Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.299.2016.3.OS
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 8 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.) oraz z dnia 20 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy udziału w nieruchomości stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy udziału w nieruchomości stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 8 lipca 2016 r. (data wpływu 13 lipca 2016 r.) oraz z dnia 20 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca oraz .... (primo voto .....) byli współwłaścicielami zabudowanego gruntu oznaczonego jako działka ewidencyjna nr 307 o powierzchni 0,5086 ha obrębu ...., położonego w .... (zwanego dalej: działką nr 307).

Wnioskodawca oraz .... nabyli działkę nr 307 oraz posadowione na tejże działce budynki, budowle i obiekty budowlane w trakcie trwania ich małżeństwa do ich majątku wspólnego - na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca oraz .... nie zawierali małżeńskich umów majątkowych. Nabycie budynków, budowli, obiektów budowlanych oraz działki nr 307 nastąpiło w sposób następujący: Wnioskodawca oraz ..... nabyli prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 w drodze licytacji w 1998 r. - na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego ... z dnia 4 lutego 1998 r. wydanego w sprawie o sygn. akt: .....

Na podstawie tego samego postanowienia, Wnioskodawca oraz ..... nabyli prawo własności budynków posadowionych na działce nr 307, to jest prawo własności:

• budynku biurowo - socjalnego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego.
  
  

Budynki te były trwale związane z działką nr 307.

Nadto, na podstawie tego samego aktu Wnioskodawca oraz .... nabyli prawo własności urządzeń budowlanych posadowionych na działce nr 307, to jest:

• utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m²2 wykonanej ze brojonych płyt betonowych,
  

• ogrodzenia o powierzchni 167,25 m²wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
  

• bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
  

• trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
  

• jednego słupa telefonicznego - betonowego.
  
  

Oznaczonym powyżej postanowieniem z dnia 4 lutego 1998 r. Sąd Rejonowy .... przysądził na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawo własności wzmiankowanych budynków i urządzeń budowlanych - po myśli art. 998 Kodeksu postępowania cywilnego.

Sprzedawcą prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na niej budynków i urządzeń budowlanych było Przedsiębiorstwo Przewozu Towarów Państwowej Komunikacji Samochodowej nr 2 .... - w upadłości (dalej: PPT PKS), reprezentowane przez Syndyka. Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności budynków i urządzeń budowlanych została dokonana w związku z prowadzonym postępowaniem upadłościowym PPT PKS.

W związku ze sprzedażą PPT PKS wystawiło:

• fakturę do urządzenia fakturującego - księgującego z dnia 5 lutego 1998 r. – w przedmiocie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 - opiewającą na kwotę 11 437,00 zł. Podatek od towarów i usług do powyższej kwoty nie został doliczony.
  

• fakturę VAT nr .... z dnia 5 lutego 1998r. - w przedmiocie sprzedaży posadowionych na działce nr 307 budynków i urządzeń budowlanych (w fakturze VAT wpisano: „budynki i budowle”) - opiewającą na kwotę 63 563,00 zł. Podatek od towarów i usług do powyższej kwoty nie został doliczony; w fakturze VAT wpisano, że czynność ta jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (to jest jako sprzedaż budynków i budowli używanych).
  
  

Łączna cena wynosiła 75 000,00 zł. (to jest 11 437,00 + 63 563,00 zł).

Faktury te nie dawały podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca wciągnął działkę nr 307 oraz posadowione na niej budynki i urządzenia budowlane do ewidencji środków trwałych prowadzonego przezeń przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca od I połowy lat 90 - tych XX wieku do dnia 31 grudnia 2015 r. prowadził działalność gospodarczą. W okresie tym Wnioskodawca nie zawieszał oraz nie zaprzestawał prowadzenia działalności gospodarczej; w chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na działce nr 307 budynków i urządzeń budowlanych Wnioskodawca był przedsiębiorcą. Wnioskodawca prowadził w dniu 25 marca 2013 r. (to jest w dniu wydania decyzji Prezydenta Miasta ....decyzją nr .... – vide niżej) działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych. Działka nr 307 oraz posadowione na niej budynki i urządzenia budowlane były nabyte przez Wnioskodawcę oraz .... w celu prowadzenia na nich przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie oznaczonego powyżej przedmiotu tej działalności gospodarczej. Działka nr 307, budynki i urządzenia budowlane były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej, na co .... wyrażała zgodę. .... nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

Wnioskodawca był w dniu 25 marca 2013 r. oraz w okresie następującym - do dnia 31 grudnia 2015 r. - zarejestrowany jako podatnik podatku od towaru i usług.

Prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 zostało przekształcone w prawo własności na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta .... z dnia 26 lipca 2005 r. wydanej w sprawie oznaczonej jako......

W 2000 r. Wnioskodawca posadowił na działce nr 307 wagę przemysłową o nośności ośmiu ton i o powierzchni zabudowy wynoszącej 20,16 m², przy czym mechanizm wagi znajdował się pod powierzchnią ziemi. Waga ta była posadowiona na gruncie poza budynkiem - nie była posadowiona w budynku. Waga była trwale związana z gruntem za pomocą betonowych fundamentów do których wpuszczone były filary wagi. W chwili posadowienia wagi na działce nr 307 wartość wagi wynosiła kwotę 3 040,00 zł. W maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę przemysłową w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto. W okresie późniejszym Wnioskodawca nie czynił ulepszeń wagi, a jedynie czynił drobne naprawy eksploatacyjne. Waga przemysłowa służyła Wnioskodawcy do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie odważania węgla załadowanego na samochody dostawcze; waga ta działała w taki sposób, że samochód dostawczy wraz z ładunkiem wjeżdżał na wagę.

Prezydent Miasta .... obwieszczeniem z dnia 30 października 2012 r., w sprawie oznaczonej jako ..... zawiadomił, że na wniosek złożony w dniu 12 października 2012 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. .... na odcinku od ul. .... do ul. .... oraz budowie projektowanej ul. .... na odcinku od ul. ...do projektowanej ul. .... i projektowanej ul. ... na odcinku od projektowanej ul. ... do ul. ..... Postępowanie to zostało wszczęte w oparciu o art. 11d ust. 1 i następne ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008, nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) (zwanej dalej: ustawą o inwestycji w zakresie dróg publicznych). Postępowanie to obejmowało m.in. działkę nr 307. Rzeczony wniosek został złożony w dniu 12 października 2012 r. przez podmiot inny niż Wnioskodawca oraz ...., nie na ich rzecz oraz nie w ich imieniu.

W dniu 25 marca 2013 r. Prezydent Miasta .... decyzją w sprawie o nr ...., na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie ul. ... na odcinku od ul. .... do ul. .... oraz budowie projektowanej ul. ....na odcinku od ul. .... do projektowanej ul. ... i projektowanej ul. .... na odcinku od projektowanej ul. ...do ul. ..... Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta - w zakresie działki nr 307 oraz posadowionych na niej budynków, budowli i urządzeń budowlanych - wywołała dwojakie konsekwencje:

• po pierwsze, działka nr 307 została podzielona na dwie działki oznaczone nr 307/1 i nr 307/2 - stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych; z działki nr 307 została wydzielona działka nr 307/1 o powierzchni 0,1035 ha (dostawa działki nr 307/1 jest przedmiotem niniejszego wniosku);
  

• po wtóre, prawo własności działki nr 307/1 oraz posadowionej na niej wagi przemysłowej i oznaczonych powyżej urządzeń budowlanych przeszło na rzecz Gminy ....- stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Wskutek oznaczonej powyżej decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr .... Gmina - Miasto ....nabyło zatem własność działki nr 307/1 wydzielonej z działki nr 307, a także własność posadowionej na działce nr 307/1 wagi przemysłowej i urządzeń budowlanych w postaci:
  • utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
    
  • ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
    
  • bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
    
  • trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
    
  • jednego słupa telefonicznego - betonowego.
  
  
  

Decyzja Prezydenta Miasta .... wydana w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ..... stała się ostateczna.

Zarówno Wnioskodawca jak i .... nie podejmowali jakichkolwiek czynności zmierzających do zbycia działki nr 307/1. Przeciwnie wnioskodawca sprzeciwiał się podziałowi działki nr 307 oraz przeniesieniu własności działki nr 307/1 z uwagi na okoliczność, iż Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą na całej działce nr 307. Wnioskodawca oraz .... nie wydatkowali jakichkolwiek środków finansowych w celu przeniesienia prawa własności działki nr 307/1 w drodze rzeczonej decyzji administracyjnej. Nadto, jak wskazano powyżej postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. .... na odcinku od ul. .... do ul. ....oraz budowie projektowanej ul. ... na odcinku od ul. ... do projektowanej ul. .... i projektowanej ul. ....na odcinku od projektowanej ul. ....do ul. ...., w następstwie którego to postępowania Prezydent Miasta ... w dniu 25 marca 2013 r. wydał decyzję w sprawie o nr .... zostało wszczęte wskutek wniosku osoby trzeciej - innej niż wnioskodawca oraz .....

W dniu 6 maja 2013 r. Wnioskodawca wydał Gminie - Miastu ....działkę nr 307/1 wraz wagą przemysłową i z oznaczonymi powyżej urządzeniami budowlanymi - w realizacji decyzji Prezydenta Miasta ...wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ..... Jednocześnie Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na działce nr 307/1; w okresie od dnia 6 maja 2013 r. do czerwca 2014 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wyłącznie na działce nr 307/2. Od lipca 2014 r. Do 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w innym miejscu.

Jako, że w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, Wnioskodawca oraz ..... utracili własność działki nr 307/1, przeto przysługuje im odszkodowanie, zgodnie z art. 12 ust 4f ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za utratę własności działki nr 307/1, prowadzone zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, toczy się aktualnie przed Starostą ..... Wysokość odszkodowania za działkę nr 307/1 nie została ustalona w drodze ostatecznej decyzji.

Wnioskodawca oraz .... nie otrzymali ani w całości ani w części odszkodowania z tytułu utraty z mocy prawa własności działki nr 307/1.

Gmina - Miasto ... usunęła wagę przemysłową i oznaczone powyżej urządzenia budowlane z działki nr 307/1, działkę tą wykorzystała zaś dla realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - stosownie do części dyspozytywnej decyzji Prezydenta Miasta ....wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ......

W dniu 27 maja 2014 r. Prezydent Miasta ....decyzją o nr ... udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie projektowanej ul. ....na odcinku od projektowanej ul. .... do ul. ... i budowie projektowanej ul. .... od projektowanej ul. .... do ul. .. oraz rozbudowę ul. ... na odcinku od posesji nr 52 do projektowanej ul. .... .. .... Decyzja ta została wydana w oparciu o ustawę o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta obejmowała m.in. działkę nr 307/2, toteż w konsekwencji przewidywała, iż prawo własności działki nr 307/2 przejdzie na rzecz Gminy - Miasta .... stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Wnioskodawca oraz .... ... nie wnosili odwołania od decyzji Prezydenta Miasta ... wydanej w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o nr ......br>

W następstwie decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o nr ..... Wnioskodawca zaprzestał w czerwcu 2014 r. prowadzenia działalności gospodarczej na działce nr 307/2 oraz posadowionych na niej budynkach w postaci:

• budynku biurowo - socjalnego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego.
  
  

Decyzją nr .... z dnia 15 lipca 2014 r. w sprawie o sygn. akt: ..... Wojewoda .... – na skutek odwołania wniesionego przez stronę inną niż Wnioskodawca albo .... - uchylił w całości oznaczoną powyżej decyzję Prezydenta Miasta .... wydaną w dniu 27 maja 2014 r. w sprawie o nr .... i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Prezydentowi Miasta ....- po myśli art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. 2000, nr 98, poz. 1071 zezm.).

Na skutek powyższego Gmina - Miasto .... rozpoczęła negocjację z Wnioskodawcą oraz .... co do możliwości zbycia na rzecz Gminy - Miasto ....działki nr 307/2 w drodze cywilnoprawnej. Zarządzeniem nr .... z dnia 6 listopada 2014 r. Prezydent Miasta .... postanowił nabyć na własność Gminy - Miasto ....działkę nr 307/2 oznaczając, iż działka ta jest przeznaczona: „pod budowę projektowanej infrastruktury tramwajowej i drogowej w ul. ...., w ramach inwestycji polegającej na modernizacji linii kolejowej ..., etap II, lot B - odcinek .... przeznaczonej dla odprawy i przyjęć pociągów oraz obsługi podróżnych. Przebudowa układu drogowego i infrastruktury wokół multimodalnego dworca .... - budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego nad i pod ul. ....”. Zarządzeniem tym Prezydent Miasta ....postanowił także, że koszty nabycia nieruchomości nr 307/2 pokryje Miasto .... ze środków zaplanowanych w budżecie Miasta .... na rok 2014; dział 600 - Transport i Łączność, rozdział 60015 - Drogi publiczne w miastach na prawach powiatu, § 6057 i § 6059 - wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych, zadanie .... - „....”.

W dniu 13 listopada 2014 r. Wnioskodawca i .... oraz Gmina - Miasto ....- zawarli umowę sprzedaży działki nr 307/2, na podstawie której Wnioskodawca oraz .... przenieśli na rzecz Gminy Miasto ....własność tejże działki oraz posadowionych na niej budowli w postaci:

• budynku biurowo - socjalnego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

zaś Gmina - Miasto .... zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy oraz .... cenę. Umowę sporządzono w formie aktu notarialnego. W akcie tym zawarto postanowienie, iż Gmina - Miasto ....nabywa działkę nr 307/2 w oparciu o powołane powyżej zarządzenie nr .... z dnia 6 listopada 2014 r. Prezydenta Miasta ....w przedmiocie nabycia na własność Gminy - Miasto .... działki nr 307/2 z przeznaczeniem: „pod budowę projektowanej infrastruktury tramwajowej i drogowej w ul. ...., w ramach inwestycji polegającej na Modernizacji linii kolejowej ...., etap II, lot B - odcinek .... przeznaczonej dla odprawy i przyjęć pociągów oraz obsługi podróżnych. Przebudowa układu drogowego i infrastruktury wokół multimodalnego dworca .... - budowa zintegrowanego węzła przesiadkowego nad i pod ul. .....”.

Przedmiotem zbycia z dnia 13 listopada 2014 r. były zatem:

• budynek biurowo - socjalny,
  

• budynek magazynowy,
  

• budynek magazynowy,
  

• budynek magazynowy,
  

oraz grunt, na którym budynki te były posadowione, to jest działka nr 307/2.

Wyłączną przyczyną zbycia działki nr 307/2 przez Wnioskodawcę oraz .... było toczące się postępowanie administracyjne, którego przedmiot obejmował działkę nr 307/2; o ile postępowanie administracyjne dotyczące działki nr 307/2 nie toczyłoby się, to wnioskodawca oraz ..... nie sprzedaliby działki nr 307/2.

Małżeństwo Wnioskodawcy oraz .... zostało rozwiązane przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego .... wydanym w dniu 26 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt ..... Wnioskodawca oraz .... nie dokonali podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2015 r. Po tym dniu Wnioskodawca nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zamierza rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż Wnioskodawca oraz .... byli współużytkownikami wieczystymi zabudowanego gruntu oznaczonego jako działka ewidencyjna nr 307 o powierzchni 0,5086 ha obrębu ...., położonego ..... (zwanego dalej: działką nr 307), oraz współwłaścicielami budynków i urządzeń budowlanych posadowionych na tejże działce nr 307, to jest

• budynku biurowo - socjalnego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
  

• ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
  

• bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
  

• trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
  

• jednego słupa telefonicznego - betonowego.
  
  

Prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 zostało przekształcone w prawo własności, na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta .... z dnia 26 lipca 2005 r. wydanej w sprawie oznaczonej jako: .....

W 2000 r. Wnioskodawca posadowił na działce nr 307 wagę przemysłową o nośności ośmiu ton i o powierzchni zabudowy wynoszącej 20,16 m², przy czym mechanizm wagi znajdował się pod powierzchnią ziemi Waga ta była posadowiona na gruncie - nie była posadowiona w budynku. Waga była trwale związana z gruntem za pomocą betonowych fundamentów do których wpuszczone były filary wagi. W chwili posadowienia wagi na działce nr 307 wartość wagi wynosiła kwotę 3 040,00 zł. W maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę przemysłową w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto. W okresie późniejszym Wnioskodawca nie czynił ulepszeń wagi, a jedynie czynił drobne naprawy eksploatacyjne. Waga przemysłowa służyła Wnioskodawcy do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie odważania węgla załadowanego na samochody dostawcze; waga ta działała w taki sposób, że samochód dostawczy wraz z ładunkiem wjeżdżał na wagę.

W dniu 25 marca 2013 r. Prezydent Miasta ..... decyzją w sprawie o nr ...., na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie ul. .... na odcinku od ul. .... do ul. .... oraz budowie projektowanej ul. .... na odcinku od ul. .... do projektowanej ul. .... i projektowanej ul. ... na odcinku od projektowanej ul. ... do ul. ..... Decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja ta - w zakresie działki nr 307 oraz posadowionych na niej budynków, budowli i urządzeń budowlanych - wywołała dwojakie konsekwencje:

• po pierwsze, działka nr 307 została podzielona na dwie działki oznaczone nr 307/1 i nr 307/2 - stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych; z działki nr 307 została wydzielona działka nr 307/1 o powierzchni 0,1035 ha (dostawa działki nr 307/1 jest przedmiotem niniejszego wniosku);
  

• po wtóre, prawo własności działki nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i urządzeń budowlanych przeszło na rzecz Gminy .... - stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Wskutek oznaczonej powyżej decyzji Prezydenta Miasta ....wydanej w dniu 25 marca 2013r. w sprawie o nr .... Gmina - Miasto ..... nabyło zatem własność działki nr 307/1 wydzielonej z działki nr 307, a także własność posadowionych na działce nr 307/1 budowli i urządzeń budowlanych w postaci:
  • utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
    
  • ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
    
  • bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
    
  • trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
    
  • jednego słupa telefonicznego – betonowego,
    
  • wagi przemysłowej.
  
  
  

Decyzja Prezydenta Miasta .....wydana w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ..... stała się ostateczna.

W dniu 6 maja 2013 r. Wnioskodawca wydał Gminie - Miastu .... działkę nr 307/1 wraz z oznaczonymi powyżej budowlami i urządzeniami budowlanymi - w realizacji decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ...... Jednocześnie Wnioskodawca zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej na działce nr 307/1; w okresie od dnia 6 maja 2013 r. do czerwca 2014 r. Wnioskodawca wykonywał działalność gospodarczą wyłącznie na działce nr 307/2. Od lipca 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wykonywał działalność gospodarczą w innym miejscu.

Jako, że w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, Wnioskodawca oraz ..... utracili własność działki nr 307/1 oraz oznaczonych powyżej budowli i urządzeń budowlanych, przeto przysługuje im odszkodowanie, zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości odszkodowania za utratę własności działki nr 307/1 oraz budowli i urządzeń budowlanych, prowadzone zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych, toczyło się przed Starostą ..... W dniu 20 maja 2016 r Starosta .... wydał decyzję ustalająca wysokość odszkodowania należnego wnioskodawcy oraz wysokość odszkodowania należnego ..... Decyzja Starosty .... z dnia 20 maja 2016 r. stała się ostateczna W dniu 28 czerwca 2016 r. Gmina - Miasto ..... wypłaciła Wnioskodawcy oraz .... w całości odszkodowanie z tytułu utraty z mocy prawa własności działki nr 307/1 oraz oznaczonych powyżej budowli i urządzeń budowlanych. Wypłata ta nastąpiła na podstawie decyzji Starosty ..... z dnia 20 maja 2016 r. Począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. do nadal Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy odszkodowanie, które zostało wypłacone Wnioskodawcy na podstawie decyzji Starosty .... z dnia 20 maja 2016 r., to jest z tytułu utraty z mocy prawa działki nr 307/1 oraz budowli i urządzeń budowlanych posadowionych na tejże działce na podstawie decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr .... podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana w oparciu o decyzję Prezydenta Miasta ...wydaną w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr ..... dostawa towaru polegająca na przejściu prawa własności działki nr 307/1 oraz budowli i obiektów budowlanych posadowionych na tejże działce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem:

I.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatną dostawę towarów uważa się zaś m.in.: przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) (zwaną dalej: ordynacją podatkową) obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

W wypadku ustawy o podatku towarów i usług zdarzenia powodujące powstanie nieskonkretyzowanej powinności przymusowego świadczenia podatku od towarów i usług określa art. 19 a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 ppkt b) ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie; tożsame rozwiązanie było przyjęte w uprzednio obowiązującym art. 19 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73. poz. 392 ze zm.). Art. 19a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług reguluje obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 4 ordynacji podatkowej, nie zaś zobowiązanie podatkowe w rozumieniu art. 5 ordynacji podatkowej, albowiem przepis art. 19a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi wprost o „obowiązku podatkowym”.

W konsekwencji powyższego - w wypadku dostawy polegającej na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie - zdarzeniem, z zaistnieniem którego ustawa o podatku od towarów i usług wiąże powinność przymusowego świadczenia pieniężnego jest otrzymanie całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowaniem. Innymi słowy w wypadku dostawy towaru polegającej na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, to jest w wypadku dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 4 ordynacji podatkowej w związku z art. 19a ust. 5 pkt 1 ppkt b ustawy o podatku od towarów i usług, powstaje w chwili otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, nie zaś w chwili dostawy towaru - chwili przejścia prawa własności towaru; dostawa towaru nie tylko nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, lecz - a fortiori - tym bardziej nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 7 § 1 ordynacji podatkowej podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Przepis ten statuuje zatem zasadę, iż podatnikiem jest jedynie ten podmiot, który podlega obowiązkowi podatkowemu na podstawie szczególnej ustawy podatkowej.

Po myśli art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika podatku od towarów i usług uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji art. 7 § 1 ordynacji podatkowej, art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 19a ust. 1 i nast. podatku od towarów i usług, podatnikiem podatku od towarów i usług - in genere - jest podmiot, który w chwili powstania obowiązku podatkowego, w rozumieniu art. 4 ordynacji podatkowej w związku z art. 19a ust. 1 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług stanowi osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej albo osobę fizyczną wykonującą samodzielnie działalność producentów, handlowców lub usługodawców. A contrario - nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna, która w chwili zaistnienia zdarzenia powodującego powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w rozumieniu art. 4 ordynacji podatkowej w związku z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, o podatku od towarów i usług. Nieistotna jest przy tym okoliczność, czy osoba ta przed zaistnieniem rzeczonego zdarzenia powodującego powinność przymusowego świadczenia pieniężnego działalność gospodarczą prowadziła, czy nie prowadziła, albowiem dla kwalifikacji osoby fizycznej jako podatnika podatku od towarów i usług relewantna jest jedynie chwila zaistnienia zdarzenia powodującego powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, zgodnie z art. 7 § 1 ordynacji podatkowej. Skoro tak, to - w wypadku dostawy polegającej na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesieniu z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie - podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba fizyczna, która w chwili otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 ppkt b) ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 4 ordynacji podatkowej, w związku z art. 7 § 1 ordynacji podatkowej w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. A contrario - nie podlega obowiązkowi podatku od towarów i usług osoba fizyczna, która w chwili otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie otrzymał jak dotychczas odszkodowania z tytułu utraty z mocy prawa własności działki nr 307/1. Jednocześnie w dniu 31 grudnia 2015 r. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i nie zamierza rozpocząć na nowo działalności gospodarczej.

W konsekwencji w chwili otrzymania całości lub części odszkodowania z tytułu utraty z mocy prawa własności działki nr 307/1, to jest w chwili zaistnienia zdarzenia powodującego powinność przymusowego świadczenia pieniężnego Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług - nie będzie prowadził samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia jest okoliczność, iż w chwili dostawy działki nr 307/1 Wnioskodawca był podatnikiem podatku od towarów i usług, albowiem okoliczność ta jest irrelewantna - jak wzmiankowano powyżej istotne jest jedynie, czy Wnioskodawca będzie albo nie będzie prowadził działalność gospodarczą w chwili otrzymania zapłaty z tytułu utraty prawa własności działki nr 307/1.

O ile hipotetycznie przyjąć, iż dostawa towaru polegająca na przejściu prawa własności budowli oraz działki nr 307/1, na której to działce budowle te były posadowione, a dokonana w oparciu o decyzję Prezydenta Miasta .... z dnia 25 marca 2013 r. wydaną w sprawie nr ..... podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w ocenie Wnioskodawcy dostawa ta byłaby zwolniona od podatku od towarów i usług, albowiem wobec oznaczonej powyżej czynności znajduje zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, stosownie do którego zwalnia się od podatku od towarów i usług: (i) dostawę budynków, budowli lub ich części, (ii) z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ad. i

Stosownie do art. 29a ust 8 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Skoro tak, to o ile dostawa obejmuje budynki, budowle trwale z gruntem związane lub części takich budynków albo budowli, to przyjmuje się, że dostawa ta obejmuje zarówno te budynki, budowle lub ich części, jak i grunt z którym budynki te, budowle, lub ich części są trwale związane; per analogiam: Wojewódzki Sąd Administracyjny .... w wyroku wydanym w dniu 4 sierpnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt: I SA/Łd 292/09 (vide: Legalis nr: 233893), zgodnie z którym to wyrokiem: „Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższa regulacja powoduje, że grunt - z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy - opodatkowany jest według tej samej stawki co budynki, budowle. Jeżeli zatem budynki korzystają ze zwolnienia dla towarów używanych, także grunt – z którym budynki te są trwale związane - będzie objęty zwolnieniem podatkowym”.

Za części budynków i budowli oraz gruntu z którym budynki te albo budowle są trwale związane uznać należy w szczególności udziały w budynkach, budowlach oraz gruncie; per analogiam: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w dniu 9 stycznia 2013 r. w sprawie o sygn. akt: I FSK 223/12 (vide: Legalis: 758809), zgodnie z którym to wyrokiem: „sprzedaż udziału we współwłasności gruntu należy potraktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji legalnej wyrażenia „budowla” zawartego w m.in. w art. 29a ust. 8 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro tak, to dla ustalenia tegoż wyrażenia należy posiłkować się definicją tegoż wyrażenia zawartą w art. 3 pkt 3) ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - prawo budowlane (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r. poz. 1409) (zwanej dalej: ustawą - prawo budowlane); per analogiam: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku wydanym w dniu 22 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt: I SA/Gd 1120/13 (vide: Legalis nr 754734), zgodnie z którym to wyrokiem: „Z uwagi na brak definicji „budowli” w ustawie o podatku VAT zasadnym było odwołanie się do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623ze zm.).

Zgodnie z powołanym powyżej art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane przez „budowlę” należy rozumieć: każdy obiekt budowlany (A.) niebędący budynkiem (B.) lub obiektem małej architektury (C.). jak: obiekty liniowe (D.), lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przy czym wyrażenia zawarte w definiensie przepisu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane definiowane są w ustawie - prawo budowlane w sposób następujący:

1. przez „obiekt budowlany”, zgodnie z art. 3 pkt 1) ustawy - prawo budowlane, należy rozumieć: „budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, a także obiekt małej architektury"
2. przez „budynek”, zgodnie z art. 3 pkt 2) ustawy - prawo budowlane, należy rozumieć taki obiekt budowlany (ad. A), który jest „trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach”;
3. przez „obiekt malej architektury”, zgodnie z art. 3 pkt 4) ustawy - prawo budowlane, należy rozumieć „niewielkie obiekty, a w szczególności;
   1. kultu religijnego, jak; kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
   2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
   3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak; piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki”.
   
   
   

Przy czym zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wydanym w dniu 14 kwietnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt: II SA/Rz 11/10 (vide; Legalis nr 261057): „o zaliczeniu do grupy obiektów małej architektury decyduje nie tylko niewielki rozmiar, ale także funkcja użytkowa określona w tym przepisie - obiekty kultu religijnego (kapliczki, krzyże przydrożne i figury), obiekty architektury ogrodowej (posągi, wodotryski i inne), obiekty użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku (piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki) lub funkcja podobna”. Zgodnie zaś z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu wydanym w dniu 13 listopada 2001 r. w sprawie o sygn. akt: II SA/Po 1112/10 (vide: Legalis nr 133441): „Kryterium rozmiarów obiektu nie stanowi jednak w myśl art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego jedynej i wystarczającej przesłanki pozwalającej na zaliczenie go do obiektów małej architektury. Wyliczone przykładowo w art. 3 pkt 4 obiekty poza niewielkimi rozmiarami charakteryzują się też innymi cechami. Są to obiekty albo usytuowane w określonych miejscach: posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, albo obiekty pełniące określoną funkcję: „użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki”, bądź też „kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury”.

D przez „obiekt liniowy”, zgodnie z art. 3 pkt 3a) ustawy - prawo budowlane, należy rozumieć: „obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego”.

Wszelako nie należy utożsamiać „budowli” w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy prawo budowlane z „urządzeniem budowlanym”, o którym mowa w art. 3 pkt 9) ustawy - prawo budowlane, zgodnie bowiem z powołanym art. 3 pkt 9) ustawy - prawo budowlane przez „urządzenie budowlane” należy rozumieć „urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki”. Skoro tak, to wszystko co stanowi „obiekt budowlany” w rozumieniu art. 3 pkt 9) ustawy - prawo budowlane, nie stanowi „budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane. Przy czym zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt: I SA/GI 696/10 (vide: Legalis 341268): „Ustawodawca definiując w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) pojęcie „urządzenia budowlanego” określa trzy jego cechy, które muszą być spełnione łącznie. Musi to być urządzenie: 1) związane z obiektem budowlanym. 2) zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. 3) o cechach przyłączy i urządzeń instalacyjnych w stosunku do obiektu budowlanego”.

Utwardzona powierzchnia placu o powierzchni 623 m² wykonana ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenie o powierzchni 167,25 m² wykonane z płyt betonowych pełnych i ażurowych, brama o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonana z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzy słupy oświetleniowe - drewniane i jeden słup telefoniczny - betonowy stanowiły urządzenia budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9) ustawy Prawo budowlane, albowiem: (ad. 1.) były związane z obiektami budowlanymi w postaci budynku biurowo - socjalnego i trzech budynków magazynowych, (ad. 2.) zapewniały możliwość użytkowania tych obiektów budowlanych, oraz (ad. 3) mają cechy przyłączy i urządzeń instalacyjnych w stosunku do tychże obiektów budowlanych. Skoro tak, to utwardzona powierzchnia placu o powierzchni 623 m² wykonana ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenie o powierzchni 167,25 m² wykonane z płyt betonowych pełnych i ażurowych, brama o wymiarach 5,50 mx 1,70 m wykonana z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzy słupy oświetleniowe - drewniane i jeden słup telefoniczny - betonowy nie stanowią „budowli” w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane. A zatem utwardzona powierzchnia placu o powierzchni 623 m² wykonana ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenie o powierzchni 167,25 m² wykonane z płyt betonowych pełnych i ażurowych, brama o wymiarach 5,50 mx 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzy słupy oświetleniowe - drewniane i jeden słup telefoniczny - betonowy nie stanowią budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane oraz – w konsekwencji - nie stanowią „budowli” w rozumieniu art. 29a ust. 8 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług.

Wszelako, waga przemysłowa o nośności ośmiu ton, o powierzchni zabudowy 20,16 m², głębokości 2 m, posadowiona na fundamentach, stanowiła budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane oraz art. 29a ust. 8 i art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem:

Ad. A. Waga przemysłowa stanowiła całość techniczno - użytkową, w rozumieniu w rozumieniu art. 3 pkt 1) ustawy prawo budowlane przeto stanowiła obiekt budowlany, w rozumieniu tegoż przepisu.

Ad. B. Waga przemysłowa nie stanowiła budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2) ustawy - prawo budowlane, albowiem waga ta nie była wydzielona za pomocą przegród budowlanych oraz nie posiadła dachu.

Ad. C. Waga przemysłowa nie stanowiła obiektu małej architektury, w rozumieniu art. 3 pkt 4) ustawy – prawo budowlane, albowiem waga ta nie była obiektem małym (powierzchnia zabudowy wynosiła 20,16 m²), była trwale powiązana z gruntem za pomocą filarów wpuszczonych w betonowe fundamenty oraz nie pełniła funkcji obiektu kultu religijnego albo obiektu służącemu rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku.

Waga przemysłowa nie stanowiła urządzenia budowlanego w rozumieniu art. 3 pkt 9) ustawy – prawo budowlane ponieważ obiekt ten (ad. 1.) nie stanowił urządzenia powiązanego technicznie lub funkcjonalnie z budynkiem biurowo - socjalnym albo z którymś z budynków magazynowych, (ad. 2.) nie zapewniał możność użytkowania biurowo - socjalnego albo któregokolwiek z budynków magazynowych w sposób zgodny z ich przeznaczeniem (waga pełniła funkcję samodzielną - niezwiązaną z użytecznością innych obiektów budowlanych, lecz związaną z działalnością gospodarczą prowadzoną uprzednio przez wnioskodawcę) oraz (ad. 3.) nie miała cechy przyłączy albo urządzenia instalacyjnego wobec budynku biurowo - socjalnego lub któregokolwiek z budynków magazynowych.

Jako że rzeczona waga przemysłowa nie stanowiła budynku (ad. B.), obiektu małej architektury (ad. C.) oraz urządzenia budowlanego, stanowi zaś obiekt budowlany (ad. A), to po myśli art. 3 pkt 3) ustawy – prawo budowlane, waga ta stanowiła budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3) ustawy - prawo budowlane. W konsekwencji waga przemysłowa stanowiła „budowlę” w rozumieniu art. 29a ust. 8 oraz 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie waga ta była trwale związane z gruntem w rozumieniu art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług albowiem była posadowiona na fundamentach; konstrukcja wagi - filary wagi były na stałe wpuszczone w fundamenty, w sposób zapewniający tejże wadze stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym mogącym ją zniszczyć albo spowodować przemieszczenie na inne miejsce.

Wobec powyższego przyjąć należy, że przejście prawa własności budowli w postaci wagi przemysłowej oraz gruntu, na którym budowla ta jest posadowiona spełnia hipotezę art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, toteż może być zwolniona od podatku od towarów i usług, o ile spełni warunek o którym mowa w pkt ii.

Ad ii.

Zgodnie z art. 2 pkt 14) ustawy o podatku od towarów i usług pod nazwą „pierwsze zasiedlenie” rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Waga została posadowiona na działce nr 307 w 2000 r. Wartość wagi wynosiła wówczas kwotę 3 040,00 zł netto, to jest 3 708,80 zł brutto. Wszelako w maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto, zatem w maju 2006 r. Wnioskodawca ulepszył budowlę – wagę przemysłową czyniąc wydatki - w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - o wartość przewyższającą 30% wartości początkowej tejże wagi, po myśli art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towaru i usług. W okresie późniejszym Wnioskodawca nie poczynił jakichkolwiek dalszych wydatków na wagę.

Skoro tak, to „pierwsze zasiedlenie” oznaczonej budowli nastąpiło w maju 2006 r. Po dacie tej nie nastąpiło kolejne „zasiedlenie”, w rozumieniu art. 2 pkt 14 b) ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego dostawa wagi przemysłowej i działki nr 307/1 dokonana na podstawie decyzji z dnia 25 marca 2013 r. Prezydenta Miasta .... nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Nadto, dostawa ta nastąpiła po upływie co najmniej dwóch lat, od dnia pierwszego zasiedlenia - to jest od maja 2006 r.

W konsekwencji wniosków zawartych pkt i oraz ii spełniona jest hipoteza art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług, toteż dostawa wagi przemysłowej oraz na mocy art. 29a ust 8 ustawy o podatku od towarów i usług - działki nr 307/1 dokonana na podstawie wzmiankowanej powyżej decyzji z dnia 25 marca 2013 r. Prezydenta Miasta ...., jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Wnioskodawcy odszkodowanie, które zostało wypłacone Wnioskodawcy w oparciu o decyzję Starosty ... z dnia 20 maja 2016 r., to jest odszkodowanie z tytułu utraty z mocy prawa działki nr 307/1 oraz budowli i urządzeń budowlanych posadowionych na tejże działce na podstawie decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie o nr .... nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Argumentacja podniesiona we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. pozostaje w mocy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Z kolei na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Odrębny sposób powstania obowiązku podatkowego od zasad ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika z faktu, że kwota faktycznego wynagrodzenia tytułem przejęcia prawa własności nieruchomości może nie być jeszcze ustalona w momencie wywłaszczenia.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., Nr 687, z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

W myśl art. 11d ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wysyłają zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wnioskodawcy, właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości objętych wnioskiem o wydanie tej decyzji na adres wskazany w katastrze nieruchomości, a w przypadku, o którym mowa w art. 11a ust. 2, wojewodom, na których obszarze właściwości znajduje się część nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, oraz zawiadamiają pozostałe strony w drodze obwieszczeń, odpowiednio w urzędzie wojewódzkim lub starostwie powiatowym, a także w urzędach gmin właściwych ze względu na przebieg drogi, na stronach internetowych tych gmin i w prasie lokalnej. Doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, linie rozgraniczające teren ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości.

Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości (art. 12 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

W świetle art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

W myśl art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Według art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m. in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązki płatnika podatku zostały określone w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca oraz .... byli współużytkownikami wieczystymi zabudowanego gruntu oznaczonego jako działka ewidencyjna nr 307 o powierzchni 0,5086 ha obrębu ....., oraz współwłaścicielami budynków i urządzeń budowlanych posadowionych na tejże działce nr 307, to jest

• budynku biurowo - socjalnego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• budynku magazynowego,
  

• utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
  

• ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
  

• bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
  

• trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
  

• jednego słupa telefonicznego - betonowego.
  
  

Prawo użytkowania wieczystego działki nr 307 zostało przekształcone w prawo własności, na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta .... z dnia 26 lipca 2005 r. wydanej w sprawie oznaczonej jako: ......

Działka nr 307 została podzielona na dwie działki oznaczone nr 307/1 i nr 307/2 - stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych; z działki nr 307 została wydzielona działka nr 307/1 o powierzchni 0,1035 ha.

W 2000 r. Wnioskodawca posadowił na działce nr 307 wagę przemysłową o nośności ośmiu ton i o powierzchni zabudowy wynoszącej 20,16 m², przy czym mechanizm wagi znajdował się pod powierzchnią ziemi Waga ta była posadowiona na gruncie - nie była posadowiona w budynku. Waga była trwale związana z gruntem za pomocą betonowych fundamentów do których wpuszczone były filary wagi. W chwili posadowienia wagi na działce nr 307 wartość wagi wynosiła kwotę 3 040,00 zł. W maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę przemysłową w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto. W okresie późniejszym Wnioskodawca nie czynił ulepszeń wagi, a jedynie czynił drobne naprawy eksploatacyjne.

Prawo własności działki nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i urządzeń budowlanych przeszło na rzecz Gminy ....- stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2) ustawy o inwestycji w zakresie dróg publicznych. Wskutek oznaczonej powyżej decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013r. w sprawie o nr .... Gmina - Miasto .... nabyło zatem własność działki nr 307/1 wydzielonej z działki nr 307, a także własność posadowionych na działce nr 307/1 budowli i urządzeń budowlanych w postaci:

• utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
  

• ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
  

• bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
  

• trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
  

• jednego słupa telefonicznego – betonowego,
  

• wagi przemysłowej.
  
  

W dniu 6 maja 2013 r. Wnioskodawca wydał Gminie - Miastu .... działkę nr 307/1 wraz z oznaczonymi powyżej budowlami i urządzeniami budowlanymi - w realizacji decyzji Prezydenta Miasta .... wydanej w dniu 25 marca 2013 r. w sprawie nr ......

Wnioskodawca od I połowy lat 90 - tych XX wieku do dnia 31 grudnia 2015 r. prowadził działalność gospodarczą. W okresie tym Wnioskodawca nie zawieszał oraz nie zaprzestawał prowadzenia działalności gospodarczej; w chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 307 oraz prawa własności posadowionych na działce nr 307 budynków i urządzeń budowlanych Wnioskodawca był przedsiębiorcą. Wnioskodawca prowadził w dniu 25 marca 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych. Działka nr 307 oraz posadowione na niej budynki i urządzenia budowlane były nabyte przez Wnioskodawcę oraz .... w celu prowadzenia na nich przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie oznaczonego powyżej przedmiotu tej działalności gospodarczej. Działka nr 307, budynki i urządzenia budowlane były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca był w dniu 25 marca 2013 r. oraz w okresie następującym - do dnia 31 grudnia 2015 r. - zarejestrowany jako podatnik podatku od towaru i usług. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2015 r. Po tym dniu Wnioskodawca nie rozpoczął prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zamierza rozpocząć prowadzenia działalności gospodarczej. Małżeństwo Wnioskodawcy oraz .... zostało rozwiązane przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego .... wydanym w dniu 26 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt ..... Wnioskodawca oraz ..... nie dokonali podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług, dokonując czynności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotowa nieruchomość nie stanowiła majątku prywatnego lecz majątek związany z działalnością gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia znajdowała się w ekonomicznym posiadaniu i władztwie Wnioskodawcy i jego działalności. Jak wynika z treści wniosku ww. nieruchomość została nabyta w celu prowadzenia na niej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wnioskodawca wprowadził zakupioną działkę oraz posadowione na niej budynki, budowle i obiekty budowlane do ewidencji środków trwałych prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Przedmiotowa nieruchomość służyła zatem uzyskiwaniu korzyści majątkowych i nie była wykorzystywana na potrzeby osobiste Zainteresowanego. W konsekwencji zbycie stanowiącej współwłasność małżeńską ww. działki nr 307/1 oraz posadowionych na niej budowli i obiektów budowlanych, nie było sprzedażą majątku osobistego, lecz majątku mającego gospodarczy charakter (uzyskiwanie dochodu). Skutkiem powyższego, dostawa ww. nieruchomości w zamian za odszkodowanie spełnia przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wypełnił także definicję podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Stwierdzić zatem należy, że transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych, dokonana na podstawie decyzji, wypełnia definicję działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w związku z ww. transakcją Zainteresowany wystąpi w roli podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie należy zwrócić uwagą, iż bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, iż Wnioskodawca na dzień otrzymania odszkodowania nie będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie. Nie zmienia to jednak faktu, że Wnioskodawca w zakresie dostawy nieruchomości działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie, a nie z tytułu otrzymania zapłaty. W przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie zostaje jedynie przesunięty w czasie moment powstania obowiązku podatkowego. Kwota faktycznego wynagrodzenia tytułem przejęcia prawa własności nieruchomości nie jest często znana w momencie wywłaszczenia. Działanie Wnioskodawcy jako podatnika oraz kwestia ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego są odrębnymi kwestiami. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomości wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego Zainteresowany wystąpił w roli podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu, należy przeanalizować, czy dostawa będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina - Miasto .....nabyło własność działki nr 307/1 wydzielonej z działki nr 307, a także własność posadowionych na działce nr 307/1 budowli i urządzeń budowlanych w postaci:

• utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych,
  

• ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych,
  

• bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej,
  

• trzech słupów oświetleniowych - drewnianych,
  

• jednego słupa telefonicznego – betonowego,
  

• wagi przemysłowej, która została przez Wnioskodawcę posadowiona w 2000 r. Waga była trwale związana z gruntem za pomocą betonowych fundamentów do których wpuszczone były filary wagi. W chwili posadowienia wagi na działce nr 307 wartość wagi wynosiła kwotę 3 040,00 zł. W maju 2006 r. Wnioskodawca poczynił nakłady na wagę przemysłową w wysokości 3000,00 zł netto to jest 3 660,00 zł brutto. W okresie późniejszym Wnioskodawca nie czynił ulepszeń wagi, a jedynie czynił drobne naprawy eksploatacyjne.
  
  

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Jeżeli zatem podatnik zmodernizuje obiekt, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Ww. oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem w tym przypadku pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę (najem), bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa (najem) są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem za pierwsze zasiedlenie w przypadku ulepszonego budynku należy uznać moment oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) lub jego sprzedaż.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku budynku, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, zgodnie z treścią ust. 11 ww. artykułu musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 8 ustawy jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 3a) ustawy Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zbycie wagi przemysłowej nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ z uwagi na treść przepisu art. 2 pkt 14 ustawy, sprzedaż dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia. Wnioskodawca po wybudowaniu ww. wagi przemysłowej poniósł bowiem nakłady ulepszające tą wagę, przekraczające 30% jej wartości początkowej i po ich zakończeniu waga przemysłowa nie była wydana w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

Zatem transakcja dostawy wagi przemysłowej nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy jednak mieć na uwadze, że zgodnie z powołanym art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwolnieniem objęta jest również dostawa budynku, budowli lub ich części, która nie jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W odniesieniu do przedmiotowej wagi, Wnioskodawca w 2006 roku poniósł nakłady na ulepszenie tej wagi w wysokości przekraczającej 30% jego wartości początkowej. Jednakże w stanie ulepszonym ww. wagę Wnioskodawca wykorzystywał – przez okres dłuższy niż 5 lat – na cele prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej w zakresie odważania węgla załadowanego na samochody dostawcze.

Zatem z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z ust. 7a tego przepisu ustawy, Wnioskodawca dokonując dostawy ww. wagi przemysłowej korzystał ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W konsekwencji również dostawa gruntu, na którym znajduje się ww. budowla, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto przedmiotem dostawy są również znajdujące się na nieruchomości: utwardzona powierzchnia placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenie o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych, brama o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzech słupów oświetleniowych - drewnianych, jednego słupa telefonicznego – betonowego

Odnosząc się do znajdujących się na przedmiotowej działce: utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych, bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzech słupów oświetleniowych - drewnianych, jednego słupa telefonicznego – betonowego, stwierdzić należy, że zalicza się je do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Jak wyżej wskazano rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, lecz są urządzeniami technicznymi związanymi z obiektami budowlanymi, zapewniającymi możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem.

W związku z tym, że dostawa wagi korzysta ze zwolnienia, to dostawa utwardzonej powierzchni placu o powierzchni 623 m² wykonanej ze zbrojonych płyt betonowych, ogrodzenia o powierzchni 167,25 m² wykonanego z płyt betonowych pełnych i ażurowych, bramy o wymiarach 5,50 m x 1,70 m wykonanej z prętów osadzonych w ramie metalowej, trzech słupów oświetleniowych - drewnianych, jednego słupa telefonicznego – betonowego znajdujących się na działce, także korzysta ze zwolnienia.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli sprzedanej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.