Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-801/15-2/AP
z 29 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z wprowadzeniem programu motywacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje wdrożenie programu motywacyjnego dla wybranych osób. Udział w programie będzie dobrowolny i ma za zadanie stworzenie dodatkowych bodźców i utrzymanie dynamicznego wzrostu wyników finansowych swojej działalności, a tym samym wartości Wnioskodawcy oraz powiązać interesów kadry zarządzającej z interesami Wnioskodawcy i Jego akcjonariuszy. Z uczestnikami programu motywacyjnego (dalej: „Osoba uprawniona”) zawarta zostanie umowa o przystąpieniu do programu motywacyjnego (dalej: „Umowa”). W przyszłości Osoby uprawnione, które przystąpią do programu otrzymają wypłaty gotówkowe w postaci rocznego rozliczenia pieniężnego (dalej: ,,Rozliczenie Pieniężne”), którego wysokość będzie uzależniona od wskaźnika finansowego (dalej: „Wskaźnik”) opartego na wartości zysku netto Wnioskodawcy.

Program motywacyjny wiąże wynagrodzenie otrzymane przez Osobę uprawnioną z rezultatami jej pracy, w ten sposób Wnioskodawca osiągnie wyżej wymienione cele programu motywującego.

Rozliczenie Pieniężne będzie wyliczane w oparciu o następujące działanie matematyczne:

RP = określony procent * Zn

gdzie:

RP - kwota Rozliczenia Pieniężnego

Zn - zysk netto wynikający z rocznego sprawozdania finansowego Spółki.

Osobom uprawnionym będzie przysługiwać prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego, o ile zysk netto Wnioskodawcy przekroczy kwotę określoną w Umowie.

Realizacja prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby uprawnione, które podpisały Umowę będzie dokonywana poprzez zapłatę przez Wnioskodawcę kwoty Rozliczenia Pieniężnego za rok obrotowy po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy, którego dotyczy sprawozdanie finansowe. Zapłata będzie uiszczana na rachunek bankowy Osoby uprawnionej w ciągu 5 dni od momentu zatwierdzenia sprawozdania finansowego, o którym mowa wyżej.

Zważywszy na fakt, że wypłata gotówkowa Rozliczenia Pieniężnego jest ściśle związana z osiągniętym przez Wnioskodawcę zyskiem netto oraz spełnieniem przez Osobę uprawnioną warunków zawartych w Umowie, w związku z tym nie ma pewności co do tego, czy Rozliczenie Pieniężne zostanie wypłacone – wypłata Rozliczenia Pieniężnego jest w związku z tym warunkowa.

Prawo do uczestniczenia Osoby uprawnionej w programie motywacyjnym wynikającym z Umowy nie wynika z treści uchwał o powołaniu członków zarządu, umów o pracę, regulaminu wynagradzania ani innych tego rodzaju dokumentów obowiązujących u Wnioskodawcy. Otrzymana w przyszłości wypłata Rozliczenia Pieniężnego przyznana zostanie wyłącznie na podstawie podpisanej Umowie przystąpienia do programu motywacyjnego.

Prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94, z późn. zm.; dalej: „ustawa o OIF”), czyli pochodnym instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Osoby uprawnionej z tytułu nabycia realizacji prawa do otrzymania Rozliczenie Pieniężnego, powstanie w momencie realizacji praw (zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i czy stanowić to będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy i czy w związku z tym na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu nabycia i realizacji Rozliczenia Pieniężnego powstanie zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych( dalej: „ustawa PIT”), w momencie realizacji instrumentu pochodnego i będzie stanowić przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy.

W związku z tym, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, jednak zobowiązany On będzie do sporządzenia i przesłania do urzędów skarbowych i Osób uprawnionych imiennych informacji o wysokości osiągniętego dochodu z kapitałów pieniężnych (informacji PIT-8C), zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o PIT, przychód z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych powstaje w dacie realizacji praw z niego wynikających. Regulacja wprowadzona od 1 stycznia 2015 r. do ustawy o PIT potwierdza dotychczasową linię orzeczniczą, zgodnie z którą, przychód powstaje w momencie realizacji instrumentu pochodnego.

Osoba uprawniona nie może rozporządzać nabytym Prawem aż do momentu jego realizacji. Osoba uprawniona nie uzyskuje żadnego przychodu w chwili uzyskania praw związanych z Umową, przychód z tytułu Rozliczeń Pieniężnych jest więc jedynie potencjalny i realizować się będzie (o ile spełnione zostaną określone w Umowie warunki) dopiero w przyszłości. W związku z tym, że po stronie Osób uprawnionych nie powstanie przychód z tytułu samego podpisania Umowy, tym samym Wnioskodawca nie będzie miał w tym momencie obowiązków płatnika, ani obowiązków informacyjnych, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące interpretacje Ministra Finansów, wydane w podobnych zdarzeniach przyszłych jak ten opisany we wniosku:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 kwietnia 2014 r., Nr IPPB2/415-82/14-5/MK1, stwierdzono, że: „Ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Podatnika z tytułu nabycia i realizacji Prawa powstanie tylko w momencie realizacji Prawa (tj. w momencie, gdy Kwota Rozliczenia stanie się należna) i będzie on stanowić przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 updof, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 updof i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6 (tj. w zeznaniu podatkowym Podatnika).”
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 maja 2014 r., Nr IPPB2/415-250/14-2/PW, stwierdzono, że: „przychód po stronie Uczestników Programu powstanie dopiero w momencie realizacji Rozliczenia Pieniężnego (a nie na żadnym wcześniejszym etapie), który w konsekwencji stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 updof, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 updof. W rezultacie, na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu updof, natomiast będzie na Niej ciążył obowiązek wystawienia informacji o wysokości dochodu z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).”
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 maja 2014 r., Nr ILPB2/415-149/14-4/TR, stwierdzono, że: „przyznanie pracownikom pochodnych instrumentów finansowych X spowoduje powstanie po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie realizacji praw wynikających z tychże instrumentów finansowych (a nie na żadnym wcześniejszym etapie), który to przychód stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 updof podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy.”
  
  

Zważając na powyższe należy stwierdzić, że po stronie Osoby uprawnionej nie powstanie przychód w chwili podpisania Umowy, a dopiero w momencie realizacji instrumentu pochodnego. Dopiero w momencie realizacji instrumentu pochodnego powstanie prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego i stanie się możliwe określenie wysokości przychodu. Jednocześnie przychód uzyskany z tytułu Rozliczenia Pieniężnego powinien zostać zaliczony do kategorii kapitałów pieniężnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż: nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, przychodami z kapitałów pieniężnych są m.in. przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Definicja pochodnych instrumentów finansowych została zawarta w art. 5a pkt 13 ustawy o PIT. Zgodnie z nią, ilekroć w ustawie mowa jest o pochodnych instrumentach finansowych - oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o OIF, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Według art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o OIF, instrumentami finansowymi są m.in. niebędące papierami wartościowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne.

Ponadto, zgodnie z art. 3 pkt 28a ustawy o OIF, przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości Instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że instrumentem bazowym dla pochodnych instrumentów finansowych mogą być również wskaźniki finansowe. Przyjmuje się powszechnie, że wskaźniki finansowe to wskaźniki ilustrujące ekonomiczną sytuację przedsiębiorstwa. Wysokością wskaźnika finansowego, od którego zależeć będzie kwota Rozliczenia Pieniężnego jest wysokość zysku netto Wnioskodawcy uzyskana w danym roku obrotowym i będzie ustalana na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby uprawnione jest instrumentem finansowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o OIF, gdyż prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego jest instrumentem pochodnym, którego instrumentem bazowym będzie zysk netto Wnioskodawcy i to prawo jest realizowane poprzez wypłatę Rozliczenia Pieniężnego.

Z Umowy, którą Wnioskodawca planuje podpisać z Osobami uprawnionymi wynika, że są one uprawnione do uzyskania świadczenia, zaś Wnioskodawca jest zobowiązany do realizacji zobowiązania, w określonym terminie i na określonych warunkach. Zgodnie z ustawą o OIF, realizacja pochodnego instrumentu finansowego może nastąpić poprzez rozliczenie pieniężne. W takiej formie będzie właśnie realizowane prawo wynikające z Umowy przez Osobę uprawnioną. W rezultacie, zgodnie z ustawą o OIF, prawo do żądania przez Osoby uprawnione wypłaty Rozliczenia Pieniężnego po spełnieniu określonych warunków, którego wysokość (kwota Rozliczenia Pieniężnego) zależy bezpośrednio lub pośrednio od wartości Wskaźnika należy uznać za instrument finansowy. W związku z tym, Rozliczenie Pieniężne wypełnia znamiona definicji pochodnego instrumentu finansowego, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o PIT.

W związku z powyższym, realizacja Umowy przez Osoby Uprawnione stanowi realizację instrumentów finansowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, będąc przychodem z kapitałów pieniężnych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w treści następujących interpretacji indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 7 lipca 2015 r., Nr IBPB-2-2/4511-16/15/HS,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 5 sierpnia 2015 r., Nr IPPB2/4511-508/15-4/MG, w dniu 25 czerwca 2015 r., Nr IPPB2/4511-506/15-2/MK1, w dniu 29 maja 2015 r., Nr IPPB2/4511-288/15-4/PW.
  
  

Zgodnie z treścią art. 30b ust. 1 ustawy o PIT, od dochodów uzyskanych m.in. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych i z realizacji praw z nich wynikających, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Zgodnie z treścią art. 30b ust. 6 ustawy o PIT, uzyskane w roku podatkowym dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających podatnik obowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, po zakończeniu roku podatkowego, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał przychód podatkowy.

Zważając na powyższe, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych po stronie Osób uprawnionych, powstanie w momencie, w którym kwota Rozliczenia Pieniężnego stanie się należna zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o PIT i stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o PIT i zadeklarowaniu zgodnie z art. 30b ust. 6, tj. w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT po zakończeniu roku podatkowego, tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 1 zmienił brzmienie od 1 stycznia 2016 r. i aktualnie stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Stosownie zaś do treści art. 17 ust. 1b ww. ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

W świetle art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższy artykuł na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 cyt. ustawy.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl przepisów art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

W myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

W myśl art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94, z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Według art. 3 pkt 28a tej ustawy, przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Z kolei zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. Nr 149, poz. 1674, z późn. zm.), instrument pochodny, instrument finansowy, to taki, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Cechą pochodnych instrumentów finansowych jest to, że ich wartość uzależniona jest od wartości instrumentów bazowych, do których mogą należeć różnego rodzaju wskaźniki, w tym wskaźniki finansowe. Instrument pochodny będzie więc realizowany przez rozliczenie pieniężne, którego wartość całkowicie zależy od wartości wskaźników finansowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wdrożenie programu motywacyjnego dla wybranych osób. Udział w programie będzie dobrowolny i ma za zadanie stworzenie dodatkowych bodźców i utrzymanie dynamicznego wzrostu wyników finansowych swojej działalności, a tym samym wartości Wnioskodawcy oraz powiązanie interesów kadry zarządzającej z interesami Wnioskodawcy i Jego akcjonariuszy. Z uczestnikami programu motywacyjnego zawarta zostanie umowa o przystąpieniu do programu motywacyjnego. W przyszłości Osoby uprawnione, które przystąpią do programu otrzymają wypłaty gotówkowe w postaci rocznego rozliczenia pieniężnego, którego wysokość będzie uzależniona od wskaźnika finansowego opartego na wartości zysku netto Wnioskodawcy. Program motywacyjny wiąże wynagrodzenie otrzymane przez Osobę uprawnioną z rezultatami jej pracy, w ten sposób Wnioskodawca osiągnie wyżej wymienione cele programu motywującego. Osobom uprawnionym będzie przysługiwać prawo do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego, o ile zysk netto Wnioskodawcy przekroczy kwotę określoną w Umowie. Realizacja prawa do otrzymania Rozliczenia Pieniężnego przez Osoby uprawnione, które podpisały Umowę będzie dokonywana poprzez zapłatę przez Wnioskodawcę kwoty Rozliczenia Pieniężnego za rok obrotowy po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy, którego dotyczy sprawozdanie finansowe. Zważywszy na fakt, że wypłata gotówkowa Rozliczenia Pieniężnego jest ściśle związana z osiągniętym przez Wnioskodawcę zyskiem netto oraz spełnieniem przez Osobę uprawnioną warunków zawartych w Umowie, w związku z tym nie ma pewności co do tego, czy Rozliczenie Pieniężne zostanie wypłacone – wypłata Rozliczenia Pieniężnego jest w związku z tym warunkowa. Prawo do uczestniczenia Osoby uprawnionej w programie motywacyjnym wynikającym z Umowy nie wynika z treści uchwał o powołaniu członków zarządu, umów o pracę, regulaminu wynagradzania ani innych tego rodzaju dokumentów obowiązujących u Wnioskodawcy. Otrzymana w przyszłości wypłata Rozliczenia Pieniężnego przyznana zostanie wyłącznie na podstawie podpisanej Umowie przystąpienia do programu motywacyjnego.

Z analizy wniosku wynika, że w przyszłości Osoby uprawnione, które przystąpią do programu motywacyjnego wdrożonego przez Wnioskodawcę otrzymają wypłaty gotówkowe w postaci rocznego rozliczenia pieniężnego, którego wysokość będzie uzależniona od wskaźnika finansowego opartego na wartości zysku netto Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, prawo do Rozliczenia Pieniężnego jest instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, czyli pochodnym instrumentem finansowym, o którym mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że ewentualny przychód w postaci środków otrzymanych w wyniku realizacji praw wynikających z Rozliczenia Pieniężnego stanowić będzie dla Osób uprawnionych przychód z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z kapitałów pieniężnych, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej, zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w związku z planowaną na rzecz Osób uprawnionych wypłatą gotówkową na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Wnioskodawcy będą ciążyły jedynie obowiązki wynikające z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. sporządzenie i wysłanie informacji PIT-8C.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

• stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  

• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
  

• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.
  
  

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych Organów podatkowych należy stwierdzić, że wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.