Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-125/16-2/KB
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 10 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowanym w kraju jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest projektowanie oraz produkcja wyposażenia łazienek.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej również: „WDT”), tj. transakcji w ramach których towary Spółki wywożone są z Polski na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: „UE”).

Odbiorcy Spółki z UE posiadają właściwe i ważne numery identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane przez państwa członkowskie właściwe dla tych odbiorców.

Występują sytuacje, gdy (i) dostawy tego typu są organizowane na warunkach Incoterms 2000 FCA (Free Carrier), tj. kiedy to transport towarów z Polski do innego kraju UE jest organizowany przez ich odbiorcę, jak również sytuacje, gdy (ii) organizacja transportu do innego kraju UE leży po stronie Spółki.

Ze względu na złożoność procesów logistycznych, zdarza się, iż Spółka napotyka na trudności z pozyskiwaniem dokumentów przewozowych CMR. Z tego też względu Wnioskodawca w celu dokumentowania wykonywanych przez siebie dostaw towarów w ramach WDT planuje wykorzystywać:

• kopie faktur, zawierające specyfikację dostawy, w tym m.in. zwięzły opis przedmiotu transakcji, jak również
• zbiorcze potwierdzenia dokonania WDT w danym okresie (mogące dotyczyć zarówno transakcji dokonanych w miesiącu bieżącym, jak i miesiącach go poprzedzających), zawierające:
  • dane dotyczące sprzedawcy i odbiorcy,
  • wyszczególnienie wszystkich numerów faktur dokumentujących transakcje tego typu w danym miesiącu,
  • numer dostawcy nadany Wnioskodawcy przez odbiorcę i wartość dostawy,
  • oświadczenie odbiorcy, że nabyte przez niego towary, do których odnoszą się wskazane w dokumencie faktury, zostały przez niego odebrane na terytorium danego kraju UE w wyniku realizacji transakcji WDT,
  • oryginalny podpis i pieczątkę odbiorcy.
  
  

Zbiorcze potwierdzenie dokonania WDT w danym okresie (o którym mowa powyżej) każdorazowo będzie podpisywane przez osobę upoważnioną do reprezentowania odbiorcy w tym zakresie. Przy czym może zdarzyć się tak, iż ta sama osoba będzie upoważniona do potwierdzenia faktu otrzymania towarów przez odbiorcę na terytorium różnych państw członkowskich UE (np. ze względu na rejestrację nabywcy dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w kilku różnych państwach UE do których Wnioskodawca będzie dostarczać swoje towary w ramach transakcji WDT).

Wnioskodawca przewiduje ponadto, iż w pewnych przypadkach może dysponować dodatkowymi informacjami i dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, takimi jak: korespondencja e-mail prowadzona pomiędzy Spółką a kontrahentem (z której wynika, że towar został dostarczony na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE), czy też dokument potwierdzający dokonanie zapłaty za towar.

Wnioskodawca podkreśla jednak, iż dysponowanie wskazanymi powyżej dokumentami nie jest regułą i nie będzie miało miejsca w każdym możliwym przypadku.

Zasadą jednak jest, iż dla każdej transakcji WDT Wnioskodawca posiadać będzie:

• kopię faktury wraz ze specyfikacją dostawy, oraz
• zbiorcze potwierdzenia dokonania WDT, w którym odbiorca potwierdza, iż nabyte przez niego towary zostały odebrane na terytorium danego kraju UE w wyniku realizacji transakcji WDT.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, w świetle ustawy o VAT, posiadanie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego dokumentów będzie uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% właściwej dla WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ustawy o VAT, posiadanie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego dokumentów będzie uprawniać Spółkę do stosowania stawki 0% właściwej dla WDT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Opodatkowanie czynności w charakterze WDT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. W myśl art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do treści art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 tej ustawy.

Wnioskodawca, będący zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, dokonuje i planuje dokonywać dostaw towarów dla odbiorców z krajów UE, posiadających właściwe i ważne numery identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane im przez państwa członkowskie właściwe dla danego nabywcy/przeznaczenia wysyłanych towarów. W świetle przywołanych przepisów ustawy o VAT, omawiane dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę stanowią/będą stanowiły transakcje WDT.

Stawki podatku dla WDT – zasady ogólne

Na mocy art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, dla WDT stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa we wskazanym wcześniej ust. 1 pkt 2 przedmiotowego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Prawo do zastosowania stawki 0% dla WDT – rozwinięcie

Analizując powyższe przepisy dotyczące czynności o charakterze WDT, wskazać należy, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków. Pierwszy z nich jest związany z charakterem prawnym transakcji, którego spełnienie pozwala potraktować transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia, w którym też nastąpi faktyczne opodatkowanie. Z kolei warunek drugi związany jest z aspektem formalnym transakcji, tj. posiadania przez podatnika dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają, że towary, będące u sprzedawcy przedmiotem WDT, zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Co jednak kluczowe, przepisy ustawy o VAT nie wskazują szczególnych wymogów co do treści i formy takich dokumentów. Wniosek taki wysnuć można zwłaszcza z brzmienia art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, który choć reguluje przypadki dokumentowania WDT w razie braku np. stosownych dokumentów przewozowych (CMR) – z uwagi na użyty w nim przez ustawodawcę zwrot „w szczególności”, zawiera jedynie przykładowy katalog alternatywnych dowodów dostarczenia towarów nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Istotne jest zatem jedynie, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynikać będzie jednoznacznie, że towary objęte transakcją zostały dostarczone na teren innego państwa członkowskiego.

W doktrynie i orzecznictwie nie budzi zasadniczo wątpliwości pogląd, według którego dokumentowanie wywozu towaru z terenu Polski może być potwierdzone w dowolnej formie, tj. również potwierdzeniem przesłanym w formie papierowej, czy też za pomocą poczty e-mail albo faksu.

Zdaniem Spółki, dokonując analizy katalogu dokumentów potwierdzających dokonanie WDT, należy w szczególności zwrócić uwagę na wnioski Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) przedstawione w uchwale podjętej 11 października 2010 r. w poszerzonym składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 1/10). W uchwale tej, odnoszącej się do wykładni gramatycznej, celowościowej i prowspólnotowej wybranych przepisów ustawy o VAT stwierdzono m.in., że „w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 (…) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (...), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Zdaniem NSA, art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT wskazuje zatem na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Zatem udowodnienie okoliczności, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, może nastąpić również na podstawie art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Na co dodatkowo zwrócił uwagę NSA w przywołanej uchwale, zasada opodatkowania WDT stawką 0% stanowi realizację zasady neutralności opodatkowania VAT i wynika wprost z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, dalej: „Dyrektywa”). Przepis ten formułuje zasadę, zgodnie z którą „Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze, w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów”. Z kolei w myśl art. 131 Dyrektywy, „zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy – przyp. Spółki) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć”.

Jak stwierdzono m.in. w pkt 8.9 uzasadnienia do przywołanej uchwały NSA, Dyrektywa w sposób bezpośredni nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Tym samym zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia/stawki 0% przy WDT, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w Dyrektywie. Regulacje wspólnotowe stoją bowiem zatem na przeszkodzie temu, by państwa członkowskie odmawiały stosowania stawki 0% w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne.

Stanowisko zaprezentowane przez NSA w ww. uchwale znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Na wybrane z nich, wraz ze stosownymi ich fragmentami, Wnioskodawca pragnie wskazać poniżej:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 marca 2015 r. (znak ILPP4/443-646/14-2/BA): „zestawienie transakcji dokonanych na rzecz Nabywcy w danym miesiącu (tożsame z zestawieniem, o którym mowa w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – również w przypadku 2 oraz 2a) stanowi dodatkowy dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, który potwierdza jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego”;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 listopada 2013 r. (znak IBPP4/443-399/13/LG): „w świetle wyżej powołanych przepisów z uwzględnieniem uchwały NSA sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzić należy, że jeśli przed dniem złożenia deklaracji podatkowej VAT Wnioskodawca będzie posiadał wskazane dokumenty i dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, w tym pisemne oświadczenie nabywcy, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (…). Tym samym będzie on uprawniony do uznania tak udokumentowanej transakcji za WDT i zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 czerwca 2013 r. (znak ILPP4/443-108/13-6/BA): „Przenosząc powyżej opisana sytuację na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, należy uznać posiadane przez Zainteresowanego dokumenty (kopia faktury, Oświadczenie Nabywcy oraz WZ) za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego”;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 kwietnia 2012 r. (znak ILPP4/443-19/12-10/EWW): „Otrzymywane przez Spółkę oświadczenia/potwierdzenia odbioru towarów (zbiorcze lub pojedyncze) przekazane jej w formie skanu lub faksu, z których będzie wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla celów dowodowych należy traktować jako wiarygodne dowody. Ustawodawca dopuszcza bowiem taką formę dokumentów jako dowodów potwierdzających fakt odbioru towaru przez nabywcę”;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 kwietnia 2011 r. (znak ILPP2/443-1759/09/11-S/EWW): „Zainteresowany będąc w posiadaniu kopii faktur, zbiorczego potwierdzeniu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w danym miesiącu, zawierającym: wyszczególnienie wszystkich numerów faktur wraz ze specyfikacją dostawy (ilość i waga towaru), nazwę odbiorcy i numer zamówienia, zawierającego oryginalny podpis i pieczątkę odbiorcy oraz korespondencji e-mailowej prowadzonej pomiędzy Spółką a kontrahentem, z której wynikać będzie, że towar został dostarczony na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego i dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar, będzie posiadał dokumenty spełniające wymogi art. 42 ustawy, tym samym uprawniające go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Łącznie ww. dokumenty potwierdzać będą bowiem, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostaną wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego”.
  
  

Warto przy tym podkreślić, że nadmiernemu formalizmowi związanemu z dokumentowaniem prawa do stawki 0% przy WDT w swoim orzecznictwie sprzeciwia się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 września 2007 r. w sprawie C-146/05 (Albert Collee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn), w którym stwierdził m.in., że przepis krajowy, który w przypadku WDT uzależnia prawo do zwolnienia od podatku od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając faktycznego zrealizowania WDT, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku.

Prawo do zastosowania stawki 0% dla WDT realizowanych przez Spółkę

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza dokumentować dokonywane przez siebie dostawy towarów w ramach WDT poprzez:

• kopie faktur, zawierające specyfikację dostawy, w tym m.in. zwięzły opis przedmiotu transakcji, jak również
• zbiorcze potwierdzenia dokonania WDT w danym okresie (mogące dotyczyć zarówno transakcji dokonanych w miesiącu bieżącym, jak i miesiącach go poprzedzających), zawierające:
  • dane dotyczące sprzedawcy i odbiorcy,
  • wyszczególnienie wszystkich numerów faktur dokumentujących transakcje tego typu w danym miesiącu,
  • numer dostawcy nadany Wnioskodawcy przez odbiorcę i wartość dostawy,
  • oświadczenie odbiorcy, że nabyte przez niego towary, do których odnoszą się wskazane w dokumencie faktury, zostały przez niego odebrane na terytorium danego kraju UE w wyniku realizacji transakcji WDT,
  • oryginalny podpis i pieczątkę odbiorcy.
  
  

Ponadto Wnioskodawca niekiedy może dysponować dodatkowymi dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, takimi jak: korespondencja e-mail prowadzona pomiędzy Spółką a kontrahentem (z której wynika, że towar został dostarczony na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE), czy też dokument potwierdzający dokonanie zapłaty za towar.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę (i) regulacje zawarte w ustawie o VAT, (ii) przepisy Dyrektywy, (iii) orzecznictwo sądów administracyjnych, jak również (iv) liczne indywidualne interpretacje prawa podatkowego wydawane przez Ministra Finansów w stanach faktycznych analogicznych do sytuacji Spółki, wskazane wyżej dokumenty (w szczególności kopia faktury wraz ze specyfikacją dostawy oraz oświadczenie odbiorcy o otrzymaniu towarów) będą uprawniały Spółkę do stosowania stawki 0% dla dokonywanych transakcji WDT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ wyjaśnia, że powołany przez Wnioskodawcę art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) obowiązuje w następującym brzmieniu:

„(…) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.