Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.56.2017.3.KB
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.) uzupełnionym 19 czerwca 2017 r. oraz 4 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymanych odsetek od odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymanych odsetek od odszkodowania.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 2 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.56.2017.1.KB wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 19 czerwca 2017 r. Złożona odpowiedź Wnioskodawcy na wezwanie (uzupełnienie wniosku) została w sposób nieprawidłowy uzupełniona (brak podpisu Wnioskodawcy w poz. 79). W związku z powyższym pismem z 23 czerwca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4011.56.2017.2.KB, wezwano do uzupełnienia wniosku o podpis Wnioskodawcy. Uzupełnienia odpowiedzi na wezwanie dokonano 4 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotowa zaległość podatkowa w wysokości 187.042,52 zł dotyczy przychodu w postaci odsetek od należności wypłaconej podatnikowi, wyrokiem Sądu Okręgowego I Wydział Cywilny z 30 maja 2016 r., a następnie utrzymanej w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego I Wydział Cywilny z 21 lutego 2017 r.

Należność wypłacona przez Sąd Okręgowy, stanowiła odszkodowanie od Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych za wypadek komunikacyjny mający miejsce w 2010 r., w którym obrażeń doznała żona podatnika będąca w ciąży, co w konsekwencji spowodowało jej śmierć i niepełnosprawność przedwcześnie urodzonego syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdy podatnik został zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uiszczenia podatku od należności uzyskanej wyrokiem sądu tytułem odszkodowania, to czy istnieje obowiązek uiszczenia przez podatnika podatku od odsetek za nieterminową wypłatę odszkodowania zasądzonego wyrokiem sądu?
2. Czy odsetki w związku z nieterminową płatnością odszkodowania i wypłacone wraz z należnością główną są zwolnione z podatku dochodowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy uzyskał on zwolnienie przedmiotowe w zakresie zapłaty podatku od odszkodowania zasądzonego wyrokiem sądu, to powinien on być jednocześnie zwolniony od uiszczenia podatku od powstałych w wyniku nieterminowej płatności odsetek.

Przepis art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący zwolnienia przedmiotowego od podatku od osób fizycznych nie wskazuje wyraźnie, czy zwolnieniu podlega także zapłata podatku od odsetek za zasądzone wyrokiem odszkodowanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji zwolnienia od obowiązku zapłaty podatku od odszkodowania zawsze zasadnym jest zwolnienie podatnika także od uiszczenia podatku od powstałych z tytułu nieterminowej zapłaty odsetek. Odsetki bowiem należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu w ten sam sposób.

Wnioskodawca, mając na uwadze rozbieżne stanowiska w orzecznictwie w przedmiotowej sprawie, wskazuje na jedno z najnowszych orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2014 r., sygn. akt. II FSK 289/12, w którym to Sąd wskazał, że odsetki stanowią integralny element przychodu, a ich byt prawny zależy od należności z którą są związane i tym samym zwolnione są od opodatkowania. Również orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 25 marca 2015 r., sygn. akt. I SA/Łd 1414/14 wskazuje, że: „Odsetki mają charakter akcesoryjny, a ich byt prawny zależy od należności, z którą są związane (...). Związek odsetek z odszkodowaniem, a nawet z samym faktem prowadzenia postępowania sądowego, które doprowadziło do zasadzenia odszkodowania jest zatem oczywisty. Trudno w tej sytuacji podzielić pogląd organu interpretującego o tym, że na gruncie prawa podatkowego, istnieje konieczność odrębnego potraktowania obu świadczeń”.

Wnioskodawca, podziela powyższe stanowisko.

Przy ocenie przedstawionego przez Wnioskodawcę, stanu faktycznego na uwadze należy mieć fakt, że Wnioskodawca nie przyczynił się w żaden sposób do powstania zaległości podatkowej. Gdyby bowiem Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wypłaciło Wnioskodawcy w terminie należne mu odszkodowanie, do konieczności rozliczenia przyznanych mu należności tytułem odsetek nigdy by nie doszło.

Wnioskodawca zatem, nie ponosi winy w powstaniu zaległości podatkowej i nie powinien tym samym ponosić negatywnych konsekwencji za działania PBUK.

Dodatkowo podkreślić należy, że postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie toczyło się przez ok. 5 lat, co związane było z licznymi opiniami biegłych. Okoliczność ta była niezależna od Wnioskodawcy.

W niniejszym stanie faktycznym nie można pominąć faktu, że Wnioskodawca uzyskał odszkodowanie za wypadek komunikacyjny z 2010 r., w którym poszkodowana została jego żona będąca w ciąży. W związku z licznymi obrażeniami jakie poniosła żona Wnioskodawcy, zmarła ona po kilku miesiącach w szpitalu. Urodzony przedwcześnie syn Wnioskodawcy jest niepełnosprawny i wymaga ciągłej rehabilitacji. Wnioskodawca, jako jedyny żywiciel rodziny i opiekun małoletniego, kwotę z uzyskanego odszkodowania przeznacza tylko i wyłącznie na utrzymanie siebie i małoletniego syna w tym na jego kosztowną rehabilitację. Obowiązek zapłaty kwoty 187.042,52 zł pozbawi go dodatkowych środków, które mógłby przeznaczyć na zaspokajanie potrzeb jego i małoletniego syna teraz, jak i w przyszłości.

Na okoliczność wykazania okoliczności, w których powstała konieczność zapłaty odsetek za odszkodowanie oraz czasu trwania postępowania niezależnie od Wnioskodawcy, w załączeniu Wnioskodawca dołączył wyroku Sądu I instancji wraz z uzasadnieniem.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy odsetki za nieterminową zapłatę należności tytułem odszkodowania powinny podlegać zwolnieniu od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej: „updof”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie w pkt 9 wymienia się inne źródła.

Stosownie do art. 11 ust. 1 updof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 updof, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 updof. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. Tym samym z faktu, że ustawodawca nie wymienił wprost odsetek jako źródła przychodu nie można wywodzić wniosku, że odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Gdyby tak było, to niektóre rodzaje odsetek nie zostałyby wymienione w art. 21 ust. 1 updof, jako zwolnione z opodatkowania.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że żona Wnioskodawcy w 2010 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu, co w konsekwencji spowodowało jej śmierć i niepełnosprawność przedwcześnie urodzonego synka, z którym podczas wypadku była w ciąży.

Przedmiotowa zaległość podatkowa w wysokości 187.042,52 zł dotyczy przychodu w postaci odsetek od należności wypłaconej podatnikowi wyrokiem Sądu Okręgowego I Wydział Cywilny z 30 maja 2016 r., a następnie utrzymanej w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego I Wydział Cywilny z 21 lutego 2017 r. Postępowanie sądowe w przedmiotowej sprawie toczyło się 5 lat.

Stronami sporu był Wnioskodawca i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Wypłata świadczeń na rzecz Wnioskodawcy nastąpiła przez Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 updof, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydawanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666) z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłaconych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działowością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b updof, wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z przepisu tego wynika, że zwolnienie, o którym w nim mowa dotyczy odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymanego na podstawie wyroku lub ugody sądowej z wyjątkami w nim wskazanymi.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updof, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c;
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm., dalej: „Kc”), zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kc).

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1822, ze zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne.

Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Dlatego też nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Okoliczność, że odsetki stanowią najczęściej swoistą rekompensatę wynikającą z czasookresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą zadośćuczynienia, czy też odszkodowania, a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu, nie jest wystarczająca do objęcia zwolnieniem z opodatkowania przedmiotowych odsetek, na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3, pkt 3b oraz pkt 4 updof.

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) – wyraźne zwolnienie. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę. Jednakże, odsetek przysługujących od zasądzonego świadczenia głównego (odszkodowania/zadośćuczynienia) nie zamieścił w katalogu zwolnień.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wyraźnie wynika, że Wnioskodawcy zostało zasądzone zadośćuczynienie/odszkodowanie oraz odsetki. Sąd zasądził zatem, należność główną i świadczenie uboczne w postaci odsetek. Gdyby Sąd uważał, że odsetki są zadośćuczynieniem/odszkodowaniem to włączyłby je do świadczenia głównego, powiększając kwotę zadośćuczynienia/odszkodowania. Skoro tak nie uczynił, to brak jest podstaw, aby traktować odsetki jako zadośćuczynienie/odszkodowanie. Zatem, nie można przyjąć, że odsetki są zadośćuczynieniem/odszkodowaniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3, pkt 3b oraz pkt 4 updof, ani innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od zasądzonego Wnioskodawcy odszkodowania/zadośćuczynienia, to należy stwierdzić, że odsetki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 updof.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że otrzymane w 2016 r. przez Wnioskodawcę odsetki od zasądzonego wyrokiem Sądu zadośćuczynienia/odszkodowania, nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ zarówno przepis art. 21 ust. 1 pkt 3, pkt 3b oraz pkt 4, jak również pozostałe przepisy updof, takiego zwolnienia nie przewidują.

W konsekwencji, odsetki od zadośćuczynienia/odszkodowania stanowią dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł – o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 updof.

Orzecznictwo w omawianej kwestii nie było jednolite, na co zwrócił uwagę sam Wnioskodawca, jednakże wątpliwości co do podatkowej kwalifikacji odsetek zostały ostatecznie rozstrzygnięte przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów NSA z 6 czerwca 2016 r., sygn. akt II FPS 2/16. Zapadła ona na tle stanu faktycznego dotyczącego odsetek od nieterminowej zapłaty ceny za zbyte akcje, jednakże ma ona zastosowanie do wszystkich sytuacji związanych z zapłatą odsetek od należności głównej, których skutków podatkowych nie przewidziano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istota uchwały sprowadza się do twierdzenia, że czym innym jest świadczenie główne, a czym innym odsetki za opóźnienie w jego zapłacie, w związku z tym należy je rozliczać oddzielnie i zaliczyć do przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego – dlatego dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają ocenie Organu. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych orzeczeń (WSA, NSA) należy wskazać, że wyrok sądu jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.