2017.10.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.219.2017.1.MM
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest spółką wewnętrzną osiemnastu jednostek samorządu terytorialnego. Jest przedsiębiorstwem gospodarki komunalnej. Udziałowcami Spółki są m.in. Miasto A, Gmina B, Miasto C, Miasto D oraz Gmina E. Każdy z wymienionych udziałowców posiada w kapitale zakładowym Spółki więcej niż 5% udziałów.

Działalność gospodarcza Spółki, w części dotyczącej wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości, urządzeń sanitarnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych, zieleni komunalnej i zadrzewień oraz cmentarzy komunalnych jest działalnością o charakterze użyteczności publicznej i po części należy do zadań własnych gmin/jednostek samorządu terytorialnego - udziałowców Spółki.

Wnioskodawca posiada regulamin świadczenia usług publicznych przez Spółkę, który stanowi załącznik do uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki (dalej: „Regulamin”). Celem Regulaminu jest m.in. ukonstytuowanie zobowiązania Spółki do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 4 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz. UE L z 11.01.2011 r.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 Regulaminu, jego przedmiotem jest świadczenie usług publicznych w zakresie gospodarki odpadami. Za świadczenie usług publicznych w zakresie gospodarki odpadami Spółka otrzymuje rekompensatę w postaci przekazania środków własnych gminy lub zapewnienia wypłaty środków przez podmioty trzecie (instytucje wdrażające, zarządzające), zgodnie z przyjętymi w regulaminie zasadami i obwiązującymi przepisami prawa. Rekompensata nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów netto wynikających z wywiązywania się ze zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, z uwzględnieniem rozsądnego zysku: rekompensata = koszty netto + rozsądny zysk (poziom zwrotu z zainwestowanego kapitału). W momencie powierzenia usług w ogólnym interesie gospodarczym dla Spółki przez udziałowców, podstawą prawną przyznawania pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych była decyzja Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. (Dz.Urz. UE L 7 z 11 stycznia 2012 r.). Przyznawanie tego typu pomocy stanowiło wyłom do zasady wyrażonej w art. 107 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, tj. niedopuszczalności udzielania pomocy publicznej, której udzielenie zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji, jako niezgodnej z rynkiem wewnętrznym. Wyłączenie kwalifikacji rekompensaty jako pomocy państwa, czyli spełnienie łącznie czterech „słynnych przesłanek Altmark” - wskazuje wyrok TSUE w sprawie Altmark (sygn. C-280/00 Altmark Trans GmbH i Regierungsprasidium Magdeburg 10 przeciwko Nahverkehrsgesellschaft Altmark GmbH).

Zgodnie z § 3 i 4 Regulaminu, Spółka na podstawie Umowy Spółki wykonuje zadania własne gminy w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi, wynikające z ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 2011 r. Nr 45 poz. 236) oraz ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tj. Dz.U. z 2012 r. Nr 391 ze zm.), co potwierdza Regulamin. Zakres obowiązku świadczenia usług określono w § 5 ust. 1 Regulaminu. Działalność prowadzona przez Spółkę, określona w § 5 Regulaminu, zgodnie z aktem założycielskim Spółki, jest usługą w ogólnym interesie gospodarczym - usługą użyteczności publicznej. Zakres działalności Spółki określa umowa Spółki i Regulamin. Zgromadzenie Wspólników przyjmując Regulamin potwierdza powierzenie Spółce wykonywania zadań własnych gminy w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi, na obszarze działania Spółki, z zastrzeżeniem § 5 ust.1.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Regulaminu, zakres świadczenia usług publicznych przez Wnioskodawcę oraz korzystanie z tych usług świadczonych zgodnie z § 7 ust. 4 Aktu założycielskiego Spółki, obejmuje:

przyjmowanie odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu,
przetwarzanie odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu,
wytwarzanie odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu,
magazynowanie odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu,
gospodarcze wykorzystanie odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu,
sprzedaż odpadów o kodach i ilościach określonych w decyzji pozwolenie zintegrowane lub innej decyzji właściwego w tych sprawach organu.

Natomiast w myśl § 11 ust. 1 i 2 Regulaminu, Spółka pobiera opłaty za przyjęcie odpadów do Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów (dalej: „ZUO”) w wysokości ustalonej w cenniku usług zatwierdzonym przez Zgromadzenie Wspólników Spółki. Ceny ustalane są w oparciu o poziom kosztów oraz przepisy prawa, w tym ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 39 poz. 251 ze zm.).

Łączna kwota transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką a jej udziałowcami przekroczyła w roku podatkowym 2015 i 2016 kwoty określone w art. 9a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.; t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888); dalej: „updop”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka realizująca zadania własne gminy polegające na przyjęciu odpadów do unieszkodliwiania w Zakładzie Unieszkodliwiania Odpadów była zobowiązana do sporządzania dokumentacji zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31 grudnia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka realizując zadania własne gminy polegające na przyjęciu odpadów do unieszkodliwiania w Zakładzie Unieszkodliwiania Odpadów nie była zobowiązana do sporządzania dokumentacji zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31 grudnia 2016 r.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 updop, podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku, gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
wskazanie innych czynników - w przypadku, gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze - w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 updop, obejmował transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

100 000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
30 000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
50 000 euro - w pozostałych przypadkach.

Przepis art. 9a ust. 3 updop stanowi natomiast, że obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro.

W myśl art. 19 ust. 4 updop, jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą, na podstawie art. 11, dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 9a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej - różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50%.

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 1 updop, jeżeli:

osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 11 ust. 4 updop, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.

Art. 11 ust. 5 updop stanowi, że posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5%.

Szacowanie dochodów przez organ podatkowy jest wyjątkiem od ogólnych zasad ustalania podstawy opodatkowania. Szczegółowy sposób i tryb korzystania z tej kompetencji określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 1186; dalej: „Rozporządzenie”).

Stosowanie uregulowań zawartych w przepisach Rozporządzenia ma na celu określenie oraz opodatkowanie dochodów, które mogą być racjonalnie uznane za uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również dochodów uzyskanych za granicą, jeżeli racjonalnie mogą być przypisane tym podmiotom (§ 1 ust. 3 Rozporządzenia). Należy zauważyć, że § 1 ust. 4 Rozporządzenia stanowi, że jego przepisów nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych. Zgodnie z § 11 ust. 1 i 2 Regulaminu, Spółka pobiera opłaty za przyjęcie odpadów do ZUO w wysokości ustalonej w cenniku usług zatwierdzonym przez Zgromadzenie Wspólników. Ceny ustalane są w oparciu o poziom kosztów oraz przepisy prawa, w tym ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 39 poz. 251 ze zm.).

W związku z powyższym należy podkreślić, że ceny ukształtowane zostały „odgórnie” poprzez ustawowe unormowanie, i dlatego też w takim przypadku nie może dojść do ich zaniżania, a tym samym wpływania na podstawę opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że stanowisko Wnioskodawcy zostało pośrednio, przez analogię, potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 kwietnia 2014 r. Znak: ILPB4/423-81/14-3/MC, w której wyjaśniono, że: „ceny usług świadczonych przez spółkę dominującą na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dostawy ciepła regulowane są ustawą z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.). Wobec tego powołane wyżej rozporządzenie z dnia 10 września 2009 r. w przypadku niniejszych świadczeń nie znajdzie zastosowania. Zatem dochody Spółki w tej części nie podlegają szacowaniu na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku tworzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ww. ustawy, w tym zakresie”.

Reasumując, w związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że sposób określenia ceny transakcji związanych z przyjęciem odpadów do unieszkodliwiania w ZUO wynika z ustaw, a tym samym w odniesieniu do tych transakcji do końca 2016 r. nie występował obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888; dalej: „updop” - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.), podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
wskazanie innych czynników - w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze - w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.

Powyższy obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

100.000 EURO - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
30.000 EURO - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
50.000 EURO - w pozostałych przypadkach.

Na podstawie art. 9a ust. 4 updop, na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnicy są obowiązani do przedłożenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1-3a, w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania tej dokumentacji przez te organy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 updop, jeżeli:

osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 11 ust. 4 updop przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 11 ust. 5a updop).

W tym miejscu wskazać należy, że cyt. powyżej art. 11 updop jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Przesłanką zastosowania art. 11 updop nie jest sam tylko fakt wystąpienia powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4, lecz wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania (uchylania się od opodatkowania). U podstaw regulacji zawartej w tym przepisie leży założenie, by wszelkie transakcje były zgodne z warunkami rynkowymi, tj. warunkami, jakie uzgodniłyby podmioty niezależne, znajdujące się w takiej samej lub w zbliżonej sytuacji.

Celem regulacji prawnej art. 11 updop jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11 updop, kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania.

Jednocześnie szczegółowy sposób i tryb oszacowania przez organy podatkowe dochodów, o których mowa w tej regulacji został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1186). Zgodnie z § 1 ust. 4 tego rozporządzenia, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką wewnętrzną jednostek samorządu terytorialnego - przedsiębiorstwem gospodarki komunalnej działającym w formie spółki kapitałowej. Działalność gospodarcza Spółki w części jest działalnością o charakterze użyteczności publicznej i należy do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego - udziałowców Spółki. Wnioskodawca posiada regulamin świadczenia usług publicznych przez Spółkę (dalej: „Regulamin”). Celem Regulaminu jest m.in. ukonstytuowanie zobowiązania Spółki do świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu art. 4 Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznanej przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (Dz.Urz. UE L z 11.01.2011 r.). Zgodnie z § 2 ust. 1 Regulaminu, jego przedmiotem jest świadczenie usług publicznych w zakresie gospodarki odpadami. Za świadczenie usług publicznych w zakresie gospodarki odpadami Spółka otrzymuje rekompensatę w postaci przekazania środków własnych gminy lub zapewnienia wypłaty środków przez podmioty trzecie (instytucje wdrażające, zarządzające), zgodnie z przyjętymi w regulaminie zasadami i obwiązującymi przepisami prawa. Rekompensata nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów netto wynikających z wywiązywania się ze zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, z uwzględnieniem rozsądnego zysku: rekompensata = koszty netto + rozsądny zysk (poziom zwrotu z zainwestowanego kapitału). Zgodnie z § 3 i 4 Regulaminu, Spółka na podstawie Umowy Spółki wykonuje zadania własne gminy w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi, wynikające z ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 827) oraz ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1289). W myśl § 11 ust. 1 i 2 Regulaminu, Spółka pobiera opłaty za przyjęcie odpadów do Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów w wysokości ustalonej w cenniku usług zatwierdzonym przez Zgromadzenie Wspólników Spółki. Ceny ustalane są w oparciu o poziom kosztów oraz przepisy prawa, w tym ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1987 ze zm.). Łączna kwota transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką a jej udziałowcami przekroczyła w roku podatkowym 2015 i 2016 kwoty określone w art. 9a ust. 2 pkt 2 updop.

Na podstawie art. 136 ww. ustawy o odpadach, zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być jednostka sektora finansów publicznych. Gmina może utworzyć podmiot niebędący taką jednostką w celu prowadzenia gminnego składowiska odpadów lub powierzyć wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów podmiotowi niebędącemu jednostką sektora finansów publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 573 i 960). Jak stanowi art. 137 ust. 1 tej ustawy, cena za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów uwzględnia w szczególności koszty budowy, prowadzenia, w tym zamknięcia i rekultywacji, oraz nadzoru, w tym monitoringu składowiska odpadów.

Z ww. przepisu art. 136 ustawy o odpadach wynika, że gmina może utworzyć podmiot zarządzający gminnym składowiskiem odpadów na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 573). Art. 1 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej stanowi, że gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 tej ustawy, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o:

wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej;
wysokości cen i opłat albo o sposobie ustalania cen i opłat za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej jednostek samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 5 ustawy o gospodarce komunalnej, przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do wykonywania zadań, o których mowa w art. 1, przez związki międzygminne, związki powiatów, związki powiatowo-gminne (związki komunalne), przez związki metropolitalne, przez miasto stołeczne Warszawę oraz w ramach porozumień komunalnych. Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis stan faktycznego, stwierdzić należy, że ponieważ przy ustalaniu cen transakcji związanych z przyjęciem odpadów do unieszkodliwiania w Zakładzie Unieszkodliwiania Odpadów, nie dochodzi do ustalenia warunków odmiennych niż te, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, gdyż ww. ceny wynikają z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych, Wnioskodawca nie był zobowiązany do dokumentowania tych transakcji w sposób wskazany w art. 9a updop.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka realizując zadania własne gminy polegające na przyjęciu odpadów do unieszkodliwiania w Zakładzie Unieszkodliwiania Odpadów nie była zobowiązana do sporządzania dokumentacji zgodnie z art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin