2017.07.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.64.2017.1.BF
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej:

w części dotyczącej dokonywania odliczeń w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 17 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy orzekł rozwód Wnioskodawcy z E.J. Prawo wykonywania władzy rodzicielskiej nad córką, urodzoną w 2002 r. Sąd powierzył matce zastrzegając jednak dla Wnioskodawcy jako ojca prawo do nieograniczonych kontaktów z dzieckiem oraz prawo do współdecydowania w jego istotnych sprawach dotyczących kształcenia, leczenia i wychowywania. Ponadto Sąd obciążył obu rodziców kosztami utrzymania i wychowania dziecka oraz zasądził od Wnioskodawcy na rzecz córki alimenty w wysokości 500 zł miesięcznie.

Do 2013 r. kontakty Wnioskodawcy z córką odbywały się bardzo często, razem spędzali weekendy, wakacje, ferie, święta. W rozliczeniach podatkowych za lata 2011-2013 Wnioskodawca nie rozliczał ulgi prorodzinnej na córkę, ponieważ zgodził się, żeby z tej ulgi w całości skorzystała była żona. Jednak od 2013 r. była żona Wnioskodawcy notorycznie utrudniała kontakty Wnioskodawcy z córką, w związku z czym Wnioskodawca zmuszony został złożyć do Sądu wniosek o ustalenie kontaktów z córką. W dniu 21 lutego 2014 r. na posiedzeniu jawnym Sądu Rejonowego Wnioskodawca zawarł z byłą żoną ugodę dotyczącą terminów jego kontaktów z córką oraz zobowiązali się oboje do przestrzegania dat i godzin tych kontaktów. Zawarcie ugody zostało potwierdzone protokołem sporządzonym przez Sąd Rejonowy. Wnioskodawca zaznacza, że kontakty te odbywają się bez udziału jego byłej żony. Wnioskodawca systematycznie zabiera dziecko do siebie i bierze czynny udział w wychowaniu. Władza rodzicielska nie została odebrana Wnioskodawcy. W czasie pobytu córki u Wnioskodawcy zapewnia on jej nocleg i pożywienie oraz inne potrzeby, Wnioskodawca regularnie płaci alimenty. Wspólny czas razem z córką Wnioskodawca spędza aktywnie, tj. jeżdżą razem na wakacje, chodzą na basen, do kina, odrabiają wspólnie lekcje. Koszty tych wspólnych wyjazdów pokrywa Wnioskodawca dodatkowo, tzn. oprócz alimentów płaci za kino, basen, czy wakacje. Wnioskodawca interesuje się również zdrowiem córki, jej wynikami w nauce, frekwencją w szkole, itd. Jeśli zachodzi potrzeba to Wnioskodawca zawozi córkę do lekarza (pokrywa koszty leczenia stomatologicznego), na korepetycje z języka angielskiego czy do fryzjera. W 2014 r. wspólnie z córką sfinansował zakup instrumentu klawiszowego, tzw. „keyboardu” dla córki. Wnioskodawca nie uchyla się więc od obowiązku sprawowania opieki nad córką, wręcz przeciwnie aktywnie interesuje się jej sprawami (szkolnymi, koleżankami i kolegami, itd.). W pracy Wnioskodawca zawsze prosi o takie ustalenie grafiku, aby w dni, które zostały odgórnie ustalone przed Sądem do spotkań z córką, mógł po nią przyjechać i zabrać ją do siebie. Wnioskodawca założył córce konto bankowe, do którego córka ma pełny dostęp, a na które przelewa jej „kieszonkowe”.

Była żona Wnioskodawcy po dzień dzisiejszy utrudnia kontakty Wnioskodawcy z córką. W każdej sytuacji, gdy była żona Wnioskodawcy nie chce wydać mu dziecka interweniuje on na policji i jeździ do szkoły, w której uczy się córka i prosi o informację i notkę odnośnie jej frekwencji na lekcjach. Wnioskodawca posiada również filmy i zdjęcia ze wspólnie spędzonych z córką wakacji czy uroczystości rodzinnych.

W rozliczeniu podatkowym za lata 2014-2015 Wnioskodawca rozliczył ulgę prorodzinną na małoletnią córkę w wysokości: w 2014 r. kwotę 198 zł za 64 dni a w 2015 r. kwotę 224,41 zł za 73 dni. Kwoty te wynikają z przemnożenia liczby dni, w które w danym roku córka przebywała u Wnioskodawcy przez kwotę przysługującej ulgi przeliczonej na 1 dzień, czyli 3,09 zł. Była żona Wnioskodawcy w latach 2014-2015 również rozliczyła ulgę na córkę, ale w pełnej wysokości. W związku z tym 13 marca 2017 r. Wnioskodawca został wezwany przez Urząd Skarbowy do złożenia korekty zeznania podatkowego PIT-37 za 2015 r. i prawidłowego rozliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko w zakresie wysokości przysługującego odliczenia. W odpowiedzi na to wezwanie Wnioskodawca napisał uzasadnienie skorzystania przez niego ze wspomnianej ulgi. Była żona Wnioskodawcy uważa, że to ona ma prawo do skorzystania z ulgi na dziecko w pełnej wysokości. Wnioskodawca wskazał, że jego była żona jest osobą konfliktową, dlatego nie może się z nią porozumieć w sprawie podziału kwoty ulgi, która przysługuje im obojgu. Była żona Wnioskodawcy oczernia go przed organami administracji publicznej i kwestionuje jego czynny udział w wychowaniu córki. Z tego też powodu Wnioskodawca został ponownie wezwany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego do złożenia dodatkowych wyjaśnień oraz przedłożenia posiadanych dowodów potwierdzających faktyczne sprawowanie opieki nad dzieckiem. Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że w latach 2011-2016 osiągał i nadal osiąga jedynie dochody opodatkowane według skali oraz że nie prowadził w latach 2011-2016 i nadal nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca ma prawo do sporządzenia korekt zeznań podatkowych za lata 2011-2013 i rozliczenia w nich ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę w wysokości 50% skoro matka dziecka w rozliczeniach podatkowych za ten okres nie skorzystała w ogóle z tej ulgi, choć na jej prośbę Wnioskodawca zgodził się, aby to ona odliczyła 100% ulgi?
Czy w rozliczeniach podatkowych za lata 2014-2015 oraz w latach następnych Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej w wysokości 1/30 miesięcznej kwoty ulgi za każdy dzień, w którym córka przebywała z nim, czyli za każdy dzień faktycznego sprawowania opieki nad nią?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo złożyć korekty zeznań podatkowych za lata 2011-2013 w celu odliczenia 50% ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę oraz że miał prawo do skorzystania z tej ulgi w latach 2014-2015 i że nie ma obowiązku składać korekt zeznań za te lata.

Wnioskodawca uważa również, że za kolejne lata również będzie miał prawo do odliczenia 1/30 kwoty ulgi za każdy dzień przebywania u niego córki, ponieważ w tym czasie faktycznie sprawuje nad nią opiekę.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca przedstawił dowody świadczące o faktycznym wykonywaniu władzy rodzicielskiej i to nie tylko w czasie spotkań z córką. Wnioskodawca uważa, że za okres 2011-2013, tj. za okres sprzed zawarcia ugody przed Sądem w sprawie ustalenia kontaktów z córką ma on prawo do skorzystania z ulgi w wysokości 50%. Natomiast za lata 2014-2015 i następne ma prawo do odliczenia ulgi w wysokości 1/30 miesięcznej kwoty ulgi za każdy dzień kiedy córka przebywała u niego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską,
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2011 r. i 2012 r. – odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

Natomiast zgodnie z ww. art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienione w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).

W brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. ww. art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).

Stosownie do art. 27f ust. 2a cyt. ustawy – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że – odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy – odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnionym do skorzystania z ulgi jest zatem podatnik, który spełnił poniższe przesłanki, tj.:

osiągnął dochody opodatkowane według zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
wykazał podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).

Jak wynika z treści art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682) – dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. W myśl art. 93 § 1 ww. Kodeksu – władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ustawy).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do małoletniego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców lub tylko je ogranicza, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jednakże warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie/zachowanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „ (…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 17 lutego 2010 r. został rozwiązany wyrokiem sądowym związek małżeński Wnioskodawcy. Prawo wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką Sąd powierzył matce zastrzegając jednak dla Wnioskodawcy jako ojca prawo do nieograniczonych kontaktów z dzieckiem oraz prawo do współdecydowania w jego istotnych sprawach dotyczących kształcenia, leczenia i wychowywania. Ponadto Sąd obciążył obu rodziców kosztami utrzymania i wychowania dziecka oraz zasądził od Wnioskodawcy na rzecz córki alimenty w wysokości 500 zł miesięcznie. Do 2013 r. kontakty Wnioskodawcy z córką odbywały się bardzo często, razem spędzali weekendy, wakacje, ferie, święta. Jednak od 2013 r. była żona Wnioskodawcy utrudniała mu kontakty z córką, w związku z czym Wnioskodawca złożył do Sądu wniosek o ustalenie kontaktów z córką. W dniu 21 lutego 2014 r. byli małżonkowie zawarli ugodę dotyczącą terminów kontaktów Wnioskodawcy z córką oraz zobowiązali się do przestrzegania dat i godzin tych kontaktów. Wnioskodawca systematycznie zabiera dziecko do siebie i bierze czynny udział w jego wychowaniu.

Powyższe pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonuje, z tym że w różnym zakresie. Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji wychowania małoletniego dziecka i wykonywania w stosunku do niego władzy rodzicielskiej przez rozwiedzionych rodziców, każdy z nich może odliczyć od podatku ulgę na dziecko w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez siebie ustalonej. Brak stosowanego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania omawianego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dziecko rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych. Odliczana kwota przez oboje rodziców nie może przekroczyć rocznego limitu ulgi określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo z wniosku wynika, że w rozliczeniach podatkowych za lata 2011-2013 Wnioskodawca nie rozliczał ulgi prorodzinnej na córkę, ponieważ zgodził się, żeby z tej ulgi w całości skorzystała była żona. Jednakże była żona za ten okres nie skorzystała w ogóle z ulgi prorodzinnej. W rozliczeniach podatkowym za lata 2014-2015 Wnioskodawca rozliczył ulgę prorodzinną na małoletnią córkę w wysokości: w 2014 r. kwotę 198 zł za 64 dni a w 2015 r. kwotę 224,41 zł za 73 dni. Kwoty te wynikają z przemnożenia liczby dni, w które w danym roku córka przebywała u Wnioskodawcy przez kwotę przysługującej ulgi przeliczonej na 1 dzień czyli 3,09 zł. Natomiast była żona Wnioskodawcy w latach 2014-2015 również rozliczyła ulgę na córkę, ale w pełnej wysokości. Była żona Wnioskodawcy uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi na dziecko w pełnej wysokości dlatego byli małżonkowie nie doszli do porozumienia w kwestii ustalenia proporcji.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza sporządzić korekty zeznań podatkowych za lata 2011-2013 i rozliczyć w nich kwotę ulgi w wysokości 50%. Wnioskodawca powziął wątpliwość czy był uprawniony do ulgi w rozliczeniach podatkowych za lata 2014-2015 oraz czy będzie mógł w latach następnych skorzystać z omawianej ulgi w wysokości 1/30 miesięcznej kwoty ulgi za każdy dzień, w którym córka przybywała z Wnioskodawcą, czyli za każdy dzień faktycznego sprawowania opieki.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z treści art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej). Korekta deklaracji zeznania ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego, zgodnie bowiem z art. 70 § 1 ww. ustawy – zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Należy podkreślić, że roczna kwota odliczenia dotyczy łącznie obojga rodziców. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie mówi, że rodzicom przysługuje wspólnie roczna kwota ulgi i mogą ją oni odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez rodziców proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą.

Jeżeli zatem w latach 2011-2013 zostały spełnione wszystkie przesłanki art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które są niezbędne do skorzystania z odliczenia ulgi prorodzinnej i była żona faktycznie nie odliczała w swoich zeznaniach ulgi, to Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczeń tejże ulgi, a co za tym idzie Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekt zeznań o wysokości osiągniętych dochodów za poprzednie lata. Należy bowiem podkreślić, że Wnioskodawca wskazał, że zgodził się aby w rozliczeniach podatkowych za lata 2011-2013 była żona rozliczyła ulgę prorodzinną w całości. Oznacza to, że między rodzicami doszło do porozumienia i ustalili proporcję odliczenia ulgi w pełnej kwocie przez matkę dziecka.

Tym samym Wnioskodawca będzie mógł skorygować swoje zeznania za lata 2011-2013 jedynie wówczas gdy była żona faktycznie nie skorzystała z ulgi w całości. Jak już bowiem wcześniej wskazano, odliczona kwota przez oboje rodziców nie może przekroczyć rocznego limitu ulgi określonego ustawą a Wnioskodawca zgodził się aby była żona odliczyła ulgę w całości ale żona nie skorzystała z ulgi.

Odnosząc się natomiast do proponowanego przez Wnioskodawcę podziału ulgi na dni, o którym mowa w wymienionym powyżej art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wyjaśnić, że ma on zastosowanie tylko w sytuacji gdy dochodzi do zmiany sposobu sprawowania pieczy nad dzieckiem, a więc przypadku gdy dziecko spod opieki rodziców zostaje przekazane do rodziny zastępczej lub do opiekuna prawnego. Jeżeli przekazanie to następuje w trakcie miesiąca, każdemu z podatników opiekujących się dzieckiem przysługuje w tym miesiącu odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 miesięcznej kwoty odliczenia za każdy dzień sprawowania nad nim pieczy. Oznacza to, że zarówno rodzice, jak i opiekun prawny albo osoba pełniąca funkcję rodziny zastępczej odliczyć może – za miesiąc, w którym opieka była sprawowana przez różne osoby – 3,09 zł za każdy dzień sprawowania nad dzieckiem pieczy. Powyższy przepis nie dotyczy zatem sposobu podziału kwoty ulgi między rodzicami.

Skoro zatem byli małżonkowie od 2014 r. nie doszli do porozumienia w kwestii ustalenia proporcji odliczanej kwoty ulgi, należy stwierdzić, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Podsumowując, w związku z powyższym jeżeli Wnioskodawca w latach 2011-2013 spełnił wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi a była żona mimo zgody Wnioskodawcy na odliczenie ulgi w całości nie skorzystała w ogóle z tej ulgi, Wnioskodawca może skorygować uprzednio złożone deklaracje. Natomiast w rozliczeniach podatkowych składanych od 2014 r. Wnioskodawca nie ma możliwości dokonywać odliczeń w kwocie stanowiącej 1/30 (3,09 zł) kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Skoro Wnioskodawca jak również jego była małżonka wykonują władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki i nie doszło między nimi do zgodnego ustalenia sposobu podziału kwoty ulgi, to prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej – przy spełnieniu pozostałych przesłanek – przysługuje zarówno ojcu jak i matce dziecka po połowie, tj. w wysokości 50% kwoty ulgi prorodzinnej.

Prawo Wnioskodawcy do odliczenia połowy kwoty ulgi na dziecko będzie przysługiwało Wnioskodawcy również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawca nadal będzie wykonywał władzę rodzicielską.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin