2017.09.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.211.2017.1.RW
z 22 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych oraz 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki eksploatacyjne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodów osobowych oraz 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki eksploatacyjne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) zawarła w listopadzie 2016 r. dwie umowy: jedną umowę z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w A, drugą z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w B. W marcu 2017 r. Spółka zawarła dwie kolejne umowy z Zarządem Melioracji w X oraz z Zarządem Melioracji w Y (dalej łącznie: Klient, Klienci). Są to umowy na usługi konsultingowe. Szczegółowo zakres usług jest określony w załączniku do umów. Streszczając jednak zakres tych usług na potrzebę złożonego wniosku wystarczające jest wskazanie, że Spółka zobowiązana jest zapewnić wsparcie i nadzór, konsultacje oraz pomoc w prawidłowym przeprowadzeniu inwestycji. Inwestycja polega na realizacji projektu pod nazwą: „Projekt Ochrony Przeciwpowodziowej”.

Każda Umowa między Spółką a Klientami określa sposób finansowania prac Spółki i wskazuje również na okresy, za które Spółka będzie mogła obciążyć Klientów umówionym wynagrodzeniem. Umowa wskazuje jednak także na to, że Spółka będzie zobowiązana do poniesienia w związku ze świadczonymi usługami określonych kosztów, które są określone jako tzw. „wydatki zwrotne”.

Spółka nabyła w ramach ww. zobowiązania do poniesienia „wydatków zwrotnych” kilka samochodów osobowych, jednak fizycznie od razu po nabyciu samochody te zostały oddane/będę wydawane do dyspozycji Klientów.

Samochody są/będą rejestrowane przez Klientów w urzędzie komunikacji. Numery rejestracyjne samochodów są albo z innych miast gdyż tam mają swoje lokalizacje Klienci. Samochody są rejestrowane przez Klientów na podstawie oryginału faktury kosztowej/zakupowej (wystawionej na Spółkę) w lokalnym urzędzie miasta w wydziale komunikacji według siedziby Klienta, po czym Klient te faktury zakupu opieczętowane przez swój wydział komunikacji zwraca/zwróci do Spółki. Spółka wystawi zaś fakturę na koszty zakupu samochodów w postaci wydatków zwrotnych.

Zgodnie z umową, samochody stanowią własność Klientów. W praktyce więc Spółka zapłaciła za samochody i faktury zakupowe zostały wystawione na Spółkę, ale samochody stanowią własność Klientów i pracownicy Klientów będą te samochody użytkowali w celu realizacji ww. projektu.

Spółka w przedmiocie działalności określonej w umowie spółki nie ma wpisanego handlu samochodami, lecz nabycie i obciążenie Klientów wydatkami zwrotnymi jest częścią obowiązków wynikających z realizacji podpisanych umów.

Spółka będzie także ponosiła koszty kart paliwowych typu Flota, więc Spółka będzie w ramach ww. „wydatków zwrotnych” ponosiła koszty wszystkich opłat eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem przez Klientów do celów służbowych samochodów osobowych, tych związanych z kartami Flota oraz innych kosztów utrzymania samochodów osobowych takich jak: koszty paliwa, wymiana opon, przeglądy, naprawy, koszty ewentualnie samochodu zastępczego, myjnia, autostrada. Spółka wystawi fakturę na koszty eksploatacyjne w postaci wydatków zwrotnych.

Zatem Spółka w ramach puli tzw. wydatków zwrotnych będzie obciążała Klientów fakturami VAT, gdyż zgodnie z umową Klienci są zobowiązani zwrócić Spółce koszt zakupu ww. samochodów osobowych oraz wydatków na ich utrzymanie. Spółka więc będzie wystawiała faktury VAT i specyfikacje do nich, w których wykaże dokładnie jakie koszty są przedmiotem obciążania Klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur zakupu samochodów osobowych oraz 50% podatku naliczonego z faktur w zakresie wydatków eksploatacyjnych (paliwo, wymiana opon, przeglądy, naprawy, myjnia samochodowa, samochód zastępczy, autostrada) dotyczących samochodów osobowych w przedstawionych okolicznościach sprawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków na zakup samochodów osobowych.

W ocenie Spółki, Spółka jest uprawniona do odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych (paliwo, wymiana opon, przeglądy, naprawy, myjnia samochodowa, samochód zastępczy, autostrada) dotyczących samochodów osobowych.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię odliczania podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami osobowymi reguluje szczegółowo art. 86a ustawy VAT.

Jak wynika z tej regulacji zasadą jest, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Za wydatki związane z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące (art. 86a ust. 2 ustawy VAT):

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Nie ulega zatem wątpliwości, że podatnikowi przysługuje co do zasady 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz ponoszeniem wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych.

Jak wynika z dalszych regulacji ustawy VAT (art. 86a ust. 3 i nast.), przepis wprowadzający 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego nie ma zastosowania m.in. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Jednocześnie przyjmuje się, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przy czym warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

odprzedaży,
sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

‒ jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle powyższych regulacji zdaniem Spółki w związku z dokonaniem zakupu samochodów osobowych i dokonaniem ich odsprzedaży na rzecz Klientów, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem tych samochodów w wysokości 50%, a nie 100% ponieważ Spółka nie ma wpisane w zakres przedmiotu działalności w umowie Spółki odsprzedaży samochodów. Jednocześnie, Spółka zasadnie opodatkowuje podatkiem od towarów i usług sprzedaż samochodów na rzecz Klientów.

W związku z powyższym, nie ulega wątpliwości, że Spółce przysługuje również 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami, których użytkownikami są Klienci.

Takie wnioski wynikają przede wszystkim z brzmienia art. 8 ust. 2a ustawy VAT. Zgodnie z nim, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zdaniem Spółki, w świetle przytoczonych na wstępie postanowień umowy przyjąć należy, że w związku z wykonywaną działalnością i zawartą umową, Spółka podejmuje się wykonania określonego zadania. Na podstawie postanowień umowy, Spółka zobowiązuje się również do ponoszenia określonych wydatków (nabywania określonych świadczeń) we własnym imieniu, ale na rzecz Klientów. Spółka sama nie korzysta bowiem z usług czy towarów, które dotyczą Klientów, niemniej jednak zgodnie z istotą art. 8 ust. 2a ustawy VAT, występuje ona w roli podmiotu nabywającego oraz odsprzedającego określoną usługę. Spółka zatem zasadnie odlicza podatek naliczony od wydatków eksploatacyjnych oraz opodatkowuje podatkiem należnym realizowaną sprzedaż tych usług.

Spółka zaznacza również, że co prawda art. 8 ust. 2a ustawy VAT dotyczy świadczenia usług, to analogiczne wnioski będą dotyczyły również nabycia i odsprzedaży towarów (np. koszt zakupu paliwa). W tym przypadku mamy bowiem do czynienia nie z refakturowaniem usługi, ale nabyciem towaru i jego odsprzedażą.

Spółka podkreśla, że prawidłowość jej stanowiska znajduje uzasadnienie również w treści art. 86 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie ulega bowiem wątpliwości, że odsprzedawane przez Spółkę usługi czy towary związane z samochodami osobowymi powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a skoro tak, to Spółka ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków związanych z ich nabyciem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, że w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

W myśl art. 86a ust. 1 w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:

odprzedaży,
sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. nabycia pojazdów, paliw do ich napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Spółka, zawarł umowy na usługi konsultingowe. Spółka zobowiązana jest zapewnić wsparcie i nadzór, konsultacje oraz pomoc w prawidłowym przeprowadzeniu inwestycji.

Samochody są/będą rejestrowane przez Klientów w urzędzie komunikacji. Samochody są rejestrowane przez Klientów na podstawie oryginału faktury kosztowej/zakupowej (wystawionej na Spółkę) w lokalnym urzędzie miasta w wydziale komunikacji według siedziby Klienta, po czym Klient te faktury zakupu opieczętowane przez swój wydział komunikacji zwraca/zwróci do Spółki. Spółka wystawi zaś fakturę na koszty zakupu samochodów w postaci wydatków zwrotnych.

Spółka będzie także ponosiła koszty kart paliwowych typu Flota, więc Spółka będzie w ramach ww. „wydatków zwrotnych” ponosiła koszty wszystkich opłat eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem przez Klientów do celów służbowych samochodów osobowych, tych związanych z kartami Flota oraz innych kosztów utrzymania samochodów osobowych takich jak: koszty paliwa, wymiana opon, przeglądy, naprawy, ewentualnie koszty samochodu zastępczego, myjnia, autostrada. Spółka wystawi fakturę na koszty eksploatacyjne w postaci wydatków zwrotnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uprawnienia do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur zakupu samochodów osobowych oraz 50% podatku naliczonego z faktur w zakresie wydatków eksploatacyjnych (paliwo, wymiana opon, przeglądy, naprawy, myjnia samochodowa, samochód zastępczy, autostrada) dotyczących samochodów osobowych.

W analizowanym przypadku na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur zakupu samochodów osobowych kupowanych na potrzeby projektu, a jednocześnie przepisy art. 86a ustawy nie mają w ogóle zastosowania.

Wynika to z faktu, że przepisy art. 86a ustawy, w kontekście pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego od samochodów wskazują, że jest ono możliwe przy spełnieniu odpowiednich warunków – samochody muszą być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, co musi on dodatkowo udowodnić poprzez wprowadzenie odpowiednich zasad ich użytkowania i dodatkowo potwierdzić prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 z późn. zm.). Zgodnie z art. 71 ust. 1 tej ustawy dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie natomiast z ust. 2 tego przepisu, pojazdy określone w ust. 1 są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne, a w przypadku pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.

W analizowanym przypadku, jak wynika z treści wniosku – Spółka nie dokonuje rejestracji nabywanych samochodów – gdyż od razu po nabyciu samochody te zostały oddane/będę wydawane do dyspozycji Klientów. Samochody są/będą rejestrowane przez Klientów w urzędzie komunikacji. Samochody są rejestrowane przez Klientów na podstawie oryginału faktury kosztowej/zakupowej (wystawionej na Spółkę) w lokalnym urzędzie miasta w wydziale komunikacji według siedziby Klienta. Można więc stwierdzić, że póki samochód jest własnością Spółki nie może ona z niego korzystać zgodnie z jego przeznaczeniem.

W tej sytuacji, ponieważ Spółka nie może/nie będzie mogła użytkować nabywanych samochodów, oczywistym jest, że wprowadzanie zasad ich użytkowania bądź prowadzenie ewidencji przebiegu, o czym mowa w art. 86a ustawy – jest nieuzasadnione. Z tego względu również, przepisy te nie powinny być w analizowanej sprawie w ogóle rozpatrywane.

Jednocześnie art. 86 ust. 1 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie nie ma wątpliwości, że nabywane przez Spółkę samochody są/będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych – jak wskazano, wydanie przez Wnioskodawcę samochodów do dyspozycji Klientów należy uznać za odpłatną dostawę towarów, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe rozważania należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie mają zastosowania żadne ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wprowadzone przez ustawodawcę w art. 86a ustawy. Spółka jest zatem uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w ramach realizacji projektu, z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Jak bowiem wynika z art. 5 ust. l pkt l ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy – pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. l ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. l pkt l, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. I tak, w myśl postanowień art. 8 ust. l ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. l pkt l, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. l ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przepis art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Regulacja art. 8 ust. 2a ustawy ma zastosowanie w sytuacji, w której podatnik nabywa usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” (identycznym jak w chwili jej nabycia) odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi, samemu nie wykonując fizycznie przedmiotowej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane VAT według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

W opisie sprawy wskazano, że Spółka w przedmiocie działalności określonej w umowie nie ma wpisanego handlu samochodami, lecz nabycie i obciążenie Klientów wydatkami zwrotnymi jest częścią obowiązków wynikających z realizacji podpisanych umów, ponadto Spółka będzie także ponosiła koszty kart paliwowych typu Flota, więc Spółka będzie w ramach ww. „wydatków zwrotnych” ponosiła koszty wszystkich opłat eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem przez Klientów do celów służbowych samochodów osobowych, tych związanych z kartami Flota oraz innych kosztów utrzymania samochodów osobowych takich jak: koszty paliwa, wymiana opon, przeglądy, naprawy, koszty samochodu zastępczego, myjnia, autostrada. Spółka wystawi fakturę na koszty eksploatacyjne w postaci wydatków zwrotnych. Zatem Spółka w ramach puli tzw. wydatków zwrotnych będzie obciążała Klientów fakturami VAT, gdyż zgodnie z umową Klienci są zobowiązani zwrócić Spółce koszt zakupu ww. samochodów osobowych oraz wydatków na ich utrzymanie. Spółka więc będzie wystawiała faktury VAT i specyfikacje do nich, w których wykaże dokładnie jakie koszty są przedmiotem obciążania Klientów.

W rezultacie należy stwierdzić, że pomiędzy Spółką (sprzedawcą) a Klientami (użytkownikami samochodów) dochodzi do transakcji dostawy towarów i świadczenia usług. Wobec powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami stanowią/będą stanowiły odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, w analizowanej sprawie, skoro nie mają zastosowania żadne ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wprowadzone przez ustawodawcę w art. 86a ustawy, Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodów osobowych oraz wydatki eksploatacyjne (paliwo, wymiana opon, przeglądy, naprawy, myjnia samochodowa, samochód zastępczy, autostrada) dotyczących przedmiotowych samochodów osobowych w ramach realizacji projektu, z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur zakupu samochodów osobowych oraz 100% podatku naliczonego z faktur w zakresie wydatków eksploatacyjnych (paliwo, wymiana opon, przeglądy, naprawy, myjnia samochodowa, samochód zastępczy, autostrada) dotyczących samochodów osobowych w przedstawionych okolicznościach sprawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin