2017.09.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.309.2017.1.JK
z 18 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2017 r. (data wpływu 21 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług w formie odpłatnych kurów i szkoleń na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług w formie odpłatnych kurów i szkoleń na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza się jako podatnik podatku od towarów usług łącznie ze swoimi jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi. Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym).

Jedną z jednostek budżetowych Gminy jest Centrum Kształcenia Ustawicznego (dalej: Centrum). Centrum realizuje cele i zadania określone w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, z późn. zm.), oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Centrum jest placówką specjalizująca się w edukacji dorosłych, dysponuje wykwalifikowaną, wyszkoloną specjalnie do pracy z dorosłymi, kadrą pedagogiczną. Centrum ma wpis do rejestru instytucji szkoleniowych. Centrum jest placówką kształcenia ustawicznego umożliwiającą uzyskanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych, prowadzącą zajęcia w formach szkolnych oraz w formach pozaszkolnych.

W skład Centrum wchodzą następujące szkoły dla dorosłych:

Gimnazjum dla Dorosłych prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym.
Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym i zaocznym.

Od 1 września 2017 r. w skład Centrum wchodzić będą następujące szkoły dla dorosłych:

Szkoła Podstawowa dla Dorosłych z oddziałami gimnazjalnymi dla Dorosłych prowadząca zajęcia w systemie stacjonarnym.
Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym i zaocznym.

Zajęcia edukacyjne wszystkich typów szkół mogą być organizowane w systemie stacjonarnym i zaocznym. Centrum prowadzi również pozaszkolne formy kształcenia: kursy, szkolenia, seminaria. We wszystkich typach szkół wchodzących w skład Centrum nauczanie oparte jest na podstawach programowych kształcenia ogólnego ustalonych dla tych typów szkół, a w przypadku kształcenia w zawodach, o podstawy programowe kształcenia w danym zawodzie, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 2 ust. 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych. Z kolei stosownie do art. 5 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, szkoła placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a-3e oraz 3h-3j, może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Do podstawowych celów i zadań Centrum zgodnie ze statutem Centrum należy:

Przygotowanie oferty kształcenia ustawicznego skierowanej do uczestników tego kształcenia, zwiększającej szansę ich zatrudnienia oraz współpracę z pracodawcami w tym zakresie.
Stworzenie słuchaczom warunków do zdobycia wiedzy i umiejętności niezbędnych do uzyskania świadectwa ukończenia szkoły i dających podstawy do dalszego kształcenia.
Organizowanie i prowadzenie wszystkich typów szkół wymienionych w § 5 statutu.
Organizowanie i prowadzenie kształcenia ustawicznego umożliwiającego spełnianie obowiązku nauki i obowiązku szkolnego.
Opracowanie i wydawanie materiałów metodyczno-dydaktycznych dla prowadzonego kształcenia.
Gromadzenie informacji naukowo-technicznej dla potrzeb kształcenia ustawicznego, ze szczególnym uwzględnieniem kierunków i form tego kształcenia, prowadzonego przez Centrum.
Realizowanie zadań z zakresu praktycznej nauki zawodu, wynikających z programu nauczania dla danego zawodu.
Współpraca w zakresie zadań statutowych z placówkami o zasięgu ogólnokrajowym oraz z innymi placówkami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą.
Współpraca z urzędami pracy w zakresie szkolenia osób zarejestrowanych w tych urzędach i pracodawcami w zakresie kształcenia ustawicznego pracowników.
Organizowanie i prowadzenie kształcenia w formach pozaszkolnych, które służy osobom dorosłym w uzyskiwaniu i uzupełnianiu wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Na podstawie art. 68a ust. 1 ustawy o systemie oświaty, kształcenie ustawiczne jest organizowane i prowadzone w:

publicznych i niepublicznych szkołach dla dorosłych,
publicznych i niepublicznych placówkach kształcenia ustawicznego, placówkach kształcenia praktycznego, ośrodkach dokształcania i doskonalenia zawodowego.

Natomiast zgodnie z art. 68a ust. 5 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia warunki, organizację i tryb prowadzenia kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych oraz rodzaje tych form. Stosownie do § 3 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 622), kształcenie ustawiczne prowadzi się w następujących formach pozaszkolnych:

kwalifikacyjny kurs zawodowy;
kurs umiejętności zawodowych;
kurs kompetencji ogólnych;
turnus dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników;
kurs, inny niż wymienione w pkt 1-3, umożliwiający uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z § 73 Statutu Centrum Kształcenia Ustawicznego, do pozaszkolnych form kształcenia, dokształcania i doskonalenia należą rożnego rodzaju kursy, szkolenia, seminaria. Centrum może organizować i prowadzić różnorodne kursy dla dorosłych i młodzieży z własnej inicjatywy lub na zlecenie urzędów pracy, zakładów pracy, organizacji społecznych i innych instytucji. Decyzję o zorganizowaniu i prowadzeniu kursu podejmuje Dyrektor Centrum. Dyrektor Centrum powołuje kierownika kursu i ustala szczegółowy zakres jego obowiązków. Kursy finansowane są ze środków podmiotów je zlecających. Rozliczenia dokonywane są w formie środków specjalnych jako działalność pozabudżetowa Centrum. Zasady odpłatności za kursy ustala Dyrektor Centrum. Wysokość wynagrodzenia nauczycieli uczących na kursach ustala Dyrektor Centrum. Wszystkie pozaszkolne formy kształcenia, tj. kursy, szkolenia, seminaria organizowane przez Centrum, prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w ustawie o systemie oświaty oraz Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych. Kursy i szkolenia organizowane przez Centrum umożliwiają uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych. Centrum, na podstawie § 3 pkt 5 powołanego wyżej rozporządzenia, organizuje m.in. odpłatne kursy przygotowujące osoby fizyczne do przystąpienia do egzaminu maturalnego. A także kursy zawodowe i kursy umiejętności zawodowych, takie jak: florysta, opiekun medyczny z językiem obcym ukierunkowanym zawodowo, kurs obsługi kas fiskalnych. Kursy takie finansowane są ze środków prywatnych uczestnika. Centrum organizuje również różnego rodzaju szkolenia dokształcające dla osób fizycznych oraz pracowników firm lub jednostek samorządu terytorialnego. Szkolenia te skierowane są do pracowników administracji (księgowości, kadr, płac, działów gospodarczych, intendentów) państwowych oraz prywatnych zakładów pracy. Służą one uzupełnieniu i pogłębieniu wiedzy związanej ze zmianami w prawie z zakresu m.in. ubezpieczeń społecznych ZUS, prawa pracy, naliczania wynagrodzeń, przepisów o podatku VAT, sporządzania sprawozdań np. księgowych, zamówień publicznych, Systemu Informacji Oświatowej, reformy oświatowej itp. Szkolenia finansowane są przez uczestników szkoleń. Niniejszy wniosek nie dotyczy kursów i szkoleń organizowanych dla jednostek budżetowych oraz samorządowych zakładów budżetowych Gminy. Dodatkowo, należy zaznaczyć, że zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 60) ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 59) wchodzi w życie z dniem 1 września 2017 r., z pewnymi wyjątkami. Z kolei z dniem 1 września 2017 r. w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, 1954, 1985 i 2169) uchyla się przepisy powołane we wniosku. Przepisy te zostały przeniesione do ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, tj. art. 2 pkt 4, art. 8 ust. 2 pkt 1, art. 117 ust. 1, ust. 5 pkt 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne kursy i szkolenia opisane we wniosku korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

‒ oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 17a ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania, świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z tego zwolnienia ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku VAT, nie wystarcza, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Zgodnie z art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty oraz art. 2 pkt 4 ustawy dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe, system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, wobec tego Centrum objęte jest systemem oświaty w rozumieniu ww. przepisów. Dodatkowo organizowane przez Centrum kursy i szkolenia umożliwiają uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych. W ocenie podatnika są to usługi w zakresie kształcenia. W związku z powyższym wypełniona jest podmiotowo-przedmiotowa dyspozycja art. 43 ust. 1 pkt 26a ustawy o VAT, który jasno stanowi, że zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, odpłatne kursy i szkolenia opisane we wniosku korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z tym, usługa podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2016 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Gmina tworzy zatem podmioty będące wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie np. zakładu lub jednostki budżetowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza się jako podatnik podatku od towarów usług łącznie ze swoimi jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi.

Jedną z jednostek budżetowych Gminy jest Centrum Kształcenia Ustawicznego. Centrum realizuje cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Centrum jest placówką specjalizująca się w edukacji dorosłych, dysponuje wykwalifikowaną, wyszkoloną specjalnie do pracy z dorosłymi, kadrą pedagogiczną. Centrum ma wpis do rejestru instytucji szkoleniowych. Centrum jest placówką kształcenia ustawicznego umożliwiającą uzyskanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych, prowadzącą zajęcia w formach szkolnych oraz w formach pozaszkolnych.

W skład Centrum wchodzą następujące szkoły dla dorosłych: Gimnazjum dla Dorosłych prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym oraz Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym i zaocznym.

Od 1 września 2017 r. w skład Centrum wchodzić będą następujące szkoły dla dorosłych: Szkoła Podstawowa dla Dorosłych z oddziałami gimnazjalnymi dla Dorosłych prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym oraz Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych, prowadzące zajęcia w systemie stacjonarnym i zaocznym.

Do podstawowych celów i zadań Centrum zgodnie ze statutem należy:

Przygotowanie oferty kształcenia ustawicznego skierowanej do uczestników tego kształcenia, zwiększającej szansę ich zatrudnienia oraz współpracę z pracodawcami w tym zakresie.
Stworzenie słuchaczom warunków do zdobycia wiedzy i umiejętności niezbędnych do uzyskania świadectwa ukończenia szkoły i dających podstawy do dalszego kształcenia.
Organizowanie i prowadzenie wszystkich typów szkół wymienionych w § 5 statutu.
Organizowanie i prowadzenie kształcenia ustawicznego umożliwiającego spełnianie obowiązku nauki i obowiązku szkolnego.
Opracowanie i wydawanie materiałów metodyczno-dydaktycznych dla prowadzonego kształcenia.
Gromadzenie informacji naukowo-technicznej dla potrzeb kształcenia ustawicznego, ze szczególnym uwzględnieniem kierunków i form tego kształcenia, prowadzonego przez Centrum.
Realizowanie zadań z zakresu praktycznej nauki zawodu, wynikających z programu nauczania dla danego zawodu.
Współpraca w zakresie zadań statutowych z placówkami o zasięgu ogólnokrajowym oraz z innymi placówkami prowadzącymi kształcenie ustawiczne w kraju i za granicą.
Współpraca z urzędami pracy w zakresie szkolenia osób zarejestrowanych w tych urzędach i pracodawcami w zakresie kształcenia ustawicznego pracowników.
Organizowanie i prowadzenie kształcenia w formach pozaszkolnych, które służy osobom dorosłym w uzyskiwaniu i uzupełnianiu wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z § 73 Statutu Centrum Kształcenia Ustawicznego do pozaszkolnych form kształcenia, dokształcania i doskonalenia należą rożnego rodzaju kursy, szkolenia, seminaria. Centrum może organizować i prowadzić różnorodne kursy dla dorosłych i młodzieży z własnej inicjatywy lub na zlecenie urzędów pracy, zakładów pracy, organizacji społecznych i innych instytucji. Decyzję o zorganizowaniu i prowadzeniu kursu podejmuje Dyrektor Centrum.

Dyrektor Centrum powołuje kierownika kursu i ustala szczegółowy zakres jego obowiązków. Kursy finansowane są ze środków podmiotów je zlecających. Rozliczenia dokonywane są w formie środków specjalnych jako działalność pozabudżetowa Centrum. Zasady odpłatności za kursy ustala Dyrektor Centrum. Wysokość wynagrodzenia nauczycieli uczących na kursach ustala Dyrektor Centrum.

Wszystkie pozaszkolne formy kształcenia, tj. kursy, szkolenia, seminaria organizowane przez Centrum, prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w ustawie o systemie oświaty oraz Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 stycznia 2012 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych.

Kursy i szkolenia organizowane przez Centrum umożliwiają uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych. Centrum na podstawie § 3 pkt 5 powołanego wyżej rozporządzenia organizuje m.in. odpłatne kursy przygotowujące osoby fizyczne do przystąpienia do egzaminu maturalnego. A także kursy zawodowe i kursy umiejętności zawodowych takie jak: florysta, opiekun medyczny z językiem obcym ukierunkowanym zawodowo, kurs obsługi kas fiskalnych. Kursy takie finansowane są ze środków prywatnych uczestnika. Centrum organizuje również różnego rodzaju szkolenia dokształcające dla osób fizycznych oraz pracowników firm lub jednostek samorządu terytorialnego. Szkolenia te skierowane są do pracowników administracji (księgowości, kadr, płac, działów gospodarczych, intendentów) państwowych oraz prywatnych zakładów pracy. Służą one uzupełnieniu i pogłębieniu wiedzy związanej ze zmianami w prawie z zakresu m.in. ubezpieczeń społecznych ZUS, prawa pracy, naliczania wynagrodzeń, przepisów o podatku VAT, sporządzania sprawozdań np. księgowych, zamówień publicznych, Systemu Informacji Oświatowej, reformy oświatowej itp. Szkolenia finansowane są przez uczestników szkoleń.

Niniejszy wniosek nie dotyczy kursów i szkoleń organizowanych dla jednostek budżetowych oraz samorządowych zakładów budżetowych Gminy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy odpłatne kursy i szkolenia organizowane przez Centrum korzystają ze zwolnienia od podatku na postawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do powyższego opisu wskazać należy, że odpłatne kursy i szkolenia świadczone bezpośrednio na rzecz ich uczestników wypełniają definicję działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy, zatem podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina świadcząc odpłatnie te usługi działa w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym), a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla niektórych czynności.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2017 r., zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

‒ oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2017 r. stanowi, że zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

‒ oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do treści art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Powyższa regulacja stanowi odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE Rady podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z ww. art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, zwolnione od podatku są usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2017 r., a w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2017 r. przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Powyższy przepis ma jednak zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu.

Określając krąg usług objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca odwołał się do przepisów o systemie oświaty (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r.) oraz przepisów ustawy Prawo oświatowe (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2017 r.).

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r., system oświaty obejmuje szkoły:

podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne, morski, żeglugi śródlądowej i rybołówstwa,
artystyczne.

W myśl art. 2 pkt 3a ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r., system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Stosownie do art. 3 pkt 11d ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o centrach kształcenia ustawicznego albo centrach kształcenia praktycznego – należy przez to rozumieć rodzaj odpowiednio placówki kształcenia ustawicznego i placówki kształcenia praktycznego.

Zgodnie z art. 3 pkt 16 ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o kształceniu ustawicznym – należy przez to rozumieć kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 16 ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2017 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o kształceniu ustawicznym – należy przez to rozumieć kształcenie, o którym mowa w art. 4 pkt 30 ustawy – Prawo oświatowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1-3 ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r.:

Szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.
Szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a-3e oraz 3h-3j, może być zakładana i prowadzona przez:
1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.
Jednostki samorządu terytorialnego mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne.

Jak stanowi art. 68a ust. 1-6 ustawy o systemie oświaty, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2017 r.:

Kształcenie ustawiczne jest organizowane i prowadzone w:
1. publicznych i niepublicznych szkołach dla dorosłych,
2. publicznych i niepublicznych placówkach kształcenia ustawicznego, placówkach kształcenia praktycznego, ośrodkach dokształcania i doskonalenia zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 2.
Kwalifikacyjne kursy zawodowe mogą być prowadzone przez:
1. publiczne szkoły prowadzące kształcenie zawodowe – w zakresie zawodów, w których kształcą, oraz w zakresie obszarów kształcenia, do których są przypisane te zawody;
2. niepubliczne szkoły o uprawnieniach szkół publicznych prowadzące kształcenie zawodowe – w zakresie zawodów, w których kształcą, oraz w zakresie obszarów kształcenia, do których są przypisane te zawody;
3. publiczne i niepubliczne placówki i ośrodki, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
4. instytucje rynku pracy, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, prowadzące działalność edukacyjno-szkoleniową;
5. podmioty prowadzące działalność oświatową, o której mowa w art. 83a ust. 2.
Kształcenie ustawiczne może być prowadzone jako stacjonarne lub zaoczne, a także z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.
Ustawa nie dotyczy kształcenia ustawicznego realizowanego na podstawie art. 83a ust. 2 oraz w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia:
1. rodzaje publicznych placówek i ośrodków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz ich zadania,
2. warunki, organizację i tryb prowadzenia kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych oraz rodzaje tych form,
3. warunki organizowania i prowadzenia kwalifikacyjnych kursów zawodowych przez podmioty wymienione w ust. 2,
4. sposoby potwierdzania efektów kształcenia uzyskanych w wyniku ukończenia kształcenia realizowanego w poszczególnych formach pozaszkolnych,
5. wzory dokumentów wydawanych po ukończeniu kształcenia realizowanego w poszczególnych formach pozaszkolnych,
uwzględniając możliwość zaliczania potwierdzonych efektów kształcenia przy podejmowaniu dalszego kształcenia w formach pozaszkolnych oraz konieczność dostosowania kształcenia ustawicznego do potrzeb i warunków rynku pracy, zapewnienia dostępności do form kształcenia ustawicznego umożliwiających przekwalifikowanie się oraz uzyskanie nowych kwalifikacji, a także włączenia pracodawców w proces kształcenia ustawicznego.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, może określić warunki i tryb wnoszenia odpłatności za kształcenie ustawiczne prowadzone w formach pozaszkolnych w publicznych placówkach i ośrodkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, tak aby odpłatność nie przekraczała ponoszonych kosztów kształcenia.

Natomiast jak stanowi art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. 2017 r., poz. 59, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2017 r., system oświaty obejmuje szkoły:

podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami przedszkolnymi, integracyjnymi, specjalnymi, przysposabiającymi do pracy, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe i mistrzostwa sportowego,
ponadpodstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, specjalnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
artystyczne.

System oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych (art. 2 pkt 4 ustawy Prawo oświatowe).

Zgodnie art. 4 pkt 30 ustawy Prawo oświatowe, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o kształceniu ustawicznym – należy przez to rozumieć kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny.

Natomiast art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo oświatowe stanowi, że jednostki samorządu terytorialnego mogą zakładać i prowadzić jedynie szkoły i placówki publiczne.

Na podstawie art. 93 ust. 1-5 ustawy Prawo oświatowe:

Organ prowadzący szkoły dla dorosłych, szkoły prowadzące kształcenie zawodowe lub placówki, o których mowa w art. 2 pkt 4, może je połączyć w zespół, zwany „centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego”.
W skład centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego wchodzi co najmniej jedna szkoła prowadząca kształcenie zawodowe oraz co najmniej jedna placówka kształcenia praktycznego.
Centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego prowadzi kwalifikacyjne kursy zawodowe, a także podejmuje działania w zakresie poradnictwa zawodowego i informacji zawodowej.
Centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego współpracuje z pracodawcami i organizacjami pracodawców.
Do centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego przepisów art. 91 ust. 9 i 10 nie stosuje się.

W myśl art. 117 ust. 1-6 ustawy Prawo oświatowe:

Kształcenie ustawiczne jest organizowane i prowadzone w:
1. publicznych i niepublicznych szkołach dla dorosłych,
2. publicznych i niepublicznych placówkach kształcenia ustawicznego, placówkach kształcenia praktycznego, ośrodkach dokształcania i doskonalenia zawodowego
- z zastrzeżeniem ust. 2.
Kwalifikacyjne kursy zawodowe mogą być prowadzone przez:
1. publiczne szkoły prowadzące kształcenie zawodowe – w zakresie zawodów, w których kształcą, oraz w zakresie obszarów kształcenia, do których są przypisane te zawody;
2. niepubliczne szkoły o uprawnieniach szkół publicznych prowadzące kształcenie zawodowe - w zakresie zawodów, w których kształcą, oraz w zakresie obszarów kształcenia, do których są przypisane te zawody;
3. publiczne i niepubliczne placówki i ośrodki, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
4. instytucje rynku pracy, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.), prowadzące działalność edukacyjno-szkoleniową;
5. podmioty prowadzące działalność oświatową, o której mowa w art. 170 ust. 2.
Kształcenie ustawiczne może być prowadzone jako stacjonarne lub zaoczne, a także z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.
Ustawa nie dotyczy kształcenia ustawicznego realizowanego na podstawie art. 170 ust. 2 oraz w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia:
1. rodzaje publicznych placówek i ośrodków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz ich zadania,
2. warunki, organizację i tryb prowadzenia kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych oraz rodzaje tych form,
3. warunki organizowania i prowadzenia kwalifikacyjnych kursów zawodowych przez podmioty wymienione w ust. 2,
4. sposoby potwierdzania efektów kształcenia uzyskanych w wyniku ukończenia kształcenia realizowanego w poszczególnych formach pozaszkolnych,
5. wzory dokumentów wydawanych po ukończeniu kształcenia realizowanego w poszczególnych formach pozaszkolnych
- uwzględniając możliwość zaliczania potwierdzonych efektów kształcenia przy podejmowaniu dalszego kształcenia w formach pozaszkolnych oraz konieczność dostosowania kształcenia ustawicznego do potrzeb i warunków rynku pracy, zapewnienia dostępności do form kształcenia ustawicznego umożliwiających przekwalifikowanie się oraz uzyskanie nowych kwalifikacji, a także włączenia pracodawców w proces kształcenia ustawicznego.
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania może określić warunki i tryb wnoszenia odpłatności za kształcenie ustawiczne prowadzone w formach pozaszkolnych w publicznych placówkach i ośrodkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2, tak aby odpłatność nie przekraczała ponoszonych kosztów kształcenia.

Na podstawie powyższych przepisów stwierdzić należy, że kształcenie ustawiczne to kształcenie w szkołach dla dorosłych, a także uzyskiwanie i uzupełnianie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez osoby, które spełniły obowiązek szkolny.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że Centrum jest placówką specjalizującą się w edukacji dorosłych, dysponuje wykwalifikowaną, wyszkoloną specjalnie do pracy z dorosłymi, kadrą pedagogiczną. Centrum ma wpis do rejestru instytucji szkoleniowych oraz jest placówką kształcenia ustawicznego umożliwiającą uzyskanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych, prowadzącą zajęcia w formach szkolnych oraz w formach pozaszkolnych. We wszystkich typach szkół wchodzących w skład Centrum nauczanie oparte jest na podstawach programowych kształcenia ogólnego ustalonych dla tych typów szkół, a w przypadku kształcenia w zawodach, o podstawy programowe kształcenia w danym zawodzie, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ponadto z treści wniosku wynika, że wszystkie pozaszkolne formy kształcenia, tj. kursy i szkolenia organizowane przez Centrum, prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w ustawie o systemie oświaty oraz Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi prowadzenia kursów i szkoleń, których celem jest m.in. uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych mieszczą się w definicji ww. kształcenia ustawicznego. Jednocześnie z wniosku wynika, że Centrum ma wpis do rejestru instytucji szkoleniowych. Centrum Kształcenia Ustawicznego jest jednostką objętą systemem oświaty, o której mowa w z art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (jak również w art. 2 pkt 4 ustawy Prawo oświatowe). W konsekwencji, usługi w zakresie kształcenia w formie odpłatnych kursów i szkoleń, świadczone przez Centrum Kształcenia Ustawicznego, będące podmiotem objętym systemem oświaty, są/będą zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy.

Podsumowując, odpłatne kursy i szkolenia opisane we wniosku korzystają/będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na postawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin