Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-271/16-2/AK
z 11 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania rozliczenia w formie uproszczonej zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuowania rozliczenia w formie uproszczonej zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zobowiązana wnosić w ciągu roku obrotowego zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych. W dniu 22.02.2016 r. wystosowano do właściwego ze względu na siedzibę Spółki Urzędu Skarbowego) zawiadomienie o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych, wskazując, że dokonany wybór dotyczy roku rozpoczynającego się 1 stycznia 2016 r. Wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka ustaliła jako 1/12 wysokości podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, tj. złożonego w 2014 r. W tymże 2014 r. Spółka złożyła zeznanie podatkowe za 2013 r. i wykazana w nim wysokość podatku należnego stanowiła podstawę do ustalenia wysokości zaliczki miesięcznej, jaką Spółka wpłaca w 2016 r. Wnioskodawca wybrał rok poprzedzający rok 2016 o dwa lata, ponieważ w 2015 roku Spółka – pomimo ciążącego na niej obowiązku – nie złożyła zeznania podatkowego.

Zeznania podatkowe za lata 2014 i 2015 Spółka złożyła w 2016 r. w dacie pokrywającej się z datą zawiadomienia o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych w roku obrotowym rozpoczynającym się 1 stycznia 2016 r. Ponieważ w roku 2015, Spółka nie złożyła zeznania podatkowego, należy uznać, że mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka w roku poprzedzającym dany rok podatkowy nie wykazała podatku należnego. Zatem zgodnie z treścią art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla ustalenia zaliczki uproszczonej należało posłużyć się kwotą podatku wykazaną w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, czyli w 2014 roku.

Urząd Skarbowy właściwy miejscowo dla Spółki jest zdania, że wysokość zaliczki miesięcznej wpłacanej w 2016 roku powinna być ustalona w oparciu o podatek należny za rok 2014, wykazany w zeznaniu złożonym w 2016 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wybierając uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2016 r. Spółka prawidłowo ustaliła wysokość miesięcznej zaliczki na podatek wpłacanej w 2016 roku, w oparciu o podatek należny za 2013 r. wynikający z zeznania podatkowego złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, przy stanie faktycznym polegającym na tym, że w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, Spółka nie złożyła zeznania podatkowego, czyli nie wykazała podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wpłacanej w 2016 r. w uproszczonej formie ustalonej jako 1/12 podatku należnego za 2013 r. została ustalona właściwie, zgodnie z przepisem wyrażonym w art. 25 ust. 6 ww. ustawy.

Spółka wybrała rok poprzedzający rok 2016 o dwa lata, ponieważ w 2015 roku (czyli roku poprzedzającym dany rok podatkowy) Spółka pomimo ciążącego na niej obowiązku – nie złożyła zeznania podatkowego i tym samym nie wykazała podatku należnego. Zeznania podatkowe za lata 2014 i 2015 Spółka złożyła w 2016 r. w dacie pokrywającej się z datą zawiadomienia o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych w roku obrotowym rozpoczynającym się 1 stycznia 2016 r. Ponieważ w roku 2015, Spółka nie złożyła zeznania podatkowego, należy uznać, że mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka w roku poprzedzającym dany rok podatkowy nie wykazała podatku należnego. Zatem zgodnie z treścią art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla ustalenia zaliczki uproszczonej należało posłużyć się kwotą podatku wykazaną w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, czyli w 2014 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Warunki i zasady dotyczące możliwości stosowania przez podatników uproszczonej formy wpłaty zaliczek miesięcznych regulują przepisy art. 25 ust. 6-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 25 ust. 6 ww. ustawy, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

W myśl art. 27 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Stosownie do treści art. 25 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

1. w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek;
2. stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
3. wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;
4. (uchylony);
5. dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.
   
   

Możliwość dokonywania wpłat zaliczek miesięcznych w uproszczonej formie dotyczy podatników kontynuujących działalność. Wynika to stąd, że wysokość ryczałtowej zaliczki na podatek uzależniona jest od podatku wykazanego we wcześniejszych zeznaniach. Wynosi ona równowartość 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli z zeznania tego nie wynikał podatek należny, za podstawę do obliczenia wysokości zaliczki przyjmuje się zeznanie złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Zatem, z uproszczonej formy wpłacania zaliczek nie mogą skorzystać podatnicy, którzy:

• nie wykazali podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu dwóch lat podatkowych, poprzedzających dany rok podatkowy, albo
• rozpoczęli działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym.
  
  

Poza ww. wymogami przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie formułują żadnych szczególnych warunków dla skorzystania z uproszczonej formy wpłaty zaliczek na podatek.

Jak wynika z opisu sprawy Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zobowiązana wnosić w ciągu roku obrotowego zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych. W dniu 22.02.2016 r. wystosowano do właściwego ze względu na siedzibę Spółki Urzędu Skarbowego zawiadomienie o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych, wskazując, że dokonany wybór dotyczy roku rozpoczynającego się 1 stycznia 2016 r. Wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka ustaliła jako 1/12 wysokości podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, tj. złożonego w 2014 r. W tymże 2014 r. Spółka złożyła zeznanie podatkowe za 2013 r. i wykazana w nim wysokość podatku należnego stanowiła podstawę do ustalenia wysokości zaliczki miesięcznej, jaką Spółka wpłaca w 2016 r. Wnioskodawca wybrał rok poprzedzający rok 2016 o dwa lata, ponieważ w 2015 roku Spółka – pomimo ciążącego na niej obowiązku – nie złożyła zeznania podatkowego.

Jak wskazał Wnioskodawca zeznania podatkowe za lata 2014 i 2015 Spółka złożyła w 2016 r. w dacie pokrywającej się z datą zawiadomienia o wyborze uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych w roku obrotowym rozpoczynającym się 1 stycznia 2016 r. Zdaniem Wnioskodawcy, „ponieważ w roku 2015, Spółka nie złożyła zeznania podatkowego, należy uznać, że mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka w roku poprzedzającym dany rok podatkowy nie wykazała podatku należnego. Zatem zgodnie z treścią art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla ustalenia zaliczki uproszczonej należało posłużyć się kwotą podatku wykazaną w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, czyli w 2014 roku”.

W ocenie tut. Organu, ponieważ podatnicy – zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy – są obowiązani składać zeznanie o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny (…) za okres od początku roku, to zgodnie z treścią art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla ustalenia wysokości zaliczki uproszczonej wpłacanej w 2016 r. należało posłużyć się kwotą podatku należnego wykazaną w zeznaniu za rok 2014 a złożonego przez Spółkę w 2016 r. Na powyższe nie ma wpływu to, że Wnioskodawca nie dopełnił obowiązku terminowego złożenia tego zeznania.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych ustalił jako 1/12 wysokości podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego przez niego w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata, tj. za rok 2013 r. a złożonego w 2014 r.

Reasumując, Spółka wybierając uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy za rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia 2016 r. postąpiła nieprawidłowo ustalając wysokość miesięcznej zaliczki na podatek wpłacanej w 2016 roku, w oparciu o podatek należny za 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.