Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-261/16-4/RW
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 18 kwietnia 2016 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego;
• określenia podstawy opodatkowania darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego oraz w zakresie określenia podstawy opodatkowania darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego. Wniosek uzupełniono 25 kwietnia 2016 r. o oryginał pełnomocnictwa szczególnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym, czynnym podatkiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem praw ochronnych na znak towarowy, który jest znakiem słowno-graficznym (dalej: „Prawo”). Posiadane przez Wnioskodawcę prawo do znaku towarowego nie podlega obecnie ochronie wynikającej z rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej ani w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego. Prawo zostało wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie. Wnioskodawca poniósł w przeszłości koszty związane z Prawem, w szczególności koszty jego wytworzenia. Wnioskodawca rozważa obecnie dokonanie restrukturyzacji swojej działalności. W ramach planowanych działań restrukturyzacyjnych Wnioskodawca planuje wycofać Prawo z działalności gospodarczej do swojego majątku prywatnego. W dalszej kolejności Wnioskodawca dokona darowizny Prawa na rzecz swojej córki (dalej: „Córka”). Prawo przekazane przez Wnioskodawcę Córce będzie wykorzystywane w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena Prawa. Wartość Prawa na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciadlać rynkową wartość Prawa. Prawo, w dniu przyjęcia go do używania przez Córkę Wnioskodawcy będzie nadawało się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez Córkę Wnioskodawcy działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna Prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Córki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy podstawę opodatkowania podatkiem VAT darowizny Prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Córki stanowić będą koszty poniesione na nabycie Prawa do majątku prywatnego Wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Darowizna Prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Córki będzie stanowiła nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT i co za tym idzie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Podstawę opodatkowania przy darowiźnie Prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Córki stanowić będą - zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy VAT - koszty świadczenia tej usługi (wydatki) faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę po wycofaniu Prawa z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; towarami są, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niestanowiące dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. W związku z tym należy uznać, że dokonanie darowizny Prawa może zostać uznane za świadczenie usług w rozumieniu Ustawy VAT. Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie, przepis art. 8 ust. 2 Ustawy VAT wskazuje na szczególne sytuacje, w których również nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki: w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie), w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Jak zostało wskazane powyżej Prawo nie jest towarem. W świetle powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy darowizna Prawa na rzecz Córki stanowi nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy VAT i co za tym idzie czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT niezależnie od tego, że Prawo zostanie wcześniej wycofane z działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Ad. 2

Zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy VAT, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Tym samym, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest koszt tych usług poniesiony przez podatnika. Ustawa VAT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usługi powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2010). Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa (czy wartość rynkowa) danej usługi. Tym samym ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę Prawa na rzecz Córki należy wziąć pod uwagę wyłącznie koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie Prawa. Jednocześnie w związku z tym, że w chwili wycofania Prawa z działalności gospodarczej Wnioskodawcy wydatki poniesione na nabycie (wytworzenie) Prawa podlegały już opodatkowaniu VAT, to w chwili dokonywania darowizny nie będą one stanowiły podstawy opodatkowania: podstawę opodatkowania przy dokonywaniu darowizny będą stanowiły wyłącznie takie koszty, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie Prawa po jego wycofaniu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Podstawa opodatkowania nie powinna obejmować kosztów poniesionych w związku z samą umową darowizny Prawa, tj. kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę) - nie wiążą się one bowiem w żaden sposób z nabyciem Prawa przez Wnioskodawcę. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania przy darowiźnie Prawa przez Wnioskodawcę na rzecz Córki stanowić będą, zgodnie z art. 29a ust. 5 Ustawy VAT, koszty świadczenia tej usługi (wydatki) faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę po chwili wycofania Prawa z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W powyższych przepisach przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wartości niematerialne i prawne nie spełniają definicji towaru według art. 2 pkt 6 ustawy, a przeniesienie ich własności nie stanowi dostawy towarów, ale świadczenie usług. Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności ta jest dokonywana odpłatnie. Aby czynność została uznana za odpłatną musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),
• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest właścicielem prawa ochronnego na znak towarowy, które wytworzył we własnym zakresie. Planuje on wycofać je w ramach planowanych działań restrukturyzacyjnych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego a następnie dokonać jego darowizny na rzecz córki.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2016, poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku zatem przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie tut. Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego”, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i nie korzystanie z nich, w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z niego wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że czynność nieodpłatnego przekazania na rzecz córki praw ochronnych do znaku towarowego, będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie występował dla tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu.

Należy zauważyć, że prawo ochronne do znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie jego własności zalicza się do świadczenia usług. Darowizna praw ochronnych do znaku towarowego nie ma charakteru odpłatnego. Brak jest w tej sytuacji elementu wynagrodzenia, a darowizna nie jest umową wzajemną. Dodatkowo spełniony jest również warunek zawarty w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, bowiem przekazanie następuje na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że dojdzie do przekazania praw ochronnych na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do podstawy opodatkowania ww. czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Należy wskazać, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z faktem, że wydatki na nabycie (wytworzenie) prawa ochronnego do znaku towarowego będą stanowiły podstawę opodatkowania prawa ochronnego do znaku towarowego w momencie wycofania z działalności gospodarczej (jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2016 r. Nr ILPP2/4512-1-261/16-3/RW) nie należy ich ponownie uwzględniać przy określaniu podstawy opodatkowania darowizny. Podstawę opodatkowania darowizny praw ochronnych do znaku towarowego należy ustalić biorąc pod uwagę wyłącznie koszty, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie tych praw po ich wycofaniu z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawcę czynności darowizny praw ochronnych, o których mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ustawy – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem tych praw ochronnych, o ile oczywiście bez ich poniesienia wykonanie usługi nieodpłatnego przekazania praw ochronnych byłoby niemożliwe, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny (tj. np. kosztów aktu notarialnego, kosztów wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Wobec powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w przypadku przedmiotowej darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca powinien przyjąć – zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29a ust. 5 ustawy – faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, a w szczególności całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę po wycofaniu prawa ochronnego do znaku towarowego z działalności gospodarczej z wyłączeniem kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w pozostałym zakresie rozpatrzony został w interpretacji indywidualnej z 13 maja 2016 r. znak ILPP2/4512-1-261/16-3/RW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.