Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.728.2016.1.SJ
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w rocznych zeznaniach podatkowych składanych w latach następnych po 2015 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zatrudniony w ….. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy o pracę jako programista. Pracuje na tym stanowisku od 2010 r.

Do obowiązków Wnioskodawcy należy:

• tworzenie oprogramowania wbudowanego na systemy mikroprocesorowe,
  

• tworzenie oprogramowania przetwarzającego zbiory danych,
  

• tworzenie specjalistycznego oprogramowania narzędziowego,
  

• tworzenie koncepcji i architektury oprogramowania,
  

• modyfikowanie oprogramowania w celu udoskonalenia oraz dostosowywania do indywidualnych i specjalistycznych potrzeb klienta.
  
  

Opracowywane przez Wnioskodawcę oprogramowanie w ramach ww. zakresu obowiązków ma więc charakter nowatorski, a także autorski i stanowi dzieło w rozumieniu art. 1 ust. 1 o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z:

• zapisami umowy o pracę, a w szczególności z pkt 1 warunków twórczości pracowniczej u pracodawcy, cyt.: „Pracodawca - z chwilą powstania danego utworu - staje się właścicielem autorskich praw majątkowych wszystkich utworów stworzonych przez Pracownika w wyniku wykonywania przez niego obowiązków ze stosunku pracy, bez odrębnego w tym zakresie dla Pracownika wynagrodzenia, w granicach wynikających z celu umowy o pracę oraz zgodnego zamiaru Stron. W szczególności Pracodawcy przysługują prawa autorskie prawa majątkowe do utworów na polach eksploatacji wskazanych w przepisie art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych”,
  

• oraz zapisami w regulaminie pracy, a w szczególności z § 6 pkt l, cyt.: „Pracodawcy w szczególności przysługuje prawo do korzystania z wyników wykonywanej przez Pracowników pracy. Jeżeli w wyniku wykonywania obowiązków pracowniczych zostanie przez Pracownika wytworzony utwór w rozumieniu obowiązujących przepisów o prawie autorskim, Pracodawca nabywa majątkowe prawa autorskie do tego utworu, a wypłacone Pracownikowi wynagrodzenie za pracę obejmuje wynagrodzenie za przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów wytworzonych przez Pracownika w ramach obowiązków pracowniczych”,
  

z chwilą powstania danego utworu pracodawca staje się właścicielem autorskich praw majątkowych stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania przez niego obowiązków ze stosunku pracy.

W szczególności pracodawcy przysługują prawa majątkowe do utworów na polach eksploatacji wskazanych w przepisie art. 50 i art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zawarta umowa o pracę wraz z odrębnymi warunkami twórczości pracowniczej u pracodawcy zawiera postanowienia o nabywaniu przez pracodawcę od pracownika autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem przez pracownika pracy twórczej w ramach stosunku pracy oraz o rozporządzaniu tymi prawami bez odrębnego w tym zakresie dla pracownika wynagrodzenia.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca chciałby zastosować 50% koszty uzyskania przychodów do przychodu, który otrzymał z tytułu pracy twórczej, pomniejszonego o składki emerytalne i rentowe, za 2015 r.

Pracodawca nie uwzględnił w wystawianych PIT-ach kosztów pracy twórczej. Koszty te zostały przez Wnioskodawcę uwzględnione w zeznaniu podatkowym za 2015 r. Jeśli w kolejnych latach przedstawiony stan faktyczny nie ulegnie zmianie, Wnioskodawca chciałby zastosować 50% koszty uzyskania przychodów do przychodu, który otrzyma z tytułu pracy twórczej, pomniejszonego o składki emerytalne i rentowe, w latach przyszłych.

Zarówno za 2015 r., jak i lata następne, przychód otrzymany z tytułu pracy twórczej wyznaczono dla każdego miesiąca poprzez pomnożenie przychodu (pomniejszonego o składki emerytalne i rentowe) przez liczbę godzin pracy poświęconej pracy twórczej w danym miesiącu, a następnie wynik mnożenia podzielono przez całkowitą liczbę godzin do przepracowania w rozważanym miesiącu wynikającą z kalendarza. Czas pracy poświęconej pracy twórczej w danym miesiącu, jest ewidencjonowany w tzw. dzienniku czasu pracy, na podstawie którego można ustalić, ile godzin zostało przeznaczone na wytworzenie dzieła w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składając roczne zeznanie podatkowe za 2015 r. i lata następne po 2015 r.?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, tj. odnośnie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w rocznych zeznaniach podatkowych w latach następnych po 2015 r. Natomiast w zakresie przedstawionego stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do tej części przychodów, którą otrzymał z tytułu umowy o pracę za wytworzenie programów komputerowych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są programy komputerowe, a stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter nowatorski, indywidualny i niepowtarzalny. Ponadto zgodnie z przedstawionymi postanowieniami umowy o pracę wraz z warunkami twórczości pracowniczej u pracodawcy oraz zapisami w regulaminie pracodawcy, prawa majątkowe zostały przekazane pracodawcy.

Zastosowana u pracodawcy ewidencja czasu pracy pozwala na wyznaczenie faktycznego czasu pracy twórczej i obliczenie tej części przychodu, do którego Wnioskodawca chce zastosować 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika – zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy – uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy, przysługuje co do zasady zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 przywołanej ustawy odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Z kolei, w myśl przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis art. 22 ust. 9a ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto z treści art. 22 ust. 10 ww. ustawy wynika, że jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie zaś do ust. 10a powyższego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Należy zauważyć, że przywołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenia, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych oraz, czy podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów.

Odrębnymi przepisami są w tym wypadku przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.). Na ich podstawie, w szczególności biorąc pod uwagę treść art. 1, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustawodawca określił, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i 4 ww. ustawy).

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców (art. 9 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu z tytułu wykonania dla zamawiającego utworu, bądź innego przedmiotu praw własności intelektualnej będących przedmiotem prawa autorskiego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór (pracodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z którym, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu, daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują; wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jej części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że tylko wówczas, gdy:

• praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
  

• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
  

• umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję
  

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie zaś do art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn.zm.), podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony w firmie na podstawie umowy o pracę. Do obowiązków Wnioskodawcy należy: tworzenie oprogramowania wbudowanego na systemy mikroprocesorowe, tworzenie oprogramowania przetwarzającego zbiory danych, tworzenie specjalistycznego oprogramowania narzędziowego, tworzenie koncepcji i architektury oprogramowania, modyfikowanie oprogramowania w celu udoskonalenia oraz dostosowywania do indywidualnych i specjalistycznych potrzeb klienta. Opracowywane przez Wnioskodawcę oprogramowanie w ramach ww. zakresu obowiązków ma charakter nowatorski, a także autorski i stanowi dzieło w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zawarta umowa o pracę wraz z odrębnymi warunkami twórczości pracowniczej u pracodawcy zawiera postanowienia o nabywaniu przez pracodawcę od pracownika autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem przez pracownika pracy twórczej w ramach stosunku pracy oraz rozporządzania tymi prawami bez odrębnego w tym zakresie dla pracownika wynagrodzenia. Pracodawca nie uwzględnił w wystawianej informacji podatkowej kosztów pracy twórczej. Wnioskodawca koszty pracy twórczej uwzględnił w zeznaniu za 2015 r. Zarówno za 2015 r. jak i lata następne przychód otrzymany z tytułu pracy twórczej wyznaczono dla każdego miesiąca poprzez pomnożenie przychodu (pomniejszonego o składki emerytalne i rentowe) przez liczbę godzin pracy poświęconej pracy twórczej w danym miesiącu, a następnie wynik mnożenia podzielono przez całkowitą liczbę godzin do przepracowania w rozważanym miesiącu wynikającą z kalendarza. Czas pracy poświęconej pracy twórczej w danym miesiącu będzie ewidencjonowany w tzw. dzienniku czasu pracy, na podstawie którego będzie można ustalić, ile godzin zostało przeznaczone na wytworzenie dzieła.

Zatem, skoro istotnie – jak stwierdza Wnioskodawca – wykonywane przez Niego oprogramowanie stanowić będzie utwór w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i będzie On twórcą w rozumieniu tej ustawy, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składając roczne zeznania podatkowe za lata następne po 2015 r. Przy czym, jak wskazano powyżej, koszty te nie będą mogły przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że w postępowaniu podatkowym to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek udowodnienia, że istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu, są przychodami z tytułu praw autorskich.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.