Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.172.2017.1.ASz
z 5 lipca 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2017 r. (data wpływu – 24 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do Organu złożony na druku ORD-OG wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
Wniosek uzupełniono 19 czerwca 2017 r. Z uzupełnienia wynika, że złożony wniosek dotyczy wydania interpretacji indywidualnej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Jako prezes zarządu własnej spółki, która udzieliła Wnioskodawcy pożyczki w 2012 r, zgodnie z opiniami w internecie, Wnioskodawca zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.
Wnioskodawca zaznaczył, że spółka nie zajmuje się działalnością finansową, a pożyczka miała charakter jednorazowy.
W związku z udzieleniem pożyczki została sporządzona umowa, której korzyścią dla spółki były odsetki wypłacone po spłacie zadłużenia. Na odsetki, zgodnie z informacją Urzędu Skarbowego w (…) (rejestracja spółki) i Krajowej Informacji Podatkowej, została Wnioskodawcy wystawiona faktura ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług, tzw. – „zw”.
Obecnie, po licznych konsultacjach z prawnikami i księgowymi, Wnioskodawca stwierdził, że niesłusznie zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.
Wnioskodawca przytoczył treść art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, udzielenie pożyczki będzie zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych (dlatego, że taka pożyczka jest objęta przepisami o podatku od towarów i usług, choć zwolniona z VAT-u).
Zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron czynności cywilnoprawnej z tytułu dokonania tej czynności opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług lub jest od tego podatku zwolniona, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.
Organy wskazują, że „spółka w ramach transakcji udzielenia pożyczki działa jako podatnik podatku od towarów i usług, zatem odsetki z tego tytułu powinna wykazać jako obrót zwolniony od podatku VAT” (pismo z 28 marca 2011 r.; Izba Skarbowa w Poznaniu, znak: ILPP4/443-19/11-6/EWW).
W związku z powyższą interpretacją oraz konsultacją telefoniczną z Krajową Informacją Podatkową oraz Urzędem Skarbowym wystawiono fakturę VAT ze zwolnieniem z podatku od towarów i usług, a podatek od czynności cywilnoprawnych został zapłacony nadmiarowo.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym ustalenia poczynione na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznano za element stanowiska Wnioskodawcy niepodlegający ocenie.
Z uwagi na fakt zawarcia umowy pożyczki w 2012 r. w niniejszej interpretacji powołano przepisy podatkowe w brzmieniu obowiązującym w tym okresie.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, ze zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.
Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93, ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:
- opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
- zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.
W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek stanowisko Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług mogło bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że jako prezes zarządu własnej spółki, która udzieliła Wnioskodawcy pożyczki w 2012 r, Wnioskodawca zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.
Wnioskodawca zaznaczył, że spółka nie zajmuje się działalnością finansową, a pożyczka miała charakter jednorazowy. W związku z udzieleniem pożyczki została sporządzona umowa, której korzyścią dla spółki były odsetki wypłacone po spłacie zadłużenia. Na odsetki została Wnioskodawcy wystawiona faktura ze zwolnieniem z VAT, tzw. – „zw”.
Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisana we wniosku pożyczka – udzielona Wnioskodawcy przez spółkę podlegała uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka zwolniona była z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znalazł zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.