Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1387/15-2/AK
z 5 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną w CEIDG wyłącznie na jej imię i nazwisko. Rodzaj działalności obejmuje między innymi świadczenie usług z zakresu doradztwa informatycznego oraz wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Jej małżonek, z którym pozostaje w ustawowej majątkowej wspólnocie małżeńskiej, również prowadzi odrębną jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność męża jest zarejestrowana w CEIDG wyłącznie na jego imię i nazwisko. Mąż jest również czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach przyjmowanych zleceń wykonywania usług od zewnętrznych kontrahentów zamierza powierzyć wykonanie części prac (wykonania usług) działalności gospodarczej prowadzonej przez męża na zasadzie podwykonawstwa. Za wykonane usługi na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej mąż będzie wystawiał faktury VAT (których odbiorcą będzie działalność gospodarcza Wnioskodawczyni). Usługi wyszczególnione na fakturze objęte będą podatkiem od towarów i usług (VAT). Wycena usług będzie rynkowa, z zastosowaniem prawidłowej ceny – wg cen ustalanych na rynku tego typu usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy usługi wykonane przez działalność gospodarczą męża, udokumentowane prawidłowymi fakturami VAT, są kosztem uzyskania przychodu dla działalności Wnioskodawczyni – w myśl art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. z późniejszymi zmianami?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 UPDOF (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, z dnia 26 lipca 1991 r. z późniejszymi zmianami) koszty uzyskania przychodu, zmniejszające przychód osiągnięty z działalności gospodarczej, stanowią wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. Zlecenie części wykonania usługi stanowi taki wydatek, bowiem jest niezbędne do zrealizowania całości usługi dla kontrahenta zlecającego całościową usługę. Wątpliwości może budzić art. 23 ust. 1 pkt 10 UPDOF, wyłączający z kosztów uzyskania przychodu między innymi „pracę małżonka”. Niemniej w opisywanej sytuacji zlecona usługa wykonywana jest przez odrębny podmiot gospodarczy, jakim jest działalność gospodarcza prowadzona przez małżonka i w związku z tym art. 23 ust. 1 pkt 10 UPDOF nie ma zastosowania w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego zapytania. Podobne stanowisko prezentuje Dyrektor Izby Handlowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12 marca 2012 r. (sygn. PTPB1/415-18/12-2/AG), podtrzymanej w dniu 12 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-182/13-4/KSU).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym użyty w nim termin „wartość pracy” należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać - dla celów nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów – składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy – takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia z BHP). Nie ma tu znaczenia, czy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność czy odrębność majątkowa.

W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG wyłącznie na jej imię i nazwisko. Rodzaj działalności obejmuje między innymi świadczenie usług z zakresu doradztwa informatycznego oraz wytwarzania oprogramowania. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości w ramach przyjmowanych zleceń wykonania usług od zewnętrznych kontrahentów zamierza powierzyć wykonanie części prac działalności gospodarczej prowadzonej przez męża, na zasadzie podwykonawstwa. Za świadczone na rzecz Wnioskodawczyni usługi mąż Wnioskodawczyni będzie wystawiał rachunki, które będą stanowiły dla męża Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu. Małżonkowie pozostają w ustawowej majątkowej wspólnocie małżeńskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek prowadzą odrębnie działalność gospodarczą, a mąż w ramach prowadzonej działalności będzie świadczył usługi na rzecz firmy Wnioskodawczyni, to tych usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to bowiem usługi świadczone przez odrębny podmiot gospodarczy – odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej przez firmę męża na rzecz firmy prowadzonej przez Wnioskodawczynię będzie mogła stanowić dla Niej koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód, jeśli poniesiony wydatek spełniał będzie przesłanki wskazane w przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że usługi wykonane przez działalność gospodarczą męża, udokumentowane prawidłowymi fakturami, są kosztem uzyskania przychodu dla działalności Wnioskodawczyni w myśl art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.