Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.226.2017.1.KW
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania transakcji sprzedaży Nieruchomości za dostawę terenu zabudowanego,
  

• uznania transakcji sprzedaży za dostawę w ramach pierwszego zasiedlenia,
  

• zastosowania do ww. dostawy Nieruchomości zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania transakcji sprzedaży Nieruchomości za dostawę terenu zabudowanego,
  

• uznania transakcji sprzedaży za dostawę w ramach pierwszego zasiedlenia,
  

• zastosowania do ww. dostawy Nieruchomości zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT,
  

• braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

…. Sp. z o.o. („Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą ….., jest podmiotem zajmującym się produkcją szkła oraz produktów szklanych.

Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości …, gminie …., składającej się z działki nr 84/40, o powierzchni 47,0218 ha („Nieruchomość”). Dla Nieruchomości prowadzona jest w Sądzie Rejonowym …. księga wieczysta …...

Przedmiotowa Nieruchomość nr 84/40 powstała w wyniku podziału działki nr 84/29 (stanowiącej część działki o numerze 84/15), na podstawie decyzji wójta Gminy ….. z grudnia 2014 r.

Zgodnie z pkt II („Ustalenia szczegółowe dotyczące poszczególnych jednostek strukturalnych”) wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy …., sporządzonego zgodnie z Uchwałą Nr …. Rady Gminy …. z dnia 17 czerwca 1998 r. w sprawie dokonania IV zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy …., Nieruchomość ta znajduje się na terenach oznaczonych symbolem „…” stanowiących teren lokalizacji Zakładu Uzdatniania …. w administracji Huty …. „….” („H….”) w …... Ponadto wypis przewiduje ustalenia dotyczące elektroenergetyki, gospodarki wodnej i melioracji oraz ustalenia realizacyjne komunikacji. Nie zawiera natomiast (pomimo swego charakteru) niezbędnych informacji dotyczących przeznaczenia przedmiotowego gruntu.

Stosownie do ewidencji gruntów i budynków, prowadzonej przez Starostę ….., Nieruchomość została oznaczona w ewidencji gruntów i budynków, jako „nieużytki” („N”).

Z kopii dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że:

• W uwzględnieniu wniosku H…. z dnia 31 października 1979 roku Okręgowy Urząd ….. w dniu 3 listopada 1979 roku wyraził zgodę na budowę Zakładu Uszlachetniania …. w …..
  

• Decyzją Wojewody …. z dnia 13 listopada 1979 roku przedmiotowa nieruchomość o numerze 84/15 została przekazana H…. w użytkowanie na czas nieokreślony na cele nierolnicze, z przeznaczeniem pod budowę Zakładu Uszlachetniania …..
  

• W dniu 26 listopada 1979 roku Wojewódzkie Biuro Planowania Przestrzennego w …. wydało decyzję udzielającą H…. pozwolenia na budowę inwestycji obejmującej roboty przygotowawcze budowy Zakładu Uszlachetniania …. w …..
  

• W dniu 8 lutego 1980 roku Wojewódzkie Biuro Planowania Przestrzennego …. wydało decyzję udzielającą H…. pozwolenia na budowę Zakładu Uszlachetniania ….. w ……
  

• W 1981 roku budowa Zakładu Uszlachetniania … w …. została wstrzymana. Po wstrzymaniu w 1981 roku prac budowalnych nie zostały one nigdy wznowione.
  

• Decyzją Ministra Przemysłu i Handlu nr … z dnia 7 września 1993 roku H….. została uznana za zlikwidowaną. Przedmiotowej decyzji nadano moc obowiązującą od dnia 1 września 1993 roku.
  

• W dniu 7 września 1993 roku Minister Przemysłu i Handlu aktem przekazania przedsiębiorstwa przekazał w imieniu Skarbu Państwa tytułem wkładu niepieniężnego Spółce …. Sp. z o.o. („…”) z siedzibą w …..przedsiębiorstwo, rozumiane zgodnie z treścią art. 55¹ Kodeksu cywilnego, działające do dnia 31 sierpnia 1993 roku pod nazwą Huta …. w …...
  

• W wykonaniu podjętych przez Skarb Państwa zobowiązań w dniu 15 lutego 1994 roku aktem notarialnym, sporządzonym przez notariusza …. (Rep A. Nr ….) Skarb Państwa przeniósł na …. m.in. prawo własności oraz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości należących uprzednio do H….., wymienionych w tymże akcie, które to prawa w związku z likwidacją H….., stosownie do postanowień ustawy z dnia 25 września 1981 roku o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. 1981 Nr 24 poz. 122 ze zm.) przejął uprzednio Skarb Państwa – Minister Przemysłu i Handlu – jako organ założycielski, w celu wniesienia przedsiębiorstwa H….. do Spółki. Wśród praw przeniesionych przedmiotowym aktem notarialnym na ….. było m.in. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o numerze …., stanowiącej ówcześnie nieużytek o powierzchni 56 ha i 30 arów, objętej ówcześnie księgą wieczystą o numerze KW nr …...
  

• W 2001 roku …. dokonał zmiany nazwy na …. Sp. z o.o. z siedzibą w …..(„Wnioskodawca”.)
  
  

Po przejęciu H…. przez ….. przedmiotowa Nieruchomość, stanowiąca część ówczesnej działki o numerze 84/15, nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z tym, że Nieruchomość została przejęta w drodze nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, podatek VAT przy nabyciu nie wystąpił.

Zgodnie z aktualnym stanem faktycznym, na przedmiotowej Nieruchomości znajdują się obiekty budowlane („Naniesienia”) w postaci:

1. trzech budynków (znajdujących się w złym stanie technicznym i przeznaczonych do rozbiórki) oraz
2. placu utwardzonego.
   
   

Naniesienia zostały wzniesione w latach 1980-1981, a zatem przed przejęciem przez … przedsiębiorstwa … i prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu. W stosunku do budynków nigdy nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie. Zaznaczyć należy, iż nigdy nie nadawały się one do użytku. Z uwagi na powyższe, aktualnie budynki te nie przedstawiają żadnej wartości.

Powierzchnia terenu zajmowana przez przedmiotowe budynki to ok. 534 m ², a powierzchnia terenu zajmowana przez plac utwardzony to ok. 8000 m². Tym samym, łączna powierzchnia zajmowana przez przedmiotowe budynki oraz plac utwardzony to 8534 m², co stanowi 1,81% powierzchni całej działki nr 84/40.

Dwa z ww. budynków zostały zgłoszone przez Wnioskodawcę do rozbiórki 22 stycznia 2014 roku do Starosty …., co zostało potwierdzone pismem o sygnaturze …... W stosunku do trzeciego z budynków zostało wydane przez Starostę …. pozwolenie na rozbiórkę. Pozwolenie zostało wydane decyzją nr … z dnia 28 lutego 2014 r. (sygnatura …..).

Spółka podkreśla, że w chwili składania wniosku o interpretację, mimo zgłoszenia zamiaru przystąpienia do rozbiórki dwóch z trzech ww. budynków oraz otrzymania pozwolenia na rozbiórkę trzeciego z budynków, nie przystąpiła ona do prac rozbiórkowych żadnego z budynków znajdujących się na działce. Wnioskodawca nie planuje także podjąć prac rozbiórkowych w przyszłości do czasu planowanego zbycia Nieruchomości. Wnioskodawcy nie są również znane plany potencjalnego nabywcy Nieruchomości w tym zakresie. Spółka podkreśla, że żaden z budynków oraz plac utwardzony nie były przez nią wykorzystywane w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej, w tym nie były one przez Spółkę amortyzowane. Przedmiotowe budynki oraz plac utwardzony nie są i nigdy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, których stroną byłaby Spółka.

Ponadto, w stosunku do ww. naniesień nie zostały dokonane żadne nakłady inwestycyjne w całym okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę.

Spółka planuje zbyć prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości na rzecz strony trzeciej. Zarówno Spółka jak i potencjalny nabywca są czynnymi podatnikami VAT.

W związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości, Spółka powzięła wątpliwość jakiej stawce VAT powinna podlegać dostawa prawa wieczystego użytkowania Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu) uznać za dostawę terenu zabudowanego w rozumieniu art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 1, czy przedmiotową dostawę należy uznać za dostawę dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT?
3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 2, czy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia z VAT dla dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT?
4. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie w pkt 1, czy opisana transakcja będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu) należy uznać za dostawę terenu zabudowanego w rozumieniu art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Ad. 2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 1, przedmiotową dostawę należy uznać za dostawę dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT W związku z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT.

Ad. 3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 2, prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia z VAT dla dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Ad. 4. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie w pkt 1, opisana transakcja nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy przyporządkowane do pytań.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016, poz. 710 ze zm.), [zwanej dalej „Ustawą” lub „Ustawą o VAT”], opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT za dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów. Tym samym, zbycie prawa użytkowania wieczystego, opisanego w stanie faktycznym gruntu, będzie stanowiło dostawę towarów.

Na podstawie art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z przywołanego przepisu wynika, iż co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla budynków, budowli lub ich części znajdujących się na tym gruncie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działki, na której posadowione są opisane budynki przeznaczone do rozbiórki i nieprzedstawiające żadnej wartości rynkowej i użytkowej, podlega podatkowi od towarów i usług, jako dostawa terenu zabudowanego.

Kwestia dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki przeznaczone do rozbiórki wraz z oceną, co w istocie jest przedmiotem dostawy, była rozstrzygana m.in. przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W tym miejscu należy przytoczyć wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV (C-461/08), w którym Trybunał w podsumowaniu orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Z wyroku tego wynika, że jeżeli przed dostawą gruntu ze starymi budynkami rozpoczęły się ich prace rozbiórkowe, realizowane przez sprzedawcę lub na jego koszt, to przedmiotem sprzedaży będzie tylko grunt niezabudowany (przeznaczony pod zabudowę). A contrario, należy przyjąć, że jeżeli przed dostawą nieruchomości prace rozbiórkowe budynku jeszcze się nie rozpoczęły, mimo wydania np. decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę starego budynku, to dostawa tej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu od podatku, gdyż przedmiotem sprzedaży w takim przypadku jest jeszcze budynek wraz z gruntem.

Tym samym, w ocenie Spółki, o statusie gruntu nie decyduje fakt, że budynki znajdują się w złym stanie technicznym i przeznaczone są do rozbiórki. Istotnym elementem jest to, czy przed dostawą podjęto czynności zmierzające do fizycznej rozbiórki tych budynków.

W świetle powyższego wyroku, ponieważ Wnioskodawca nie rozpoczął rozbiórki budynków i nie planuje jej rozpocząć, należy uznać, iż przedmiotem dostawy jest/będzie teren zabudowany.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu) należy uznać za dostawę terenu zabudowanego w rozumieniu art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT.

Ad. 2.

Ustawa o VAT zawiera definicję legalną pojęcia pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z brzemieniem art. 2 pkt 14, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przede wszystkim, powyższa definicja wymaga, aby nastąpiło oddanie do użytkowania. W ocenie Spółki, w świetle wyroku NSA z dnia 14 maja 2015 roku (I FSK 382/14), należy to rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Ponadto, jak podkreślił NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (I FSK 1545/13), „zgodnie ze słownikiem Słownik Języka Polskiego PWN użytkować znaczy m.in.:

1. korzystać z czegoś, np. z budynku, lokalu
2. korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek (http://sjp.pwn.pl)”.
   
   

Tym samym, w ocenie Spółki, „użytkowanie” powinno być kojarzone z „korzystaniem” z obiektu, co w omawianym stanie faktycznym, nie miało miejsca.

Mając na względzie, że przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (w tym opisane w stanie faktycznym naniesienia w postaci budynków i placu utwardzonego), zdaniem Wnioskodawcy, błędne byłoby stwierdzenie, że przedmiotowe naniesienia były używane czy co najmniej zajęte. Co więcej, w stosunku do budynków nigdy nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie. Zaznaczyć należy, iż nie nadawały się one do użytku już w momencie nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Powyższa definicja wymaga ponadto, aby oddanie nieruchomości do użytkowania odbyło się w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, co podkreślił także NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (I FSK 1545/13), stanowiąc, że „(...) już sama analiza przepisów ustawy o VAT, pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Mając na uwadze, że nieruchomość została nabyta w drodze nabycia przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 55¹ Kodeksu cywilnego, do którego nie stosuje się przepisów Ustawy o VAT, jak również przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (zwanej dalej „Ustawą o VATiA”; Dz. U. 1993 Nr 11 poz. 50 ze zm.), nie nastąpiło wówczas oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt l, przedmiotową dostawę należy uznać za dostawę dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT.

Ad. 3.

Na podstawie art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwałe z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z przywołanego przepisu wynika, iż co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla budynków, budowli lub ich części znajdujących się na tym gruncie.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia z VAT istotne jest, aby transakcja zbycia nie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie ze stanowiskiem Spółki, wyrażonym w uzasadnieniu do pytania nr 2, przedmiotowa dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, tym samym nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy. W konsekwencji, należy dokonać analizy czy planowana dostawa Nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowa Nieruchomość została nabyta w drodze nabycia przedsiębiorstwa. Jako że transakcja ta wyłączona była spod przepisów Ustawy o VAT i Ustawy o VATiA, Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, w stosunku do tej Nieruchomości (w szczególności naniesień w postaci budynków i placu utwardzonego) Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny (tj. sposób nabycia Nieruchomości przez Spółkę oraz brak dokonanych ulepszeń) należy stwierdzić, iż dostawa Nieruchomości będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie w pkt 2, prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia z VAT dla dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Ad. 4.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT).

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym gmina, na terenie której znajduje się przedmiotowa Nieruchomość, posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W konsekwencji, w takim przypadku nie jest wydawana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Jakkolwiek, wypis nie zawiera (pomimo swojego charakteru) informacji wprost wskazujących na przeznaczenie przedmiotowego gruntu. Z posiadanego przez Spółkę wypisu wynika jedynie, że Nieruchomość ta znajduje się na terenach oznaczonych symbolem „…” stanowiącym teren lokalizacji Zakładu Uzdatniania …. w administracji H….. Wypis przewiduje również ustalenia dotyczące elektroenergetyki, gospodarki wodnej i melioracji oraz ustalenia realizacyjne komunikacji.

Ponadto, stosownie do Załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 2003 Nr 164 poz. 1587), symbole użyte dla określenia Nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego wskazują na następujące przeznaczenie terenu:

• P – tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej (tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów),
  

• E – tereny infrastruktury technicznej (elektroenergetyka).
  
  

Jako grunty przeznaczone pod zabudowę należy przyjąć te grunty, na których zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, możliwe i dozwolone jest sytuowanie naniesień w postaci budynków i budowli. Oznaczenie danego terenu jako lokalizacji Zakładu Uzdatniania …., zakłada w ocenie Spółki, możliwość wzniesienia na tym terenie obiektów – budynków i budowli – które są niezbędne do powstania i funkcjonowania takiego obiektu przemysłowego. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, uzasadnione wydaje się przyjęcie, iż Nieruchomość stanowi teren przeznaczony pod zabudowę, tj. teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie w pkt 1, opisana transakcja nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) i budynki, budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu dokonywane przez podatnika stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 46f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W świetle art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W świetle art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

W myśl natomiast art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla urządzeń budowlanych w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy należy uznać dostawę przedmiotowej Nieruchomości za dostawę terenu zabudowanego.

W celu rozstrzygnięcia ww. wątpliwości wskazać należy na wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08, z którego wynika, iż „W świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki” (pkt 44).

Odnosząc zatem okoliczności sprawy do przedstawionych przepisów prawa oraz cytowanego powyżej orzeczenia TSUE należy wskazać, że istotnym jest fakt, czy rozbiórka budynków posadowionych na działce nr 84/40 rozpoczęła lub rozpocznie się przed dniem dostawy. Jednakże jak wskazał Wnioskodawca – mimo zgłoszenia zamiaru przystąpienia do rozbiórki dwóch z trzech ww. budynków oraz otrzymania pozwolenia na rozbiórkę trzeciego z budynków, nie przystąpił on do prac rozbiórkowych żadnego z budynków znajdujących się na działce. Wnioskodawca nie planuje także podjąć prac rozbiórkowych w przyszłości do czasu planowanego zbycia Nieruchomości.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że przedmiotem dostawy w niniejszej sprawie będzie grunt (prawo wieczystego użytkowania gruntu) zabudowany trzema budynkami wraz z placem utwardzonym, który w świetle cytowanych powyżej przepisów ustawy Prawo budowlane stanowi urządzenie budowlane i przynależy do ww. budynków.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego jako pytanie nr 1 wniosku ORD-IN, należało uznać je za prawidłowe.

Z kolei odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, wynikających z pytania oznaczonego jako pytanie nr 2 wniosku ORD-IN, należy wskazać, że – jak wynika z treści wniosku – w 1993 r. Minister Przemysłu i Handlu aktem przekazania przedsiębiorstwa przekazał w imieniu Skarbu Państwa tytułem wkładu niepieniężnego Spółce …. Sp. z o.o. (obecnie Wnioskodawca) przedsiębiorstwo, rozumiane zgodnie z treścią art. 55¹ Kodeksu cywilnego, działające do dnia 31 sierpnia 1993 r. pod nazwą Huta …. w ….. W dniu 15 lutego 1994 r. Skarb Państwa przeniósł aktem notarialnym na Wnioskodawcę m.in. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o numerze …., z której powstała działka 84/40, będąca przedmiotem zapytania. Po przejęciu ww. przedsiębiorstwa przez Zainteresowanego przedmiotowa Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W stosunku do budynków nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie. Budynki oraz plac utwardzony znajdujące się na ww. działce nie są i nigdy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Ponadto – jak wskazał Zainteresowany – odnośnie ww. naniesień nie zostały dokonane żadne nakłady inwestycyjne w całych okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę.

Uwzględniając powyższe okoliczności w kontekście powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że planowana dostawa trzech budynków będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem planowana dostawa trzech budynków nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z ww. zwolnienia nie będzie także korzystać dostawa placu utwardzonego, który jest urządzeniem budowlanym i należy potraktować go jako element przynależny do ww. budynków i opodatkować łącznie z tymi budynkami.

Ponadto, mając na względzie przepis art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 84/40 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 wniosku ORD-IN, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast pytania nr 3 wniosku ORD-IN należy wskazać, że do pierwszego zasiedlenia budynków znajdujących się na przedmiotowej działce dojdzie w momencie ich dostawy na rzecz strony trzeciej. Nie zostaną więc – jak już wskazano powyżej – spełnione warunki umożliwiające zastosowanie do ww. transakcji zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednakże w przypadku transakcji, dla których brak jest możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia od opodatkowania w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że w 1993 r. Wnioskodawca nabył przedmiotową Nieruchomość w drodze aportu jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55^¹ Kodeksu cywilnego. Powyższa czynność nie podlegała ówczesnym przepisom ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50, z późn. zm.). Oznacza to, że z tytułu nabycia Nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto – jak już wskazano powyżej – Zainteresowany nie ponosił żadnych wydatków inwestycyjnych na ww. naniesienia i nie wykorzystywał przedmiotowej Nieruchomości do działalności gospodarczej.

W świetle powyższych okoliczności należy uznać, że w przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki pozwalające na zastosowanie dla dostawy ww. trzech budynków zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy placu utwardzonego, który – jak wyżej wskazano – jest urządzeniem budowlanym i należy go opodatkować łącznie z tymi budynkami, to skoro w przedmiotowej sprawie dostawa ww. budynków będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, również dostawa ww. urządzenia budowlanego będzie korzystać ze zwolnienia w myśl ww. przepisu.

Ponadto należy wskazać, że grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W konsekwencji również dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 84/40, na której znajdują się ww. budynki, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3 wniosku uznaje się za prawidłowe.

Odnośnie pytania nr 4 wniosku ORD-IN należy wskazać, że ze względu na fakt, iż tut. Organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku ORD-IN jako prawidłowe, to przy warunkowej formule pytania nr 4 wniosku ORD-IN, odpowiedź na to pytanie nr 4 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.