Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-546/16-5/JK3
z 27 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm. ) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów biletów lotniczych dla członka zarządu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów biletów lotniczych dla członka zarządu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) ma siedzibę i zarząd na terytorium Polski i jest w Polsce podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od całości swoich przychodów (dochodów), bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostarczania wody źródlanej bezpośrednio do biur i domów w całej Polsce, a także zapewniania nowoczesnych systemów dozujących wodę. W związku ze specyfiką działalności Spółki, Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki (dalej: „NZW”) powołało na stanowisko członka zarządu menadżera będącego obywatelem i rezydentem podatkowym Izraela, który na stałe mieszka w Izraelu (dalej: „Członek Zarządu”). Członek Zarządu został powołany do zarządu Spółki i wykonuje swoje zadania wyłącznie na podstawę stosownych uchwał NWZ (Członek Zarządu i Spółka nie zawarły natomiast umowy o pracę ani innej umowy, w tym o świadczenie usług lub zarządzanie przedsiębiorstwem Spółki). Członek Zarządu dostarczył Spółce certyfikat rezydencji wydany przez władze podatkowe Izraela.

Uchwały NZW regulują kwestie wynagrodzenia należnego członkom zarządu Spółki a także przewidują politykę, zgodnie z którą członkom zarządu będą zwracane przez Spółkę uzasadnione koszty i wydatki biznesowe poniesione w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie Spółki. W związku z powyższym, Spółka ponosi szereg wydatków na rzecz członków zarządu, w tym m.in. finansuje koszty biletów lotniczych Członka Zarządu z miejsca zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego aktualnego miejsca pobytu) do siedziby Spółki w Polsce w celu wykonywania obowiązków Członka Zarządu oraz koszty biletów lotniczych z Polski do zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego miejsca pobytu) Członka Zarządu (dalej: „Podróż”). Powyższe wydatki są dokumentowane m.in. poprzez przekazywanie Spółce przez Członka Zarządu dowodów zakupu biletów lotniczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, działając jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do przychodów Członka Zarządu, ma obowiązek pobrania tego podatku od wartości sfinansowanych kosztów biletów lotniczych związanych z Podróżą?

Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego. Natomiast w zakresie stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, działając jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do przychodów Członka Zarządu, nie ma obowiązku pobrania tego podatku od wartości sfinansowanych kosztów biletów lotniczych związanych z Podróżą.

Uzasadnienie

1. Członek Zarządu jest rezydentem podatkowym Izraela, podlegającym w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych w związku z powołaniem do zarządu Spółki. Zgodnie zaś z art. 16 umowy z dnia 22 maja 1991 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „UPO”), wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
   
2. W myśl art. 3 ust. 2b ustawy PIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się m.in. dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Przychody wymienione w art. 13 pkt 7 ustawy PIT uzyskiwane przez osobę fizyczną podlegającą w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu są opodatkowane zgodnie z art. 29 ustawy PIT, tj. podatek od takich przychodów pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Jednocześnie na podstawie art. 41 ust. 1 i 4 ustawy PIT Spółka jako płatnik jest zobowiązana pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji Członka Zarządu pieniędzy lub wartości pieniężnych. W związku z powyższym, pobór podatku zryczałtowanego od przychodów uzyskiwanych przez Członka Zarządu z tytułu wykonywanej przez niego funkcji w Spółce ciąży na Spółce jako płatniku.
   
3. Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UPIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy PIT, powyższe zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
   
4. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w pkt 3 zwolnienie podatkowe ma zastosowanie przy finansowaniu przez Spółkę kosztów biletów lotniczych związanych z Podróżą, a w konsekwencji, Spółka nie jest obowiązana do poboru zryczałtowanego podatkowego od tego rodzaju świadczeń na rzecz Członka Zarządu. Stanowisko to uzasadnione jest następującymi względami:
   1. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT zwalnia z podatku diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. Dotyczy on zatem wszelkich podróży jakie odbywa osoba niebędąca pracownikiem. W przepisie tym ustawodawca posłużył się bowiem terminem „podróż” bez wskazywania dodatkowych warunków odnośnie celu czy charakteru takiej podróży.
   2. Wysokość zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT jest określona odrębnymi przepisami, tj. przepisami Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, które reguluje zasady rozliczania podróży służbowych (dalej: „Rozporządzenie”). Przepisy te należy stosować odpowiednio w odniesieniu do osób niebędących pracownikami. Stosownie do § 2 pkt 2 lit. a) Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdów. W myśl § 3 pkt 1 Rozporządzenia środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 2 Rozporządzenia pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. Mając na uwadze powyższe uregulowania Rozporządzenia, w sytuacji gdy Spółka pokrywa koszt zagranicznej podróży Członka Zarządu z własnych środków, akceptuje środek transportu oraz poziom kosztów podróży na podstawie przedstawionych przez Członka Zarządu dowodów zakupu biletów lotniczych, wartość świadczenia w postaci pokrycia przez Spółkę przedmiotowych kosztów spełnia warunki określone w Rozporządzeniu.
   3. Zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy PIT, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Członek Zarządu podlega zryczałtowanemu podatkowi od przychodów osiągniętych na terytorium RP, który to przychód nie podlega pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodu. W związku z tym, wartość świadczeń otrzymanych przez Członka Zarządu związanych z kosztami jego Podróży nie jest zaliczana w ciężar kosztów uzyskania przychodów Członka Zarządu.
   4. Nadto, zwolnienie z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) UPIT, stosuje się zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy PIT, jeżeli dane świadczenie zostało poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wydatki związane z kosztami podróży Członka Zarządu do Polski są ponoszone w celu wykonywania obowiązków Członka Zarządu wobec Spółki. Wobec tego przedmiotowe wydatki warunkują należyte funkcjonowanie Spółki, a w konsekwencji są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodu przez Spółkę.
   5. Wreszcie, organy podatkowe potwierdzają w wydanych interpretacjach zastosowanie przedmiotowego zwolnienia podatkowego m.in. do pokrycia kosztów podróży członka zarządu do siedziby spółki czy też członków rad nadzorczych na posiedzenia rady - por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 sierpnia 2015 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 stycznia 2014 r., sygn. IBPBII/1/415-916/13/BD, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 stycznia 2008 r., sygn. ILPB2/415-233/07-2/MK, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 sierpnia 2008 r., sygn. ITPB1/415-16/07/DK. Innymi słowy, w świetle powołanych interpretacji indywidualnych wydanych w innych sprawach, omawiane zwolnienie z podatku dochodowego ma zastosowanie do zwrotu kosztów podróży członków zarządu w podobnych sprawach.
5. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od wydatków poniesionych na rzecz Członka Zarządu z tytułu kosztów Podróży, ponieważ wydatki te są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że w związku ze specyfiką działalności Spółki, Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki powołało na stanowisko członka zarządu menadżera będącego obywatelem i rezydentem podatkowym Izraela, który na stałe mieszka w Izraelu. Członek Zarządu został powołany do zarządu Spółki i wykonuje swoje zadania wyłącznie na podstawę stosownych uchwał NWZ (Członek Zarządu i Spółka nie zawarły natomiast umowy o pracę ani innej umowy, w tym o świadczenie usług lub zarządzanie przedsiębiorstwem Spółki). Członek Zarządu dostarczył Spółce certyfikat rezydencji wydany przez władze podatkowe Izraela. Tym samym w celu ustalenia skutków podatkowych otrzymywanych świadczeń koniecznym jest uwzględnienie zapisów umowy z dnia 22 maja 1991 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Jerozolimie (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 124).

Stosownie do treści ww. art. 16 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenia i inne podobne należności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Powyższe oznacza, że zgodnie z ww. artykułem, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Izraelu uzyskiwane z tytułu członkostwa w zarządzie spółki mającej siedzibę w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Trzeba bowiem podkreślić, że sformułowanie używane w postanowieniach umowy „mogą być” nie oznacza dowolności miejsca opodatkowania lecz zezwala państwu źródła na opodatkowanie dochodów w nim osiągniętych.

Do opodatkowania tychże przychodów należy zastosować uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z omawianego tytułu, tj. z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu kwalifikowane są do art. 13 pkt 7 ww. ustawy. W myśl tego przepisu za przychody z działalności wykonywanej osobiście – o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 – uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W przypadku osoby będącej nierezydentem przychód ten podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

To oznacza, że przychody osób podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, należących do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu

W myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego w związku z powołaniem na członka zarządu osobę mającą miejsce zamieszkania w Izraelu należy rozpatrzyć w oparciu o art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 tej ustawy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, wskazane w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 w związku, z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, że w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, niż w przypadku pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, tj. m.in. osób wykonujących swoje obowiązki na podstawie powołania pod warunkiem, że sfinansowane wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osób niebędących pracownikami oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je ponoszący. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Powyższe oznacza, że (co do zasady) diety i inne należności za czas podróży osób niebędących pracownikami stanowią przychód tych osób, zwolniony jednakże z opodatkowania w zakresie wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) oraz art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady rozliczania podróży służbowych reguluje ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Zgodnie z przepisem § 1 ww. rozporządzenie określa wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

1. na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
2. poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.
   
   

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W myśl § 3 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje.

Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy (§ 3 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21) – § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia.

W myśl § 4 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Wydatki, o których mowa w ust. 1, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania – § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

W uzasadnionych przypadkach pracownik składa pisemne oświadczenie o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów, zwrot innych kosztów podróży lub ich wysokość – § 5 ust. 3 cyt. rozporządzenia.

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu. W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety (§ 17 ust. 2 cyt. rozporządzenia). Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej (§ 17 ust. 3 ww. rozporządzenia). Ryczałty, o których mowa w ust. 1-3, nie przysługują, jeżeli pracownik:

1. odbywa podróż zagraniczną służbowym lub prywatnym pojazdem samochodowym, motocyklem lub motorowerem;
2. ma zapewnione bezpłatne dojazdy;
3. nie ponosi kosztów, na pokrycie których są przeznaczone te ryczałty (§ 17 ust. 4 ww. rozporządzenia).
   
   

W myśl § 21 ww. rozporządzenia, w przypadku odbywania podróży zagranicznej w połączeniu z przejazdem na obszarze kraju, przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z wniosku, Spółka (Wnioskodawca) ponosi szereg wydatków na rzecz członków zarządu, w tym m.in. finansuje koszty biletów lotniczych Członka Zarządu z miejsca zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego aktualnego miejsca pobytu) do siedziby Spółki w Polsce w celu wykonywania obowiązków Członka Zarządu oraz koszty biletów lotniczych z Polski do zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego miejsca pobytu) Członka Zarządu. Powyższe wydatki są dokumentowane m.in. poprzez przekazywanie Spółce przez Członka Zarządu dowodów zakupu biletów lotniczych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy zwrócić szczególną uwagę na uregulowania zawarte w przywołanym wyżej § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, które stanowią, że pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Wydatki, o których mowa powyżej, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.

Odnosząc się do ww. sytuacji należy uznać, że przepisy ww. rozporządzenia nie wymieniają o jakie inne udokumentowane a niezbędne wydatki chodzi, nie ograniczają również ich wysokości pozostawiając to w gestii Spółki (Wnioskodawcy). To Spółka decyduje o zwrocie faktycznie poniesionych przez członka zarządu wydatków, które nie są limitowane w analizowanym rozporządzeniu, a które mają – jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego – związek z wykonaną podróżą i są one właściwie udokumentowane. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia pracownik (tutaj członek zarządu) do rozliczenia kosztów podróży załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami.

Zatem, wartość sfinansowanych kosztów biletów lotniczych Członka Zarządu z miejsca zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego aktualnego miejsca pobytu) do siedziby Spółki w Polsce w celu wykonywania obowiązków Członka Zarządu oraz koszty biletów lotniczych z Polski do zamieszkania/stałego pobytu w Izraelu (lub innego miejsca pobytu) Członka Zarządu jako wydatki poniesione w podróży, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ww. ustawy oraz w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. W związku z powyższym Wnioskodawca działając jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego w odniesieniu do członków zarządu nie będzie miał obowiązku pobrania tego podatku od wartości sfinansowanych biletów lotniczych związanych z podróżą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące. Zatem, powołane przez Wnioskodawcę interpretacje nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.