Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1317/15-2/MM
z 20 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 26 listopada 2015 r. (data wpływu 26 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze zbycia aktywów, wykupu obligacji i weksli oraz spłaty wierzytelności otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki z o.o. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze zbycia aktywów, wykupu obligacji i weksli oraz spłaty wierzytelności otrzymanych w wyniku likwidacji spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki z o.o.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym na Łotwie. Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z o.o. (dalej: „Spółka Holdingowa”). Planowane jest przekształcenie Spółki Holdingowej w spółkę komandytową (dalej: „SPK”). Wnioskodawca będzie pełnił w SPK rolę komandytariusza. SPK będzie udziałowcem w spółce z o.o. (dalej: „SPZOO”). Planowane jest przekształcenie SPZOO w spółkę jawną (dalej: „Spółka jawna”), a następnie likwidacja Spółki jawnej (w tym możliwe jest rozwiązanie Spółki jawnej w wyniku jednomyślnej uchwały wspólników bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego).

W wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej, SPK może otrzymać: udziały/akcje spółek kapitałowych, obligacje, weksle, wierzytelności pożyczkowe (dalej łącznie jako: „Aktywa”). Aktywa zostaną nabyte przez SPZOO jako wynagrodzenie w formie niepieniężnej przy zastosowaniu instytucji datio in solutum, która w prawie polskim jest opisana w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121; dalej: „KC”). Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Wartość otrzymanego przez SPZOO wynagrodzenia w formie niepieniężnej w postaci Aktywów na dzień zawarcia umowy datio in solutum będzie ekwiwalentna do wartości zobowiązania, które wygaśnie wskutek tej umowy.

Do dnia rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej, koszt nabycia Aktywów nie zostanie rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu (jako koszt bezpośrednio związany z uzyskiwanym przychodem, koszt nabycia Aktywów powinien być rozpoznany jako koszt podatkowy dopiero w momencie odpłatnego zbycia Aktywów). Po otrzymaniu Aktywów w wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej, Wnioskodawca nie wyklucza ich zbycia. W przypadku udziałów/akcji spółek kapitałowych możliwe jest także ich zbycie w celu umorzenia. Natomiast wierzytelności wynikające z obligacji, weksli lub pożyczek mogą zostać spłacone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. W jaki sposób Wnioskodawca jako wspólnik SPK powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Aktywów nabytych przez SPZOO w ramach datio in solutum?
2. W jaki sposób Wnioskodawca jako wspólnik SPK powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez emitenta obligacji nabytych przez SPZOO w ramach datio in solutum?
3. W jaki sposób Wnioskodawca jako wspólnik SPK powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez wystawcę weksli nabytych przez SPZOO w ramach datio in solutum?
4. W jaki sposób Wnioskodawca jako wspólnik SPK powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty przez dłużnika wierzytelności pożyczkowych nabytych przez SPZOO w ramach datio in solutum?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1

Wnioskodawca, jako wspólnik SPK, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Aktywów w wysokości wydatków poniesionych przez SPZOO na ich nabycie. W przypadku nabycia Aktywów w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez SPZOO na ich nabycie (który w wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO rozpozna Wnioskodawca jako wspólnik SPK proporcjonalnie do jego udziału w zysku) będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum przypadająca na otrzymane Aktywa.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2

Wnioskodawca, jako wspólnik SPK, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez emitenta obligacji w wysokości wydatków poniesionych przez SPZOO na ich nabycie. W przypadku nabycia obligacje w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez SPZOO na ich nabycie (który wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO rozpozna Wnioskodawca jako wspólnik SPK proporcjonalnie do jego udziału w zysku) będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum przypadająca na otrzymane obligacje.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3

Wnioskodawca, jako wspólnik SPK, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez wystawcę weksli w wysokości wydatków poniesionych przez SPZOO na ich nabycie. W przypadku nabycia weksli w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez SPZOO na ich nabycie (który w wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO rozpozna Wnioskodawca jako wspólnik SPK proporcjonalnie do jego udziału w zysku) będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum przypadająca na otrzymane weksle.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 4

Wnioskodawca, jako wspólnik SPK, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu spłaty przez dłużnika wierzytelności pożyczkowych w wysokości wydatków poniesionych przez SPZOO na ich nabycie. W przypadku nabycia wierzytelności pożyczkowych w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez SPZOO na ich nabycie (który w wyniku rozwiązania/likwidacji Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO rozpozna Wnioskodawca jako wspólnik SPK proporcjonalnie do jego udziału w zysku) będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum przypadająca na otrzymane wierzytelności pożyczkowe.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1, 2, 3 i 4

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UUPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane:

1. takiemu zakładowi lub
2. sprzedaży w tym drugim Państwie dóbr lub towarów takiego samego lub podobnego rodzaju za pośrednictwem takiego zakładu, lub
3. innej działalności gospodarczej prowadzonej w tym drugim Państwie, takiego samego lub podobnego rodzaju, jak prowadzona za pośrednictwem takiego zakładu.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 UUPO, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

W myśl. 5 ust. 1 UUPO, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Art. 5 ust, 2 UUPO, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro
4. zakład fabryczny,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

„ W związku z transparentnością spółek osobowych, udział w spółce osobowej stanowi formę prowadzenia działalności gospodarczej jej wspólników. W konsekwencji, jeśli zostaną spełnione pozostałe przesłania uznania za stały zakład (tj. posiadanie placówki oraz stałość prowadzenia działalności), spółka osobowa może funkcjonować jako stały zakład dla każdego z jej wspólników” (M. Ćwik-Burszewska, Komentarz do art. 10 ust. 2 [w:] B. Brzeziński [red.], Model Konwencji OECD, Komentarz, Warszawa 2010, s. 734-735, także K. Bany, Stosowanie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania do spółek osobowych, Monitor Podatkowy z 2006 r., nr 7).

Zatem SPK należy kwalifikować jako zakład wspólników w rozumieniu UUPO.

Powyższe stanowisko potwierdza praktyka organów skarbowych, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2014 r., sygn. IPPB1/415-725/14-4/EC wskazał, iż: „ dochód zagranicznego wspólnika jest więc dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z prowadzonej przez spółkę osobową działalności gospodarczej, nie zaś formą inwestycji kapitałowej. Sam udział w spółce osobowej, powołanej w celu prowadzenia przedsiębiorstwa stanowi przesłankę do uznania, iż doszło do utworzenia zakładu zagranicznego wspólnika, poprzez który podmiot ten prowadzi w Polsce działalność.
  W związku z faktem, iż dochody z udziału w polskiej spółce osobowej, generowane przez wspólnika zagranicznego mającego siedzibę bądź miejsce zamieszkania w kraju, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, będą stanowiły zyski z zakładu położonego na terytorium Polski to w konsekwencji będą opodatkowane według zasad obowiązujących w polskim prawie podatkowym. ”
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2013 r., sygn. IPPB1/415-770/12-2/KS, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika zgodnie z którym: „spółka której wspólnikiem jest Wnioskodawca stanowi dla niego zakład w świetle postanowień Umowy ze Słowacją. Z tego względu nie powinno budzić wątpliwości, iż Wnioskodawca w przypadku przystąpienia do Spółki będzie posiadał zakład na terytorium Słowacji
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. IPTPB2/415-40/12-3/MP potwierdził stanowisko podatnika w myśl którego: „prowadzenie przez Niego działalności za pośrednictwem Spółki oznacza, że Spółka stanowić będzie zakład Wnioskodawcy na Cyprze. "
  
  

Reasumując powyższe, dochody Wnioskodawcy będącego rezydentem podatkowym na Łotwie, jako komandytariusza SPK, w tym z tytułu likwidacji/rozwiązania Spółki jawnej w której SPK będzie wspólnikiem, będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, jako dochody położonego zakładu w Polsce w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. W państwie rezydencji Wnioskodawcy znajdzie natomiast zastosowanie odpowiednia metoda eliminacji podwójnego opodatkowania, W konsekwencji, dochód Wnioskodawcy uzyskany z tytułu udziału w SPK będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu zgodnie z ustawą o PIT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jednocześnie art. 8 ust. 2 powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że spółka osobowa (z wyłączeniem spółki komandytowo-akcyjnej) nie jest podatnikiem PIT (jest spółką transparentną podatkowo). Podatnikami z tytułu uzyskiwanych przez spółkę dochodów są natomiast jej wspólnicy, proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku (udziału). A zatem, przychody i koszty uzyskania przychodu spółki osobowej (z wyłączeniem spółki komandytowo-akcyjnej) są rozpoznawane przez wspólników spółki osobowej jako ich „osobiste” przychody/koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej proporcjonalnie do ich udziału w zysku. Dla celów PIT uznaje się więc, iż przychody uzyskiwane przez spółkę osobową oraz koszty ponoszone przez spółkę osobową są przychodami/kosztami uzyskiwanymi/ponoszonymi przez wspólników tej spółki (proporcjonalnie do udziału w zyskach).

A zatem uzyskiwane przychody i rozpoznawane koszty uzyskania przychodu przez SPK są przychodami/kosztami uzyskiwanymi/ponoszonymi przez Wnioskodawcę proporcjonalnie go jego udziału w zysku SPK.

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki.

W myśl natomiast art. 93a § 2 pkt 1 lit, b) Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej.

Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5a pkt 26 i art. 8 ust. 2 ustawy o PIT), w zakresie podatku dochodowego, w znacznym stopniu w praktyce to nie spółka osobowa jest „bezpośrednim” sukcesorem przekształcanej spółki kapitałowej, lecz „beneficjentem” tej sukcesji są wspólnicy powstałej z przekształcenia spółki osobowej. Sam zresztą przepis art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej mówi o „odpowiednim” stosowaniu przepisów o sukcesji, w przypadku spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki kapitałowej, a więc uwzględniającym dotyczące takiej spółki zasady opodatkowania podatkiem dochodowym.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, iż zakres tej sukcesji na gruncie przepisów o podatku dochodowym należy pojmować maksymalnie szeroko. M.in, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. akt I S.A./G1 342/09, Sąd oceniając zakres sukcesji podatkowej jaka wiąże się z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową stwierdził, że „Zestawienie regulacji art, 93a z przepisem art. 93e Ordynacji podatkowej pozwala na wyprowadzenie wniosku, że pierwszy z wymienionych przepisów ustanawia, jako zasadę sukcesję uniwersalną praw i obowiązków podatkowych, która doznaje ograniczeń tylko w przepadkach, o których mowa w art. 93e. Oznacza to, że przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej nie przechodzą na spółkę przekształconą tylko wówczas, gdy wyjątek od zasady (tzn. pełnej sukcesji) został przewidziany w odrębnych ustawach, umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska". Jeszcze wyraźniej zakres tej sukcesji określa się w piśmiennictwie. Zgodnie z przywołanymi w powyższym orzeczeniu przez sąd poglądami doktryny, wejście spółki niemającej osobowości prawnej w prawa i obowiązki spółki kapitałowej - na gruncie podatków dochodowych - może dotyczyć skutków podatkowych zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej (spółce kapitałowej) i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie to nie miało miejsca (por. R. Dowgier, L. Etel, C. Kosikowski, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, Komentarz do art. 93(a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, LEX, 2007, wyd. II.).

W myśl art. 15 ust. li pkt 3 ustawy o CIT, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 12 ust. 5-6a, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1d pkt 3 ustawy o PIT, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług - pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Art. 24 ust. 3d ustawy o PIT stanowi, iż dochodem z odpłatnego zbycia innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji jest różnica między przychodem uzyskanym z ich odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na ich nabycie lub wytworzenie, niezaliczonymi w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika lub spółkę; przepisy art. 22 ust. 8a stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie na podstawie art. 24 ust. 3e ustawy o PIT przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio w przypadku otrzymania przez występującego wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną równocześnie środków pieniężnych i innych składników majątku.

W sytuacji więc gdy spółka osobowa (jak i jej poprzednik prawny spółka z o.o.) poniosła wydatek na nabycie składnika majątku i wydatek ten nie został rozpoznany przez wspólników tej spółki (stosownie do ww. regulacji art. 8 ust. 1 ustawy o PIT) do kosztów uzyskania przychodu, wydatek ten będzie stanowił dla wspólników koszt uzyskania przychodu na moment zbycia tego składnika majątku.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego SPK nabędzie Aktywa w drodze likwidacji/rozwiązania Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO. Natomiast SPZOO nabędzie Aktywa w drodze umowy datio in solutum. A zatem w przypadku zbycia przez SPK Aktywów bądź spłaty na rzecz SPK wierzytelności z tytułu obligacji, weksli, pożyczek kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, jako wspólnika SPK proporcjonalnie do udziału jego w zysku, będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum.

Stanowisko powyższe potwierdza praktyka organów podatkowych w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 kwietnia 2015 r.} sygn. ITPB1/4511-41/15/MW wskazał, że:
  „ równowartość wierzytelności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uregulowanej przez dłużnika w wyniku instytucji datio in solutum będzie stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia aktywów oraz spłaty wierzytelności i obligacji otrzymanych na skutek ww. instytucji datio in solutum ”
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2015 r., sygn. IBPBI/1/4511-283/15/AB dodał, że:
  „kosztem uzyskania przychodu z tego tytułu będą wydatki poniesione na ich nabycie przez spółkę z o.o, lub spółkę jawną, niezaliczone w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawczynię lub spółkę, co wynika z art. 24 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie podkreślić należy, ze w przypadku nabycia Wierzytelności w wyniku potrącenia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań kosztem nabycia Wierzytelności będzie uzgodniona cena ich nabycia uregulowana przez Spółkę przez potrącenie. W sytuacji zaś odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię Wierzytelności otrzymanych jako wynagrodzenie w formie niepieniężnej (datio in solutum), kosztem uzyskania przychodu będzie wartość tego wynagrodzenia przypadająca na zbywane wierzytelności, odpowiadająca równowartości wierzytelności Spółki jawnej lub jej poprzedniczki uregulowanej przez spełnienie świadczenia niepieniężnego.”
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2014, sygn. IBPBI/1/415-1351/14/KB uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:
  „w przypadku obligacji Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji przez emitenta w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę jawną (a w przypadku gdy wydatki zostały poniesione przed przekształceniem: w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę z o.o.) na ich objęcie. ”
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPB2/415-327/14-4/KR zgodził się z następującym stanowiskiem podatnika:
  • „ w przypadku zbycia na rzecz podmiotów trzecich Papierów wartościowych otrzymanych przez Wnioskodawczynię zamiast wypłaty środków pieniężnych stanowiących zysk Spółki, kosztem uzyskania przychodu jest wartość odzyskanego zysku w naturze;
    
  • w przypadku wykupu przez emitenta Obligacji, Wnioskodawczyni powinna ustalić koszt uzyskania przychodu w wysokości wartości Obligacji na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki;
    
  • w przypadku zbycia w celu umorzenia Certyfikatów FIZ, Wnioskodawczyni powinna ustalić koszt uzyskania przychodu w wysokości wartości Certyfikatów FIZ na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki. ”
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. IPPB1/415-577/14-2/EC uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika:
  „w przypadku sprzedaży Aktywów, Wnioskodawca powinien ustalić koszt w wysokości wartości Aktywów na dzień ich nabycia w drodze podziału zysku Spółki. ”
  
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r., sygn. IPPB1/415-8/10-2/KS:
  ,, W przypadku zbycia przez Wnioskodawcę udziałów i papierów wartościowych otrzymanych uprzednio jako dywidenda w formie niepieniężnej dochodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną bądź papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów ustalonymi zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38, W przypadku odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych dochodem podlegającym opodatkowaniu będzie różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych a kosztami uzyskania przychodów ustalonymi zgodnie z art, 23 ust. 1 pkt 38a ustawy. Kosztem w przypadku zbycia udziałów, papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych nabytych uprzednio jako dywidenda w formie niepieniężnej będzie wartość dywidendy przeznaczonej do wypłaty na rzecz wnioskodawcy. Można stwierdzić, iż wartość rynkowa na dzień nabycia przez Wnioskodawcę składników majątku w postaci udziałów, papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych może być kosztem odpłatnego zbycia, jednakże pod warunkiem, że wartość ta jest jednocześnie wartością odpowiadającą wartości dywidendy przeznaczonej do wypłaty. ”
  
  

Podsumowując, Wnioskodawca, jako wspólnik SPK, powinien rozpoznać koszt uzyskania przychodu z tytułu:

• zbycia Aktywów;
  
• wykupu przez emitenta obligacji;
  
• wykupu przez wystawcę weksli;
  
• spłaty przez dłużnika wierzytelności pożyczkowych

równy wydatkom poniesionym przez SPZOO na ich nabycie. W przypadku nabycia Aktywów w drodze umowy datio in solutum, wydatkiem poniesionym przez SPZOO na ich nabycie (który po likwidacji Spółki jawnej powstałej z przekształcenia SPZOO rozpozna Wnioskodawca jako wspólnik SPK proporcjonalnie do jego udziału w zysku) będzie wartość wierzytelności uregulowanej przez dłużnika wobec SPZOO w wyniku zastosowania instytucji datio in solutum.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.