Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB4/423-251/14/17-S/MC
z 27 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 27 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1127/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 5 lipca 2017 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 2929/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 21 sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB4/423-251/14-2/MC, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła za:

• nieprawidłowe – w części dot. określenia drugiego roku obrotowego,
• prawidłowe – w części dot. obowiązku płatnika i określenia stawki podatku.
  
  

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 21 sierpnia 2014 r. nr ILPB4/423-251/14-2/MC wniósł pismem z 26 sierpnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 26 września 2014 r. nr ILPB4/423W-72/14-2/HS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 21 sierpnia 2014 r. nr ILPB4/423-251/14-2/MC złożył skargę z 16 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 27 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1127/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 21 sierpnia 2014 r. nr ILPB4/423-251/14-2/MC.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że należy uznać za nietrafne stanowisko organu, w zakresie w jakim uznano, że Wnioskodawczyni, jako spółka komandytowo-akcyjna, w sytuacji gdy co najmniej jeden z jej wspólników jest osobą fizyczną, zobligowana jest przyjąć za rok obrotowy rok kalendarzowy. Przedstawione powyżej stanowisko organu w tym zakresie nie znajduje oparcia w przepisach prawa.

WSA przyznał rację Skarżącej, że prawidłowa wykładnia art. 4 ustawy nowelizującej powinna opierać się na jego literalnym brzmieniu, które nie przewiduje żadnych zastrzeżeń odnośnie składu wspólników spółek komandytowo-akcyjnych.

Nie bez znaczenia jest również fakt, że przepis art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej dotyczy w sposób wyraźny ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem ustawodawca wprost przewidział sytuację, że do osób fizycznych, będących akcjonariuszami w spółkach komandytowo-akcyjnych, należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu z 31 grudnia 2013 r. w zakresie m.in. ustalania przychodów i kosztów z tytułu uczestnictwa w takiej spółce. Tym samym ustawodawca przewidział istnienie spółek komandytowo-akcyjnych, które w 2014 r. nie będą podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, a akcjonariuszami tych spółek będą osoby fizyczne.

WSA podkreślił, że na skutek dokonanej przez Skarżącą zmiany roku obrotowego znajdzie do niej zastosowanie przepis art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej. Oznacza to, że art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie znajdzie zastosowania do Wnioskodawczyni w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania. Mając powyższe na uwadze Skarżąca, jako spółka komandytowo-akcyjna, w drugim roku obrotowym nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Sąd stwierdził również, że stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym wypłacając dywidendę słowackiej spółce komandytowej będzie ona zobowiązana, jako płatnik, do pobrania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy uwzględnieniu, zgodnie z art. 22a tej ustawy, stawki 5% wynikającej z art. 10 ust. 2 lit. b umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 18 sierpnia 1994 r. nie odpowiada prawu.

Kluczowe znaczenie dla oceny możliwości zakwalifikowania wypłaty zysku wypracowanego w drugim roku obrotowym działania Skarżącej spółki jako dywidendy, w myśl wyżej powołanego przepisu ww. umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ma zawarta w art. 3 ust. 1 lit. e tej umowy definicja spółki, zgodnie z którą określenie „spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Spółka komandytowo-akcyjna nie może zostać również uznana za spółkę w rozumieniu wyżej powołanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest bowiem osobą prawną, jest ona jedynie jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną mającą zdolność prawną (…).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że dywidenda wypłacana akcjonariuszowi będącemu słowacką spółką komandytową nie może zostać uznana za dywidendę w rozumieniu art. 10 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ponieważ nie jest ona wypłacana przez podmiot spełniający definicję spółki zawartej w tej umowie.

W niniejszej sprawie – zdaniem WSA – wypłacane słowackiej spółce komandytowej zyski z tytułu bycia akcjonariuszem polskiej spółki komandytowo-akcyjnej zostaną opodatkowane zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takie mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Pojęcie zakładu zostało zdefiniowane w art. 5 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zyski słowackiej spółki komandytowej osiągnięte na terytorium RP z tytułu posiadania akcji w polskiej spółce komandytowej będą opodatkowane w Polsce.

WSA zauważył ponadto, że w rozpatrywanej sprawie po stronie Skarżącej nie powstanie obowiązek poboru u źródła podatku od dywidendy wypłacanej na rzecz słowackiej spółki komandytowej.

Podsumowując WSA stwierdził, że do Skarżącej będącej spółką komandytowo-akcyjną, w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie znajdzie zastosowania art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanie się tak na skutek tego, że w odniesieniu do niej zastosowanie znajdzie art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z którego dyspozycją Skarżąca w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie będzie w ogóle podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W świetle powyższego dywidenda wypłacona z zysku Skarżącej uzyskanego w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie może być uznana za udział w zysku osoby prawnej, o którym mowa w art. 4 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest bowiem osobą prawną, a ponadto nie znajdzie do niej zastosowania art. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 27 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1127/14 Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu złożył skargę kasacyjną z 27 lipca 2015 r. nr ILRP-46-251/15-2/EŚ do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 2929/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego większość postawionych zarzutów kasacyjnych koncentruje się wokół kluczowej dla tej sprawy kwestii, dotyczącej ustalenia, czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, spółka komandytowo-akcyjna, której akcjonariuszami są osoby fizyczne, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 stycznia 2014 r., jak twierdzi organ interpretacyjny, czy też – ze względu na wybór roku obrotowego niekończącego się 31 grudnia 2013 r. – dopiero od daty rozpoczęcia nowego roku obrotowego. Rozstrzygnięcie tej kwestii spornej przekłada się na ocenę zasadności zarzutów dotyczących obowiązku poboru u źródła podatku od dywidendy wypłacanej na rzecz słowackiej spółki komandytowo-akcyjnej.

Sąd kasacyjny już wielokrotnie wypowiadał się w sprawie wykładni art. 4 ustawy nowelizującej, w którym ustawodawca określił zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez spółki komandytowo-akcyjne, których rok obrotowy nie kończył się 31 grudnia 2013 r. W orzecznictwie jednolicie przyjęto, że spółka komandytowo-akcyjna (bez względu na jej skład osobowy), która dokonała zmiany roku obrotowego przed 12 grudnia 2013 r. i której rok obrotowy rozpoczęty w 2013 r. nie kończył się 31 grudnia 2013 r., nie miała obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych na 31 grudnia 2013 r. zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy nowelizującej. Brak jest bowiem podstaw prawnych do utożsamienia roku obrotowego spółki komandytowo-akcyjnej z rokiem kalendarzowym wspólników takiej spółki.

Pogląd ten oraz stawiane za nim argumenty w pełni podziela również skład orzekający w niniejszej sprawie. Wykorzystując argumentację zawartą w wyrokach o sygn. II FSK 252/15 oraz o sygn. akt II FSK 1226/15, należy między innymi przypomnieć, że przed wejściem w życie ustawy nowelizującej z dnia 8 listopada 2013 r. spółka komandytowo-akcyjna nie była podatnikiem podatku dochodowego ani od osób prawnych, ani od osób fizycznych. Podatnikiem podatku dochodowego byli jej akcjonariusze i komplementariusze. Stan ten uległ zasadniczej zmianie od 1 stycznia 2014 r., kiedy ustawodawca wyraźnie wskazał, że spółka komandytowa-akcyjna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (art. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jednak stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów z uczestnictwa w takiej spółce, z zastrzeżeniem art. 6, w tym z tytułu objęcia (nabycia) udziałów takiej spółki, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego tej spółki rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2013 r. Zgodnie natomiast z ust. 2 powołanego artykułu, spółka, o której mowa w ust. 1, która powstała po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu, a jej rok obrotowy rozpoczęty w 2013 r. nie kończy się w dniu 31 grudnia 2013 r. lub dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu jest obowiązana na dzień 31 grudnia 2013 r. do zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Pierwszy rok podatkowy takiej spółki rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2014 r. i trwa do końca przyjętego roku obrotowego.

W dalszej kolejności NSA podkreślił, że ani Ordynacja podatkowa, ani ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych czy o podatku dochodowym od osób prawnych nie posługują się pojęciem „roku obrotowego”. Mowa jest w nich natomiast o „roku podatkowym”. Stosownie do art. 11 Ordynacji podatkowej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest innych regulacji co do pojęcia roku podatkowego, a więc niewątpliwie rokiem podatkowym przy opodatkowaniu osób fizycznych jest rok kalendarzowy. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca w art. 8 ust. 1 także określił rok podatkowy jako rok kalendarzowy, ale dopuścił możliwość dokonania przez podatnika innego postanowienia w tym zakresie w statucie, w umowie spółki, innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomienia o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego z zastrzeżeniem, że w takim przypadku rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. W art. 8 ust. 2, ust. 2a i ust. 3 określone z kolei zostały szczegółowe przypadki rozpoczęcia i trwania roku podatkowego w zależności od daty rozpoczęcia działalności gospodarczej lub zmiany roku podatkowego. Definicję roku obrotowego zawiera natomiast ustawa o rachunkowości, która w art. 3 pkt 9 stanowi, że rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Istotne jest, że ani w treści art. 4 ust. 1 i 2 ustawy nowelizującej, ani w żadnym innym przepisie tej ustawy nie zostały zawarte jakiekolwiek wskazania umożliwiające lub nakazujące różnicowanie sytuacji prawnej spółek komandytowo-akcyjnych w związku ze zmianą stanu prawnego w zależności od jej składu osobowego (tj. w zależności od tego, czy jej akcjonariuszami, komplementariuszami są osoby prawne, czy osoby fizyczne, czy też jest to „skład mieszany”). Jeżeli tak, to brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, aby w sytuacji, gdy akcjonariuszem takiej spółki jest osoba fizyczna, spółka taka musiała jako rok podatkowy wybrać wyłącznie rok kalendarzowy. Skoro ustawodawca w art. 4 ustawy nowelizującej z dnia 8 listopada 2013 r. posługuje się pojęciem roku obrotowego, to możliwość utożsamienia go z rokiem podatkowym musiałaby jasno wynikać z treści ustawy. Poza tym ustawodawca w art. 4 ustawy nowelizującej z dnia 8 listopada 2013 r. w stosunkowo szczegółowy sposób wskazał na sytuację spółki w zależności od czasu trwania jej roku obrotowego i nie nawiązał do jej składu osobowego, przy czym taki przedłużony rok obrotowy spółki w istocie będzie rozwiązaniem przejściowym, tymczasowym, bo po jego upływie taka spółka będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W uzasadnieniu do projektu przedmiotowej ustawy zmieniającej nie wskazano na jakiekolwiek rozróżnienie co do możliwości ustalenia roku obrotowego w zależności od tego, kto jest jej akcjonariuszem czy komplementariuszem.

Ponieważ spółki osobowe nie miały statusu podatnika podatku dochodowego, wybrany przez nie rok obrotowy nie był jednocześnie ich rokiem podatkowym (ta kategoria dotyczyła wyłącznie ich wspólników, którzy ewentualnie prowadzą własne księgi rachunkowe). A zatem przyjęty przez spółki komandytowo-akcyjne na potrzeby prowadzenia ksiąg rachunkowych rok obrotowy był przed 1 stycznia 2014 r. podatkowo obojętny. Skoro tak, to nie mogło odnosić się do takiej spółki zastrzeżenie co do roku obrotowego „stosowanego również do celów podatkowych”. Rok podatkowy wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej odmienny od roku obrotowego spółki może co prawda nieco utrudniać prawidłowe wywiązanie się przez tego wspólnika z obowiązków podatkowych, ale go nie uniemożliwia.

Spółka komandytowo-akcyjna jest podmiotem odrębnym od wspólników i trudno mówić o konieczności dostosowania roku obrotowego spółki do roku wspólników (akcjonariuszy). Co więcej, w spółce takiej może być wielu wspólników, spośród których każdy może mieć inny rok podatkowy. W takim przypadku uzależnienie roku obrotowego spółki od roku podatkowego wybranego akcjonariusza lub komplementariusza nie będzie możliwe. Gdyby wszyscy wspólnicy byli osobami prawnymi, z których jedna miałaby rok obrotowy dopasowany do zmienionego roku spółki, a inna przyjęła go jako równy kalendarzowemu, również wystąpiłaby sytuacja, w której nie można ustalić roku obrotowego innego niż kalendarzowy. Ponadto w przypadku nowopowstałych spółek rok obrotowy w pierwszym roku prowadzonej działalności pokrywałby się z rokiem kalendarzowym tylko i wyłącznie w przypadku rozpoczęcia działalności 1 stycznia i określenia w statucie, że trwa on od 1 stycznia do 31 grudnia. W każdym innym przypadku rok podatkowy wspólnika takiej spółki będącego osobą fizyczną nie pokrywałby się z rokiem obrotowym spółki (trwałby od dnia rozpoczęcia działalności do 31 grudnia).

Tym samym błędna jest konkluzja organu interpretacyjnego, że spółka, której akcjonariuszami są osoby fizyczne, nie mogła przyjąć innego roku obrotowego niż rok kalendarzowy, i że musiała ustalić swój rok obrotowy tak jak rok podatkowy swoich akcjonariuszy, którymi są osoby fizyczne, a zatem jako rok kalendarzowy.

Sąd pierwszej instancji słusznie zauważył, że skoro Skarżąca spółka w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie może być uznana za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, to nie ma w tym przypadku podstaw do stosowania art. 10 ust. 2 lit. b umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Artykuł 10 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania reguluje zasady opodatkowania dywidend wypłacanych przez spółkę mającą siedzibę w jednym z umawiających się państw osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 lit. e umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania określenie „spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną. W świetle przedstawionych wyżej rozważań Skarżąca spółka nie jest osobą prawną. Nie może być też traktowana jako osoba prawna dla celów podatkowych w drugim roku obrotowym jej działalności.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie poboru podatku u źródła wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 16 października 2013 r. Kapitał zakładowy Wnioskodawczyni wynosi 50.000,00 złotych i dzieli się na 100 akcji zwykłych imiennych serii A, który został objęty następująco: Pan K. (będący również komplementariuszem Wnioskodawczyni) objął 40 akcji, Pani A. objęła 20 akcji i spółka B. sp. z o. o. objęła 40 akcji. W dniu 18 października 2013 r. Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Wnioskodawczyni podjęło uchwałę o zmianie statutu Wnioskodawczyni poprzez zmianę jej roku obrotowego z okresu od 1 grudnia do 30 listopada na okres od 1 listopada do 31 października. Zmiana ta została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 8 listopada 2013 r. Niedawno Pan K. poinformował Wnioskodawczynię o zamiarze wniesienia w roku 2014 posiadanych przez niego akcji Wnioskodawczyni w formie wkładu niepieniężnego do słowackiej spółki komandytowej pod firmą „C., k.s.” (zwanej dalej „SKS”) w celu pokrycia podwyższenia wkładu Pana K. do SKS jako jej wspólnika o nieograniczonej odpowiedzialności. SKS jest spółką osobową z osobowością prawną, działającą zgodnie z prawem słowackim jako „komanditná spoločnost” (odpowiednik polskiej spółki komandytowej). SKS jest zgodnie z prawem słowackim samodzielnym podmiotem praw i obowiązków, który w wyniku otrzymania wkładu niepieniężnego stanie się w miejsce Pana K. akcjonariuszem Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wypłaty przez Wnioskodawczynię jej akcjonariuszom dywidendy z zysku wypracowanego w drugim roku obrotowym funkcjonowania Wnioskodawczyni będzie ona zobowiązana jako płatnik do pobrania 5% podatku u źródła od dywidendy wypłacanej „C., k.s.”?

Zdaniem Wnioskodawczyni będzie ona mogła dokonać wypłaty dywidendy z zysku wypracowanego w drugim roku obrotowym funkcjonowania Wnioskodawczyni po zatwierdzeniu przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy sprawozdania finansowego za ten rok obrotowy i po podjęciu przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy uchwały o przeznaczaniu zysku na wypłatę dywidendy. Uchwały takie będą mogły być podjęte najwcześniej w grudniu 2015 r. Oznacza to, że wypłacając dywidendę spółce „C., k.s.” Wnioskodawczyni będzie zobowiązana jako płatnik do pobrania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy uwzględnieniu, zgodnie z art. 22a tej ustawy, stawki wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Właściwą stawką podatku u źródła będzie stawka 5% w myśl art. 10 ust. 2 lit. b) umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w brzmieniu nadanym przez Protokół z dnia 1 sierpnia 2013 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r., która to zmiana wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie poboru podatku u źródła jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego 16 października 2013 r. Wspólnikami Wnioskodawczyni są Pan K. (będący akcjonariuszem i komplementariuszem Wnioskodawczyni), a także inna osoba fizyczna oraz spółka z o.o. (będący akcjonariuszami). W dniu 18 października 2013 r. Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Wnioskodawczyni podjęło uchwałę o zmianie jej roku obrotowego z okresu od 1 grudnia do 30 listopada na okres od 1 listopada do 31 października. Zmiana ta została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym 8 listopada 2013 r. Niedawno Pan K. poinformował Wnioskodawczynię o zamiarze wniesienia w roku 2014 posiadanych przez niego akcji Wnioskodawczyni w formie wkładu niepieniężnego do słowackiej spółki komandytowej (zwanej dalej „SKS”). SKS jest spółką osobową z osobowością prawną, działającą zgodnie z prawem słowackim jako „komanditná spoločnost” (odpowiednik polskiej spółki komandytowej). SKS jest zgodnie z prawem słowackim samodzielnym podmiotem praw i obowiązków, który w wyniku otrzymania wkładu niepieniężnego stanie się w miejsce Pana K. akcjonariuszem Wnioskodawczyni.

W stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r., a więc przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz.U. z 2013 r., poz. 1387; dalej: ustawa zmieniająca) spółka komandytowo-akcyjna nie była podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatków dochodowych – w zależności od statusu cywilno-prawnego – byli wspólnicy tych spółek.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 tej ustawy: przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obecnie obowiązująca treść tych przepisów została nadana ww. ustawą zmieniającą. Co do zasady więc od 1 stycznia 2014 r. spółki komandytowo-akcyjne stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednak na podstawie regulacji art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej objęcie zakresem ustawy w stosunku do niektórych spółek komandytowo-akcyjnych zostało przesunięte w czasie. Zgodnie z tym przepisem: w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów z uczestnictwa w takiej spółce, z zastrzeżeniem art. 6, w tym z tytułu objęcia (nabycia) udziałów takiej spółki, przepisy ustaw wymienionych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego tej spółki rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2013 r.

Okoliczność ta dotyczy tych spółek, których rok obrotowy nie zakończył się z dniem 31 grudnia 2013 r. W odniesieniu do takich spółek komandytowo-akcyjnych ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych znajdzie zastosowanie z początkiem tego roku obrotowego, który rozpocznie się po tym dniu.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej: spółka, o której mowa w ust. 1, która:

1. powstała po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu, a jej rok obrotowy rozpoczęty w 2013 r. nie kończy się w dniu 31 grudnia 2013 r. lub
2. dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu

– jest obowiązana na dzień 31 grudnia 2013 r. do zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Pierwszy rok podatkowy takiej spółki rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2014 r. i trwa do końca przyjętego roku obrotowego.

Pojęcie roku obrotowego zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). W myśl art. 3 ust. 1 pkt 9 tej ustawy: rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Wyżej przytoczone regulacje przejściowe, wynikające z ustawy zmieniającej, wyraźnie odnoszą się do roku obrotowego, nie zaś podatkowego, jako momentu wejścia w życie przepisów względem istniejących spółek komandytowo-akcyjnych. Podkreślenia wymaga, że wykładnia art. 4 ustawy zmieniającej opierająca się na jego literalnym brzmieniu i nie przewiduje żadnych zastrzeżeń odnośnie do składu wspólników spółek komandytowo-akcyjnych.

Reasumując powyższe na skutek dokonanej przez Wnioskodawczynię zmiany roku obrotowego znajdzie do niej zastosowanie przepis art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej. Oznacza to natomiast, że ww. art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania do Wnioskodawczyni w drugim roku obrotowym jego funkcjonowania. Tym samym Wnioskodawczyni w drugim roku obrotowym nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. A to oznacza, że w tym drugim roku obrotowym do Wnioskodawczyni należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku Wnioskodawczyni do pobrania podatku u źródła z tytułu wypłaty dywidendy należy stwierdzić, że na mocy art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji) (…).

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 powołanej ustawy: podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidendy oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Ponadto zgodnie z art. 22a ww. ustawy: przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Kwestia opodatkowania dywidend wypłacanych między polskimi i słowackimi podmiotami została uregulowana w art. 10 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzoną w Warszawie dnia 18 sierpnia 1994 r. (Dz.U. 1996 Nr 30, poz. 131 ze zm.; dalej jako: umowa, umowa polsko-słowacka).

Należy wskazać, że z 1 sierpnia 2014 r. wszedł w życie Protokół – sporządzony w Warszawie dnia 1 sierpnia 2013 r. – między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką o zmianie ww. umowy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1046), obowiązujący od 1 stycznia 2015 r.

W myśl art. 10 ust. 1 umowy: dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

1. 0 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli ich właścicielem jest spółka (inna niż spółka osobowa), która w momencie wypłaty dywidendy posiada lub będzie posiadać bezpośrednio, przez nieprzerwany 24 miesięczny okres, nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy;
2. 5 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane (art. 10 ust. 2 umowy).

W art. 10 ust. 3 ww. umowy wyjaśniono, że określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochód z akcji lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, z udziału w zyskach, jak również dochody z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, są pod względem podatkowym traktowane jak dochody z akcji.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu: postanowień ustępów 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel dywidend, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność zarobkową przez położony w nim zakład bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną tam stałą placówkę i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. umowy: jeżeli spółka, której siedziba znajduje się w Umawiającym się Państwie, osiąga zyski lub dochód w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas to drugie Państwo nie może ani obciążać podatkiem dywidend wypłacanych przez tę spółkę, z wyjątkiem przypadku, gdy takie dywidendy są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym drugim Państwie, lub przypadku, gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w drugim Państwie, ani też obciążać nie wydzielonych zysków spółki podatkiem od nie wydzielonych zysków, nawet gdy wypłacone dywidendy lub nie wydzielone zyski całkowicie lub częściowo pochodzą z zysków albo dochodów osiągniętych w tym drugim Państwie.

Kluczowe znaczenie dla oceny możliwości zakwalifikowania wypłaty zysku wypracowanego w drugim roku obrotowym działania Wnioskodawczyni jako dywidendy, w myśl wyżej powołanego przepisu ww. umowy, ma zawarta w art. 3 ust. 1 lit. e tej umowy definicja spółki, zgodnie z którą: określenie „spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdą jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną. W komentarzu do modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku wskazuje się, że określenie „spółka” obejmuje przede wszystkim osobę prawną. Termin ten obejmuje także każdą jednostkę, która w myśl ustawodawstwa podatkowego umawiającego się państwa, w którym została utworzona, traktowana jest jak osoba prawna podlegająca opodatkowaniu (Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, wersja skrócona, tłum. K. Bany, Warszawa 2011, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 97).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 lit. d ww. umowy: określenie „osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób. Transparentna pod względem podatkowym spółka osobowa mieści się w pojęciu każdego inne zrzeszenia osób, w związku z czym jest ona osobą w rozumieniu umowy. Podkreślenia wymaga, że stosownie do postanowień art. 1 ww. umowy – umowa ta dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 ww. umowy – określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie powyższe nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiągniętego ze źródła tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Wnioskodawczyni będąca spółką komandytowo-akcyjną nie może być uznana w trakcie jej drugiego roku obrotowego za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie (tu: w Polsce) i na skutek zastosowania do niej dyspozycji ww. art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób prawnych. Zyski z tytułu uczestnictwa w takiej spółce, w tym także te otrzymane w formie dywidendy, będą opodatkowane na poziomie wspólników takiej spółki.

Spółka komandytowo-akcyjna nie może zostać również uznana za spółkę w rozumieniu wyżej powołanej umowy. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest bowiem osobą prawną, jest ona jedynie jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną, mająca zdolność prawną, do której to stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. Spółka ta nie może również zostać uznana za jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Jak już wskazano powyżej w drugim roku obrotowym swojej działalności Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ znajdzie do niej zastosowanie art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej. Mając powyższe na uwadze należy uznać, że dywidenda wypłacana akcjonariuszowi będącemu słowacką spółką komandytową nie może zostać uznana za dywidendę w rozumieniu art. 10 ust. 1 ww. umowy, ponieważ nie jest ona wypłacana przez podmiot spełniający definicję spółki zawartej w tej umowie.

Wypłacane słowackiej spółce komandytowej zyski z tytułu bycia akcjonariuszem polskiej spółki komandytowo-akcyjnej (tu: Wnioskodawczyni) winny być opodatkowane zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 ww. umowy. Zgodnie z tym przepisem: zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takie mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Pojęcie zakładu zostało zdefiniowane w art. 5 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którym: określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Stosownie do postanowień ust. 2 ww. artykułu: określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) fabrykę, e) warsztat oraz f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zatem zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ww. umowy zyski słowackiej spółki komandytowej osiągnięte na terytorium RP z tytułu posiadania akcji w polskiej spółce komandytowo-akcyjnej będą opodatkowane w Polsce. Należy bowiem przyjąć, że bycie wspólnikiem spółki osobowej (tu: Wnioskodawczyni) oznacza posiadanie stałej placówki w państwie, gdzie prowadzi się działalność za pośrednictwem spółki osobowej (tu: w Polsce).

Reasumując – po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek poboru u źródła podatku od dywidendy wypłacanej na rzecz słowackiej spółki komandytowej (SKS). Do Wnioskodawczyni, będącej spółką komandytowo-akcyjną w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie znajdzie zastosowania art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, tj. Wnioskodawczyni w drugim roku obrotowym funkcjonowania nie będzie w ogóle podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem dywidenda wypłacona z zysku Wnioskodawczyni uzyskanego w drugim roku obrotowym jej funkcjonowania nie może być uznana za udział w zysku osoby prawnej. To oznacza, że nie znajdzie zastosowania art. 10 ww. umowy polsko – słowackiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.