Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.240.2017.1.IR
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczymi przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy zabudowanych nieruchomości gruntowych „A” i „B” oraz opodatkowania podstawową stawką podatku dostawę zabudowanej nieruchomości „C” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy zabudowanych nieruchomości gruntowych „A” i „B” oraz opodatkowania podstawową stawką podatku dostawę zabudowanej nieruchomości „C”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

… S.A. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest właścicielem oraz wieczystym użytkownikiem działek gruntowych, zlokalizowanych w … przy ul. …, …, …, …., na których to terenach posadowione są rzeczowe aktywa trwałe Spółki w postaci budynków i budowli.

Przedmiotowe budynki i budowle (dalej: „obiekty budowlane”) wykorzystywane są w opodatkowanej podatkiem od towarów i usług działalności gospodarczej Spółki, stanowiąc elementy składowe zakładu produkcyjnego elektrociepłowni.

Aktualnie Wnioskodawca rozważa możliwość sprzedaży tych zabudowanych nieruchomości gruntowych. Co istotne w sprawie, przywołane obiekty budowlane zostały nabyte przez Spółkę, w tym wybudowane przez Wnioskodawcę albo przekazane na podstawie decyzji administracyjnej lub aktu notarialnego przez Miasto, zarówno przed dniem 5 lipca 1993 r., czyli przed wejściem w życie aktów prawa regulujących kwestię opodatkowania dostaw i świadczenia usług podatkiem od wartości dodanej, jak i po tej dacie.

W odniesieniu do obiektów budowlanych nabytych po dniu 5 lipca 1993 roku Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ramach nieruchomości, stanowiących zakład produkcyjny elektrociepłowni, będących potencjalnie przedmiotem sprzedaży, wydzielić należy 3 obszary:

• „Nieruchomości A”, zabudowane obiektami budowlanymi wytworzonymi/przekazanymi, Wnioskodawcy zarówno przed dniem wejścia w życie podatku od towarów i usług, jak i po tym dniu, w stosunku do których Spółka:
  1. nie ponosiła żadnych wydatków skierowanych na ulepszenie, albo
  2. ponosiła wydatki na ulepszenie, jednak wysokość tych wydatków nie przekroczyła 30% wartości początkowej poszczególnych obiektów budowlanych.

• „Nieruchomości B”, zabudowane obiektami budowlanymi wytworzonymi/przekazanymi Wnioskodawcy przed dniem wejścia w życie podatku od towarów i usług, w stosunku do których Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie, których wysokość przekroczyła 30% ich wartości początkowej, które to w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej przez okres przekraczający lat 5.
  

• „Nieruchomości C”, zabudowane obiektami budowlanymi wytworzonymi/przekazanymi Wnioskodawcy przed dniem wejścia w życie podatku od towarów i usług, w stosunku do których Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie, których wysokość przekroczyła 30% ich wartości początkowej, które to w stanie ulepszonym nie były wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej przez okres przekraczający lat 5.
  
  

Obiektami budowlanymi, stanowiącymi Nieruchomości A B i C są m.in.:

• budynki administracyjno-socjalne głównie o konstrukcjach murowanych z cegły;
  

• budynki związane z produkcją, przesyłem i dystrybucją, ciepła, wody gorącej, pary technologicznej, oraz energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzeniu z produkcją ciepła, głównie o konstrukcjach żelbetowych oraz murowanych z cegły;
  

• budowle kubaturowe o konstrukcjach żelbetowych wspomagającymi funkcje powyższych budynków;
  

• ciągi technologiczne i infrastruktura przesyłowa służąca do przesyłu ciepła, wody gorącej, pary technologicznej, oraz energii elektrycznej;
  

• drogi i place składowe;
  

• tory kolejowe.
  
  

Jak już Wnioskodawca wskazywał powyżej, obiekty budowlane stanowiące Nieruchomości A, B i C były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę opodatkowanej działalności gospodarczej, która w swej istocie sprowadza się do wytwarzania i zaopatrzenia w parę wodną i gorącą wodę klientów Spółki, jak również usług okołociepłowniczych.

Okres w którym Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe obiekty budowlane do działalności gospodarczej, w każdym przypadku przekraczał 2 lata.

Ponadto obiekty budowlane posadowione na Nieruchomości A, B, C nie były przedmiotem sprzedaży, dzierżawy, najmu czy innej umowy o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż Nieruchomości A stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT zwolnioną przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT?
2. Czy sprzedaż Nieruchomości B stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT zwolnioną przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a VAT?
3. Czy sprzedaż Nieruchomości C stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT opodatkowaną stawką podstawową 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Dostawa Nieruchomości A stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu zwolnioną przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT.

Ad. 2)

Dostawa Nieruchomości B stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT zwolnioną przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a VAT.

Ad. 3)

Dostawa Nieruchomości C stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT opodatkowaną stawką podstawową 23%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

W rozumieniu VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 VAT). Jednocześnie, stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 7 VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

A zatem, sprzedaż nieruchomości stanowić będzie transakcję wpisująca się w przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem dostawy reguluje art. 29a ust. 8 VAT. Zgodnie z jego wskazaniem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis należy interpretować w taki sposób, że do dostawy gruntu stosuje wprost proporcjonalnie taką samą stawkę jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, przy czym nie wyodrębnia się go z podstawy opodatkowania.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a pkt 1 VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 VAT wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział jednak przypadki, w których, przy ziszczeniu się stricte określonych warunków, możliwym jest zwolnienie transakcji z podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do nieruchomości przewidziano dwie alternatywne konstrukcje prawne umożliwiające zastosowanie przedmiotowego zwolnienia z podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a VAT). Zdaniem Spółki konstrukcja tych przepisów wymaga, aby najpierw analizie poddać zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT, a w przypadku gdy warunki wskazane w tym przepisie nie zostały spełnione, należy rozważyć zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a VAT.

W konsekwencji przy rozstrzygnięciu sprawy istotne pozostają następujące zagadnienia:

• W odniesieniu do obiektów budowlanych posadowionych na Nieruchomościach A, B i C, które Spółka nabyła przed dniem wejścia w życie aktu prawnego normującego kwestie podatku od towarów i usług, Spółka nie uzyskała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
  

• W odniesieniu do obiektów budowlanych posadowionych na Nieruchomościach A, B i C, które Spółka nabyła po dniu wejścia w życie aktu prawnego normującego kwestie podatku od towarów i usług, Spółka uzyskała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
  

• Spółka nie dokonała ulepszenia obiektów budowlanych położonych na Nieruchomości A, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowych tych obiektów;
  

• W stosunku do obiektów budowlanych położonych na Nieruchomości B Wnioskodawca ponosił nakłady na ich ulepszenie, które przekroczyły 30% ich wartości początkowej. Obiekty te były w stanie ulepszonym wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej ponad 5 lat;
  

• W stosunku do obiektów budowlanych położonych na Nieruchomości C Wnioskodawca ponosił nakłady na ich ulepszenie, które przekroczyły 30% ich wartości początkowej. Obiekty te nie były w stanie ulepszonym wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej ponad 5 lat.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Punktem wyjścia w sprawie zastosowania przywołanego zwolnienia, jest weryfikacja czy względem Nieruchomości A doszło do pierwszego zasiedlenia.

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa 112”) posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże, w odróżnieniu od definicji zawartej w art. 2 pkt 14 VAT nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zdaniem Wnioskodawcy termin pierwszego zasiedlenia należy zatem rozumieć w sposób literalny i szeroki, tzn. do pierwszego zasiedlenia budynku budowli lub ich części dochodzi podczas pierwszego zajęcia i używania po ich wybudowaniu, w tym również na potrzeby prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w kwestii takiego rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Należy zatem uznać za prawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy, iż wszystkie zajmowane i wykorzystywane do prowadzenia własnej działalności gospodarczej przez Spółkę budynki budowle lub ich części, pod warunkiem, że nie zostały poddane ulepszeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 14 lit b) VAT, są przez Spółkę zasiedlone od momentu ich faktycznego zajęcia.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz to, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem Nieruchomości A, a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż dwa lata, Spółce przysługuje przy ich dostawie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, Spółka w odniesieniu do Nieruchomości A, objętych zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT, może wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 2 i 3

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja wygląda inaczej w przypadku, gdy budynek, budowla lub ich część poddana zostanie modernizacji w wartości przekraczającej 30% wartości początkowej budynku, budowli lub ich części.

Zdarzenie takie zaistniało w odniesieniu do obiektów budowlanych stanowiących Nieruchomości B i C. W konsekwencji, w stosunku do tych obiektów budowlanych, aby można było ponownie mówić o instytucji pierwszego zasiedlenia, zgodnie z art. 2 pkt 14 VAT, musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu w wykonaniu czynności opodatkowanych (np. oddanie w najem, dzierżawę).

Zważywszy na fakt, iż Nieruchomości B i C nie były przedmiotem najmu, dzierżawy bądź umowy o podobnym charakterze, w opinii Wnioskodawcy, dostawa odbędzie w ramach pierwszego zasiedlenia i w konsekwencji nie będzie objęta zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT.

Stanowisko Spółki przedstawione w odniesieniu do kwestii pierwszego zasiedlenia w pytaniu 1 i 2 znajduje swoje potwierdzenie w ugruntowanej już linii interpretacyjnej organów podatkowych, które zajmuje m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2017 r. nr 1061-IPTPP3.4512.626.2016.2.BM, czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2017 r. nr 2461-IBPP1.4512.903.2016.2.BM; w których czytamy: „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem)”.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż w przypadku, gdy w realiach stanu faktycznego nie zaistnieją okoliczności konstytuujące zastosowanie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, rozważyć należy czy sekwencja zdarzeń występujących w przedmiotowej sprawie nie obliguje podatnika do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a VAT.

Powyższy przepis przewiduje bowiem konieczność zastosowania zwolnienia w podatku, jeżeli dokonującemu dostawy w stosunku do zbywanych obiektów:

1. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz
2. dokonujący dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli podatnik ponosiłby takowe wydatki, to prawo do zwolnienia w przedmiotowym zakresie zostanie zachowane, jedynie w przypadku gdy wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Oczywistym jest, iż w przypadku braku spełnienia jednej z powyższych przesłanek zastosowanie zwolnienia nie jest możliwe. Wyjątkiem pozostaje jednak przypadek, gdy podatnik przekroczył ustawowy parytet udziału wydatku na ulepszenie w wartości początkowej obiektu, a budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a VAT).

W ocenie Wnioskodawcy, nabycie Nieruchomości B i C w okresie kiedy nie obowiązywały przepisy VAT nie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem, co jest tożsame z brakiem prawa do odliczenia tego podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) VAT.

Jednocześnie warto wskazać, iż w odniesieniu do Nieruchomości B Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, niemniej jednak obiekty te w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej przez okres przekraczający lat 5.

Warunek powyższy - to jest okres 5 letniego wykorzystywania ulepszonej nieruchomości do działalności gospodarczej nie został spełniony przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Nieruchomości C.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, w zakresie:

• Nieruchomości B nieobjętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT, w stosunku do których spełnione są obie przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a, w związku z art. 43 ust. 7a VAT, dostawa korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego przepisu.
  

• W stosunku do Nieruchomości B, objętych zwolnieniem z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT nie przysługuje Wnioskodawcy możliwość wyboru opodatkowania sprzedaży stawką 23%. Wynika to z normy prawnej zawartej w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.
  

• Nieruchomości C, w stosunku do których nie spełnione zostało kryterium co najmniej 5-cio letniego okresu wykorzystywania do celów działalności gospodarczej po ich ulepszeniu (art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a VAT), podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki 23%.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.