Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.118.2017.2.SŚ
z 23 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy boiska piłkarskiego i boiska wielofunkcyjnego wraz z urządzeniami lekkoatletycznymi oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z ww. kompleksem sportowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy boiska piłkarskiego i boiska wielofunkcyjnego wraz z urządzeniami lekkoatletycznymi oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z ww. kompleksem sportowym. Wniosek uzupełniono w dniu 6 czerwca 2017 r. o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W latach 2015-2016 Gmina zrealizowała inwestycję pn. „Budowa boiska piłkarskiego i boiska wielofunkcyjnego wraz z urządzeniami lekkoatletycznymi (…)” (dalej: boisko, kompleks sportowy). Na realizację przedmiotowej inwestycji Gmina pozyskała dofinansowanie ze środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej w ramach Programu Rozwoju Regionalnej Infrastruktury Sportowej. Boisko zostało oddane do użytkowania w dniu 3 listopada 2016 r. Wraz z oddaniem inwestycji do użytkowania, Gmina odpłatnie udostępniła przedmiotowe boisko na rzecz Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji Gminy (dalej: instytucja kultury) na podstawie umowy dzierżawy. Instytucja kultury jest jednostką organizacyjną gminy, funkcjonującą
w formie instytucji kultury jako odrębna od Gminny osoba prawna. Z tytułu udostępniania obiektu Gmina pobiera od instytucji kultury określone w umowie wynagrodzenie (czynsz dzierżawny).

Powyższą czynność odpłatnego udostępniania boiska na rzecz instytucji kultury Gmina dokumentuje wystawianymi na instytucję kultury fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT należnego. Faktury te Gmina ujmuje w swoich rejestrach sprzedaży oraz rozlicza VAT należny z tego tytułu.

Gmina poniosła w szczególności wydatki związane z wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, zakupem materiałów, etc. Ponoszone w tym zakresie wydatki zostały udokumentowane wystawionymi na Gminę przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego.

Do tej pory Gmina nie dokonała odliczeń VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę boiska.

Ponadto, Gmina w przyszłości może ponosić również kolejne wydatki związane w szczególności z utrzymaniem lub modernizacją przedmiotowego obiektu. Utrzymanie (w tym remonty, konserwacje, renowacje) obiektu sportowego oraz jego udostępnianie, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2016 r., poz. 446), należy do zadań własnych Gminy w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Ponadto, w piśmie z dnia 23 maja 2017 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu do uzupełnienia wniosku, Zainteresowany wyjaśnił:

1. Rozpoczynając budowę kompleksu sportowego, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, Gmina nie miała sprecyzowanych planów dotyczących schematu organizacyjnego, w jakim funkcjonować będzie przedmiotowy kompleks sportowy. W trakcie realizacji inwestycji Gmina podjęła decyzję, że bezpośrednio po oddaniu inwestycji do użytkowania, kompleks sportowy zostanie odpłatnie udostępniony na rzecz instytucji kultury. W tym celu, Gmina w dniu 1 września 2016 r. wystąpiła z pismem do instytucji finansującej celem potwierdzenia, że przyjęcie takiego rozwiązania nie będzie prowadziło do naruszenia warunków podpisanej umowy o dofinansowanie projektu. W dniu 14 października 2016 r. Gmina otrzymała odpowiedź instytucji finansującej z dnia 11 października 2016 r., w której instytucja finansująca potwierdziła, że Gmina zawierając z instytucją kultury umowę dzierżawy kompleksu sportowego nie naruszy postanowień zawartej umowy o dofinansowanie projektu. Wówczas Gmina przystąpiła do działań mających na celu podpisanie umowy dzierżawy kompleksu sportowego na rzecz instytucji kultury. Jak wskazane zostało we wniosku, kompleks sportowy został oddany do użytkowania w dniu 3 listopada 2016 r. i wraz z oddaniem inwestycji do użytkowania, Gmina odpłatnie udostępniła przedmiotowy kompleks sportowy na podstawie zawartej umowy dzierżawy.
2. Z uwagi na zmienną praktykę organów podatkowych i liczne niejasności dotyczące stosowania przepisów ustawy o VAT w jednostkach samorządu terytorialnego, Gmina nie dokonywała odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę kompleksu sportowego w trakcie realizacji inwestycji, bowiem w pierwszej kolejności chciała potwierdzić w drodze interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w przedmiotowym zakresie. Innymi słowy, nie dokonując dotychczas odliczenia VAT Gmina kierowała się ostrożnością i potrzebą wcześniejszego ograniczenia ewentualnych ryzyk podatkowych.
   Brak odliczenia VAT w trakcie realizacji inwestycji w żadnym wypadku nie oznacza, że Gmina uważa, że takie prawo jej nie przysługuje. Wręcz przeciwnie, jak wskazane zostało we wniosku, Gmina uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia VAT od wydatków dotyczących budowy kompleksu sportowego.
3. Zgodnie z zawartą z instytucją kultury umową dzierżawy kompleksu sportowego, Gmina może ponosić wydatki dotyczące remontów i modernizacji kompleksu sportowego. Gmina nie ponosi innych wydatków bieżących związanych z utrzymaniem obiektu, bowiem w świetle zawartej umowy dzierżawy, ponoszone są one przez instytucję kultury.
4. Gmina nie dokonywała odliczenia VAT naliczonego od bieżących wydatków związanych z obiektem.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne udostępnienie boiska przez Gminę na rzecz instytucji kultury stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT?
2. Czy w związku z wykorzystaniem boiska przez Gminę na potrzeby odpłatnego udostępniania na rzecz instytucji kultury, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z boiskiem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Odpłatne udostępnienie boiska przez Gminę na rzecz instytucji kultury stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT.
2. W związku z wykorzystaniem boiska przez Gminę na potrzeby odpłatnego udostępniania na rzecz instytucji kultury, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z boiskiem.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Ad. 1

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2016 nr 0 poz. 710 ze zm., dalej: ustawa o VAT) za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, w świetle powyższych regulacji, w przypadku działań podejmowanych przez Gminę na podstawie umowy cywilnoprawnej, działa ona w roli podatnika VAT. Jednocześnie, mając na uwadze, że umowa dzierżawy jest niewątpliwie umową cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2016 nr 0 poz. 380), w opinii Gminy, w ramach wykonywania przedmiotowej czynności, tj. odpłatnego udostępniania kompleksu sportowego na rzecz instytucji kultury na podstawie zawartej umowy dzierżawy, Gmina działa w roli podatnika VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, że pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, że, co do zasady, czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania.

W konsekwencji, w związku z faktem, że czynność dzierżawy nie stanowi dostawy towaru, stanowi ona usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Konsekwentnie, mając na uwadze, że Gmina świadczy usługi dzierżawy na rzecz instytucji kultury za wynagrodzeniem (zgodnie z zawartą umową instytucja kultury uiszcza czynsz dzierżawny) i tym samym działa w tym zakresie w roli podatnika VAT, przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, w opinii Gminy czynność ta nie korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż ani ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze nie przewidują w takim przypadku zwolnienia z tego podatku.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, wydawanych dla innych gmin. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. ILPP2/4512-1-337/15-3/PR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że „realizowane przez Gminę świadczenie polegające na udostępnieniu na MKS Stadionu na podstawie umowy dzierżawy, stanowi/stanowić będzie odpłatne świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podsumowując, odpłatne udostępnienie przez Gminę Stadionu na rzecz MKS na podstawie umowy dzierżawy stanowi/stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z VAT”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. IBPP3/4512-660/15/UH, w której organ stwierdził, że „Gmina świadcząc usługi dzierżawy budynku administracyjno-socjalnego i krytej trybuny sportowej na rzecz Klubu Sportowego będzie dla tej właśnie czynności działała jako podatnik podatku VAT. Zatem świadczone przez Gminę usługi dzierżawy ww. obiektów, będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Usługi te nie będą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, lecz będą opodatkowane podstawową stawką podatku VAT 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146f ustawy”.

Stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-1.4512.154.2016.1.SJ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że „umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę. W związku z tym należy uznać, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidulanej z dnia 7 sierpnia 2012 r., sygn. IPTPP1/443-363/12-5/MG, stwierdził, że „Gmina przekazując infrastrukturę wodnokanalizacyjną w drodze umowy dzierżawy (umowy cywilnoprawnej) działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonujący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowa czynność, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Reasumując, zdaniem Gminy, odpłatne udostępnianie przez Gminę boiska na podstawie umowy dzierżawy na rzecz instytucji kultury stanowi po stronie Gminy odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko wówczas, gdy powyższe warunki są spełnione łącznie, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tj. z czynnościami, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zdaniem Gminy, w efekcie odpłatnego udostępniania kompleksu sportowego na podstawie umowy dzierżawy zwartej z instytucją kultury, w odniesieniu do wydatków związanych z przedmiotowym boiskiem, powyższe przesłanki zostały spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego w tym zakresie.

Jak zostało wskazane w opisie sprawy, Gmina wykorzystuje kompleks sportowy na potrzeby odpłatnego udostępniania na postawie umowy dzierżawy na rzecz instytucji kultury. Odpłatne udostępnianie na podstawie umowy dzierżawy stanowi w ocenie Gminy, jak zostało wskazane w uzasadnieniu jej stanowiska odnośnie pytania nr 1, czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Tym samym, kompleks sportowy jest przez Gminę wykorzystywany do czynności, które zdaniem Gminy, podlegają opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu Gmina raz jeszcze podkreśla, że świadczona na rzecz instytucji kultury usługa dzierżawy jest dokumentowana wystawianymi na dzierżawcę fakturami VAT z wykazanymi kwotami VAT należnego. Powyższe faktury Gmina ujmuje w rejestrach sprzedaży oraz rozlicza z tego tytułu VAT należny.

Tym samym, skoro Gmina jako czynny podatnik VAT, jest zobowiązana uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług, powinna ona mieć jednocześnie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

Gmina podkreśla, że ponoszone wydatki związane z boiskiem są bezpośrednio związane z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi VAT w zakresie usług dzierżawy. Kontynuacja umowy dzierżawy ze strony instytucji kultury będzie bowiem zależna od utrzymania przez Gminę kompleksu sportowego w stanie odpowiadającym oczekiwaniom dzierżawcy, co jest możliwe dzięki systematycznemu ponoszeniu wydatków w szczególności na jego remonty i modernizacje. Trudno sobie bowiem wyobrazić, że instytucja kultury byłaby zainteresowana dzierżawą boiska w złym stanie technicznym, utrudniającym mu wykonywanie działalności.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Gminy, w odniesieniu do wydatków związanych z kompleksem sportowym, przysługuje jej pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Gmina zwróciła uwagę, że również powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach Ministra Finansów wydawanych dla innych gmin.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. IPTPP2/443-164/13-5/AW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego od wydatków bieżących i inwestycyjnych związanych z odpłatnie udostępnianym na rzecz klubu sportowego, na podstawie umowy dzierżawy, Stadionem Miejskim – wskazał, że „należy uznać, że w przedmiotowej sprawie są/zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki inwestycyjne oraz bieżące ponoszone przez Gminę po zawarciu odpłatnej umowy dzierżawy Stadionu są/będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Podsumowując, w związku z dzierżawą Stadionu na rzecz Miejskiego Klubu Sportowego, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących związanych ze Stadionem ponoszonych po zawarciu umowy jego dzierżawy”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2015 r., o sygn. IBPP3/4512-660/15/UH, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że „Gmina świadcząc usługi dzierżawy budynku administracyjno-socjalnego i krytej trybuny sportowej na rzecz Klubu Sportowego będzie dla tej właśnie czynności działała jako podatnik podatku VAT. Zatem świadczone przez Gminę usługi dzierżawy ww. obiektów, będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) ze względu na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją opisanej inwestycji (...). W konsekwencji stanowisko (...) zgodnie z którym Gmina ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na budowę budynku administracyjno-socjalnego i krytych trybun oraz koszty dodatkowe (projekty geodezyjne, przeglądy, pierwsze wyposażenie), jest prawidłowe”.

Stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidulanej Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 13 stycznia 2017 r. o sygn. 3063-ILPP1-1.4512.155.2016.1.SJ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że „w omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są/będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a wydatki związane z budynkiem Regionalnej Szkoły Turystycznej, są/będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatnym udostępnianiem całego przedmiotowego budynku na rzecz Powiatu w oparciu o umowę dzierżawy. Reasumując, w związku z wykorzystywaniem całego budynku Regionalnej Szkoły Turystycznej przez Gminę na potrzeby odpłatnego udostępniania na podstawie umowy dzierżawy na rzecz Powiatu, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z budynkiem RST”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione również w interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia 2016 r., o sygn. IBPP3/4512-29/16/KG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że wnioskodawcy przysługuje „prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z budową infrastruktury wod.-kan. Spełniona bowiem została podstawowa pozytywna przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z budową infrastruktury wod.-kan., przysługuje Gminie pod warunkiem nieistnienia przesłanek negatywnych ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy”.

Ponadto Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) oraz polskich sądów administracyjnych. Jako przykład Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym TSUE stwierdził, że „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu, efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej / mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów / usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, w związku z wykorzystaniem kompleksu sportowego na potrzeby odpłatnego udostępniania na rzecz instytucji kultury na postawie umowy dzierżawy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z kompleksem sportowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Z powyższego wynika, że usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonane zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest/będzie wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi/będzie stanowić świadczenie wzajemne należne za używanie budynku przez jego dzierżawcę.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast w świetle art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 cytowanej ustawy).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862), jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w latach 2015-2016 Gmina zrealizowała inwestycję pn. „Budowa boiska piłkarskiego i boiska wielofunkcyjnego wraz z urządzeniami lekkoatletycznymi (…)”. Na realizację przedmiotowej inwestycji Gmina pozyskała dofinansowanie ze środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej w ramach Programu Rozwoju Regionalnej Infrastruktury Sportowej. Boisko zostało oddane do użytkowania w dniu 3 listopada 2016 r. Wraz z oddaniem inwestycji do użytkowania, Gmina odpłatnie udostępniła przedmiotowe boisko na rzecz Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji Gminy na podstawie umowy dzierżawy. Instytucja kultury jest jednostką organizacyjną gminy, funkcjonującą w formie instytucji kultury jako odrębna od Gminny osoba prawna. Z tytułu udostępniania obiektu Gmina pobiera od instytucji kultury określone w umowie wynagrodzenie (czynsz dzierżawny). Czynność odpłatnego udostępniania boiska na rzecz instytucji kultury Gmina dokumentuje wystawianymi na instytucję kultury fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT należnego. Faktury te Gmina ujmuje w swoich rejestrach sprzedaży oraz rozlicza VAT należny z tego tytułu.

Gmina poniosła w szczególności wydatki związane z wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, zakupem materiałów, etc. Ponoszone wydatki zostały udokumentowane wystawionymi na Gminę przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego.

Do tej pory Gmina nie dokonała odliczeń VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na budowę boiska.

Gmina w przyszłości może ponosić również kolejne wydatki związane w szczególności z utrzymaniem lub modernizacją przedmiotowego obiektu. Utrzymanie (w tym remonty, konserwacje, renowacje) obiektu sportowego oraz jego udostępnianie należy do zadań własnych Gminy w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Zgodnie z zawartą z instytucją kultury umową dzierżawy kompleksu sportowego, Gmina może ponosić wydatki dotyczące remontów i modernizacji kompleksu sportowego. Gmina nie ponosi innych wydatków bieżących związanych z utrzymaniem obiektu, bowiem w świetle zawartej umowy dzierżawy, ponoszone są one przez instytucję kultury.

Gmina w trakcie realizacji inwestycji podjęła decyzję, że bezpośrednio po oddaniu inwestycji do użytkowania, kompleks sportowy zostanie odpłatnie udostępniony na rzecz instytucji kultury.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania odpłatnego udostępnienia boiska przez Gminę na rzecz instytucji kultury (na podstawie umowy dzierżawy) jako niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Opisana we wniosku czynność odpłatnego udostępniania boiska na rzecz dzierżawcy – Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji – spełnia/będzie spełniała definicję odpłatnego świadczenia usług. W świetle powyższych przepisów, odpłatnie realizowane w ramach umowy cywilnoprawnej świadczenie usług przez Gminę na rzecz innego podmiotu podlega/będzie podlegać opodatkowaniu.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów ustawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie przez Gminę kompleksu sportowego na podstawie umowy dzierżawy, zawartej z Ośrodkiem Kultury, Sportu i Rekreacji, podlega i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności polegającej na odpłatnym udostępnieniu przez Gminę na podstawie umowy dzierżawy boiska na potrzeby drugiego podmiotu gospodarczego. Tym samym należy stwierdzić, że czynność ta jest/będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, odpłatne udostępnienie boiska przez Gminę na rzecz instytucji kultury stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Tym samym, w powyższym zakresie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z boiskiem.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

W analizowanej sprawie spełnione zostały obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W szczególności, w odniesieniu do świadczonych usług Gmina jest podatnikiem podatku VAT oraz poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne i bieżące mają/będą miały związek z wykonywanymi przez nią tylko z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz przytoczonych regulacji prawnych, stwierdzić należy, że Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z realizacją inwestycji oraz wydatków bieżących dotyczących inwestycji pn. „Budowa boiska piłkarskiego i boiska wielofunkcyjnego wraz z urządzeniami lekkoatletycznymi przy Szkole Podstawowej w Krosnowicach”, gdyż boisko będzie wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych (dzierżawa).

Podsumowując, w związku z wykorzystaniem boiska przez Gminę na potrzeby odpłatnego udostępniania na rzecz instytucji kultury, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne i bieżące związane z boiskiem, z zastrzeżeniem przepisów wskazanych w art. 88 ustawy.

Zatem, w powyższym zakresie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie zasad kwalifikowalności wydatków, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2016 r., poz. 383, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Należy zauważyć, że podatek VAT związany z ww. inwestycją nie powinien być uznany za wydatek kwalifikowany i nie powinien podlegać dofinansowaniu. W przeciwnym przypadku istotne w sprawie będą zapisy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.