Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.176.2017.1.MZ
z 5 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia z tytułu realizacji projektu badawczego w ramach programu Unii Europejskiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania wynagrodzenia z tytułu realizacji projektu badawczego w ramach programu Unii Europejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (jednostka badawczo-rozwojowa) został wybrany jako Jednostka Przyjmująca zagranicznego Badacza-Stażystę w ramach międzynarodowego programu POLONEZ, realizowanego przez Narodowe Centrum Nauki (NCN). Konkurs POLONEZ jest wynikiem podpisania przez NCN umowy z Agencją Wykonawczą ds. Badań Naukowych (Research Executive Agency), posiadającą stosowne umocowanie od Komisji Europejskiej. Środki finansowe na realizację konkursu POLONEZ pochodzą ze wspólnotowego programu Unii Europejskiej – Horyzont 2020, przyznane ww. umową NCN w ramach Akcji MSCA COFUND. W związku z tym spełniają warunek określony w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy. Środki finansowe ze wskazanego wyżej programu Horyzont 2020 stanowią bezzwrotną pomoc, a NCN, na podstawie cytowanej wyżej umowy jest rządową agencją wykonawczą upoważnioną do rozdzielania tychże środków. Laureatem konkursu POLONEZ, wyłonionym w trybie indywidualnego wystąpienia w postaci wniosku o dofinansowanie, nadesłanego w odpowiedzi na ogłoszenie o konkursie została Pani X – obywatelka zagraniczna, która przez 12 miesięcy będzie realizować u Wnioskodawcy projekt badawczy, będący przedmiotem cytowanego konkursu POLONEZ. Wnioskodawca pełni w tym projekcie rolę Jednostki Przyjmującej. Na podstawie umowy zawieranej pomiędzy NCN, Wnioskodawcą i Badaczem-Stażystą – Wnioskodawca zobowiązuje się do umożliwienia realizacji stażu (projektu badawczego), a tym samym zatrudnienia Badacza-Stażysty na podstawie umowy o pracę na czas trwania stażu, w pełnym wymiarze czasu pracy i wyłącznie w celu wykonywania zadań badawczo-szkoleniowych, związanych z realizacją stażu (projektu badawczego). Jednostka Przyjmująca zobowiązuje się do wypłaty wynagrodzenia Badaczowi -Stażyście w wysokości określonej w kosztorysie projektu badawczego, stanowiącym załącznik do umowy z NCN. Z przedmiotowego wynagrodzenia Jednostka Przyjmująca zobowiązana jest do potrącenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, w tym również pokrycie kosztów pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Na mocy umowy zawartej z NCN i Badaczem-Stażystą, Wnioskodawca staje się dysponentem środków finansowych pochodzących z międzynarodowego programu, na realizację stażu (projektu badawczego).

Określony odrębnymi wspólnotowymi aktami prawnymi tryb naboru i rozdysponowania środków finansowych pochodzących z programu Horyzont 2020, a znajdujących się w dyspozycji Research Executive Agency, wskazuje osoby fizyczne jako bezpośrednich beneficjentów tychże programów grantowych. Oznacza to, że do konkursów grantowych POLONEZ oraz innych typów Akcji MSCA aplikują osoby fizyczne. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest konstrukcja umowy grantowej, którą podpisuje, w przedmiotowej sprawie NCN

– jako wytypowana agencja wykonawcza, jak również Badacz-Stażysta i Jednostka Przyjmująca. Zatem, to Badacz-Stażysta bezpośrednio realizuje cel programu grantowego. Opisany, istniejący stan rzeczy wpisuje się wprost w wykładnię art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tj. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W oparciu o przedstawiony opis w kontekście przyszłego zdarzenia (obecnie trwa procedura podpisywania umowy o dofinansowanie stażu pomiędzy NCN, Badaczem-Stażystą, a Jednostką Przyjmującą) Wnioskodawca zwraca się z prośbą o stwierdzenie prawidłowości zastosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wynagrodzenia wypłacanego Badaczowi-Stażyście wyłonionemu w międzynarodowym programie POLONEZ.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są wszystkie przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne do zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W szczególności:

1. środki finansowe na realizację staży (projektów badawczych) w ramach programu POLONEZ pochodzą z bezzwrotnych środków europejskiego programu badań i rozwoju – Horyzont 2020 – w ramach Akcji MSCA COFUND, rozdysponowywanych przez wytypowaną, rządową agencję wykonawczą Narodowe Centrum Nauki, a wynagrodzenie Badacza-Stażysty będzie w całości pokryte z tych środków – spełnione kryterium określone w lit. a) cytowanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. laureat konkursu POLONEZ – Pani X bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy, albowiem jest autorem wniosku o dofinansowanie oraz sygnatariuszem umowy o dofinansowanie, a celem programu międzynarodowego jest wsparcie dla indywidualnych projektów badawczych realizowanych w postaci staży w polskich jednostkach naukowych.
   
   

Istotne elementy własnego stanowiska Wnioskodawca zawarł w opisie zdarzenia przyszłego, gdzie wskazał, że analizując zatem stan faktyczny oraz podstawę prawną rozważanej sprawy, należy uznać jako zasadne zastosowanie w omawianym przypadku zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie naliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń Pani X wypłacanych w związku z realizacją stażu (projektu badawczego). Zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i b) jest możliwe tylko i wyłącznie w przypadku jednoczesnego wystąpienia przesłanek określonych w lit. a) i b) cytowanego przepisu.

Reasumując: wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę wypłacane Badaczowi-Stażyście, rozumiane jako dochód podatnika pochodzi z bezzwrotnej pomocy ze środków Unii Europejskiej z programu ramowego badań i rozwoju, alokowanych w komponencie MSCA COFUND, rozdysponowywanych w trybie konkursowym POLONEZ przez NCN jako wytypowaną agencję wykonawczą. Spełnione jest zatem kryterium opisane w lit. a) cytowanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik, którym jest Badacz-Stażysta bezpośrednio realizuje cel programu międzynarodowego. Za dowód bezpośredniej realizacji należy uznać fakt, iż Badacz-Stażysta, a w tym konkretnym wypadku Pani X jest sygnatariuszem umowy o dofinansowanie. Z kolei celem międzynarodowego programu jest wsparcie indywidualnych projektów badawczych prowadzonych przez osoby fizyczne w postaci staży realizowanych w polskich jednostkach naukowych. Pani X jest autorem wniosku o dofinansowanie, wybranym w drodze procedury konkursowej, zgodnie z zasadami obowiązującymi w programie międzynarodowym, tym samym realizuje bezpośrednio cel programu międzynarodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 1 cyt. ustawy – za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których minister właściwy do spraw finansów publicznych zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że – źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 cyt. ustawy – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Natomiast art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że

– w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zatem wynagrodzenie ze stosunku pracy należy do świadczeń uzyskanych przez podatnika, które zalicza się do kategorii przychodu ze stosunku pracy jako wymienionego w treści przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wynagrodzenie ze stosunku pracy stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie tego typu świadczenia podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

1. pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
2. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.
   
   

W świetle ww. przepisu, dochody podatników korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki:

1. bezzwrotna pomoc pochodzi od podmiotów wskazanych w ww. przepisie, w tym gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy przekazanej na podstawie, o której mowa w tym przepisie, oraz
2. podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.
   
   

Podkreślić przy tym należy, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy wynika również przesłanka negatywna, a mianowicie, że nie podlegają zwolnieniu dochody osób, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

Oznacza to, że niedopełnienie któregokolwiek z ww. warunków uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia.

Należy podkreślić, iż wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym przypadku zastosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze także przepis art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, w tym także ulga podatkowa, nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (jednostka badawczo-rozwojowa) został wybrany jako Jednostka Przyjmująca zagranicznego Badacza -Stażystę w ramach międzynarodowego programu POLONEZ, realizowanego przez Narodowe Centrum Nauki (NCN). Konkurs POLONEZ jest wynikiem podpisania przez NCN umowy z Agencją Wykonawczą ds. Badań Naukowych (Research Executive Agency), posiadającą stosowne umocowanie od Komisji Europejskiej. Środki finansowe na realizację konkursu POLONEZ pochodzą ze wspólnotowego programu Unii Europejskiej – Horyzont 2020, przyznane ww. umową NCN w ramach Akcji MSCA COFUND. Środki finansowe z programu Horyzont 2020 stanowią bezzwrotną pomoc, a NCN, na podstawie powyższej umowy jest rządową agencją wykonawczą upoważnioną do rozdzielania tychże środków. Laureatem konkursu POLONEZ, wyłonionym w trybie indywidualnego wystąpienia w postaci wniosku o dofinansowanie, nadesłanego w odpowiedzi na ogłoszenie o konkursie została Pani X – obywatelka zagraniczna, która przez 12 miesięcy będzie realizować u Wnioskodawcy projekt badawczy, będący przedmiotem cytowanego konkursu POLONEZ. Wnioskodawca pełni w tym projekcie rolę Jednostki Przyjmującej. Na podstawie umowy zawieranej pomiędzy NCN, Wnioskodawcą i Badaczem-Stażystą – Wnioskodawca zobowiązuje się do umożliwienia realizacji stażu (projektu badawczego), a tym samym zatrudnienia Badacza-Stażysty na podstawie umowy o pracę na czas trwania stażu, w pełnym wymiarze czasu pracy i wyłącznie w celu wykonywania zadań badawczo-szkoleniowych, związanych z realizacją stażu (projektu badawczego). Jednostka Przyjmująca zobowiązuje się do wypłaty wynagrodzenia Badaczowi-Stażyście w wysokości określonej w kosztorysie projektu badawczego, stanowiącym załącznik do umowy z NCN. Z przedmiotowego wynagrodzenia Jednostka Przyjmująca zobowiązana jest do potrącenia składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, w tym również pokrycie kosztów pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Na mocy umowy zawartej z NCN i Badaczem-Stażystą, Wnioskodawca staje się dysponentem środków finansowych pochodzących z międzynarodowego programu, na realizację stażu (projektu badawczego).

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie niewątpliwie została spełniona przesłanka dotycząca pochodzenia dochodów, gdyż środki z Unii Europejskiej mieszczą się w zakresie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej jednak, przyjmując ugruntowane już orzecznictwo sądowo-administracyjne dotyczące art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ww. ustawy uznać należy, że zwolnieniem podatkowym nie są objęte dochody osób będących pracownikami (podwykonawcami) bezpośredniego wykonawcy.

W wyrokach wpisujących się w ten nurt orzecznictwa podnosi się argument, który Organ podziela, że treść użytego w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ww. ustawy wyrazu „bezpośrednio” należy odczytywać w związku z dalszą częścią tego przepisu, z której wynika, że bezpośrednio nie realizują programu pomocowego podwykonawcy, oraz z treścią lit. a) tego unormowania, która wskazuje na podmioty uprawnione do przekazywania środków. Podkreśla się również, że „nie do przyjęcia jest taka wykładnia omawianego przepisu, że do zakresu podmiotów objętych zwolnieniem podatkowym – zaliczają się również osoby będące pracownikami czy wykonawcami dzieła dla bezpośredniego wykonawcy zadań, dla realizacji których objęte zwolnieniem środki zostały przyznane, o ile zatrudnione są przy wykonywaniu prac związanych z realizacją tych zadań” (prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 22 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 230/09). Ten sposób rozumienia warunku „bezpośredniości” widoczny jest m.in. w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo w wyrokach: z 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt II FSK 58/08; z 17 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1265/09; z 13 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 48/10; z 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1425/10; z 19 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2487/10; z 13 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2460/10; z 22 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2564/10, a także z 24 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1918/12.

W tej sytuacji, za ugruntowaną należy uznać linię orzeczniczą dotyczącą interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą dochód pracownika uzyskany w związku z wykonywaniem czynności na zlecenie pracodawcy będącego beneficjentem środków pochodzących ze źródeł wymienionych w lit. a) przepisu, nie korzysta ze zwolnienia od podatku, bowiem nie została spełniona przesłanka określona w lit. b) tej regulacji. Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy, to Wnioskodawcy przydzielono za pośrednictwem Narodowego Centrum Nauki (rządowej agencji wykonawczej upoważnionej do rozdzielenia środków finansowych) środki finansowe na wykonanie działań w ramach programu Horyzont 2020 – realizację konkursu POLONEZ i Wnioskodawca staje się ich dysponentem. A zatem, to Wnioskodawca bezpośrednio realizuje w ramach programu Horyzont 2020 projekt badawczy z udziałem Badacza-Stażysty. Badacz-Stażysta wprawdzie wykonywać będzie czynności związane z tym projektem, będzie bowiem w ramach swojego stażu przez 12 miesięcy prowadzić określone badania, ale to Wnioskodawca bezpośrednio realizuje projekt, umożliwiając osobie zatrudnionej prowadzenie tych prac badawczych. Ww. czynności wykonywane będą na zlecenie podmiotu bezpośrednio realizującego cel programu (Wnioskodawcy) oraz przy wykorzystaniu środków przez niego otrzymanych, a nie przekazanych bezpośrednio Badaczowi-Stażyście.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że spełnione są wszystkie przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne do zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Tym samym wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia Badacza-Stażysty na podstawie umowy o pracę w celu realizacji projektu, nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, wobec czego będzie opodatkowane podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych jako przychód ze stosunku pracy. Wnioskodawca jako płatnik będzie zatem zobowiązany na podstawie art. 31 w zw. z art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do potrącenia i odprowadzenia do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a w myśl art. 39 ust. 1 cyt. ustawy do sporządzenia w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) i przesłania jej podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.