury, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej.

Opisane wyżej działania Muzeum mają na celu realizację celów statutowych, polegających na popularyzacji historii i kultury, jednakże wyżej wymienione czynności nie będą sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej, tj. np. zwiększeniu liczby zwiedzających, którzy obejrzą wystawy odpłatnie. W szczególności, z opisu sprawy nie wynika, że opisane działania w jakikolwiek sposób przyczyniają się do generowania przez Muzeum obrotów. Powoduje to, że w tym przypadku mamy do czynienia z działalnością Wnioskodawcy inną niż działalność gospodarcza.

W takich okolicznościach uzasadnione jest stwierdzenie, że wydatki na nabycie towarów i usług ponoszone przez Muzeum wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że cała aktywność Muzeum powinna być traktowana jako działalność gospodarcza.

W związku z tym obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane, Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast - w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy - w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarcze „sposób określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U., poz. 2193).

W rozporządzeniu tym ustawodawca sprecyzował sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej (sposób określenia proporcji) m.in. dla instytucji kultury.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = (A x 100) /P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P - przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy - wskazanym w cyt. art. 86 ust. 2g ustawy - do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza, się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Z kolei, stosownie do treści art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia, przez obrót należy rozumieć podstawę opodatkowania, o której mowa w art, 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

dokonywanych przez podatników:
- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
- eksportu towarów,
- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
- odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Natomiast przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się - w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia - przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy -wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury - używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
transakcji dotyczących:
1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Stosownie do § 8 rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W tym miejscu należy przypomnieć, że na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, przy wyznaczaniu sposobu określania proporcji, przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio. Zatem w przypadku, gdy proporcja ta:

przekroczy 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%

nie przekroczy 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja wynosi 0%.

Jednocześnie, jak stanowi art. 86 ust. 2h ustawy, podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy cyt. rozporządzenia, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji, jeżeli uzna, że wskazany zgodnie z tymi przepisami sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych nabyć.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność, w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. Wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin