Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.95.2017.2.AL
z 9 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 29 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy działek powstałych z podzielenia działki nr 6534 niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy działek powstałych z podzielenia działki nr 6534 niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 maja 2017 r. znak: 2461-KDIB3-2.4012.95.2017.1.AL.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Dnia 14 grudnia 1999 r., Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali darowizną od matki męża niezabudowaną nieruchomość. Darowizna ta weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Przedmiotem darowizny była działka nr 6534 o powierzchni 0,5611 ha. Urząd Miejski w informacji o terenie z dnia 24 listopada 1999 roku nr xxx stwierdził, że zgodnie z MPO (Miejscowy Plan Ogólny) zatwierdzonym Uchwałą xxx Rady Miejskiej - działka nr 6534 położona w X. leży w części południowej w obrysie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe, jednorodzinne. Pozostała część przeznaczona jest pod zieleń w strefie ekologicznej lasu - bez prawa wznoszenia jakiejkolwiek zabudowy. Zgodnie z MPO ok. 10 arów (8%) działki stanowiło grunty przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe, pozostałą część stanowiła rola i las.

W 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowili, że sprzedadzą przedmiotową działkę. Sprzedaż zlecili agencji obrotu nieruchomościami. W okresie od 21 lutego 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. działka oferowana była do sprzedaży przez biuro nieruchomości. Cena ofertowa ustalona została w wysokości 299.000 zł. Po roku Wnioskodawczyni wraz z mężem zmniejszyli ją do kwoty 249.000 zł. W grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem wycofali się ze sprzedaży i postanowili podzielić przedmiotową działkę na dwie równe części i darować je swoim 2 synom.

W związku z Uchwalą Rady Miasta nr xxx z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu oraz uchwałą nr xxx z dnia 26 września 2013 r. zmieniającą ww. Uchwałę, Burmistrz Miasta obwieszczeniem z dnia 27 sierpnia 2015 r. zawiadomił o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu „A-B”. Mąż Wnioskodawczyni w dniu 18 listopada 2015 r. zwrócił się pismem do Burmistrza Miasta o uwzględnienie w projektowanym MPZP, działki nr 6534 jako terenu budowlanego umożliwiającego wybudowanie dwóch budynków mieszkalnych i gospodarczych.

Ponieważ ww. pismo mąż Wnioskodawczyni złożył po terminie przewidzianym do wnoszenia uwag do projektowanego MPZP, został poinformowany przez Urząd Miasta o tym, że będzie wyznaczony nowy termin składania uwag. W związku z powyższym w dniu 18 lipca 2016 r. mąż Wnioskodawczyni ponownie złożył ww. pismo.

Z zaświadczenia z dnia 10 stycznia 2017 r. o przeznaczeniu terenu obejmującego działkę nr 6534 przy ul. św. Urbana w Bochni, wydanego przez Urząd Miasta wynika, że zgodnie z ustaleniami MPZP (Uchwała Nr xxx Rady Miasta z dnia 31 sierpnia 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu „A-B”), teren działki nr 6534 obejmuje obrys o symbolu:

• 1KDD - tereny tras komunikacyjnych - ulica dojazdowa,
• 4ZR - tereny zieleni nieurządzonej,
• 5MN.1 - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, z podstawowym przeznaczeniem pod lokalizację zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej realizowanej w formie budynków wolnostojących,
• 6ZL - tereny lasów.
  
  

W związku ze zmianami w MPZP obecnie ok. 80% przedmiotowej działki stanowią grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Na początku stycznia 2017 r. zgłosił się do Wnioskodawczyni i jej męża klient, który jest zainteresowany zakupem działki. O działce dowiedział się od znajomej Wnioskodawczyni i jej męża. Ponieważ okazało się, że synowie nie chcą budować własnych domów (jednemu z synów urodziło się dziecko i syn chce kupić mieszkanie), Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowili, że zgodzą się sprzedać całą działkę nr 6534 i darować jednemu z synów uzyskane w ten sposób pieniądze, na zakup mieszkania.

19 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni i jego mąż podpisali przedwstępną umowę sprzedaży działki. Zgodnie z postanowieniami tej umowy zawarcie przyrzeczonej umowy nastąpi pod warunkiem, że:

• Wnioskodawca i jej mąż dokonają podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości, na działki ewidencyjne po ok. 0,10 ha, możliwe do zabudowania,
• Skarb Państwa, reprezentowany przez Lasy Państwowe, nie skorzysta z prawa pierwokupu przedmiotowej nieruchomości.
  
  

W umowie zawarte zostało również postanowienie, że kupujący jest uprawiony do wskazania innego podmiotu, który w jego miejsce ma nabyć przedmiotowa nieruchomość.

Wnioskodawczyni i jej mąż nie zamierzają ponosić żadnych nakładów finansowych na uzbrojenie działki ani na jej ogrodzenie. W celu sprzedaży nieruchomości jedyną czynnością będzie dokonanie podziału geodezyjnego działek zgodnie z wolą kupującego. Wnioskodawczyni i jej mąż nie podejmowali ani nie będą podejmować dodatkowych, aktywnych działań celem zbycia nieruchomości (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.).

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług elektroinstalacyjnych. Z tego tytułu jest czynnym podatnikiem VAT. Ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie trudnią się zawodowo handlem nieruchomościami i nie posiadają w tym zakresie profesjonalnej wiedzy.

Wnioskodawczyni i jej mąż nie posiadają innych nieruchomości na sprzedaż, ani też nie planują podejmowania transakcji nabycia nieruchomości celem ich dalszej odsprzedaży. Planowana sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter incydentalny.

W uzupełnieniu wniosku z 29 maja 2017 r. Wnioskodawca wskazał, iż: W całym okresie posiadania działki nr 6534, tj. od momentu otrzymania jej w drodze darowizny do dzisiaj ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie wykorzystywali jej do żadnych celów. Działka nie była wydzierżawiana, nie uprawili tam żadnych roślin, działka leżała odłogiem.

Ponieważ Wnioskodawczyni i jej mąż nie uprawiali przedmiotowej działki, nie sprzedawali płodów rolnych, siana nie wykorzystywali do karmienia zwierząt, gdyż nie prowadzili ani nie prowadzą hodowli zwierząt. Nigdy ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie byli rolnikami ryczałtowanymi i nie prowadzili sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Mąż Wnioskodawczyni zwrócił się do Burmistrza Miasta o uwzględnienie w projektowanym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 6534 jako terenu budowlanego umożliwiającego wybudowanie dwóch budynków mieszkalnych i gospodarczych ponieważ Wnioskodawczyni i jej mąż chcieli podarować tę działkę dwóm synom. Chcieli, aby każdy z nich wybudował sobie oddzielny dom, aby mogli zamieszkać tam ze swoimi rodzinami. Złożony przez męża wniosek dotyczył całej działki, a więc wniosek był złożony również w imieniu Wnioskodawczyni.

Występując z wnioskiem do Burmistrza Miasta, Wnioskodawczyni i jej mąż nie mieli sprecyzowanych planów zagospodarowania przedmiotowej działki. Chcieli tylko stworzyć takie warunki synom aby mogli oprócz domów wybudować wolnostojące garaże lub pomieszczenia gospodarcze potrzebne do przechowywania narzędzi i urządzeń ogrodniczych (np. kosiarki, piły elektrycznej, łopat, grabi, węży ogrodniczych, nawozów, nasion itp.).

Ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie ponosili, nie ponoszą ani nie planują ponosić żadnych nakładów na budowę drogi, uzbrajanie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp.). Przez cały okres posiadania działka była wykorzystywana tylko przez Wnioskodawczynię i jej męża. Nigdy nie była wykorzystywana przez inne podmioty.

Ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie wykorzystywali działki do czynności:

1. opodatkowanych podatkiem VAT,
2. zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,
3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
   
   

Nigdy wcześniej ani Wnioskodawczyni ani jej mąż nie dokonywali sprzedaży innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy planowana transakcja nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, ponieważ dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Zbycie nieruchomości nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym w żaden sposób niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Podatkiem od towarów i usług opodatkowana jest stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aby jednak dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem byt podatnikiem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Planowana transakcja zbycia nieruchomości nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, a stanowić będzie czynność zarządu majątkiem prywatnym. Dokonanie ww. transakcji nie będzie bowiem stanowić wykorzystywania nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a stanowić będzie czynność zarządu majątkiem wspólnym. Powyższe potwierdza stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Slaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10). W ocenie Trybunatu czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą, również, gdyby przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Jak wynika z wyroku NSA z 3.03.2015 r. I FSK859/13, o działalności gospodarczej podatnika świadczą następujące okoliczności:

• doprowadzenie z własnej inicjatywy do podziału zakupionego niezabudowanego gruntu rolnego na mniejsze niezabudowane działki,
• wydzielenie dróg wewnętrznych,
• podjęcie czynności w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy,
• wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej, dostępnej dla wydzielonych działek,
• podjęcie działań informacyjnych o sprzedaży działek.
  
  

Na aktywność „handlową” wskazuje kompleks wskazanych okoliczności, które należy oceniać sumarycznie. Decydujące są zwłaszcza te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym, zasadniczo takie jak wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej.

Same czynności mające charakter aktywności o niewielkiej skali Inwestycyjnej, jak np. podział działki z wydzieleniem niezbędnych dróg wewnętrznych oraz podjęcie zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży działek - nie wykraczałoby poza aktywność mieszczącą się w granicach zarządu nieruchomością prywatną.

Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości celem uzyskiwania z niej dochodu, ani też celem prowadzenia w zakresie ww. nieruchomości działalności handlowej. Wnioskodawca i jego mąż dokonujemy podziału nieruchomości wyłącznie w celu umożliwienia sprzedaży zbędnej obecnie nieruchomości i to na wyraźne życzenie strony kupującej. W okresie posiadania nieruchomości Wnioskodawca i jego mąż nie uzyskiwali z przedmiotowej nieruchomości dochodu.

Wnioskodawczyni i jej mąż nie podejmowali i nie będą podejmować aktywnych działań celem zbycia nieruchomości, charakterystycznych dla podmiotów trudniących się handlem nieruchomościami (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.). Kupujący sam odszukał Wnioskodawczynię i jej męża i zaproponował kupno działki.

Wnioskodawczyni i jej mąż nie podejmowali i nie będą podejmować działań mających na celu uatrakcyjnienie działek, poprzez dokonanie przyłączy, ogrodzenia czy utwardzenia działek. Sama transakcja sprzedaży będzie miała incydentalny charakter i nie będzie miała charakteru ciągłego.

Tym samym działanie Wnioskodawczyni i jej męża stanowić będzie przejaw zarządu majątkiem prywatnym, a zatem nic będzie podlegać podatkowi VAT. Z tytułu tej transakcji Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami – według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W tym miejscu należy się także odnieść do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przedstawione przez Wnioskodawczynię okoliczności sprawy nie wskazują aby Wnioskodawczyni w celu sprzedaży działek (powstałych z podziału działki nr 6534) podejmowała aktywność porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymali 14 grudnia 1999 r., darowizną od matki męża niezabudowaną nieruchomość tj. działkę nr 6534 o powierzchni 0,5611 ha. Darowizna ta weszła w skład majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Zgodnie z Miejscowym Planem Ogólnym około 8% działki stanowiło grunty przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła, sprzedać przedmiotową działkę i sprzedaż zleciła agencji obrotu nieruchomościami. W okresie od 21 lutego 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. działka oferowana była do sprzedaży przez biuro nieruchomości, cena ofertowa po roku uległa zmniejszeniu. W grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni wycofała się ze sprzedaży i postanowiła podzielić przedmiotową działkę na dwie równe części i darować je dwóm synom. W związku z Uchwalą Rady Miasta z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, oraz uchwałą z 26 września 2013 r. zmieniająca ww. uchwałę, Burmistrz Miasta obwieszczeniem z dnia 27 sierpnia 2015 r. zawiadomił o wyłożeniu do publicznego wglądu projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu. Mąż Wnioskodawczyni (w imieniu swoim jak i Wnioskodawczyni) w dniu 18 listopada 2015 r. zwrócił się pismem do Burmistrza Miasta o uwzględnienie w projektowanym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działki nr 6534 jako terenu budowlanego. Wnioskodawczyni miała bowiem zamiar podarować dwóm synom przedmiotową działkę, a uzyskanie działki nr 6534 jako terenu budowlanego miało umożliwić synom wybudowanie dwóch budynków mieszkalnych (w celu zamieszkania ze swoimi rodzinami) i gospodarczych (wolnostojących garaży lub pomieszczeń gospodarczych).

Złożony przez męża wniosek dotyczył całej działki, a więc wniosek był złożony również w imieniu Wnioskodawczyni. Z uwagi na złożenie pisma po terminie przewidzianym do wnoszenia uwag do projektowanego MPZP, mąż Wnioskodawczyni został poinformowany przez Urząd Miasta o tym, że będzie wyznaczony nowy termin składania uwag. W związku z powyższym w dniu 18 lipca 2016 r. mąż Wnioskodawczyni ponownie złożył ww. pismo.

Z zaświadczenia z dnia 10 stycznia 2017 r. o przeznaczeniu terenu obejmującego działkę nr 6534, wydanego przez Urząd Miasta wynika, że zgodnie z ustaleniami MPZP (Uchwała Rady Miasta z dnia 31 sierpnia 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), teren działki nr 6534 obejmuje obrys o symbolu:

• 1KDD - tereny tras komunikacyjnych - ulica dojazdowa,
• 4ZR - tereny zieleni nieurządzonej,
• 5MN.1 - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, z podstawowym przeznaczeniem pod lokalizację zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej realizowanej w formie budynków wolnostojących,
• 6ZL - tereny lasów.
  
  

W związku ze zmianami w MPZP obecnie ok. 80% przedmiotowej działki stanowią grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

W całym okresie posiadania działki nr 6534, tj. od momentu otrzymania jej w drodze darowizny do dzisiaj Wnioskodawczyni nie wykorzystywała działki do żadnych celów. Działka nie była wydzierżawiana, nie uprawiano tam żadnych roślin, działka leżała odłogiem. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Nie była wykorzystywana przez inne podmioty. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała działki do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawczyni nie ponosiła, nie ponosi ani nie planuje ponosić żadnych nakładów na ogrodzenie, budowę drogi, uzbrajanie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp.). Wnioskodawczyni nie podejmowała ani nie będzie podejmować dodatkowych, aktywnych działań celem zbycia nieruchomości (typu reklama, działania marketingowe, urządzenie strony internetowej z reklamą nieruchomości, itp.).

Na początku stycznia 2017 r. zgłosił się do Wnioskodawczyni i jej męża klient, zainteresowany zakupem działki. O działce dowiedział się od znajomej Wnioskodawczyni i jej męża. Ponieważ synowie zrezygnowali z budowy własnych domów (jednemu z synów urodziło się dziecko i syn chce kupić mieszkanie), Wnioskodawczyni wraz z mężem postanowili, że zgodzą się sprzedać całą działkę nr 6534 i darować jednemu z synów uzyskane w ten sposób pieniądze, na zakup mieszkania. 19 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży działki. Zgodnie z postanowieniami tej umowy zawarcie przyrzeczonej umowy nastąpi pod warunkiem podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości, na działki ewidencyjne po ok. 0,10 ha, możliwe do zabudowania oraz braku skorzystania przez Skarb Państwa, reprezentowany przez Lasy Państwowe, z prawa pierwokupu przedmiotowej nieruchomości. Ponadto Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży innych nieruchomości.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dla czynności sprzedaży działek powstałych z podzielenia działki nr 6534 niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i wykraczała poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawczyni, które mogłyby kwalifikować jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Ponadto z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawczyni w odniesieniu do przedmiotowej działki dokonywała jakichkolwiek czynności, o których mowa w orzeczeniach TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Dokonując analizy przedstawionego przez Wnioskodawczynię opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jedyną czynnością, jaką ma zamiar dokonać Wnioskodawczyni przed sprzedażą jest podział przedmiotowego gruntu na działki około 10 arowe (co jest warunkiem dokonania zakupu przez nabywcę). Wnioskodawczyni wprawdzie w 2015 r. zawnioskowała pismem do Burmistrza Miasta o uwzględnienie w projektowanym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działki nr 6534 jako terenu budowlanego, jednakże było to podyktowane zamiarem podarowania działki budowlanej dzieciom, celem wybudowania przez nie na tej działce domów.

Powyższe, stanowią pojedyncze czynności, o których mowa w orzeczeniach TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10, zatem nie stanowi ciągu wskazanych tam okoliczności. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 6534 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemającymi cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowych działek (powstałych z podziału działki nr 6534) przez Wnioskodawczynię za przejaw jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż działek powstałych z podziału działki otrzymanej w darowiźnie, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja wydana została dla Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.