INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 5 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany gruntów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą transakcją - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany gruntów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą transakcją.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany gruntów. Działka o numerze ewidencyjnym 44/11 na powierzchni 0,2550 jest użytkiem rolnym (R IVb), a na powierzchni 0,1600 ha jest użytkiem leśnym (Ls V). Ww. działka będzie podlegała sprzedaży w ramach umowy zamiany gruntów. Nadleśnictwo jako podatnik VAT czynny wystawi fakturę dokumentującą tą czynność. Działka nr 44/11 leży na obszarze, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z przedmiotowym planem, działka leży na obszarze oznaczonym symbolem 28 R/RM i jest terenem rolniczym oraz zabudowy zagrodowej, bez ustalania proporcji między funkcjami (wyklucza się budynki mieszkalne oraz, w części 292L – las). Wnioskodawca zleciło dokonanie wyceny tego gruntu biegłemu rzeczoznawcy i otrzymało za tą usługę fakturę VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 5 października 2011 r. Wnioskodawca poinformował, że jest podatnikiem VAT czynnym. Ponadto stwierdził, że nabyty w drodze zamiany grunt jest gruntem leśnym zalesionym oraz nieużytkiem zadrzewionym. Wnioskodawca będzie na tym gruncie prowadził gospodarkę leśną polegającą na zagospodarowaniu lasu, w celu uzyskania drewna do sprzedaży. Sprzedaż drewna przez Nadleśnictwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 7% VAT dla drewna opałowego i 23% VAT dla drewna pozostałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Nadleśnictwo może zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług dla sprzedaży gruntu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy Nadleśnictwu przysługuje prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług nabytych na potrzeby dokonania czynności zamiany (sprzedaży) tego gruntu...

Zdaniem Wnioskodawcy dokonanie zamiany (sprzedaży) gruntu rolnego nie pozwoli na skorzystanie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na użytku rolnym zabudowę zagrodową, zaś ustawa nie precyzuje rodzaju zabudowy na danym gruncie. W związku z powyższym dla udokumentowania czynności zamiany (sprzedaży) gruntu należy dla użytku rolnego o pow. 0,2550 ha zastosować stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ustawy, tj. 23% VAT. Natomiast dla użytku leśnego o pow. 0,1600 ha zastosować należy zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ nie jest on gruntem budowlanym ani przeznaczonym pod zabudowę. Zdaniem Wnioskodawcy zakupy towarów i usług dotyczące opisanej wyżej zamiany gruntów, należy zaliczyć na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy do czynności, od których Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego z zachowaniem proporcji, o której mowa w ww. artykule, gdyż nie jest możliwe wyodrębnienie części kwot podatku naliczonego do czynności, w związku z którymi przysługuje i nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującą od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez umowę zamiany należy rozumieć umowę cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy - art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Dopłata przez jedną ze stron do świadczenia, wynikająca z różnicy wartości rzeczy będącej przedmiotem zamiany nie zmienia charakteru umowy (chyba, że ze względu na jej wartość ma ona charakter ceny jak w umowie sprzedaży).

Jak wynika z powyższego, przeniesienie własności towaru realizowane w oparciu o umowę zamiany stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż czynność zamiany dokonywana na podstawie umowy cywilnoprawnej dokonywana pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług stanowi dla obu stron transakcji odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie tut. organu, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy wyjaśnić, co należy rozumieć pod pojęciem „przeznaczone pod zabudowę”. Otóż „przeznaczone” oznacza praktyczny cel, do którego coś zostało zakwalifikowane, określenie celu któremu coś ma służyć.

Natomiast rozpatrując pojęcie „pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.). W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Natomiast „obiektem budowlanym” jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany tj. lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a także obiekty małej architektury tzn. niewielkie obiekty, a w szczególności kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Posiłkując się natomiast treścią załącznika Nr 1 poz. 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U 164, poz. 1587) stwierdzić należy, że „tereny zabudowy zagrodowej” zostały zaklasyfikowane w grupie „tereny użytkowane rolniczo”, która obejmuje trzy podgrupy:

3.1 „tereny rolnicze” – oznaczenie literowe R;

3.2 „tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz gospodarstwach leśnych i rybackich” – oznaczenie literowe RU;

3.3 „tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych” – oznaczenie literowe RM.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że „tereny zabudowy zagrodowej”, oznaczone literami RM we wskazanych gospodarstwach to odmienna klasyfikacja od „terenów rolniczych”, a zatem terenów przeznaczonych typowo pod uprawy rolne czy ogrodnicze. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia zabudowa zagrodowa, posiłkując się jednak innymi kryteriami stwierdzić należy jednoznacznie, że tereny zabudowy zagrodowej, to tereny przeznaczone pod zabudowę.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany gruntów. Działka o numerze ewidencyjnym 44/11, będąca w posiadaniu Wnioskodawcy, na powierzchni 0,2550 jest użytkiem rolnym (R IVb), a na powierzchni 0,1600 ha - użytkiem leśnym (Ls V). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza na użytku rolnym zabudowę zagrodową.

Biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz mając na uwadze obowiązujące dla przedmiotowego obszaru zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy przedmiotowej działki, dokonywanej w ramach zamiany gruntów należy, jak słusznie wskazano, dla użytku rolnego o pow. 0,2550 ha, na którym dopuszcza się zabudowę zagrodową, zastosować stawkę podatku w wysokości 23% VAT. Natomiast dla użytku leśnego o pow. 0,1600 ha zastosować należy zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ nie jest on gruntem budowlanym ani przeznaczonym pod zabudowę.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabytych na potrzeby dokonania czynności zamiany gruntu należy wskazać co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu,

• z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W przypadkach, gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia i nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych kosztów bezpośrednio do czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

I tak, art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot o których mowa w ust. 1 to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Szczegółowy sposób wyliczenia wskazanej proporcji zawarty został w dalszych przepisach art. 90 od ust. 4 do 10 powołanej ustawy.

Z opisu stanu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, jako podatnik VAT czynny zamierza dokonać zamiany gruntów. W związku z tą transakcją Wnioskodawca poniósł koszty związane ze zleceniem biegłemu rzeczoznawcy dokonania wyceny gruntu, który zamierza zbyć. Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia podatku naliczonego, w związku z nabyciem towarów i usług na potrzeby dokonania przedmiotowej zamiany, korzystając z proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Analiza powołanych przepisów na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, iż Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego związku z nabyciem towarów i usług na potrzeby dokonania przedmiotowej transakcji w zakresie, w jakim będą one dotyczyły czynności opodatkowanych. Zatem w niniejszej sprawie odliczenie to będzie możliwe w odniesieniu do transakcji zbycia części działki opodatkowanej stawką podatku w wysokości 23% VAT. Natomiast w zakresie sprzedaży zwolnionej od podatku dotyczącej gruntu leśnego, Wnioskodawca nie będzie posiadał prawa do odliczenia podatku naliczonego. W tym przypadku wskazana metoda proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy, zgodnie z którą odliczenie podatku naliczonego następuje poprzez zastosowanie wskaźnika proporcji ustalonego jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, nie ma zastosowania.

Koszty poniesione, w związku z transakcją zamiany gruntów, tj. jak wskazano we wniosku koszty wyceny przedmiotowego gruntu zleconej biegłemu rzeczoznawcy, można bowiem odpowiednio przyporządkować do sprzedaży opodatkowanej, dotyczącej części gruntu, na którym dopuszcza się zabudowę zagrodową, jak i do sprzedaży zwolnionej od podatku, dotyczącej gruntu leśnego.

Metoda określona w art. 90 ust. 2 ustawy ma zastosowanie wówczas, gdy podatnik nie ma możliwości przyporządkowania ponoszonych kosztów bezpośrednio do czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku. W przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie będzie miała miejsca.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.