Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-873/15/16-S/AN
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2015 r. (data wpływu 15 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 1 lipca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-873/15-2/AG Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 1 lipca 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 15 lipca 2015 r., natomiast w dniu 24 lipca 2015 r. do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 22 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym (posiada w Polsce centrum interesów życiowych, tj. rodzinę i mieszkanie).

Prowadzi jednak działalność gospodarczą na stałe zarejestrowaną na terenie Niemiec. Swoje wszelkie dochody uzyskuje tylko z tytułu powyższej działalności wykonywanej na terenie Niemiec. Dodatkowo nie ma żadnej działalności gospodarczej zarejestrowanej na terenie Polski.

W uzupełnieniu wskazano, że na terenie Niemiec Wnioskodawca posiada stałą placówkę i prowadzi indywidualną zarejestrowaną działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usługi opieki nad osobami starszymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności w sposób stały na terenie Niemiec należy zakwalifikować jako posiadanie stałej placówki, stanowiącej zakład, w rozumieniu art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a RFN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy z tytułu dochodów osiąganych ze stałej działalności gospodarczej prowadzonej w RFN Wnioskodawca powinien uiszczać w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych, przy uwzględnieniu, że nie uzyskuje w Polsce żadnych dochodów z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 w związku z art. 7 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a RFN, dochody przedsiębiorców osiągane za pośrednictwem zakładu znajdującego się na terenie Niemiec podlegają tam opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zakładem jest stała placówka, przez którą prowadzona jest działalność przedsiębiorcy.

Zgodnie zaś z art. 24 ust. 2 litera a) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu (jest to metoda zwolnienia z progresją).
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być opodatkowane w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice Federalnej Niemiec. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Republice Federalnej Niemiec.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dla rozliczenia dochodów znajduje zastosowanie art. 24 ust. 2 litera a) ww. Umowy przewidujący obowiązek zastosowania metody zwolnienia z progresją celem uniknięcia podwójnego opodatkowania.

W oparciu o powyższe przepisy Wnioskodawca uważa, że dochody osiągane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie na terytorium Niemiec, są zwolnione z opodatkowania w Polsce.

W dniu 10 września 2015 r. postanowieniem nr ILPB1/4511-1-873/15-4/AG pozostawiono wniosek bez rozpatrzenia. Tut. Organ uznał bowiem, że Wnioskodawca w odpowiedzi na wystosowane w dniu 1 lipca 2015 r. wezwanie nie uzupełnił wyczerpująco stanu faktycznego.

Postanowienie doręczono skutecznie w dniu 21 września 2015 r.

W dniu 28 września 2015 r. do tut. Organu wpłynęło zażalenie na ww. postanowienie. Postanowieniem z dnia 15 października 2015 r. nr ILPB1/4511-3-12/15-2/AP utrzymano w mocy zaskarżone postanowienie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł w dniu 2 grudnia 2015 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 24 grudnia 2015 r. nr ILPB1/4511-4-54/15-2/AP.

Wyrokiem z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Go 514/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia.

W wyroku tym Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu, że skarżąca „nie odpowiedziała wprost” na zadane pytanie, co w efekcie skutkowało pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia.

Sąd uznał, że o ile bowiem stan faktyczny przedstawiony przez skarżącą we wniosku nie zawierał wskazania, że prowadzi ona na terytorium Niemiec działalność za pośrednictwem położonego tam zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, o tyle odpowiedź na wezwanie zawierała jednoznaczne stwierdzenie, że prowadzona przez nią działalność w sposób stały na terytorium Niemiec winna zostać zakwalifikowana jako posiadanie stałej placówki, stanowiącej zakład w rozumieniu art. 5 Umowy.

Tym samym Sąd uznał, że wniosek skarżącej został prawidłowo uzupełniony a organ podatkowy nie miał podstaw do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Tym samym organ podatkowy nieprawidłowo zastosował art. 14g § 1 Ordynacji podatkowej stwierdzając, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej i pozostawił go bez rozpatrzenia.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wpłynął do tut. Organu w dniu 18 maja 2016 r.

Z uwagi na fakt, że w związku z wydaniem postanowienia o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia należna opłata za wydanie interpretacji indywidualnej została Wnioskodawcy zwrócona, pismem z dnia 25 lipca 2016 r. nr ILPB1/4511-873/15-6/APR, działając na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 14f § 2 ww. ustawy.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 sierpnia 2016 r., wpłatę dokonano w dniu 10 sierpnia 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 1a ww. ustawy precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z kolei art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 7 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) stanowi, że zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polski) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemczech) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Niemcy), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu – w Niemczech – opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zgodnie z przepisami art. 5 umowy polsko-niemieckiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. umowy).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie „zakład” nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że na terenie Niemiec Wnioskodawca posiada stałą placówkę i prowadzi indywidualną zarejestrowaną działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usługi opieki na osobami starszymi. Prowadzenie działalności w sposób stały na terenie Niemiec należy zakwalifikować jako posiadanie stałej placówki, stanowiącej zakład, w rozumieniu art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a RFN.

Jeżeli więc działalność na terytorium Niemiec prowadzona jest za pomocą położonego w tym państwie zakładu, dochód Wnioskodawcy uzyskany z prowadzenia działalności, który może być przypisany temu zakładowi, podlega opodatkowaniu zarówno w Niemczech, jak i w Polsce (art. 7 ust. 1 umowy). W takim przypadku w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a) powoływanej umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Ww. metoda unikania podwójnego opodatkowania podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę przedstawioną w powyższym przepisie stosuje się w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce wg zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku wykazywania w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech za pośrednictwem położonego tam zakładu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.