Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.214.2017.1.KW1
z 20 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 30 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków płatnika związanych z zawarciem z lekarzami umowy sponsoringu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków płatnika związanych z zawarciem z lekarzami umowy sponsoringu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji produktów żywnościowych pod rozpoznawalnymi na rynku markami. W ofercie Spółki znajduje się aktualnie około 1500 produktów, w tym m.in. różnego rodzaju produkty spożywcze (kawa, słodycze, kulinaria), a także odżywki dla dzieci oraz żywność medyczna.

Relacje sponsoringowe.

Z uwagi na fakt, iż niektóre z oferowanych przez Spółkę produktów są przeznaczone dla niemowląt oraz innych osób przebywających pod opieką lekarską, Spółka w celu dotarcia do potencjalnych klientów angażuje się w relacje z środowiskiem medycznym. Spółka desygnuje wybranych przez siebie lekarzy na konferencje, kongresy lub podobne spotkania naukowe, które odbywają się w Polsce lub za granicą („Spotkania Naukowe”). W tym celu lekarze posiadający odpowiednią wiedzę zwracają się do Spółki ze stosownym wnioskiem, którego akceptacja oznacza, że Spółka zawiera z lekarzem „Relację Sponsoringu” i pokrywa koszty jego uczestnictwa w Spotkaniu Naukowym, na który może się składać:

1. opłata za uczestnictwo/opłata rejestracyjną („Opłata za Uczestnictwo”),
2. koszty przejazdu/przelotu na miejsce spotkania,
3. ewentualne koszty noclegów,
4. koszty wyżywienia (o ile są one ponoszone i są identyfikowalne w stosunku do konkretnego lekarza)

- dalej świadczenia wymienione w pkt 2 do 4 łącznie określane są jako „Świadczenia Dodatkowe”. Relacja Sponsoringu nie zobowiązuje lekarza do wykonywania żadnych świadczeń wzajemnych, czy świadczenia usług na rzecz Spółki.

Lekarze, z którymi Spółka wchodzi w Relację Sponsoringu nie są pracownikami Spółki. Lekarze, co do zasady nie wykonują również równocześnie dla Spółki, usług na podstawie np. umów o dzieło lub zlecenia w związku z uczestnictwem danego lekarza w konkretnym Spotkaniu Naukowym, którego dotyczy Relacja Sponsoringu. Niemniej nie można wykluczyć, że Spółka i dany lekarz były stronami umów cywilnoprawnych w przeszłości albo będą w przyszłości albo są w danym momencie, ale taka umowa pozostaje bez żadnego związku z Umową Sponsoringu i konkretnym Spotkaniem Naukowym.

Dodatkowe informacje.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na Opłatę za Uczestnictwo oraz Świadczenia Dodatkowe nie są uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów Spółki. W kosztach uzyskania przychodów ujętę zostaje jednak wynagrodzenie pieniężne Lekarza należne na podstawie Umowy o Usługi. Wszystkie wymienione wydatki są ponoszone przez Spółkę w celu uzyskiwania przychodów i istnieje ścisły związek pomiędzy poniesieniem takich kosztów a wzrostem przychodów.

Zdaniem Spółki, wartość Opłaty za Uczestnictwo oraz Świadczeń Dodatkowych nie może być, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa, i nie jest zaliczana przez Lekarzy do kosztów uzyskania przychodów tych osób. Osoby te nie ponoszą ekonomicznego ciężaru tych wydatków i nie posiadają dokumentów źródłowych potwierdzających ponoszenie określonych wydatków bezpośrednio przez Spółkę. Natomiast świadczenia w postaci Opłaty za Uczestnictwo oraz Świadczeń Dodatkowych przekazywanych w ramach Relacji Sponsoringowych są ponoszone w związku z (w celu) uzyskania przez Lekarzy przychodów z tytułu wskazanych nieodpłatnych świadczeń (a szerzej, z tytułu wykonywania zawodowej działalności w charakterze lekarzy), a w przypadków Umów o Usługi w celu uzyskania przez Lekarzy przychodu w postaci wynagrodzenia pieniężnego z Umowy o Usługi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, że w przypadku Relacji Sponsoringu z Lekarzem, który w związku z wejściem w Relację Sponsoringu uzyskuje przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 UPDOF:

• zarówno Opłata za Uczestnictwo, jak i Świadczenia Dodatkowe ponoszone przez Spółkę na korzyść lekarza stanowią dla Lekarza przychód podlegający opodatkowaniu UPDOF, lecz
• wartość Świadczeń Dodatkowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 UPDOF, na zasadach i do wysokości limitów wynikających z Rozporządzenia w sprawie podróży, a w związku z tym
• Spółka jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej sporządzanej na podstawie art. 42a UPDOF (PIT-8C) jedynie wartości Opłaty za Uczestnictwo, lecz Spółka nie jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej PIT-8C wartości Świadczeń Dodatkowych - na zasadach i do wysokości określonej na podstawie Rozporządzenia w sprawie podróży?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Relacji Sponsoringu zawieranej z lekarzem, który w związku z tą relacją uzyskuje przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 UPDOF:

• zarówno Opłata za Uczestnictwo, jak i Świadczenia Dodatkowe ponoszone przez Spółkę na korzyść lekarza stanowią dla lekarza przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT, lecz
• wartość Świadczeń Dodatkowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 UPDOF, na zasadach i do wysokości limitów wynikających z Rozporządzenia w sprawie podróży, a w związku z tym
• Spółka jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej sporządzanej na podstawie art. 42a UPDOF (PIT-8C) jedynie wartości Opłaty za Uczestnictwo, natomiast Spółka nie jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej PIT-8C wartości Świadczeń Dodatkowych - na zasadach i do wysokości określonej na podstawie Rozporządzenia w sprawie podróży.
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 UPDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na podstawie art. 11 ust. 1 UPDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 UPDOF za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. W myśl art. 42a UPDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Podkreślić zatem należy, że z powyższego przepisu wynika, iż w informacji PIT-8C nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 UPDOF.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że udział lekarza w Spotkaniu Naukowym, w ramach którego zapewniane są świadczenia dodatkowe (nocleg, wyżywienie i dojazd) stanowić będzie dla lekarza nieodpłatne świadczenie. Wartość tego świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

Z uwagi na to, że Spółki oraz lekarza nie łączy ani stosunek pracy, ani umowa zlecenia lub o dzieło, o których mowa w art. 13 pkt 8 UPDOF, przychody lekarza nie należą ani do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 UPDOF, ani do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 UPDOF. Nie sposób je także zakwalifikować do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 4 do 8a UPDOF.

Jeżeli więc lekarz zawierając ze Spółką Relację Sponsoringu nie oświadczy Spółce, że występuje wobec Spółki jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą, to w takiej sytuacji wartość tychże świadczeń należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w ww. art. 20 ust. 1 UPDOF, tj. do przychodów z innych źródeł.

Biorąc pod uwagę art. 11 ust. 1 UPDOF należy zauważyć, że o powstaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń można mówić tylko wtedy, gdy lekarz faktycznie weźmie udział w danym Spotkaniu Naukowym. Przychodami z tytułu świadczeń nieodpłatnych są bowiem tylko świadczenia faktycznie uzyskane. Zatem jeżeli lekarz zrezygnuje z udziału w Spotkaniu Naukowym, na skutek czego nie dojdzie do zawarcia Relacji Sponsoringu, wtedy lekarz nie uzyskuje przychodu.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

• podróży służbowej pracownika,
• podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami. W myśl ust. 13 art. 21 ustawy, przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

• w celu osiągnięcia przychodów lub
• w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
• przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
• przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
  
  

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia w sprawie podróży, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują (I) diety oraz (II) zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W dalszej kolejności przepisy rozporządzenia w sprawie podróży służbowych wskazują wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących w czasie podróży, które dla osób niebędących pracownikami nie są ograniczone do podróży służbowej. Wskazane w dalszej części rozporządzenia w sprawie podróży służbowych wysokości należności stanowią limity, do których sfinansowanie kosztów podróży osoby niebędącej pracownikiem jest dla tej osoby zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) jeżeli spełnione są jednocześnie warunki z art. 21 ust. 13 UPDOF.

Zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie podróży, z tytułu podróży krajowej i zagranicznej przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. Tym samym, limit zwolnienia wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) obejmuje całą kwotę należności (całą cenę biletu/biletów plus ewentualne opłaty dodatkowe) z tytułu przejazdów międzymiastowych/międzynarodowych (np. koleją, samolotem) lekarzy w ramach odbywanych podróży na/z Spotkania Naukowego, która to należność wynika z odpowiedniego dokumentu potwierdzającego cenę biletu oraz ewentualne opłaty dodatkowe.

Stanowisko to jest również wyrażane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in.: interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie

• z dnia 14 lutego 2017 r. sygn.: 1462-IPPB4.4511.1269.2016.1.MS2,
• z dnia 29 grudnia 2016 r. sygn.: 1462-IPPB4.4511.1150.2016.1.GF,
• z dnia 11 lipca 2016 r. sygn.: IPPB4/4511-555/16-4/JK3,
• z dnia 26 lutego 2016 r. sygn.: IPPB4/4511-1530/15-2/MS1,
• z dnia 31 stycznia 2014 r. sygn.: IPPB4/415-729/13-2/JK
• z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn.: IPPB2/415-111/13-2/MK,
• z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn.: IPPB2/415-56/13-2/MK,
• z dnia 22 października 2013 sygn.: IPPB4/415-464/13-6/JK2.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki postąpi prawidłowo traktując jako zwolnioną z opodatkowania u lekarzy wartość finansowanych w przedstawionym stanie faktycznym kosztów przejazdu na dane wydarzenia (i z powrotem) odbywające się na terytorium Polski, jak i zagranicą.

Podczas podróży krajowej, za nocleg w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety (§ 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych). Jednocześnie, zgodnie z § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie podróży w uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych. Gdy pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży, przysługuje mu ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety. Ryczałt za nocleg przysługuje, jeżeli nocleg trwa co najmniej 6 godzin pomiędzy godzinami 21 i 7. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg nie przysługuje za czas przejazdu, a także jeżeli pracodawca uzna, że pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości stałego lub czasowego pobytu.

Podczas podróży zagranicznej za nocleg przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia w sprawie podróży służbowych (§ 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży). W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (§ 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych). Jednocześnie, zgodnie z § 16 ust. 3 rozporządzenia w sprawie podróży, w uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży służbowych. Limitów wynikających z art. 16 ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym Spółka zapewnia lekarzom nocleg w jego trakcie. Przy ustalaniu przychodu dla celów sporządzenia informacji o wysokości osiągniętych przychodów (PIT-8C), Spółka zamierza uwzględnić zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b UPDOF do wysokości limitów określonych w przedstawionych powyżej przepisach rozporządzenia w sprawie podróży. Jednocześnie, w uzasadnionych przypadkach Spółka finansuje lekarzom koszty noclegu ponad limit określony w § 8 ust. 1 i § 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży. Sytuacje takie są zawsze uzasadnione, gdy w danej lokalizacji nie ma możliwości zapewnienia noclegu w placówce umożliwiającej zachowanie limitu (np. wydarzenie jest organizowane w miejscowości, w której nocleg może być zapewniony jedynie po cenach powodujących przekroczenie limitu) lub umieszczenie uczestników w „droższej” lokalizacji jest uzasadnione ze względu na efektywność ich uczestnictwa w wydarzeniu, np. lepszy dojazd do miejsca wydarzenia, lotniska, dworca etc., czy też nocleg znajduje się w tym samym miejscu co wydarzenie. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki postąpi prawidłowo traktując jako zwolnioną z opodatkowania u uczestników, wartość finansowania kosztów noclegu podczas wydarzenia do wysokości limitu określonego (I) w § 8 ust. 1 i § 16 ust. 1 rozporządzenia w sprawie podróży, a (ii) w uzasadnionych przypadkach wskazanych powyżej również wartości przekraczającej ten limit (§ 8 ust. 2 i § 16 ust. 3 rozporządzenia w sprawie podróży). Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w cytowanych powyżej interpretacjach indywidualnych.

Zgodnie z § 9 ust. 1-3 rozporządzenia w sprawie podróży, za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży krajowej pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety. Ryczałt ten nie przysługuje, jeżeli pracownik nie ponosi kosztów dojazdów. Jednocześnie, ust. 1 § 9, nie stosuje się, jeżeli na wniosek pracownika pracodawca wyrazi zgodę na pokrycie udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej.

W przypadku odbywania podróży zagranicznej § 17 ust. 1-4 rozporządzenia w sprawie podróży wskazuje, że pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej zagranicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu. W przypadku, gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety. Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej. Wskazane ryczałty nie przysługują jednak, jeżeli pracownik odbywa podróż zagraniczną służbowym lub prywatnym pojazdem samochodowym, motocyklem lub motorowerem, ma zapewnione bezpłatne dojazdy, nie ponosi kosztów, na pokrycie których są przeznaczone te ryczałty. W rezultacie, pokrycie przez Spółkę kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w trakcie wydarzenia, do wysokości i na zasadach ustalonych zgodnie z powyższymi przepisami będzie dla uczestnika zwolnione z opodatkowania. Stanowisko zaprezentowane w tym zakresie jest również wyrażane przez organy podatkowe we wspomnianych wcześniej interpretacjach indywidualnych.

Mogą wystąpić sytuacje, gdy podczas odbywanej podróży, uczestnik będzie wykorzystywał niebędący własnością Spółki samochód (dojazd /powrót na/z wydarzenia oraz przemieszczanie się w miejscowości gdzie wydarzenie się odbywa). Okoliczność taka została przewidziana w § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia w sprawie podróży. Zgodnie z przedmiotowymi przepisami na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takiej sytuacji pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, jednak nie wyższą niż określona w przepisach rozporządzenia w sprawie zwrotu kosztów używania samochodów osobowych. Mając na uwadze powyższe, pokrycie przez Spółkę kosztów wykorzystania przez lekarza samochodu osobowego (do dojazdu/powrotu na/z wydarzenia oraz przemieszczania się w miejscowości gdzie wydarzenie się odbywa) niebędącego własnością Spółki, do wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu nie wyższą niż określona w rozporządzeniu w sprawie zwrotu kosztów używania samochodów osobowych będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Ponadto Spółka może zapewniać lekarzowi wyżywienie w trakcie podróży albo wypłacać mu dietę na zasadach wynikających z Rozporządzenia w sprawie podróży. Zgodnie z § 7 Rozporządzenia w sprawie podróży, dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży krajowej (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania służbowego w następujący sposób: 1) jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi: a) mniej niż 8 godzin - dieta nie przysługuje, b) od 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety, c) ponad 12 godzin-przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2) jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę: a) do 8 godzin -przysługuje 50% diety, b) ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości. Dieta nie przysługuje jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. Kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio: 1) śniadanie - 25% diety; 2) obiad - 50% diety; 3) kolacja - 25% diety. Analogicznie dietę zmniejsza się w przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie.

Dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe. Należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób: 1) za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości; 2) za niepełną dobę podróży zagranicznej: a) do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety, b) ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety, c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości. Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do Rozporządzenia w sprawie podróży. Pracownikowi, któremu zapewniono w czasie podróży zagranicznej bezpłatne, całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety. Kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio: 1) śniadanie - 15% diety; 2) obiad - 30% diety; 3) kolacja - 30% diety. Analogicznie dietę zmniejsza się w przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie. Pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka uważa, że w razie zapewnienia lekarzowi bezpłatnego wyżywienia, jego wartość (o ile jest ona możliwa do ustalenia w odniesieniu do konkretnego lekarza, zgodnie z przepisami art. 11 UPDOF, w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13) jest zwolniona z opodatkowania do wysokości równowartości limitów diet wynikających z Rozporządzenia w sprawie podróży.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 UPDOF, zwolnienie określone w ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały (I) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów (pkt 1 art. 21 ust. 13 ustawy o PIT). W tym zakresie należy wskazać, że określone w niniejszym przepisie warunki do zastosowania zwolnienia sfinansowanych przez Spółkę kosztów podróży zostały spełnione. Wnioskodawca, stosuje bowiem zwolnienie jednie w przypadku gdy koszty nie zostały zaliczone przez lekarzy do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, pokrywając przedstawione koszty Spółka świadczy usługi, z tytułu których uzyskuje przychody. W konsekwencji, warunek poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodów Spółki jest spełniony. Również patrząc z perspektywy lekarzy, koszty te są ponoszone w celu osiągania przez nich przychodów z ich działalności zawodowej, a w sposób bezpośredni, przychodów z innych źródeł w postaci uczestnictwa w Spotkaniu Naukowym, w tym Opłaty za Uczestnictwo.

Podsumowując, w przypadku Relacji Sponsoringu zawieranej z lekarzem, co do zasady, w związku z zawarciem Relacji Sponsoringu uzyskuje on przychody z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 UPDOF w postaci zarówno Opłaty za Uczestnictwo, jak i Świadczenia Dodatkowego ponoszonego przez Spółkę na rzecz. Jednakże wartość Świadczeń Dodatkowych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b i ust. 13 UPDOF, na zasadach i do wysokości limitów wynikających z Rozporządzenia w sprawie podróży. W związku z tym Spółka jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej sporządzanej na podstawie art. 42a UPDOF (PIT-8C) jedynie wartości Opłaty za Uczestnictwo, natomiast Spółka nie jest zobowiązana do ujmowania w rocznej informacji podatkowej PIT-8C wartości Świadczeń Dodatkowych (do wysokości określonej na podstawie Rozporządzenia w sprawie podróży).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nim zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.