Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-244/16/TJ
z 1 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2016 r. (data wpływu 1 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych świadczeń – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanych świadczeń.

We wniosku tym przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

W dniu 2 czerwca 2006 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi komunikacyjnemu, wskutek którego przez okres 3 miesięcy był nieprzytomny. Doznał znacznych obrażeń ciała: uraz czaszkowo mózgowy, obrzęk mózgu, porażenie czterokończynowe, niedowład kończyn górnych, przykurcz scięgien Achillesa.

Pomimo długiego leczenia farmakologiczno-operacyjnego w kraju i za granicą Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim, wymagającą do końca życia rehabilitacji i ciągłej pomocy osób trzecich.

Z powodu wypadku Wnioskodawca poniósł trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 70%.

W chwili wypadku Wnioskodawca zatrudniony był w firmie budowlanej. Obecnie nie jest w stanie wykonywać żadnej pracy zarobkowej, zaprzestał realizować się zawodowo i społecznie.

Pozwem z dnia 7 lipca 2010 r. Wnioskodawca wniósł o zasądzenie od Towarzystwa … z siedzibą w … o 125 000 zł zadośćuczynienia i zwrotu kosztów opieki, leczenia, dojazdów – wraz z ustawowymi odsetkami.

W odpowiedzi ww. Towarzystwo wniosło o oddalenie powództwa oraz zasadzenmie od Wnioskodawcy kosztów procesu. Wobec tego Wnioskodawca wniósł sprawę do Sadu.

Realizując postanowienie Sądu Okregowego z dnia 5 listopada 2015 r. – Biuro Likwidacji Szkód Komunikacyjnych Towarzystwa … w styczniu 2016 r. przekazało Wnioskodawcy:

• 105 000 zł – zdadośćuczenienia
• 76 871 zł 51 gr – odestki od kwoty 105 000 zł
• 9592 zł 80 gr – koszty opieki
• 4552 zł 39 gr – odsetki od kwoty 6873 zł 60 gr
• 1701 zł 18 gr – odestki od kwoty 2719 zł 20 gr
• 7917 zł 61 gr – koszty leczenia
• 5610 zł 06 gr – odetki od kwoty 7662 zł 87 gr
• 159 zł 37 gr – odsetki od kwoty 254 zł 74 gr
• 69 220 zł 92 gr – wyrównanie renty za okres od lipca 2010 r.
• 21 632 zł 92 gr – odsetki za nieterminową wypłatę renty.
• Zasądzona renta z tytułu zwiększonych potrzeb w kwocie 1.048,80zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zasadzone wyrokiem kwoty wszystkich świadczeń wraz z odsetkami do nich odnoszącymi się, które zostały wypłacone Wnioskodawcy przez Biuro Likwidacji Szkód Komunikacyjnych Towarzystwa … w styczniu 2016 r. będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w roku 2017?

Zdaniem Wnioskodawcy wysokość świadczenia przekazanego przez ww. Towarzystwo w styczniu 2016 r wyniosło 302 258 zł 64 gr z czego 191 731 zł 21 gr stanowi zadośćuczynienie, koszty opieki, leczenia oraz wyrównywanie renty. Ustawowe odsetki Wnioskodawca otrzymał w kwocie 110 527 zł 43 gr – co praktycznie stanowi 1/3 całości świadczenia.

Według oceny Wnioskodawcy, z przepisów prawa podatkowego nie da się wysnuć wniosku, iż odsetki od należności głównej stanowią tzw. inne źródło dochodów. Jeśli wyrokiem Sądu jednoznacznie zostały ustanowione ww. świadczenia wraz z ustawowymi odsetkami – to należałoby traktować całe świadczenie jako całość. Takie stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi z dnia 25 marca 2015 r. (sygn. I SA/Łd 1414/14).

W ocenie Wnioskodawcy otrzymane odsetki za zwłokę w wykonaniu zobowiązania z tytułu niewypłacenia odszkodowania w terminie ściśle są z nimi związane, gdyż to właśnie one naprawiają szkodę jaką stanowi zwłoka w wypłaceniu odszkodowania. W przypadku Wnioskodawcy 2 czerwca 2016 r. minie 10 lat od wypadku, a w lipcu upłynie 6 lat gdy wystosowany został pozew o zadośćuczynienie.

Według Wnioskodawcy, jeśli zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustanowiono, że przychód z tytułu odszkodowania przyznanego mocą wyroku Sądu podlega zwolnieniu z podatkowemu to odsetki ustawowe za zwłokę, których źródłem są przyznane świadczenia nie powinny być objęte art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, a więc nie powinny podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, a w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą kwoty należne, chociażby nie zostały faktycznie otrzymane. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia (umorzenia czy też potrącenia) powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak natomiast stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 2 czerwca 2006 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi komunikacyjnemu, wskutek którego przez okres 3 miesięcy był nieprzytomny. Doznał znacznych obrażeń ciała: uraz czaszkowo mózgowy, obrzęk mózgu, porażenie czterokończynowe, niedowład kończyn górnych, przykurcz ścięgien Achillesa. Pomimo długiego leczenia farmakologiczno-operacyjnego w kraju i za granicą Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim, wymagającą do końca życia rehabilitacji i ciągłej pomocy osób trzecich. Z powodu wypadku Wnioskodawca poniósł trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 70%. W chwili wypadku Wnioskodawca zatrudniony był w firmie budowlanej. Obecnie nie jest w stanie wykonywać żadnej pracy zarobkowej, zaprzestał realizować się zawodowo i społecznie. Pozwem z dnia 7 lipca 2010 r. Wnioskodawca wniósł o zasądzenie od Towarzystwa … z siedzibą w … o 125 000 zł zadośćuczynienia i zwrotu kosztów opieki, leczenia, dojazdów – wraz z ustawowymi odsetkami. W odpowiedzi ww. Towarzystwo wniosło o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od Wnioskodawcy kosztów procesu. Wobec tego Wnioskodawca wniósł sprawę do Sądu.

Realizując postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 5 listopada 2015 r. – Biuro Likwidacji Szkód Komunikacyjnych Towarzystwa … w styczniu 2016 r. przekazało Wnioskodawcy zadośćuczynienie, koszty opieki, koszty leczenia, wyrównanie renty, renty oraz odsetki o tych kwot.

W związku z tak przedstawionym opisem wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Punkt 3b ww. przepisu stanowi natomiast, że ze zwolnienia korzystają również inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z kolei z pkt 3c tego przepisu wynika, że wolne od podatku są również odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z zacytowanych przepisów wynika, że jakkolwiek otrzymane zadośćuczynienia mieszczą się w pojęciu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to po spełnieniu ustawowych przesłanek korzystać mogą ze zwolnienia z opodatkowania.

Z kolei jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Natomiast instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101 z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Z tych względów zwolnienie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Potwierdza to orzecznictwo sądów powszechnych, zgodnie z którym „Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 Kodeksu cywilnego) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe” (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). „Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnych sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej” (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72), a także Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 24 stycznia 2008 r. sygn. akt II FSK 1629/06 stwierdził „(...) Odsetki należne w razie uchybienia przez dłużnika terminowi świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) należy traktować jako wynagrodzenie za przedłużone i pozbawione podstaw prawnych korzystanie z cudzego kapitału. Inaczej rzecz ujmując, jest to odszkodowanie za pozbawienie wierzyciela możliwości dysponowania kapitałem, a tym samym pozbawienie go spodziewanych z tego tytułu korzyści (np. przez korzystną lokatę) (...).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że głównym motywem legislacyjnym uregulowania takiego jak w art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego jest uznanie, że wierzyciel ponosi przez opóźnienie co najmniej szkodę w postaci odsetek, na jakie mógłby ulokować otrzymaną w terminie sumę (wyrok z dnia 24 kwietnia 1997 r. sygn. akt II CKN 118/97, OSP 1998, Nr 1, poz. 3, z glosą A. Szpunara). Odsetki zatem są kompensatą tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej. Prowadzi to do konkluzji, że odsetki otrzymane na podstawie wyroku z tytułu opóźnienia dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)”.

Z tych też względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone.

Powyższa tezę potwierdza również analiza pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która prowadzi do wniosku, że odsetki stanowią odrębną od należności głównej kategorię przychodu, która tylko w wyjątkowych przypadkach korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Mowa tutaj o odsetkach wymienionych w art. 21 ust. 1:

• pkt 52 – odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz.U. Nr 156, poz. 776);
• pkt 95 – odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;
• pkt 119 – odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;
• pkt 130 – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a;
• inne, wymienione w pkt 130a i 130b, które dotyczą m.in. odsetek od listów zastawnych i obligacji, a które to nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem przepisy te weszły w życie w dniu 1 stycznia 2016 r.

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w jego ocenie zasługują na szczególną ochronę.

W konsekwencji, po analizie opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz wskazanych przepisów prawa uznać należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie wskazanych wyżej przepisów art. 21 ust. 1 pkt 3b, 3c i 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystać może wyłącznie otrzymane przez Wnioskodawcę zadośćuczynienie oraz renta (w tym jej wyrównanie) oraz odsetki od nieterminowej wypłaty renty, jak również – w związku z faktem, że zostały wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe, a więc na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy – koszty opieki i koszty leczenia. Świadczenia te zostały bowiem wymienione wprost we wskazanych wyżej przepisach.

Natomiast ze zwolnienia nie będą korzystać odsetki od wskazanych wyżej świadczeń – z wyjątkiem odsetek od nieterminowej wypłaty renty – albowiem nie mieszczą się one w powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz – co wykazano wyżej – nie mogą być utożsamiane z należnościami głównymi, korzystającymi ze zwolnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. E. Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.