Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-440/15-6/BM
z 30 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) oraz z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kwot zasądzonych przez sąd za ustanowienie służebności drogi koniecznej za kwoty brutto – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kwot zasądzonych przez sąd za ustanowienie służebności drogi koniecznej za kwoty brutto oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) oraz z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest w posiadaniu działki na której Starostwo zaewidencjonowało projekt służebności drogi koniecznej. Postanowieniem Sądu została ustanowiona na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości służebność drogi koniecznej i zasądzone od osoby fizycznej korzystającej z tej drogi wynagrodzenie pieniężne.

Jednocześnie Sąd w owym postanowieniu rozłożył płatność na raty.

W piśmie z dnia 19 listopada 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Postanowieniem Sądu z dnia 27 listopada 2014 roku została ustanowiona na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości służebność drogi koniecznej.

Kwoty orzeczone przez Sąd z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej stanowią całkowitą zapłatę dla Gminy z tego tytułu.

Ustanowienie służebności drogi koniecznej opodatkowane jest 23% stawką podatku Vat.

W postanowieniu Sądu brak jest wskazania czy zasądzona kwota stanowi kwotę netto.

Gmina nie wystawia faktur na zasądzone kwoty stanowiące spłatę z tytułu służebności drogi koniecznej.

W postanowieniu Sądu zostały wskazane terminy płatności poszczególnych rat, wyznaczono je do 15-tego dnia każdego miesiąca począwszy od pierwszego miesiąca po uprawomocnieniu się postanowienia. Postanowienie uprawomocniło się 19 stycznia 2015r. Raty są płatne miesięcznie. W postanowieniu jest wskazana łączna kwota należna z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej i miesięczne raty wynikające z podziału tej kwoty na części.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu, czy osoba, na rzecz której - postanowieniem sądu, o którym mowa we wniosku - ustanowiona została służebność drogi koniecznej, jest podatnikiem podatku od towarów i usług czy osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, Wnioskodawca wskazał, iż osoba na rzecz której postanowieniem Sądu ustanowiona została służebność drogi koniecznej jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1).

Czy zasądzone przez Sąd pieniężne kwoty tytułem spłaty od osoby fizycznej na rzecz Gminy za ustanowienie drogi koniecznej są kwotami brutto czy netto?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzone przez Sąd kwoty są kwotami brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Wskazać także należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2014 r., poz. 915) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Z opisu sprawy wynika, że na działce należącej do Gminy, Postanowieniem Sądu z dnia 27 listopada 2014 roku została ustanowiona na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości służebność drogi koniecznej i zasądzone od osoby fizycznej korzystającej z tej drogi wynagrodzenie pieniężne. Jednocześnie Sąd w owym postanowieniu rozłożył płatność na raty.

Wnioskodawca wskazał, iż kwoty orzeczone przez Sąd z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej stanowią całkowitą zapłatę dla Gminy z tego tytułu. Ustanowienie służebności drogi koniecznej opodatkowane jest 23% stawką podatku Vat. W postanowieniu Sądu brak jest wskazania czy zasądzona kwota stanowi kwotę netto. W postanowieniu Sądu zostały wskazane terminy płatności poszczególnych rat, wyznaczono je do 15-tego dnia każdego miesiąca począwszy od pierwszego miesiąca po uprawomocnieniu się postanowienia. Postanowienie uprawomocniło się 19 stycznia 2015r.

We wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania mających wpływ na jej wielkość.

Wskazać także należy, iż istotny z punktu widzenia określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest ww. przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług, zgodnie z którym ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Przytoczony przepis oznacza, że wszędzie tam, gdzie strony nie określiły wprost, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca podatek od towarów i usług. Zasadą zatem jest, że w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeżeli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie wskażą inaczej. W tak skonstruowanej cenie zawiera się zatem podstawa opodatkowania (tzw. wartość netto) oraz podatek. Jeżeli zatem strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek (tzw. wartość brutto).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla zasądzonej kwoty z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej, pomniejszoną o kwotę podatku VAT. Tym samym, należy stwierdzić, że jeżeli kwoty orzeczone przez Sąd stanowią całkowitą zapłatę dla Gminy z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej, to należy je uznać za podstawę opodatkowania po pomniejszeniu o kwotę podatku należnego w stawce 23%. Przyjąć zatem należy, że zasądzona kwota z tytułu ustanowienia służebności drogi koniecznej stanowi kwotę brutto, to znaczy kwotę zawierającą w sobie podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie uznania kwoty zasądzonej przez sąd za ustanowienie służebności drogi koniecznej za kwotę brutto. Natomiast wniosek dotyczący momentu powstania obowiązku podatkowego został załatwiony interpretacją Nr IPTPP3/4512-440/15-7/BM.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.