INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2011 r. (data wpływu 22.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki udokumentowane fakturą przesyłaną w formacie PDF za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spólka ma prawo zaliczyć wydatki udokumentowane fakturą przesyłaną w formacie PDF za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności N. Sp. z o.o. z siedzibą w W. („Spółka”) jest sprzedaż benzyny i oleju napędowego na własnych bezzałogowych stacjach paliw. Spółka, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług, wystawia podmiotom gospodarczym oraz konsumentom („Klienci”) faktury na nabywane przez nich paliwo.

Spółka, będąc zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług, wystawia podmiotom gospodarczym oraz konsumentom („Klienci”) faktury na nabywane przez nich produkty. Spółka oprócz faktur VAT wystawianych w formie papierowej wystawia Klientom faktury VAT w formie elektronicznej. Spółka stosuje przy tym faktury VAT w formacie plików PDF. Format PDF (ang. Portale Dokument Format, przenośny format dokumentu) to format plików służący do prezentacji, przenoszenia i drukowania treści tekstowo-graficznych. Język opisu pliku PDF jest uproszczona wersją języka oprogramowania PostScript wzbogaconą o elementy hipertekstowe.

Wykorzystywany przez Spółkę format PDF gwarantuje niezmienność treści faktury i potwierdza autentyczność pochodzenia. Po zapisaniu pliku w formacie PDF na nośniku danych (np. dysku twardym) istnieje możliwość sprawdzenia daty jego utworzenia oraz daty ostatniej modyfikacji pliku a ewentualne próby dokonania ingerencji w jego treść zostawiają ślady umożliwiające stwierdzenie dokonania zmian.

Faktury elektroniczne zawierać będą w swej treści wszystkie informacje wymagane przez przepisy, w szczególności dane wskazane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Faktury te będą przesyłane klientom na dwa sposoby:

1. poprzez wysyłkę na adres poczty elektronicznej (e-mail),
2. poprzez udostępnienie Klientom faktur na portalu internetowym, udostępnienie realizowane będzie bądź przez samą Spółkę bądź na jej zlecenie przez wyspecjalizowany podmiot.
   
   

Spółka w celu zapewnienia integralności treści wystawianych faktur i pewności co do autentyczności ich pochodzenia wdroży odpowiednie procedury kontroli biznesowej:

1. w celu udostępnienia faktur elektronicznych Klientom planowane jest utrzymanie specjalnego dedykowanego portalu internetowego działającego na wyodrębnionym serwerze. Na serwerze tym utrzymane będą konta dla każdego z odbiorców faktur elektronicznych. Dostęp do konta będzie miał na zasadzie wyłączności jedynie jeden Klient (login i hasło);
2. po wystawieniu faktury elektronicznej będzie ona umieszczana (udostępniana) na portalu internetowym w taki sposób, że Klient będzie miał możliwość na zasadzie wyłączności pobrać ją z serwera w dowolnym czasie. Jednocześnie wraz z udostępnieniem faktury elektronicznej na portalu internetowym Klient otrzyma na swoją skrzynkę pocztową wiadomość (e-mail) z informacją o wystawieniu i udostępnieniu faktury elektronicznej.
3. faktury elektroniczne wysyłane za pomocą poczty elektronicznej będą wysyłane do kontrahentów ze specjalnie utworzonego konta/poczty elektronicznej – kontrahenci Spółki zostaną poinformowani o danych identyfikacyjnych konta/kont pocztowych należących do Spółki. Spółka będzie gromadzić informacje w zakresie danych o kontach poczty elektronicznej, z których będą przysyłane faktury do danego kontrahenta.
   
   

Takie rozwiązanie zapewni, że faktura wystawiona przez danego kontrahenta została wysłana z uwiarygodnionego konta, do którego tylko ten kontrahent ma dostęp.

W przypadku, gdy obsługą procesu wystawiania i przekazywania Klientom faktur elektronicznych zajmować się będzie na zlecenie Spółki wyspecjalizowany podmiot, do jego podstawowych zadań należeć będzie dokonywanie w imieniu i na rzecz Spółki wszelkich czynności związanych z:

1. wystawieniem faktur elektronicznych,
2. przesyłaniem/udostępnianiem faktur elektronicznych Klientom i skutecznym wprowadzaniem ich do obrotu prawnego,
3. przechowywaniem faktur elektronicznych.
   
   

Spółka zamierza również ww. faktury przechowywać w formie elektronicznej w formacie PDF, będą one zapisywane w specjalnym katalogu na dysku elektronicznym znajdującym się w centrum archiwizacji danych w Polsce albo za granicą, w podziale na katalogi stosownie do roku, miesiąca i dnia ich wystawienia. Faktury będą dostępne za pomocą łączy telekomunikacyjnych za pośrednictwem systemu zapewniającego limitowany dostęp do tych dokumentów, a co za tym idzie zapobiegającego modyfikacjom wygenerowanych już faktur.

W przypadku przechowywania faktur za granicą na żądanie Spółki faktury będą wysyłane jej również na płycie CD lub dostarczane na adres poczty elektronicznej. Powyższe dotyczyć też będzie faktur, których jeden egzemplarz (przesyłany Klientowi) wystawiony został w formie papierowej. W takich przypadkach Spółka zamierza archiwizować egzemplarz tej faktury, pozostający w Spółce, w wyżej opisanej formie elektronicznej.

Spółka zapewni organom podatkowym elektroniczny dostęp do tych faktur bez zbędnej zwłoki.

Faktury będą wystawiane, udostępniane i przechowywane w powyższy sposób pod warunkiem dokonania uprzedniej akceptacji tego sposobu wystawiania i przesyłania/udostępniania faktur przez Klienta (odbiorcę faktury), zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu oraz organowi kontroli Skarbowej („Rozporządzenie”).

Przy generowaniu faktur i oraz przy przesyłaniu przez Klienta akceptacji na ich wystawianie w formie elektronicznej nie zostaną wykorzystane:

1. bezpieczny podpis elektroniczny w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, weryfikowany za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu,
2. elektroniczna wymiana danych (EDI).
   
   

Zgoda Klienta na wystawianie faktur w formie elektronicznej zostanie wyrażona poprzez wysyłkę przez Klienta na wskazany przez Spółkę adres poczty elektronicznej (e-mail) podpisanego przez Klienta oświadczenia, przesłanego w formacie PDF.

Ilekroć mowa jest powyżej o fakturze, rozumieć należy przez to fakturę VAT, fakturę korygującą VAT i duplikat faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wystawianie, przesyłanie i przechowywanie faktur w formacie elektronicznych plików PDF w opisany sposób są dopuszczalne w świetle przepisów prawa, a zwłaszcza w świetle § 2- 4 Rozporządzenia..
2. Czy opisany w stanie faktycznym sposób udostępniania faktur w formacie elektronicznych plików PDF za pomocą dedykowanego portalu internetowego jest zgodny z przepisami prawa w szczególności z § 2-4 Rozporządzenia...
3. Czy w opisanym stanie faktycznym przesyłana przez Klienta akceptacja dotycząca wystawania oraz przesyłania/udostępniania na jego rzecz faktur w formacie PDF spełnia wymogi § 3 ust. 1 Rozporządzenia...
4. Czy jeśli do kontrahenta wysyłany jest egzemplarz faktury wystawiony w formie papierowej (oryginał faktury VAT) to czy drugi egzemplarz tej samej faktury (kopia faktury VAT), pozostający Spółce, może być przechowywany wyłącznie w formie elektronicznej jako plik w formacie PDF...
5. Czy zgoda kontrahenta na otrzymywanie od Spółki faktur w formie elektronicznej wyklucza wystawianie na ich rzecz faktur w formie tradycyjnej (papierowej)...
6. Czy w przypadku otrzymywania przez Klientów Spółki i przez Spółkę faktur w formie i w sposób opisany powyżej (w formacie PDF, za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego) faktury takie uprawniają Klientów Spółki oraz Spółkę do rozliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego VAT i/lub do zaliczenia wynikających z nich kwot do kosztów uzyskania przychodów, na zasadach ogólnych. wynikających z art. 86-91 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Odpowiedź na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku nr 6 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie ustalenia, czy Spólka ma prawo zaliczyć wydatki udokumentowane fakturą przesyłaną w formacie PDF za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego do kosztów uzyskania przychodów stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. W zakresie pytania oznaczonego nr 6 odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Klienci Spółki na podstawie przedmiotowych faktur mają prawo zaliczyć wydatki nimi udokumentowane do kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie pytań oznaczonych numerami od 1 do 6, w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 6.

Skoro wystawiane przez Spółkę i udostępniane/przesyłane faktury spełniają wymogi prawa, to gdy jest ona nabywcą towarów lub usług, faktury wystawione i przesyłane/udostępniane jej w opisany powyżej sposób przez kontrahentów również spełniają te wymogi, uprawniając tym samym Spółkę do rozliczenia wynikającego z nich podatku VAT i/lub zaliczenia wynikających z nich kwot do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Tak więc, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, oraz

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Podkreślić należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. Powołany na wstępie uzasadnienia przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Zapis księgowy, zgodnie z art. 23 ust. 2 tej ustawy powinien zawierać co najmniej:

1. datę dokonania operacji gospodarczej,
2. określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się ona od daty dokonania operacji,
3. zrozumiały tekst, skrót lub kod opisu operacji, z tym że należy posiadać pisemne objaśnienia treści skrótów lub kodów,
4. kwotę i datę zapisu,
5. oznaczenie kont, których dotyczy.
   
   

Art. 21 ust. 1 ww. ustawy określa, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
   
   

Przepisy art. 20 i art. 21 ustawy o rachunkowości ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

W świetle z art. 20 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, dowodami księgowymi stwierdzającymi dokonanie operacji gospodarczej, in. „dowodami źródłowymi” mogą być:

1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,
2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,
3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.
   
   

Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1. zbiorcze – służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;
2. korygujące poprzednie zapisy;
3. zastępcze – wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego;
4. rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.
   
   

Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych.

Stosownie do art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 Ordynacji podatkowej, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego. Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik winien w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem. Na podatniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Dopiero na podstawie dokumentów potwierdzających faktyczne poniesienie kosztu, podatnik ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto podatnik powinien rozważyć, czy dany dokument będzie spełniał warunki dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy o rachunkowości, a zatem czy może być przedmiotem zapisów księgowych oraz czy stanowi dowód będący podstawą do prawidłowego ustalenia dochodu (a zatem przychodów i kosztów) – w trybie art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka oprócz faktur VAT wystawianych w formie papierowej wystawia Klientom faktury VAT w formie elektronicznej w formacie plików PDF, który gwarantuje niezmienność treści faktury i potwierdza autentyczność pochodzenia. Po zapisaniu pliku w formacie PDF na nośniku danych (np. dysku twardym) istnieje możliwość sprawdzenia daty jego utworzenia oraz daty ostatniej modyfikacji pliku a ewentualne próby dokonania ingerencji w jego treść zostawiają ślady umożliwiające stwierdzenie dokonania zmian. Faktury elektroniczne zawierać będą w swej treści wszystkie informacje wymagane przez przepisy, w szczególności dane wskazane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Faktury te będą przesyłane klientom poprzez wysyłkę na adres poczty elektronicznej (e-mail) lub poprzez udostępnienie Klientom faktur na portalu internetowym, udostępnienie realizowane będzie bądź przez samą Spółkę bądź na jej zlecenie przez wyspecjalizowany podmiot. Spólka zamierza również ww. faktury przechowywać w formie elektronicznej w formacie PDF, będą one zapisywane w specjalnym katalogu na dysku elektronicznym znajdującym się w centrum archiwizacji danych w Polsce albo za granicą, w podziale na katalogi stosownie do roku, miesiąca i dnia ich wystawienia. Faktury będą wystawiane, udostępniane i przechowywane w powyższy sposób pod warunkiem dokonania uprzedniej akceptacji tego sposobu wystawiania i przesyłania/udostępniania faktur przez Klienta (odbiorcę faktury). W celu udostępnienia faktur elektronicznych Klientom planowane jest utrzymanie specjalnego dedykowanego portalu internetowego działającego na wyodrębnionym serwerze. Na serwerze tym utrzymane będą konta dla każdego z odbiorców faktur elektronicznych. Dostęp do konta będzie miał na zasadzie wyłączności jedynie jeden Klient (login i hasło). Po wystawieniu faktury elektronicznej będzie ona umieszczana (udostępniana) na portalu internetowym w taki sposób, że Klient będzie miał możliwość na zasadzie wyłączności pobrać ją z serwera w dowolnym czasie. Jednocześnie wraz z udostępnieniem faktury elektronicznej na portalu internetowym Klient otrzyma na swoją skrzynkę pocztową wiadomość (e-mail) z informacją o wystawieniu i udostępnieniu faktury elektronicznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z faktur wystawionych w formacie PDF i przekazywanych za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „faktury”, a zatem kierując się dyrektywami stosowania wykładni systemowej zewnętrznej należy sięgnąć do uregulowań dotyczących zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 01 grudnia 2011 r. znak IPPB3/423-1276/11-2/JF Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów wskazał, iż mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przesyłania faktur w formie elektronicznej. Zatem otrzymanie faktur w formie pliku PDF jest równoważne w skutkach podatkowych z otrzymaniem faktur w formie papierowej, o ile zostanie zapewniona autentyczność pochodzenia i integralność treści przedmiotowych faktur, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661).

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku otrzymywania przez Spółkę faktur VAT w formacie PDF za pośrednictwem poczty elektronicznej lub portalu internetowego, o ile zostanie zapewniona autentyczność pochodzenia i integralność treści przedmiotowych faktur, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli Skarbowej, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wynikających z nich kwot do kosztów uzyskania przychodów w myśl regulacji zawartych w art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.