Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-226/16-4/AN
z 10 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.), reprezentowanej przez pełnomocnika, uzupełnionym w dniu 9 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 138c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr ILPB1/4511-1-226/16-2/AN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – poprzez wskazanie adresu elektronicznego pełnomocnika do doręczenia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Wezwanie wysłano w dniu 26 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 9 maja 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w którym jako adres epuap wskazano(…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Zleceniodawca”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży inwestycyjnych opraw oświetleniowych oraz profesjonalnego oświetlenia miejsca pracy.

W celu rozwoju rynków zbytu swych produktów, Spółka zawarła umowę o świadczenie usług pośrednictwa handlowego z kontrahentem, będącym osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą i posiadającą rezydencję podatkową w Rumunii (dalej: „Przedstawiciel” lub „Zleceniobiorca”).

Do kluczowych zadań Przedstawiciela – zgodnie z zawartą umową oraz rzeczywistym przebiegiem realizacji usług – należy „wykonywanie na rzecz Zleceniodawcy usług pozyskiwania nabywców produktów z oferty Zleceniodawcy, zamówień od klientów i nadzoru nad ich realizacją na terenie Rumunii”, a w szczególności:

1. „pozyskiwanie nowych klientów na rzecz Zleceniodawcy na rynku rumuńskim;
2. stałe pośredniczenie w sprzedaży towarów z oferty Zleceniodawcy na rynku rumuńskim;
3. utrzymywanie bardzo dobrych kontaktów i relacji z obecnymi i potencjalnymi klientami Zleceniodawcy;
4. udział w rozmowach handlowych z kluczowymi klientami, prowadzenie wstępnych negocjacji, ostatecznie finalizowanych przez Zleceniodawcę;
5. zapewnienie odpowiedniego poziomu satysfakcji klientów Zleceniodawcy;
6. wdrażanie wypracowanego przez Zleceniodawcę modelu biznesowego i strategii marketingowej na rynku rumuńskim, z uwzględnieniem specyfiki tego rynku;
7. reprezentowanie Zleceniodawcy na imprezach targowych i wystawienniczych;
8. dbanie o dobre imię i interesy Zleceniodawcy;
9. realizowanie ustalonej przez Zleceniodawcę strategii działania, przejawianie twórczej inicjatywy oraz niezwłoczne informowanie Zleceniodawcy o wszelkich utworach powstałych w wyniku świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy.”
   
   

W związku z realizacją analizowanej umowy, Przedstawiciel:

1. ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane w ramach umowy czynności, za ich rezultaty oraz za ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem umowy;
2. samodzielnie określa niezbędny czas oraz miejsce realizacji powierzonych zadań, w taki sposób, by ich wykonanie nie było zagrożone;
3. nie podlega kierownictwu Spółki w zakresie czasu i miejsca wykonywania umowy;
4. nie jest upoważniony do działania w imieniu Spółki, a działa, dokonując w odpowiednim zakresie wyłącznie czynności faktycznych na rzecz Spółki (w niezbędnym zakresie może zostać umocowany do działania w imieniu Spółki na mocy odrębnego aktu sporządzonego w formie pisemnej, zawierającego pełnomocnictwo);
5. otrzymuje od Spółki miesięczne wynagrodzenie w formie prowizji, liczonej jako określony w umowie procent faktycznej wartości (cen) sprzedanych na rynku rumuńskim i opłaconych przez klientów towarów Spółki, uzyskanej dzięki pośrednictwu Przedstawiciela.
   
   

Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji podatkowej Przedstawiciela (oryginał), wystawiony przez upoważniony do tego organ administracji rumuńskiej.

Spółka planuje zawierać takie same umowy w przyszłości również z innymi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i posiadającymi rezydencję podatkową w Rumunii, dla których Spółka będzie posiadała aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej. Osoby te będą realizowały usługi pośrednictwa handlowego na rzecz Spółki zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przepisy art. 29 ust. 1 ustawy o PDOF oraz art. 13 UPO należy interpretować w ten sposób, że Spółka, wypłacając na rzecz Przedstawiciela wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa handlowego powinna, jako płatnik, pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od tych należności?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 29 ust. 1 ustawy o PDOF oraz art. 13 UPO należy interpretować w ten sposób, że Spółka, wypłacając na rzecz Przedstawiciela wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa handlowego, nie powinna pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od tych należności.

Uzasadnienie

Zdaniem Spółki, przy rozstrzyganiu kwestii związanych z ewentualnym opodatkowaniem w Polsce dochodów uzyskiwanych przez nierezydentów na terytorium Polski, należy w pierwszej kolejności badać treść przepisów ustawy o PDOF. Jeżeli bowiem zgodnie z polskim prawem podatkowym dany dochód nierezydenta w ogóle nie podlega opodatkowaniu w Polsce, wówczas treść właściwej (w tym przypadku – zawartej z Rządem Rumunii) UPO nie ma znaczenia.

Dochód taki nie będzie bowiem w ogóle podlegał opodatkowaniu w Polsce, nawet w przypadku, gdyby przepisy właściwej UPO dopuszczały jego opodatkowanie w Polsce. Przepisy UPO posługują się bowiem wyrażeniem „może być opodatkowany w tym Państwie”. Oznacza to, że państwo będące stroną UPO może (ale nie musi) opodatkować dany dochód. Opodatkowanie wymaga jednakże wprowadzenia odpowiednich przepisów do prawa wewnętrznego danego państwa.

Zatem jedynie w przypadku, gdyby dany dochód podlegał opodatkowaniu na gruncie polskich przepisów podatkowych, w takim wypadku (pod warunkiem spełnienia wymogów formalnych, np. posiadania tzw. certyfikatu rezydencji) pierwszeństwo miałyby przepisy UPO.

1. Brak opodatkowania usług pośrednictwa handlowego na gruncie ustawy o PDOF.

Usługi pośrednictwa handlowego, świadczone przez Przedstawiciela na rzecz Spółki mają charakter usług niematerialnych, do których odnosi się przepis art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF.

Zgodnie z ww. przepisem, opodatkowane są w Polsce zryczałtowanym PDOF według stawki 20% (dalej: „podatek u źródła”) przychody nierezydentów z tytułu wynagrodzeń otrzymywanych od polskich rezydentów podatkowych w zamian za świadczenie następujących usług niematerialnych:

„doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”.

Spółka chciałby zaznaczyć, że Przedstawiciel realizuje na jej rzecz przede wszystkim następujące usługi, wynikające zarówno z zapisów umów zawartych z Przedstawicielem, jak i z analizy faktycznie realizowanych przez niego czynności:

1. „pozyskiwanie nowych klientów na rzecz Zleceniodawcy na rynku rumuńskim;
2. stałe pośredniczenie w sprzedaży towarów z oferty Zleceniodawcy na rynku rumuńskim;
3. utrzymywanie bardzo dobrych kontaktów i relacji z obecnymi i potencjalnymi klientami Zleceniodawcy;
4. udziału w rozmowach handlowych z kluczowymi klientami, prowadzenie wstępnych negocjacji, ostatecznie finalizowanych przez Zleceniodawcę;
5. zapewnienie odpowiedniego poziomu satysfakcji klientów Zleceniodawcy;
6. wdrażanie wypracowanego przez Zleceniodawcę modelu biznesowego i strategii marketingowej na rynku rumuńskim, z uwzględnieniem specyfiki tego rynku;
7. reprezentowanie Zleceniodawcy na imprezach targowych i wystawienniczych;
8. dbanie o dobre imię i interesy Zleceniodawcy;
9. realizowanie ustalonej przez Zleceniodawcę strategii działania, przejawianie twórczej inicjatywy oraz niezwłoczne informowanie Zleceniodawcy o wszelkich utworach powstałych w wyniku świadczenia usług na rzecz Zleceniodawcy.”
   
   

W związku z realizacją analizowanej umowy, Przedstawiciel:

1. ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonywane w ramach umowy czynności, za ich rezultaty oraz za ryzyko gospodarcze związane z wykonywaniem umowy;
2. samodzielnie określa niezbędny czas oraz miejsce realizacji powierzonych zadań, w taki sposób by ich wykonanie nie było zagrożone;
3. nie podlega kierownictwu Spółki w zakresie czasu i miejsca wykonywania umowy;
4. nie jest upoważniony do działania w imieniu Spółki, a działa, dokonując w odpowiednim zakresie wyłącznie czynności faktycznych na rzecz Spółki (w niezbędnym zakresie może zostać umocowany do działania w imieniu Spółki na mocy odrębnego aktu zawierającego pełnomocnictwo, sporządzonego w formie pisemnej);
5. otrzymuje od Spółki miesięczne wynagrodzenie w formie prowizji, liczonej jako określony w umowie procent faktycznej wartości (cen) sprzedanych na rynku rumuńskim i opłaconych przez klientów towarów Spółki, uzyskanej dzięki pośrednictwu Przedstawiciela.
   
   

W ocenie Spółki, należności wypłacane Przedstawicielowi z tytułu usług pośrednictwa handlowego nie wiążą się z obowiązkiem poboru „podatku u źródła”, ze względu na literalną wykładnię przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF. tj.:

1. przepis ten nie wymienia wprost świadczenia usług agencyjnych czy pośrednictwa handlowego jako kategorii usług podlegających opodatkowaniu „u źródła”.
   Zdaniem Spółki, zgodnie z podstawową na gruncie prawa podatkowego – wykładnią gramatyczną, analizowane usługi pośrednictwa handlowego, polegające m.in. na wyszukiwaniu, pozyskiwaniu klientów czy zamówień od nich i udział w rozmowach handlowych, nie podlegają opodatkowaniu „podatkiem u źródła” w Polsce, bowiem nie mieszczą się w ww. katalogu czynności opodatkowanych.
2. usługi pośrednictwa handlowego nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń o podobnym charakterze” do usług literalnie wymienionych w ww. przepisie
   Wymieniony w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF katalog usług niematerialnych ma charakter otwarty, o czym świadczy użycie wyrażenia „oraz świadczeń o podobnym charakterze”.
   
   

Zdaniem Spółki oraz zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną Ministra Finansów:

1. za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne lub podobne (ale inaczej określone) pod względem prawnym do wymienionych w ustawie, tj. świadczenie takie powinno, podobnie jak świadczenie wymienione w katalogu:
   1. spełniać takie same przesłanki w zakresie uzyskania danej usługi;
   2. z usługi wynikać powinny takie same prawa i obowiązki dla stron.
   
   

Usługi pośrednictwa handlowego nie są równorzędne ani podobne do usług wymienionych w katalogu przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF, tj. usług: doradczych, księgowych, badania rynku, prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Ponadto, usługi pośrednictwa handlowego nie generują takich samych praw i obowiązków dla stron umowy pośrednictwa handlowego – Spółki oraz Przedstawiciela. Istota usług pośrednictwa handlowego jest bowiem odmienna od charakteru usług wymienionych w ww. przepisie i polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez Spółkę z potencjalnym klientem oraz jej realizacji w postaci sprzedaży towarów.

Celem usług wymienionych w katalogu art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF jest natomiast pozyskanie określonych informacji, które mogą mieć zastosowanie w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Co więcej, z tytułu realizacji usług pośrednictwa handlowego Przedstawiciel otrzymuje od Spółki wynagrodzenie prowizyjne, kalkulowane jako określony procent faktycznej wartości (cen) sprzedanych przez Spółkę na rynku rumuńskim (i opłaconych) towarów (obrotu), uzyskanej dzięki pośrednictwu Przedstawiciela.

Wynagrodzenie prowizyjne jest typowym rodzajem wynagrodzenia, przyznawanym podmiotom realizującym usługi pośrednictwa handlowego, ponieważ pozwała na uzależnienie poziomu wynagrodzenia Przedstawiciela od jego efektywności, tj. wyników sprzedaży Spółki na rynku rumuńskim, uzyskanych dzięki jego pośrednictwu.

W przypadku natomiast usług wymienionych w katalogu art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF, wynagrodzenie jest kalkulowane ryczałtowo bądź według stawek godzinowych, co odzwierciedla ich „niesprzedażowy” (nie związany z bezpośrednim generowaniem przychodu/obrotu) charakter.

Nie ulega zatem wątpliwości, że usługi pośrednictwa handlowego, świadczone przez Przedstawiciela na rzecz Spółki, wskazane w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w tym pozyskiwanie klientów i zamówień z rynku, nadzór nad realizacją zamówień, uczestnictwo w rozmowach z klientami, nie kwalifikują się do „świadczeń o podobnym charakterze”. Zdaniem Spółki inne podejście oznaczałoby zastosowanie wykładni rozszerzającej, która, jak wynika z licznych orzeczeń sądów administracyjnych w tym zakresie, jest niedopuszczalna na gruncie prawa podatkowego.

2. Brak opodatkowania usług pośrednictwa handlowego na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską i Rumunią („UPO”).

W ocenie Spółki, nawet gdyby uznać, że usługi pośrednictwa handlowego, świadczone przez Przedstawiciela na jej rzecz są objęte katalogiem usług wymienionych w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5) ustawy o PDOF, to ze względu na uregulowania PDOF obowiązek poboru „podatku u źródła” z tytułu wynagrodzeń wypłacanych Przedstawicielom nie wystąpi.

Zgodnie z art. 13 UPO oraz Protokołem do UPO:

1. prowizja osiągana w Umawiającym się Państwie i wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowana w tym drugim Państwie;
2. prowizja może być także opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym jest osiągana, i na podstawie ustawodawstwa tego Państwa; jeżeli jednak odbiorca jest jej właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tej prowizji;
3. „prowizja” oznacza płatności na rzecz brokera, generalnego agenta komisowego lub innej osoby, która w świetle ustawodawstwa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym taka należność jest osiągana, jest traktowana jak broker lub agent;
4. uważa się, że prowizja powstaje w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie;
5. postanowień artykułu 13 ustęp 2 (odpowiada treścią pkt 2) powyżej) nie stosuje się dopóty, dopóki Polska nie wprowadzi do swojego ustawodawstwa podatku od prowizji, płaconego przez osoby nie mające na jej terytorium miejsca zamieszkania lub siedziby, a prowizja podlega opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania lub siedziby właściciela prowizji.
   
   

Zdaniem Spółki, Rzeczpospolita Polska nie wprowadziła dotąd do swojego ustawodawstwa podatku od prowizji. Brak jest bowiem w polskich ustawach, a w szczególności ustawie o PDOF przepisu jednoznacznie przewidującego opodatkowanie „podatkiem źródłowym” prowizji otrzymywanej przez agenta czy pośrednika.

Ponadto, art. 13 UPO (w swym brzmieniu odpowiadający pkt 1)-4) powyżej) zdaje się odnosić jedynie do niezdefiniowanej kategorii „agentów komisowych”, a nie do „zwykłych” agentów, nie działających w ramach umowy komisu, jakim jest Przedstawiciel.

Tym samym, nawet gdyby uznać, że na gruncie ustawy o PDOF analizowane należności Przedstawiciela podlegają opodatkowaniu „podatkiem u źródła” w Polsce, to na gruncie UPO, Spółka, posiadając aktualny certyfikat rezydencji podatkowej Przedstawiciela (oryginał), nie będzie zobowiązana do poboru tegoż podatku. Analizowane należności Przedstawiciela są bowiem na gruncie UPO traktowane jako „zyski przedsiębiorstwa” (Przedstawiciel nie posiadają tzw. „zakładu” w Polsce), opodatkowane w państwie jego siedziby (art. 7 UPO: „Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (...)”).

Podsumowując, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Przedstawiciela z tytułu usług pośrednictwa handlowego nie podlegają w Polsce opodatkowaniu „podatkiem u źródła” ani na gruncie ustawy o PDOF, ani na gruncie UPO.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej Ministra Finansów, m.in. w interpretacjach indywidualnych:

1. Dyrektora IS w Poznaniu z dn. 2 stycznia 2015 r. (ILPB2/415-989/14-2/WS):
   „(...) za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że (...) należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (...) czynności wymienione przez Wnioskodawcę w pkt 2-6 (podobnie jak usługi pośrednictwa handlowego) nie zostały wymienione w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.”
2. Dyrektora IS w Warszawie z dn. 17 grudnia 2014 r. (IPPB1/415-1161/14-3/EC):
   „Wśród wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy brak jest usług pośrednictwa handlowego. Usługi pośrednictwa handlowego nie można zaliczyć także do „świadczeń o podobnym charakterze”, wymienionych w tym przepisie. W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych usług, tj. doradczych, księgowych, badania rynku, czyli usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. Usługi pośrednictwa także bezpośrednio wypełniają inne cele od usług wymienionych w otwartym katalogu usług określonym, w analizowanym przepisie.”
3. Dyrektora IS w Warszawie z dn. 17 grudnia 2013 r. (IPPB4/415-602/13-4/JK):
   „(...) aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (…) w przypadku usług agencyjnych i pośrednictwa handlowego dochodzi do zdarzeń gospodarczych pomiędzy trzema podmiotami: zleceniodawcą, zleceniobiorcą oraz podmiotem trzecim (nabywcą produktów i usług Wnioskodawcy – potencjalnym klientem), zawierającym w efekcie usługi pośrednictwa handlowego – umowę ze zleceniodawcą.”
4. Dyrektora IS w Poznaniu z dn. 29 listopada 2013 r. (ILPB1/415-974/13-4/AMN):
   „(...) usługi pośrednictwa handlowego, które są świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez zagranicznego przedsiębiorcę nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych lat, świadczeń, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi.”
   
   

Wobec powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 13 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. 1995, Nr 109, poz. 530):

1. Prowizja osiągana w Umawiającym się Państwie i wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowana w tym drugim Państwie.
2. Jednakże taka prowizja może być także opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym jest osiągana, i na podstawie ustawodawstwa tego Państwa; jeżeli jednak odbiorca jest jej właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć dziesięciu procent kwoty brutto tej prowizji.
3. Określenie "prowizja" użyte w niniejszym artykule oznacza płatności na rzecz brokera, generalnego agenta komisowego lub innej osoby, która w świetle ustawodawstwa podatkowego Umawiającego się Państwa, w którym taka należność jest osiągana, jest traktowana jak broker lub agent.
4. Postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel prowizji mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie, w którym osiągana jest prowizja, zakład, z którego działalnością wypłacana prowizja rzeczywiście jest związana i jest ponoszona przez ten zakład. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7.
5. Uważa się, że prowizja powstaje w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca prowizję, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którego działalnością płacona jest przez ten zakład prowizja, to uważa się, że prowizja powstaje w tym Umawiającym się Państwie, w którym położony jest zakład.
6. Jeżeli między płatnikiem i właścicielem lub między nimi a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego kwota prowizji płacona za taką działalność przekracza kwotę, którą płatnik i właściciel uzgodniliby bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.
   
   

Jednakże w niniejszej sprawie ww. artykuł nie znajdzie zastosowania.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie znajdzie również zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. artykuł zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w celu rozwoju rynków zbytu swych produktów, Spółka zawarła umowę o świadczenie usług pośrednictwa handlowego z kontrahentem, będącym osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą i posiadającą rezydencję podatkową w Rumunii. Do kluczowych zadań Przedstawiciela – zgodnie z zawartą umową oraz rzeczywistym przebiegiem realizacji usług – należy „wykonywanie na rzecz Zleceniodawcy usług pozyskiwania nabywców produktów z oferty Zleceniodawcy, zamówień od klientów i nadzoru nad ich realizacją na terenie Rumunii”. Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji podatkowej Przedstawiciela (oryginał), wystawiony przez upoważniony do tego organ administracji rumuńskiej. Wnioskodawca planuje zawierać takie same umowy w przyszłości również z innymi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i posiadającymi rezydencję podatkową w Rumunii, dla których Spółka będzie posiadała aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej. Osoby te będą realizowały usługi pośrednictwa handlowego na rzecz Spółki zgodnie z przedstawionymi zasadami.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę opis sprawy, należy wskazać, że głównym celem usługi świadczonej przez pośrednika w Rumunii jest możliwość zwiększenia sprzedaży przez Spółkę wyrobów za granicą. Działania pośrednika ukierunkowane są na zapewnienie jak najkorzystniejszych warunków współpracy z przyszłymi kontrahentami Spółki i prawidłowego przebiegu dokonywanych transakcji sprzedaży wyrobów Spółki. Zatem, świadczenie tego typu usług ma charakter usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenie, usługi pośrednictwa handlowego (świadczone przez przedstawiciela z Rumunii) polegające na wykonywanie na rzecz Zleceniodawcy usług pozyskiwania nabywców produktów z oferty Zleceniodawcy, zamówień od klientów i nadzoru nad ich realizacją na terenie Rumunii nie zostały wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń w nim wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi pośrednictwa handlowego, które będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez zagranicznego przedsiębiorcę nie mieszczą się w katalogu zawartym w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mają podobnego charakteru do wymienionych tam świadczeń, co skutkuje brakiem konieczności pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat wynagrodzeń prowizyjnych za świadczone przez podmiot zagraniczny usługi.

W konsekwencji, przepisy art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 13 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie. Wobec powyższego, Spółka wypłacając na rzecz Przedstawiciela wynagrodzenie z tytułu usług pośrednictwa handlowego nie ma obowiązku, jako płatnik, pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od tych należności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.