INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 7 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odszkodowania wypłaconego właścicielom nieruchomości za szkody spowodowane budową kanalizacji deszczowej, w związku z zawartą ugodą jest:

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 120 lit. c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

• prawidłowe w zakresie zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile otrzymane odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 stycznia 2012 r., Nr IPTPB2/415-774/11-2/JR, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 stycznia 2012 r., natomiast w dniu 20 stycznia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 19 stycznia 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 21 września 2011 r, otrzymał wraz z żoną od Miasta odszkodowanie za szkody powstałe w wyniku budowy kanalizacji deszczowej. Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości o pow. 0,6171 ha, dla której założona jest księga wieczysta. Część tej nieruchomości była przez 2 lata zajęta na potrzeby budowy kanalizacji deszczowej - inwestycji realizowanej przez Miasto. W czasie robót całkowitemu zniszczeniu uległy nasadzenia (w znajdującym się uprzednio na działce sadzie, a także sadzonki świerka) oraz inne przedmioty znajdujące się na gruncie (m.in. ogrodzenie). Wartość szkody została określona w oparciu o sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego opinię. Wypłata odszkodowania, była skutkiem przeprowadzonych rokowań między Miastem a Wnioskodawcą i jego żoną, w wyniku których zawarto ugodę w przedmiocie odszkodowania. W przedmiotowej sprawie w ogóle nie toczyło się postępowanie sądowe. Z zawartej ugody (innej niż sądowa), nie wynika podstawa prawna wypłaty odszkodowania. Wartość szkody została jednak określona w oparciu o sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego opinię. Podstawę prawną wypłaty odszkodowania - w ocenie Wnioskodawcy - stanowiły przepisy art. 415, art. 361 i art. 363 Kodeksu cywilnego. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro wartość szkody została określona w oparciu o sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego opinię, to w przedmiotowej sprawie musiały mieć również zastosowanie przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651, z późn. zm.). Art. 149 tej ustawy stanowi bowiem, że przepisy Rozdziału 1 „Określanie wartości nieruchomości” DZIAŁU IV ustawy o gospodarce nieruchomościami stosuje się do wszystkich nieruchomości, bez względu na ich rodzaj, położenie i przeznaczenie, a także bez względu na podmiot własności i cel wyceny, z wyłączeniem określania wartości nieruchomości w związku z realizacją ustawy o scalaniu i wymianie gruntów.

Z zawartej ugody nie wynika, że odszkodowanie zostało wypłacone posiadaczowi gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (Wnioskodawca w ogóle nie prowadzi gospodarstwa rolnego), ale wynika z niej, iż podstawą faktyczną wypłaty odszkodowania były szkody powstałe w uprawach (sad) i drzewostanie (świerki) w związku z budową kanalizacji deszczowej.

Zajęcie części przedmiotowej nieruchomości w związku z prowadzeniem inwestycji było wynikiem zawartej przez Wnioskodawcę i jego żonę z Miastem ugody, na podstawie której za szkody, będące następstwem zajęcia części nieruchomości, zostało wypłacone odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odszkodowania wypłacone właścicielom nieruchomości za szkody spowodowane budową kanalizacji deszczowej stanowią „przychód z innych źródeł” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.)...
2. Czy wypłacone w przedmiotowym stanie faktycznym odszkodowanie podlega w całości zwolnieniu przedmiotowemu – w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 3, pkt 29 lub pkt 120 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.)...
3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 2, czy wypłacone w przedmiotowym stanie faktycznym odszkodowanie podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.) - w części, w jakiej dotyczy szkód powstałych w nasadzeniach...
   
   

W uzupełnieniu wniosku pytanie zostało przeformułowane:

Czy do wypłaconego w przedstawionym stanie faktycznym odszkodowania, ma zastosowanie zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowania wypłacone właścicielom nieruchomości za szkody spowodowane budową kanalizacji deszczowej co do zasady stanowią „przychód z innych źródeł” w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.),

Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307, z późn.zm.) stanowi jednak, że: „wolne od podatku dochodowego są: (...) otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw”. Podstawą prawną wypłacenia odszkodowania jest art. 415 Kodeksu cywilnego zgodnie z którym: „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Odszkodowanie zostało ustalone na zasadach wynikających wprost z art. 361 i art. 363 Kodeksu cywilnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 czerwca 2004 r. (sygn. akt FSK196/04) słusznie podniósł, że: „za odszkodowania wypłacone na podstawie przepisów prawa uznać należy odszkodowania, których źródłem jest przepis prawa, niezależnie od tego, czy bezpośrednim tytułem okaże się decyzja organu państwa, wyrok sądu czy też umowa”. Odniesienie przywołanych norm do przedstawionego stanu faktycznego pozwala na stwierdzenie, że wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie korzysta w całości ze zwolnienia przedmiotowego z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zwrócić również uwagę na fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym wartość szkody określona została na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego, który - przy wycenie nieruchomości - ma obowiązek stosowania przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.). Fakt ten uzasadnia zaś, zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „wolne od podatku dochodowego są: (...) odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie,

-w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.)”.

Zgodnie z art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami: „przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych”.

W związku z powyższym w przedmiotowym stanie faktycznym niewątpliwie doszło do powstania szkód w uprawach rolnych (sad) oraz w drzewostanie (nasadzenia świerków) – w wyniku budowy kanalizacji deszczowej (która stanowi „urządzenie infrastruktury technicznej” w rozumieniu art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Bez znaczenia jest tu fakt nieprowadzenia przez Wnioskodawcę i Jego żonę gospodarstwa rolnego, jako że ratio legis art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprowadza się do zwolnienia od podatku szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w wyniku budowy m.in. urządzeń infrastruktury technicznej. Nie sposób znaleźć racjonalnego uzasadnienia dla różnicowania sytuacji prawnej poszkodowanych prowadzących gospodarstwo rolne i poszkodowanych nieprowadzących gospodarstwa rolnego. Przyjęcie takiej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która powodowałaby zwolnienie od podatku odszkodowań za szkody w uprawach rolnych i drzewostanie wypłaconych posiadaczom gospodarstwa rolnego, a prawa do zwolnienia odmawiała osobom nieposiadającym gospodarstwa rolnego prowadziłoby do naruszenia art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). W związku z tym należy uznać, iż zwolnienie przysługuje również osobom nieprowadzącym gospodarstwa rolnego, które jednak poniosły szkodę w uprawach rolnych i drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zastosowanie tej zasady do przedmiotowego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że wypłacone Wnioskodawcy i Jego żonie odszkodowanie - w części, w jakiej dotyczy szkód powstałych w nasadzeniach - niewątpliwie korzysta i ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiotowym stanie faktycznym powinno mieć jednak - w ocenie Wnioskodawcy -zastosowanie do całości wypłaconego odszkodowania. Nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr X - w części, której dotyczyła budowa kanalizacji deszczowej - służyła bowiem Wnioskodawcy i Jego żonie jako sad i uprawa świerków. Była to podstawowa funkcja tego gruntu. W związku z tym nie ma podstaw do „rozbijania” przedmiotowego odszkodowania – jako że powinno ono skorzystać ze zwolnienia w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 120 lit. c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

• prawidłowe w zakresie zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile otrzymane odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycie w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i należy do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Podkreślenia wymaga fakt, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze także przepis art. 84 Konstytucji RP dotyczący zasady powszechności opodatkowania, stąd każdy wyjątek od tej zasady, w tym także ulga podatkowa, nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Aby zatem wypłacone odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie wskazanego powyżej przepisu, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

• jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,

• podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda.
  
  

Z literalnego brzmienia powołanego ww. przepisu jednoznacznie wynika, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia bowiem korzystają jedynie te odszkodowania, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy, ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej jest szkoda. Pojęcie szkody nie zostało zdefiniowane ustawowo. W związku z tym należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą przez szkodę rozumie się uszczerbek, pomniejszenie, utratę zarówno w sferze majątkowej jak i niemajątkowej.

Stosownie do art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Ugoda jest jednym z typów umów regulowanych przez Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 917 Kodeksu cywilnego przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by ustalić spór istniejący lub mogący powstać.

Analiza cytowanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami ugody pozasądowej, która, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, stanowiła podstawę dokonanej, na rzecz Wnioskodawcy, wypłaty odszkodowania.

Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie,

-w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.);

Zgodnie z art. 143 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się urządzenie albo modernizację drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie za szkody powstałe w związku z budową kanalizacji deszczowej nie spełnia warunków określonych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie zostało wypłacone posiadaczowi gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, które to ww. przepis wymienia jako tytuł uprawniający do zastosowania zwolnienia podatkowego.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że z zawartej ugody nie wynika podstawa prawna wypłaty odszkodowania. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy, skoro wartość szkody została określona w oparciu o sporządzoną prze rzeczoznawcę majątkowego opinię, to w przedmiotowej sprawie musiały mieć również zastosowanie przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie korzystać będzie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem jednak, że zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.)

Należy wyraźnie zaznaczyć, iż przedmiotu interpretacji indywidualnej tut. Organu nie może stanowić ocena kwestii, czy okoliczność ustalenia - w niniejszej sprawie - wysokości odszkodowania na warunkach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami, jest równoznaczna z wypłatą tego odszkodowania stosownie do przepisów ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy, za przepisy prawa podatkowego uważa się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie zatem do tej definicji przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie są przepisami prawa podatkowego, w związku z czym Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do ich interpretowania.

Poza tym organ dokonujący interpretacji nie ustala stanu faktycznego w sprawie zgodnie z zasadami postępowania dowodowego, wynikającymi z Ordynacji podatkowej, lecz odnosi przepisy prawa podatkowego do stanu faktycznego (nawet hipotetycznego) przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zasadą dochodzenia do prawdy materialnej wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie postępowania podatkowego.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie, wypłacone zostało na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, korzysta ono ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przeciwnym wypadku stanowi przychód (do wysokości udziału Wnioskodawcy) z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu wg zasad ogólnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że stanowiska w nich zawarte dotyczą indywidualnych spraw i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, gdyż nie stanowią przepisów prawa materialnego.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez Wnioskodawcę, jako jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, który otrzymał odszkodowanie, interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.