Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-160/16/NL
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 11 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży, otrzymanych w drodze darowizny, znaku/znaków towarowych lub wzoru/wzorów przemysłowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży, otrzymanych w drodze darowizny, znaku/znaków towarowych lub wzoru/wzorów przemysłowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (dalej również: Wnioskodawca/Obdarowany) otrzyma od ojca (dalej również: Darczyńca) w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy - ojca, zarejestrowany znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe (czyli otrzyma tenże znak lub znaki, wzór/wzory przemysłowe od osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe objęte będą prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej) i/lub Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) przed otrzymaniem darowizny do majątku Podatnika.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego znaku towarowego lub wzoru przemysłowego powyżej 3.500 zł i w ich ocenie odpowiadać ona będzie wartości rynkowej znaku lub wzoru przemysłowego. Otrzymany przez obdarowanego znak towarowy/znaki towarowe lub wzór/wzory przemysłowe uprzednio zostały wytworzone przez Darczyńcę - ojca i będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (znaki towarowe), wzór/wzory przemysłowe Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i wykorzysta go do odpłatnego licencjonowania innym podmiotom, które wyrażą zamiar jego eksploatacji. Możliwe jest również, iż będzie się nim sam posługiwał w toku prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona jego sprzedaży w trakcie umowy licencyjnej.

Niewykluczone, iż może się zdarzyć sytuacja, w której przychody osiągnięte z licencji nie będą pokrywały się z wielkością odpisów amortyzacyjnych.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego, zawarto również w stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałaby wycofane z tej działalności - ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych, wzoru/wzorów przemysłowych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W podatkach dochodowych, w tym podatku dowodowym od osób fizycznych podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Aby to czynić wpierw należy sięgnąć do podstawowych regulacji tego zagadnienia. Otóż w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 u.p.d.o.f., źródłami przychodów są:

• pozarolniczą działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2;
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Trzeba jednak zaznaczyć, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Podsumowując dotychczasowy wywód, to biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w cytowanych przepisach prawa oraz zdarzenie przedstawione w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) stwierdzić należy, że przychody uzyskane z tytułu sprzedaży znaku towarowego lub wzoru przemysłowego (prawa do ochrony tego znaku) stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym znak towarowy, a tym samym prawo z nim związane, zostałaby wycofane z tej działalności - ostatnia z wymienionych okoliczności w sprawie nie zaistnieje.

Skoro zaś mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, to dochód z tego tytułu, a więc w przedmiotowej sprawie z odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego lub wzoru przemysłowego (prawa do jego ochrony) ustalić należy w oparciu o art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. Zgodnie z tym przepisem, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
   
   

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów oraz wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., stanowi że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Rekapitulując wywody dotyczące ostatniego z postawionych przez Wnioskodawcę pytań stwierdzić można, że w podatkach dochodowych, w tym u.p.d.o.f. podstawę opodatkowania stanowi co do zasady dochód. Nie inaczej jest w przedmiotowej sprawie. Kluczowym natomiast jest, jak ów dochód określić. Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie, to jest w przypadku sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znaku towarowego lub wzoru przemysłowego otrzymanego w drodze darowizny, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, dochód będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Stanowisko takie wysnuć można z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.

Przepis ten, określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w tym również nabytych w drodze darowizny) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

1. przychodu z odpłatnego zbycia,
2. wartości początkowej środka trwałego,
3. sumy dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie, to jest w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) znaku towarowego lub wzoru przemysłowego (prawa do ochrony tego znaku) ustalając dochód, czyli podstawę opodatkowania, należy uwzględnić wszystkie trzy wartości tj. przychód z odpłatnego zbycia, wartość początkową tego środka trwałego (winno być: wartości niematerialnej i prawnej) oraz sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, brak bowiem w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) sprawy jakichkolwiek przesłanek, by uczynić inaczej.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 31 października 2012 r. Znak: IPPB1/415-1010/12-2/JB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 11 lutego 2013 r. Znak: ITPB1/415-1189c/12/PSZ.
  
  

Przywołane interpretacje dotyczyły wprawdzie nieruchomości, lecz istota zajętego w nich przez organy podatkowe stanowiska może być na zasadzie analogii, będącej uprawnionym i powszechnie stosowanym sposobem wnioskowania prawniczego, zastosowana również w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Na marginesie wskazać należy, że art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), z dniem 1 stycznia 2015 r. otrzymał nowe brzmienie zgodnie z którym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Kwestia ta nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.