Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-1/4512-1-4/16-2/AS
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2016 r. (data wpływu 6 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami ponoszonymi w związku z funkcjonowaniem działalności gospodarczej stanowiącej handel używanymi samochodami osobowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami ponoszonymi w związku z funkcjonowaniem działalności gospodarczej stanowiącej handel używanymi samochodami osobowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik zajmuje się sprzedażą samochodów używanych – AUTOHANDEL.

Dokonuje dostawy towarów używanych, stosując opodatkowanie na zasadzie VAT marża, spełniając przy tym warunki ustawy o podatku od towarów i usług z art. 120 ust. 10.

Podatnik wystawia fakturę sprzedaży oznaczoną jako „faktura vat marża” zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów w paragrafie 9 ust. 8 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podatnik nie odlicza podatku naliczonego, ani nie dokonuje zwrotu różnicy podatku od nabywanych towarów używanych, przy których dostawie stosuje procedurę VAT marża.

Podatnik nabywa natomiast zakupy kosztowe, które ponosi w ramach prowadzonej działalności i odlicza podatek naliczony vat wynikający z faktur zakupu. Powyższe koszty stanowią usługi księgowe, usługi reklamowe, usługi telekomunikacyjne, usługi internetowe, w tym ogłoszenia o sprzedaży samochodów używanych. Ponadto, koszty jakie podatnik ponosi, stanowią materiały pomocnicze, części zamienne, jak i części zamienne samochodowe, wykorzystywane w naprawie zakupionych samochodów oraz paliwo do zakupionych samochodów, służące do przeparkowania, przejazdu do serwisu lub na spotkanie z klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w działalności gospodarczej stanowiącej handel używanymi samochodami osobowymi, opodatkowując sprzedaż w systemie marży, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami ponoszonymi w związku z funkcjonowaniem działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowanemu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Sprzedaż towarów w systemie marży stanowi sprzedaż opodatkowaną, szczególną formę opodatkowania, jednakże jest to forma opodatkowana i tym samym uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od zakupów kosztowych służących w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku związanego z pojazdami samochodowymi są uregulowane w art. 86a ustawy.

I tak, w świetle art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Przy czym, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się – na mocy art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Wobec powyższego, w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu pojazdów przeznaczonych do odsprzedaży, jak również w przypadku nabycia usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z ich eksploatacją lub używaniem, przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków i nie ma obowiązku prowadzenia w odniesieniu do tych pojazdów ewidencji ich przebiegu, pod warunkiem, że odprzedaż pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ponadto zgodnie z art. 120 ust. 17 ustawy w zakresie, w jakim podatnik dokonuje dostaw towarów opodatkowanych zgodnie z ust. 4 i 5, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez tego podatnika:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków przez niego importowanych;
2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3. dzieł sztuki nabytych od podatnika niebędącego podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i 5.
   
   

W myśl natomiast art. 120 ust. 19 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane – zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0);

Przy czym, art. 120 ust. 4 ustawy, dotyczy – zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy – dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Powołane powyżej przepisy art. 120 ust. 17 i 19 ustawy wskazują, że brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów dotyczy jedynie przypadków nabycia towarów używanych, których dostawa podlega opodatkowaniu w systemie marży. Nabywca towaru nie ma bowiem prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opodatkowania marży.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą samochodów używanych. Dokonuje dostawy towarów używanych, stosując opodatkowanie na zasadzie VAT marża, spełniając przy tym warunki ustawy o podatku od towarów i usług z art. 120 ust. 10 ustawy. Zainteresowany wystawia fakturę sprzedaży oznaczoną jako „faktura vat marża”, zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów w § 9 ust. 8 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego, ani nie dokonuje zwrotu różnicy podatku od nabywanych towarów używanych, przy których dostawie stosuje procedurę VAT marża. Nabywa natomiast zakupy kosztowe, które ponosi w ramach prowadzonej działalności i odlicza podatek naliczony vat wynikający z faktur zakupu. Powyższe koszty stanowią usługi księgowe, usługi reklamowe, usługi telekomunikacyjne, usługi internetowe, w tym ogłoszenia o sprzedaży samochodów używanych. Ponadto, koszty jakie ponosi, stanowią materiały pomocnicze, części zamienne, jak i części zamienne samochodowe, wykorzystywane w naprawie zakupionych samochodów oraz paliwo do zakupionych samochodów, służące do przeparkowania, przejazdu do serwisu lub na spotkanie z klientem.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy przysługuje Zainteresowanemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami ponoszonymi w związku z funkcjonowaniem działalności gospodarczej stanowiącej handel używanymi samochodami osobowymi.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami, takimi jak usługi księgowe, usługi reklamowe, usługi telekomunikacyjne, usługi internetowe, w tym ogłoszenia o sprzedaży samochodów używanych, ponieważ wydatki te nie stanowią kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy. Zakupy te nie są bowiem (w przypadku usług ze swej istoty nie mogą być) towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, których dostawa mogłaby podlegać opodatkowaniu w systemie marży, a w konsekwencji wpływać na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Prawo to przysługuje Zainteresowanemu również w odniesieniu do wydatków dotyczących zakupu materiałów pomocnicznych, części zamiennych, jak i części zamiennych samochodowych, wykorzystywanych w naprawie zakupionych samochodów oraz paliwa do zakupionych samochodów, służącego do przeparkowania, przejazdu do serwisu lub na spotkanie z klientem. Wydatki te – podobnie jak wyżej wymienione – nie mają charakteru towarów używanych, a ich dostawa nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy. Ponadto, wydatki te wprawdzie związane są z samochodami osobowymi oraz ich napędem, jednakże pojazdy te są przedmiotem dalszej odpsrzedaży, co umożliwia odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem działalności gospodarczej stanowiącej handel używanymi samochodami osobowymi, a dotyczących zakupu usług księgowych, reklamowych, telekomunikacyjnych oraz internetowych, a także materiałów pomocniczych, części zamiennych, jak i części zamiennych samochodowych, wykorzystywanych w naprawie zakupionych samochodów oraz paliwa do zakupionych samochodów, służącego do przeparkowania, przejazdu do serwisu lub na spotkanie z klientem, w zakresie, w jakim wykorzystywane są one do wykonywania czynności opodatkowanych, jeśli nie zachodzą wyłączenia określone w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.