Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-247/16/SG
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 12 maja 2016 r., w zakresie możliwości amortyzacji niezarejestrowanego znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, nabytego w drodze umowy darowizny oraz ustalenia wartości początkowej tego znaku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości amortyzacji niezarejestrowanego znaku towarowego, stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, nabytego w drodze umowy darowizny oraz ustalenia wartości początkowej tego znaku. W dniu 12 maja 2016 r. wniosek powyższy został uzupełniony.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą oraz działalność gospodarczą w formie spółki osobowej (sp. komandytowej). Wnioskodawca w związku z udziałem w spółce osobowej wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym 19%. Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe. Siedziba spółki komandytowej znajduje się w X. Wnioskodawca posiada niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego (zwany dalej: znakiem towarowym). Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

W związku z reorganizacją majątku Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny znaku do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem (komandytariuszem). Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego. Może jednak się okazać, iż w trakcie korzystania ze znaku przez spółkę komandytową zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w OHIM (nowa nazwa: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę osobową?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę komandytową i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych stosownie do posiadanych przez niego udziałów w zyskach tej spółki i czy Wnioskodawca będzie mógł kontynuować amortyzację znaku w przypadku gdy w trakcie korzystania przez spółkę komandytową ze znaku zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego OHIM (nowa nazwa: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 i 3)

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego, mieści się w kategorii praw autorskich, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b omawianej ustawy).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Stosownie do art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca przekaże darowizną do spółki osobowej, której jest wspólnikiem - niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego. Znak towarowy będzie wykorzystany w prowadzonej przez spółkę działalności w związku z tym zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz niematerialnych i prawnych spółki w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Znak towarowy w dniu przyjęcia go do używania, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej a przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok. Wartość praw do znaku towarowego przekroczy 3.500 zł i zostanie wyceniona w umowie darowizny według wartości rynkowej. W związku z tym, otrzymanie przez spółkę w formie darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nabytego, stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość niematerialna i prawna podlegającą amortyzacji, gdzie wartością początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej będzie wartość rynkowa niezarejestrowanego znaku zawarta w umowie darowizny.

Należy zaznaczyć, że amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa autorskie do niezarejestrowanych znaków towarowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego nabytego przez spółkę w drodze umowy darowizny należy ustalić wedle jego wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, chyba, że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości. Prawa autorskie do niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiące wartości niematerialne i prawne nabyte w drodze darowizny przez spółkę osobową będą podlegać odpisom amortyzacyjnym odnoszonym do kosztów podatkowych u Wnioskodawcy jako wspólnika spółki osobowej proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce. Bez znaczenia dla odniesienia odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych będzie okoliczność czy z tego tytułu powstał przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń czy nie, bowiem warunek ten nie dotyczy nabycia w formie darowizny i spadku. Analogicznie również orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 2 marca 2015 r., Znak: ILPB1/415-1405/14-4/AN.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie wspólnikiem spółki osobowej, zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowej kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne ustalone w oparciu o udział Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej obliczone od wartości początkowej przekazanego w drodze darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka będzie miała możliwość kontynuacji amortyzacji znaku towarowego jako prawa autorskiego, również po tym, gdy przedmiotowy znak zostanie zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w OHIM (winno być: EUIPO). Kwalifikacji znaku jako prawa autorskiego nie zmiana fakt późniejszego zarejestrowania znaku towarowego.

Podsumowując, Wnioskodawca w związku z udziałem w spółce osobowej będzie miał prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczenia w koszty podatkowe odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych przez spółkę przedmiotowych praw autorskich do znaku towarowego proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku tej spółki, przy założeniu, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej - praw autorskich (niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego) zostanie ustalona w wartości rynkowej znaku z dnia dokonania darowizny. Należy również wskazać, iż zarejestrowanie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym lub w OHIM (winno być: EUIPO), pozostaje bez wpływu na powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę. Należy bowiem uznać, że po zarejestrowaniu znaku Spółka nadal będzie mogła kontynuować amortyzację znaków ujętych w ewidencji jako prawo autorskie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze darowizn, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane mogą być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przekaże darowizną do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem - niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego. Ww. Prawa do znaku będą wykorzystane w prowadzonej przez spółkę działalności, w związku z tym zostaną jako wartości niematerialne i prawne wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Może jednak się okazać, iż w trakcie korzystania z ww. Praw przez spółkę komandytową zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), dawnym Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM). Wartość Praw na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać ich wartość rynkową. W dniu przyjęcia Praw do używania przez spółkę będą się one nadawały do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

Należy wyjaśnić, że prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prawo podmiotowe dotyczy wyłącznie prawa do znaku zarejestrowanego, które ten status nabywa z chwilą rejestracji. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany. Oznacza to, że pod pojęciem użytym w ww. przepisie mieszczą się tylko te prawa podmiotowe do znaku towarowego, które mają charakter bezwzględnego prawa majątkowego, tj. znaki towarowe, na które Urząd Patentowy wydał decyzję w sprawie udzielenia prawa ochronnego. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc - wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. W konsekwencji, znaków towarowych, które nie zostały zarejestrowane w Urzędzie Patentowym, czy też w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej i które na moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie będą objęte prawem ochronnym, nie można uznać za prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej, które stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,

-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normuje ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 666).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 powołanej ustawy).

Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

• autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz
• autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).
  
  

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Jednocześnie, na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Ponadto, stosownie do art. 120 ust. 2 ww. ustawy, znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że o ile w świetle ww. odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do wskazanego we wniosku niezarejestrowanego znaku towarowego, które skutecznie - w drodze umowy darowizny mogą być przeniesione na spółkę komandytową, której jest on wspólnikiem to przy spełnieniu pozostałych przesłanek określonych w art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawa te będą mogły zostać uznane za wartość niematerialną i prawną w spółce komandytowej.

Przechodząc do kwestii dotyczącej ustalenia wartości początkowej ww. wartości niematerialnej i prawnej, zauważyć należy, że zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy).

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wartość początkową ww. wartości niematerialnej i prawnej (Praw autorskich do znaku towarowego) nabytych w drodze darowizny, należy ustalić wg wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika majątku.

Reasumując, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej (Praw autorskich do niezarejestrowanego znaku twarowego) nabytej w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. Zatem począwszy od miesiąca, następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie tychże Praw do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako odpisy amortyzacyjne obliczone od ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartości początkowej będą stanowić koszt uzyskania przychodów, stosownie do udziału przysługującego Wnioskodawcy w zyskach spółki komandytowej. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Ewentualne zarejestrowanie znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego w Urzędzie Patentowym lub EUIPO nie wpłynie na jego kwalifikację, jako przedmiotu autorskiego prawa majątkowego. Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł kontynuować amortyzację podatkową przedmiotowego znaku.

Stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniami należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.