Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.65.2017.2.JG
z 6 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu wspólnego przedsięwzięcia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu wspólnego przedsięwzięcia.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 30 czerwca 2017 r. nr 0115 KDIT2-3.4010.64.2017.1.JG i nr 0115-KDIT2-3.4010.65.2017.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 26 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o., (dalej jako Wnioskodawca) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zawarł umowę partnerską (umowę wspólnego przedsięwzięcia) na rzecz realizacji podniesienia jego konkurencyjności poprzez wprowadzenie na rynek nowych opakowań z przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko (dalej jako Partner).

Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca (dalej także jako Lider) zrealizuje cały projekt, dokona zakupu odpowiednich urządzeń, wdroży proces produkcyjny a Partner przekaże Wnioskodawcy środki pieniężne na zakup środków trwałych niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia (51%).

Zakładane koszty finansowe wspólnego przedsięwzięcia zostały podzielone pomiędzy Wnioskodawcę i Partnera (tj. odpowiednio po 49% i 51% ).

Po zakończonym procesie zakupu środków trwałych i uruchomieniu produkcji Wnioskodawca będzie wypłacał Partnerowi zysk wykazany przez niego w sprawozdaniu finansowym za każdy rok trwania umowy począwszy od roku 2018. Jeżeli zysk nie zostanie osiągnięty to Partner nie otrzyma od Wnioskodawcy środków pieniężnych.

Zgodnie z zapisami umowy do obowiązków stron zawartej umowy należy

1. w przypadku Lidera:
   
   
   
   1. wniesienie środków pieniężnych na zakup środków trwałych,
      
   2. zakup środków trwałych oraz uruchomienie produkcji,
      
   3. ustanowienie odpowiednich zabezpieczeń na rzecz Partnera,
      
   4. wypłaty Partnerowi 51% zysku wykazanego przez Lidera w sprawozdaniu finansowym za każdy rok trwania umowy począwszy od roku 2018.
      
      
      
2. w przypadku Partnera:
   
   
   
   1. wniesienie środków pieniężnych, w ten sposób że będzie partycypował w wydatkach na zakup środków,
      
   2. wykonywanie czynności marketingowych i logistycznych związanych z transportem materiałów do produkcji oraz wyprodukowanych towarów do odbiorców.
      

Ponadto zgodnie z ustaleniami:

1. Środki finansowe przekazywane Liderowi przez Partnera stanowią finansowanie kosztów ponoszonych przez Lidera w związku z wykonaniem zadań określonych w umowie, a nie świadczenie usług na rzecz Partnera.
2. Środki finansowe przekazywane Partnerowi przez Lidera stanowią finansowanie kosztów ponoszonych przez Partnera w związku z wykonaniem zadań określonych w niniejszej umowie, a nie świadczenie usług na rzecz Lidera.
3. W przypadku nie wniesienia wkładu własnego we wskazanej wysokości i terminie przez jedną ze stron umowy, tj. Wnioskodawcę lub Partnera, druga strona może się domagać odsetek za opóźnienie w wysokości 15% w skali roku.
4. Środki trwałe nabyte w związku z realizacją umowy będą stanowiły wyłączną własność Lidera.
5. Wszystkie płatności dokonywane w związku z realizacją projektu pomiędzy Liderem a Partnerem, będą dokonywane za pośrednictwem wyodrębnionych dla projektu rachunków bankowych.

Na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek dokonywania rozliczeń w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, w tym rozliczeń z Partnerem. Wszelkie rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem, które były i będą dokonywane w trakcie wspólnego przedsięwzięcia, jak również po jego zakończeniu następują i będą następowały na podstawie noty księgowej.

Wnioskodawca otrzyma od Partnera środki pieniężne zgodnie z przyjętym harmonogramem realizacji projektu.

Po zakończeniu projektu Wnioskodawca będzie przekazywał Partnerowi środki pieniężne stanowiące wypłatę zysku wykazanego przez Lidera w sprawozdaniu finansowym za każdy rok trwania umowy.

W przypadku rozwiązania umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotu Partnerowi środków pieniężnych otrzymanych od niego na podstawie zawartej umowy.

W umowie nie uregulowano odpowiedzialności Partnera za zobowiązania wobec wierzycieli, wobec czego Partner nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania wobec wierzycieli w zakresie działań wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia oraz w zakresie działań Spółki pełniącej rolę Lidera.

Partner nie uczestniczy w stratach.

Lider będzie wypłacał Partnerowi 51% zysku ze wspólnego przedsięwzięcia, a nie z zysku całej działalności Lidera.

Nie jest ujawnione zaangażowanie Partnera we wspólne przedsięwzięcie wobec kontrahentów zewnętrznych.

Partner jest podmiotem nie mającym udziału w podejmowaniu decyzji i realizacji zadań przez Lidera.

Partner ma możliwość przeglądania dokumentów dotyczących wspólnego przedsięwzięcia oraz żądania wyjaśnień co do podejmowanych działań.

Z tytułu wykonywanych przez Partnera czynności marketingowych i logistycznych, Partner będzie uzyskiwał wynagrodzenie, które jest niezależne od unormowań dotyczących umowy wspólnego przedsięwzięcia.

Zawarta umowa zawiera postanowienia tożsame z umową spółki cichej

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychodem podatkowym Wnioskodawcy są środki pieniężne przekazane przez Partnera (oraz przekazane w terminie późniejszym w związku z realizacją umowy) na zakup środków trwałych i uruchomienie produkcji?
2. Czy przychodami podatkowymi oraz kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy w związku z organizacją wspólnego przedsięwzięcia będą wpływy osiągnięte z jego realizacji oraz wydatki poniesione na jego realizację w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę udziałowi w zysku wspólnego przedsięwzięcia, tj. zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm. dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), niezależnie od poszczególnych przepływów pieniężnych zaistniałych pomiędzy stronami wspólnego przedsięwzięcia, tzn. czy Wnioskodawca będzie uprawniony do uznania przychodu oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w proporcji do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu?

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 we wniosku. W zakresie pytania o numerze 1 zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

• środki pieniężne przekazane/przekazywane przez Partnera w związku z zawartą umową nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,
• przychodami podatkowymi oraz kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy w związku z organizacją wspólnego przedsięwzięcia będą wpływy osiągnięte z jego realizacji oraz wydatki poniesione na jego realizację w proporcji odpowiadającej posiadanemu przez Wnioskodawcę udziałowi w zysku wspólnego przedsięwzięcia (49%), tj. zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od poszczególnych przepływów pieniężnych zaistniałych pomiędzy stronami wspólnego przedsięwzięcia.

Przepisy ustawy podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia przychodu, wskazując jedynie na przykładowe jego kategorie.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychód wynikający z działalności gospodarczej podatnika uznaje się nie tylko przychód, który został faktycznie otrzymany, ale również przychód, który jest podatnikowi należny.

Użycie w tym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Dodatkowo, wskazać należy, że o przychodzie można mówić wtedy, gdy następuje trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe.

Natomiast w sytuacji Wnioskodawcy w związku z otrzymaniem środków pieniężnych od Partnera nie wystąpi definitywny przyrost majątku Spółki, gdyż w myśl zawartej umowy, w przypadku jej rozwiązaniu Wnioskodawca będzie zobowiązany do ich zwrotu.

Reasumując, wpłaty środków pieniężnych przez Partnera nie spowodują przysporzenia po stronie Spółki, a co za tym idzie, nie powstanie też przychód podatkowy.

Zasady kwalifikowania ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów określone zostały natomiast w art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby określony wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być więc spełnione następujące warunki, tj.:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• wydatek został właściwie udokumentowany oraz
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Innymi słowy, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie przychodów (lub zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przychodów), o ile nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera w art. 5 szczególne regulacje w zakresie rozliczania przychodów i kosztów wynikających z realizacji wspólnego przedsięwzięcia, zgodnie z którymi przychody osiągnięte z realizacji wspólnego przedsięwzięcia oraz koszty ich uzyskania łączy się z przychodami oraz kosztami podatkowymi każdego z uczestników przedsięwzięcia proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Na podstawie ust. 2 ww. przepisu, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje także pojęcia wspólnego przedsięwzięcia, określając jedynie sposób rozliczenia przychodów i kosztów po stronie jego uczestników.

O wspólnym przedsięwzięciu należy mówić jednak w każdym przypadku, gdy co najmniej dwa podmioty podejmują się we współpracy realizacji określonego, i najczęściej w miarę precyzyjnie zdefiniowanego, celu gospodarczego. Podmioty te zawierają więc umowę gospodarczą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, które ze względu na potencjał finansowy, zakres przedmiotowy lub kompetencyjny przekracza możliwości jednego tylko podmiotu. W praktyce, wspólne przedsięwzięcia bywa również określane mianem „konsorcjum”.

Na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób prawnych wspólne przedsięwzięcie czy konsorcjum nie posiada więc statusu podatnika. Oznacza to, że podatnikami podatku dochodowego są poszczególni członkowie takiej grupy gospodarczej (czyli podmioty współpracujące).

Mając na uwadze powyższe umowa partnerska na rzecz realizacji podniesienia konkurencyjności Wnioskodawcy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą oraz Partnerem spełnia kryteria warunkujące uznanie jej za wspólne przedsięwzięcie w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego środki pieniężne przekazane przez Partnera w związku z realizacją umowy nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustalenie natomiast po stronie Wnioskodawcy kwoty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wynikających z realizacji zawartej umowy powinno przebiegać z uwzględnieniem zasad określonych w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie tych zasad, należy w pierwszej kolejności ustalić udział Wnioskodawcy w zysku wynikającym z realizacji wspólnego przedsięwzięcia, a następnie określić wysokość przychodów i kosztów przypadających na Wnioskodawcę poprzez odniesienie prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku do łącznej kwoty uzyskanych w przyszłości przychodów oraz łącznej kwoty kosztów uzyskania przychodów. Końcowo, ustaloną w ten sposób kwotę kosztów oraz przychodów podatkowych należy zsumować odpowiednio z przychodami i kosztami podatkowymi Wnioskodawcy wynikającymi z jego pozostałej działalności gospodarczej.

Uwzględniając fakt, że udział Wnioskodawcy w zysku wynikającym z realizacji wspólnego przedsięwzięcia wynosi 49%, Wnioskodawca powinien wykazać dla celów podatkowych 49% łącznej kwoty uzyskanych przychodów oraz 49% łącznej kwoty kosztów poniesionych w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia.

Wobec powyższego:

• środki pieniężne przekazane przez Partnera w związku zawartą umową na zakup środków trwałych oraz uruchomienie produkcji nie stanowią przychodu Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,
• ustalenie kwoty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów wynikających z realizacji zawartej umowy po uruchomieniu procesu produkcji powinno przebiegać z uwzględnieniem zasad określonych w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że Wnioskodawca powinien wykazać dla celów podatkowych 49% łącznej kwoty uzyskanych przychodów oraz 49% łącznej kwoty kosztów poniesionych w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia.

Rozliczenie przepływów pieniężnych pomiędzy Wnioskodawcą a Partnerem i Partnerem a Wnioskodawcą dokonywane w trakcie wspólnego przedsięwzięcia jak i po jego zakończeniu może następować na podstawie noty księgowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca zawarł umowę partnerską (umowę wspólnego przedsięwzięcia, której postanowienia są tożsame z umową spółki cichej) w celu podniesienia jego konkurencyjności poprzez wprowadzenie na rynek nowych opakowań z Partnerem prowadzącym działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko.

Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca – Lider zrealizuje cały projekt, dokona zakupu odpowiednich urządzeń, wdroży proces produkcyjny, a Partner przekaże Wnioskodawcy środki pieniężne na zakup środków trwałych niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia (w udziale stanowiącym 51%).

Zakładane koszty finansowe wspólnego przedsięwzięcia zostały podzielone pomiędzy Wnioskodawcę i Partnera (tj. odpowiednio po 49% i 51%).

Zgodnie z zapisami umowy do obowiązków stron zawartej umowy należy w przypadku Lidera:

1. wniesienie środków pieniężnych na zakup środków trwałych,
2. zakup środków trwałych oraz uruchomienie produkcji,
3. ustanowienie odpowiednich zabezpieczeń na rzecz Partnera,
4. wypłaty Partnerowi 51% zysku wykazanego przez Lidera w sprawozdaniu finansowym za każdy rok trwania umowy począwszy od roku 2018.

w przypadku Partnera:

1. wniesienie środków pieniężnych, w ten sposób że będzie partycypował w wydatkach na zakup środków,
2. wykonywanie czynności marketingowych i logistycznych związanych z transportem materiałów do produkcji oraz wyprodukowanych towarów do odbiorców.

Przechodząc do przepisów prawa podatkowego, należy w pierwszej kolejności przytoczyć brzmienie art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych).

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji pojęcia „wspólnego przedsięwzięcia”, z którego przychody i koszty jego uzyskania, z tytułu uczestniczenia w nim osoby prawnej, mają skutkować łącznym ich opodatkowaniem z przychodami z innych źródeł. Pojęciu temu należy nadać szeroki zakres, przy czym cel takiego wspólnego przedsięwzięcia powinien być zarobkowy. Działalność wykonywana w ramach przedsięwzięcia też może mieć każdy charakter, np. może to być działalność handlowa. Wspólne przedsięwzięcie powinno być ujęte w pewne normy organizacyjne. Nie muszą to być jednakże ramy sztywne i zinstytucjonalizowane. Wystarczy, by pozwalały na sprawne przeprowadzenie przedsięwzięcia, osiąganie przychodów oraz rozliczenie zysków, przypadających każdemu z podmiotów w nim uczestniczących. Do „wspólnego przedsięwzięcia” należy zatem zaliczyć wskazaną w opisie stanu faktycznego umowę. Przede wszystkim, z uwagi na udział kapitałowy „Partnera” w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zapis dotyczący uczestnictwa w zyskach „Partnera” oraz uprawnienia kontrolne wobec działalność Wnioskodawcy.

Ponadto, powyższa regulacja art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest realizacją zasady, że podatek ten jest podatkiem globalnym, tj. przychody podatnika tego podatku ze wszystkich możliwych źródeł są kumulowane i poddane jednolitemu opodatkowaniu. Ponieważ podmioty podatku dochodowego od osób prawnych (w tym również spółki kapitałowe) mogą uczestniczyć we wspólnym przedsięwzięciu, przepis ten normuje sposób rozliczania przychodów i kosztów ich uzyskania pochodzących z tych źródeł, gdyż źródła te nie mają własnej podmiotowości podatkowej. Powstały w tych warunkach przychód jest przedmiotem opodatkowania osobno u każdego uczestnika jako dochód z udziału w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia. Ta sama zasada dotyczy rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Ponadto, przychody osób prawnych ze źródła jakim jest udział we wspólnym przedsięwzięciu podlegają doliczeniu do innych przychodów osiąganych przez te osoby prawne i są opodatkowane zgodnie z przepisem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Łączenie przychodów według art. 5 ww. ustawy, odbywa się proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanego przez osobę prawną we wspólnym przedsięwzięciu. Jeżeli tej proporcji nie da się ustalić, przyjmuje się, że udziały wspólników są równe.

W rezultacie, uzyskane w ramach wspólnego przedsięwzięcia przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w zyskach tego przedsięwzięcia.

Jednocześnie należy wskazać, że w celu ustalenia przychodów i kosztów podatkowych z tytułu udziału we wspólnym przedsięwzięciu, konieczne jest przyjęcie przesłanek z art. 12–14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w części dotyczącej przychodów) oraz art. 15–16 tejże ustawy (w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów).

Podsumowując, przychody i koszty uzyskania przychodów uzyskiwane w ramach umowy stanowiącej wspólne przedsięwzięcie, winny zostać opodatkowane zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, opodatkowanie działalności gospodarczej prowadzonej w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia, na poziomie jej uczestników (tu: Wnioskodawcy) powinno odbywać się na bieżąco proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) w trakcie roku podatkowego oraz rozliczone w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy.

Dodatkowo należy wskazać, że Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić ewidencję rachunkową na podstawie art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębne przepisy, o których mowa w powyższej regulacji to ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r., poz. 1047, z późn. zm.) i wydane na jej podstawie akty wykonawcze.

Podsumowując należy uznać, że wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkuje koniecznością ujęcia przychodów i kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy i Partnera proporcjonalnie do ich udziału w zyskach.

Zastrzec należy również, że organ nie dokonał oceny tej części stanowiska, która wykracza poza treść sformułowanego pytania oznaczonego we wniosku numerem 2.

Jednocześnie organ interpretacyjny podkreśla, że zgodnie z treścią pytania nr 2 przedstawiona ocena dotyczy jedynie części stanowiska Wnioskodawcy odnoszącej się do tego pytania, tj. przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu wspólnego przedsięwzięcia, nie obejmuje natomiast oceny stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego zasad dokumentowania przepływów pieniężnych dokonywanych w trakcie wspólnego przedsięwzięcia, nie objętego sformułowanym we wniosku pytaniem.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r, poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.