Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.371.2017.1.JC
z 22 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych świadczonych na rzecz Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych świadczonych na rzecz Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą poprzez przede wszystkim jako deweloper realizujący przedsięwzięcia budowlane polegające na kupnie nieruchomości na własny rachunek, następnie wznoszeniu na nich budynków mieszkalnych, a ostatecznie sprzedaży tych budynków oraz lokali w takich budynkach na rzecz pozyskanych klientów/nabywców. W szczególności schemat działalności gospodarczej polega na realizacji inwestycji budownictwa mieszkaniowego poprzez nabywanie nieruchomości pod budowę obiektów budowlanych, organizowanie procesu budowlanego z wykorzystaniem zarówno zasobów własnej kadry jak i zewnętrznych wykonawców robót budowlanych, a następnie zawieranie umów z docelowymi klientami Wnioskodawcy - to jest umów deweloperskich w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz.U.2011.232.1377 ze zm.) lub sprzedaż gotowych nieruchomości zabudowanych wzniesionymi budynkami. Wskazać należy, że w momencie podjęcia przez Wnioskodawcę inwestycji i rozpoczęcia procesu budowlanego, zwykle nie ma on jeszcze zawartej jakiejkolwiek umowy z klientem - pozyskanie klienta (przyszłego nabywcy) powstaje zazwyczaj w trakcie realizacji inwestycji lub nawet po jej zakończeniu.

W związku z powyższym, inwestorem w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.1994.89.414 ze zm.) jest Wnioskodawca, albowiem to on podejmuje się organizacji procesu budowy, w szczególności poprzez zapewnienie objęcia kierownictwa budowy przez kierownika budowy, wykonania i odbioru robót budowlanych, a także uzyskanie pozwolenia na budowę. Tym samym, inwestorem w żadnym z przypadków realizacji przez Wnioskodawcę inwestycji nie jest jego klient końcowy, albowiem nie przyjmuje on na siebie zobowiązań inwestora, jak również nie ponosi odpowiedzialności związanej z zawieranymi na potrzeby procesu inwestycyjnego umowami o roboty budowlane i nie ciążą na nim obowiązki inwestora przewidziane w Prawie budowlanym.

Wnioskodawca podkreślił, że nie realizuje inwestycji w oparciu o wyznaczenie generalnego wykonawcy, ponieważ zawiera samodzielnie odpowiednie umowy z wykonawcami na oznaczony zakres prac (względnie korzysta z zatrudnionego przez siebie personelu), zaś praktyka wyklucza powierzenie jednemu z wykonawców realizacji całości inwestycji lub obiektu budowlanego. Wobec powyższego, w procesie budowlanym nie ma generalnego wykonawcy. Wnioskodawca zawiera umowy z wykonawcami i kieruje dystrybucją/organizacją prac. W oparciu o powyższe koniecznym jest stwierdzenie, że w stosowanym przez Wnioskodawcę łańcuchu zobowiązań związanych z realizacją inwestycji budowlanych. Wnioskodawca znajduje się na szczycie łańcucha procesu budowlano- inwestycyjnego, a nie jego klient.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wykonawcy, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy o roboty budowlane, są podwykonawcami w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2004.54.535 ze zm.)?
2. Czy w opisanym stanie faktycznym to nabywca (Wnioskodawca) jest zobowiązanym do rozliczenia podatku od dokonanej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT czy też wykonawca prac na zlecenie Wnioskodawcy?
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, do relacji związanych z zawieraniem umów o roboty budowlane między Wnioskodawcą a wykonawcami tych robót należy stosować mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem od towarów i usług?
4. Czy faktura wystawiana przez wykonawcę prac na rzecz Wnioskodawcy (w relacji jak w opisanym stanie faktycznym) musi zawierać stawkę podatku, sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku?

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonawcy z którymi zawiera umowy o roboty budowlane nie są podwykonawcami w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wobec braku definicji podwykonawcy w wyżej wskazanej ustawie, należy ją ustalić w oparciu o inne ustawy oraz powszechne rozumienie językowe. Art. 647[1] § 1 Kodeksu Cywilnego wskazuje, że do powstania stosunku podwykonawstwa koniecznym jest istnienie na linii pomiędzy inwestorem (Wnioskodawcą) a podwykonawcą swoistego pośrednika, czyli generalnego wykonawcy. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego wydawanym przez PWN, dostępnym w sieci Internet (www.sjp.pwn.pl), podwykonawcą jest „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”. W praktyce organizacji procesu budowlanego przez Wnioskodawcę braknie generalnego wykonawcy, zaś jego wykonawcy są związani z nim bezpośrednim stosunkiem zobowiązaniowym, wobec czego nie są jego podwykonawcami. Wnioskodawca jest podmiotem ostatecznie zamawiającym usługę.

Ad. 2i 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o powyższe, to wykonawcy z którymi zawiera umowy są zobowiązani do rozliczenia podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 17 ust. 1 h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, art. 17 ust. 1 pkt 8 wyżej wskazanej ustawy, stanowiący o zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia, znajduje zastosowanie, o ile usługodawca świadczy usługi wskazane w załączniku nr 14 do ustawy, czyli usługi budowlane, jako podwykonawca. Wobec wyżej przytoczonego wniosku, iż wykonawcy, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy, nie są podwykonawcami, w ocenie Wnioskodawcy mechanizm odwróconego obciążenia nie znajduje zastosowania dla opodatkowania zawieranych przez Wnioskodawcę z wykonawcami umów (a znajduje zastosowanie zwykły tryb, czyli doliczenie podatku VAT do wartości sprzedaży).

Ad 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do oceny sposobu opodatkowania między Wnioskodawcą a wykonawcami z którymi zawiera on stosowne umowy nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 wyżej wskazanej ustawy to tym bardziej w danym przypadku nie znajduje zastosowania art. 106e ust. 4 pkt 1 wyżej wskazanej ustawy, wyłączający obowiązek zawierania w fakturze niektórych jej elementów składowych. To usługodawca w przedmiotowej relacji jest obowiązany do rozliczenia podatku. Reasumując, Wnioskodawca uznaje, że wskazanie stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku- stanowią obligatoryjne elementy faktury wystawianej przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawcy.

W kontekście zasadności złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w świetle art. 14b § 5b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.1997.137.92 ze zm.) Wnioskodawca wskazał, że objaśnienie podatkowe z dnia 17 marca 2017 r. wydane przez Ministra Rozwoju i Finansów odnosi się do stanów faktycznych, w których podwykonawcy zawierają umowy z generalnym wykonawcą, który podlega w stosunku organizacyjnym inwestorowi. W konsekwencji powyższa sytuacja nie znajduje miejsca w relacjach gospodarczych realizowanych przez Wnioskodawcę. W oparciu o powyższe, niniejszy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej należy uznać za konieczny i uzasadniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), dalej „ustawa zmieniająca”, którą ustawodawca wprowadził szereg zmian w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług. Zmiany te dotyczą m.in. sposobu rozliczania podatku w przypadku świadczenia usług budowlanych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posiłkować się definicją słownikową.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słowniku języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Ustalenie zatem, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT oraz czy jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zauważyć należy, że z treści ww. art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy, jednoznacznie wynika, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1 – 15 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Jak stanowi art. 106e ust. 4 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca-Spółka prowadzi działalność przede wszystkim jako deweloper realizujący przedsięwzięcia budowlane polegające na kupnie nieruchomości na własny rachunek, następnie wznoszeniu na nich budynków mieszkalnych, a ostatecznie sprzedaży tych budynków oraz lokali w takich budynkach na rzecz pozyskanych klientów/nabywców. W szczególności schemat działalności gospodarczej polega na realizacji inwestycji budownictwa mieszkaniowego poprzez nabywanie nieruchomości pod budowę obiektów budowlanych, organizowanie procesu budowlanego z wykorzystaniem zarówno zasobów własnej kadry jak i zewnętrznych wykonawców robót budowlanych, a następnie zawieranie umów z docelowymi klientami Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., nabywane przez Spółkę usługi będą objęte mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz opis zdarzenia przyszłego i treść powołanych przepisów należy zgodzić się ze zdaniem Wnioskodawcy, że usługi które są lub będą nabywane przez Spółkę powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych. Nie będzie miało do nich zastosowania odwrotne obciążenie, ponieważ Spółka jako deweloper (inwestor) zleca wykonanie prac firmom zewnętrznym, które nie są podwykonawcami lecz wykonawcami. Usługi świadczone przez firmy zewnętrzne na rzecz Spółki, nie są więc usługami świadczonymi przez podwykonawców bowiem świadczone są bezpośrednio na rzecz inwestora, czyli zleceniodawcy usług, a nie na rzecz wykonawcy. Zatem nie zostanie spełniony warunek zawarty w art. 17 ust. 1h ustawy i tym samym Spółka nie będzie obowiązana do rozliczania podatku na zasadach wynikających z przywołanych przepisów ustawy. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje fakt, czy świadczone przez firmy zewnętrzne usługi znajdują się w załączniku nr 14 ustawy o VAT oraz fakt, czy usługodawcami są podatnicy VAT czynni czy podatnicy zwolnieni z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. W konsekwencji, skoro na wykonawcy ciąży obowiązek opodatkowania świadczonych usług na zasadach ogólnych, dokonywane transakcje winny zostać udokumentowane fakturami zawierającymi elementy wymienione w art. 106e ust. 1 ustawy. Art. 106e ust. 4 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.