Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.391.2017.2.BS
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 11 września 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy świadczeniu robót budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 11 września 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy świadczeniu robót budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa i wykonawstwa robót budowlanych. W dniu 6 marca 2017 roku Wnioskodawca zawarł umowę o wykonanie budynku o funkcjach mieszanych (mieszkaniowo-usługowych) tj. o wykonanie budynku usługowego (lecznica dla zwierząt) wraz z zapleczem i poddaszem na cele mieszkalne jednorodzinne. Zgodnie z pozwoleniem na budowę z dnia 12 października 2016 roku wydanym przez Starostę S., Decyzja nr _ , Starosta zatwierdził projekt budowlany budynku o powierzchni zabudowy 478,90 m² i powierzchni użytkowej 726,2 m², z czego: powierzchnia usługowa to 264,60 m²; powierzchnia garażowa i powierzchnia pomieszczeń technicznych to 102,4 m² (parter) i 23,4 m² (piętro); powierzchnia mieszkalna to 21,6 m² (parter) i 314,2 m² (piętro); o kubaturze 3.060,00 m3 i wysokości 9,91 m.

Strony uzgodniły, że Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w umówionej kwocie netto, powiększonej o należny podatek od towarów i usług (VAT).

Powstała wątpliwość, o jaką stawkę podatku od towarów i usług (VAT) powinno zostać powiększone wynagrodzenie Wnioskodawcy należne w związku z realizacją Umowy z dnia 6 marca 2017 roku. Zgodnie z warunkami umowy z dnia 6 marca 2017 roku, rozliczenie nastąpi na podstawie faktur, wystawionych odpowiednio przez Wnioskodawcę po zrealizowaniu określonych etapów budowy.

Wydaje się, że pomimo funkcji mieszanych, obiekt można zakwalifikować jako budynek mieszkalny (jednorodzinny o powierzchni przekraczającej 300 m²).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że obiekt budowlany, będący przedmiotem budowy sklasyfikowany został zgodnie z PKOB jako obiekt mieszkalny, sekcja 1 dział 11 grupa 111 klasa 1110 (budynek mieszkalny jednorodzinny).Klasyfikacja obiektu budowlanego dokonana została w oparciu o decyzję Starosty S. nr _ z dnia 12 października 2016 roku oraz projekt budowalny. Klasyfikacja obiektu budowalnego dokonana została przy uwzględnieniu pojęć podstawowych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych. Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Budynkiem mieszkalnym jest obiekt budowlany, którego co najmniej połowa powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Dokonując wyliczenia całkowitej powierzchni użytkowej budynku wyłączono następujące powierzchnie:

• powierzchnie elementów budowlanych: m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,
• powierzchnie zajmowane przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,
• powierzchnie komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Wnioskodawca wskazał, że usługi wskazane we wniosku świadczy jako główny wykonawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zastosowanie znajdzie obniżona stawka podatku od towarów i usług tj. 8% VAT, a jeśli tak, to do jakiej części robót objętych Umową z dnia 6 marca 2017 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 41 ust. 12 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa”), obniżoną stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 (tj. 8% VAT) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, stosownie do art. 41 ust. 12 Ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 12 b Ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12 b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c Ustawy).

Według art. 2 pkt 12 Ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (DZ.U. Nr 112, poz. 1316) wraz ze zmianami z 2002 r. (Dz. U. Nr 18, poz. 170) w dziale 11. Natomiast zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Spółka powzięła wątpliwości dotyczące zastosowania prawidłowej stawki podatku dla wykonanej usługi, w tym sposobu obliczenia powierzchni użytkowej. Jaką metodą należy wyliczać powierzchnię użytkową budynku dla potrzeb ustalenia limitów, o których mowa w art. 41 ust. 12b Ustawy w celu opodatkowania podatkiem VAT we właściwej wysokości robót budowlanych wykonywanych przez Spółkę.

Analiza dokonana przez Spółkę w zakresie powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego doprowadziła do wniosku, iż warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 Ustawy jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zdaniem Spółki zastosowanie znajdzie obniżona stawka podatku od towarów i usług tj. 8% VAT, jednakże jedynie do części robót objętych Umową z dnia 6 marca 2017 roku. Przyjęto, że można zastosować obniżoną stawkę podatku (tj. 8% VAT) przy realizacji Umowy z dnia 6 marca 2017 roku, z uwzględnieniem limitu określonego w art. 41 ust. 12 b Ustawy. Następnie, wobec zapisów art. 41 ust. 12c Ustawy przyjęto, że obniżoną stawkę podatku (tj. 8% VAT) można zastosować do części podstawy opodatkowania, odpowiadającej 300 m² powierzchni mieszkalnej budynku, zaś w pozostałym zakresie (tj. dla powierzchni mieszkalnej powyżej 300m² oraz m.in. dla powierzchni usługowej oraz technicznej i garażowej), zastosowanie znajdzie stawka określona w art. 41 ust. 1 Ustawy. Przy wyliczaniu powierzchni użytkowej (mieszkaniowej) Spółka odwołała się do danych zawartych w dokumentacji pozwolenia na budowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla czynności dotyczącej obiektów budowlanych istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie obiektu wg symbolu PKOB. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji PKOB.

Wskazania bowiem wymaga, że podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektu budowalnego do właściwego PKOB nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.). Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę na wykonanie budynku sklasyfikowanego zgodnie z PKOB jako: obiekt mieszkalny, sekcja 1 dział 11 klasa 1110 (budynek mieszkalny jednorodzinny), przy czym – jak wskazał Wnioskodawca – budynek ma pełnić funkcje mieszkaniowo-usługowe, a jego powierzchnia użytkowa wynosi 726,2 m².

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT jaką należy zastosować do budowy tego budynku.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia obie przesłanki do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 8%. Po pierwsze z opisu sprawy wynika że Wnioskodawca jako wykonawca inwestycji buduje budynek sklasyfikowany w PKOB 11, a zatem stanowi obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy. Po drugie – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowy budynek będzie zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12c ustawy, preferencyjna stawka podatku 8% będzie miała zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej klasyfikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast w pozostałej części świadczone usługi objęte będą opodatkowaniu według stawki podstawowej 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że stawkę VAT 8% należy zastosować „do części podstawy opodatkowania odpowiadającej 300 m² powierzchni mieszkalnej budynku, zaś w pozostałym zakresie (tj. dla powierzchni mieszkalnej powyżej 300m² oraz m.in. dla powierzchni usługowej oraz technicznej i garażowej)” należy zastosować stawkę podstawową 23% - należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.