Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.140.2017.2.AG
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe oraz w prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i w art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 4 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.140.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 sierpnia 2017 r. i doręczono w dniu 10 sierpnia 2017 r. Uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło w dniu 23 sierpnia 2017 r., nadane zostało w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 17 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2005 r. aktem notarialnym Repertorium A Nr ..., Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem nieruchomość w ... – dom mieszkalny, jednorodzinny, murowany, dwukondygnacyjny, wolnostojący z poddaszem użytkowym i lokalem użytkowym na parterze, kryty blachą o łącznej powierzchni 338,39 m², na działce oznaczonej na mapie Nr 323, obręb .... W 2006 r., na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego w ..., udzielono pozwolenia na budowę, to jest na zabudowę tarasów budynku mieszkalnego, wymianę stolarki okiennej, remont elewacji, docieplenie, wymianę: instalacji gazowej wraz z piecem i zasobnikami, kanalizacji, sieci elektrycznej, sanitarnej. Po zabudowie i remoncie niewykorzystanych pomieszczeń powierzchnia całkowita wzrosła do 527,39 m², a powierzchnia mieszkalna do 469,8 m². Wszystkie wydatki związane z zakupem nieruchomości oraz remontem kapitalnym budynku Wnioskodawczyni wraz z mężem ponosili z własnych środków finansowych.

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi od 2001 r. W 2012 r. rozszerzyła ją o wynajem pokoi w domu mieszkalnym w ..., kod PKD 55.10.Z – zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym (obiekty tu zakwalifikowane zapewniają zakwaterowanie w umeblowanych pokojach).

Dom mieszkalny, który zakupiony został w 2005 r., po wyremontowaniu, nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez Wnioskodawczynię dla potrzeb działalności gospodarczej.

Obecnie stan zdrowia Wnioskodawczyni oraz Jej męża nie pozwala na prowadzenie tej działalności gospodarczej. Ponadto, stan otwartych tarasów, pomieszczeń pod tarasami wymaga remontów, bo przeciekają. Schody zewnętrzne drewniane wymagają całkowitej wymiany. Po kilkumiesięcznym ogłoszeniu o sprzedaży jest osoba zainteresowana zakupem tej nieruchomości.

W piśmie z dnia 16 sierpnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych, a ewidencja podatkowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, działalność gospodarcza w domu mieszkalnym w …, nie była prowadzona. Jej wykreślenie przez Wydział Handlu i Usług Miasta … nastąpiło w dniu 30 maja 2017 r. Po przeprowadzonej przebudowie dom mieszkalny w … pozostał budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość ta nie została zakupiona na potrzeby działalności gospodarczej. Jej mąż nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem.

Wnioskodawczyni podała, że budynek wskazany we wniosku nie stanowił środka trwałego Jej firmy. Budynek ten od 30 maja 2017 r. nie jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej. Został sprzedany 19 czerwca 2017 r. W momencie składania uzupełnienia wniosku Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod innym adresem. Budynek był wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2012 r. do 30 maja 2017 r., przy czym powierzchnia budynku przeznaczona pod wynajem pokoi wynosiła 100 m², pozostała część budynku o powierzchni 370 m² wykorzystywana była na cele mieszkaniowe właścicieli. Budynek ten nie był amortyzowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż opisanej nieruchomości niebędącej zaewidencjonowanym środkiem trwałym, gdy nie była naliczana amortyzacja, a nieruchomość była zakupiona w 2005 r., podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, jeżeli osoba fizyczna dokona zbycia nieruchomości po 5 latach od jej nabycia, dochód ze sprzedaży nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze zbycia nieruchomości stanowi odrębne źródło przychodów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia ruchomości – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim gruncie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Wobec tego, przychód ze zbycia nieruchomości w części wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej nie będzie stanowił przychodów z działalności gospodarczej. Jeżeli zatem osoba fizyczna dokona zbycia nieruchomości po 5 latach od jej nabycia, dochód ze zbycia nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym.

Takie stanowisko potwierdzają organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Przy czym, przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem odpłatnego zbycia jest wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie albo prawo użytkowania wieczystego gruntu lub udział w takim prawie, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub udział w takim prawie oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie, to wówczas przychody uzyskane z tej umowy sprzedaży nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zauważyć przy tym należy, że klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT dokonuje się na postawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), Klasyfikacja Środków Trwałych, która jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Dodać należy, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni od 2001 r. prowadzi działalność gospodarczą. W 2005 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła nieruchomość w …. Na działce tej znajdował się dom mieszkalny, jednorodzinny, murowany, dwukondygnacyjny, wolnostojący z poddaszem użytkowym i lokalem użytkowym na parterze, o łącznej powierzchni 338,39 m². Nieruchomość ta nie została zakupiona na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. W 2006 r., na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego (pozwolenia na budowę), wykonana została zabudowa tarasów w ww. budynku mieszkalnym, wymiana stolarki okiennej, remont elewacji, docieplenie, wymiana: instalacji gazowej wraz z piecem i zasobnikami, kanalizacji, sieci elektrycznej, sanitarnej. Po przeprowadzeniu ww. robot budowlanych powierzchnia całkowita budynku wzrosła do 527,39 m², a powierzchnia mieszkalna do 469,8 m². Wszystkie wydatki związane z zakupem nieruchomości oraz remontem kapitalnym budynku Wnioskodawczyni wraz z mężem ponosili z własnych środków finansowych. Po przeprowadzonej przebudowie dom mieszkalny w … pozostał budynkiem mieszkalnym.

W 2012 r. Wnioskodawczyni rozszerzyła prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą o wynajem pokoi w domu mieszkalnym w ..., kod PKD 55.10.Z – zapewnienie zakwaterowania w cyklu dziennym lub tygodniowym (obiekty tu zakwalifikowane zapewniają zakwaterowanie w umeblowanych pokojach). Dla celów wynajmu pokoi wykorzystywano część budynku o powierzchni 100 m², pozostała część budynku o powierzchni 370 m² wykorzystywana była na cele mieszkaniowe właścicieli. Powyższy budynek nie stanowił środka trwałego firmy Wnioskodawczyni, nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej dla potrzeb działalności gospodarczej i nie był amortyzowany. Budynek ten był wykorzystywany do działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 2012 r. do 30 maja 2017 r. W dniu 30 maja 2017 r. działalność gospodarcza w domu mieszkalnym w … została wykreślona. W dniu 19 czerwca 2017 r. powyższy budynek został sprzedany.

Wskazać należy, że jeżeli przedmiotem sprzedaży był budynek mieszkalny (którego część wykorzystywana była na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię), niestanowiący w Jej firmie środka trwałego, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niepodlegający ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to sprzedaż tego budynku nie zostanie objęta normą art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy. Z dyspozycji powołanego art. 14 ust. 2c ww. ustawy wynika bowiem, że do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się m.in. przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanego na potrzeby związanego z tą działalnością budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku. Zatem, do odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nastąpiła po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jej nabycie, to przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe lub stan faktyczny będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W związku z powyższym, przy wydawaniu niniejszej interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku, nie oceniał natomiast charakteru opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej budynku mieszkalnego.

Informuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. zakresie, został złożony tylko przez Wnioskodawczynię, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zauważyć należy, że Wnioskodawczyni wpłaciła na rachunek bankowy Krajowej Informacji Skarbowej opłatę od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej wysokości 80 zł, w tym: w dniu 1 czerwca 2017 r. kwotę 40 zł i w dniu 17 sierpnia 2017 r. kwotę 40 zł. Należna opłata od ww. wniosku wynosi 40 zł, stosownie do art. 14 f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Opłata uiszczona została zatem w kwocie wyższej od należnej. W takiej sytuacji kwota 40 zł jest wpłatą nienależną w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa i podlega zwrotowi przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2017 r.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.