Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.184.2017.2.HD
z 13 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 9 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem wydatków i wypłatą diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem wydatków i wypłatą diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca korzysta z programu komputerowego (dalej „System”) do rozliczania diet i wydatków w ramach podróży służbowych pracowników Wnioskodawcy (dalej „Pracownicy”).

Pracownicy odbywają podróże służbowe głównie do Niemiec. Wydatki i diety Pracowników są rozliczane w Systemie. System przyjmuje jednolity kurs wymiany walut z EUR na złote. Jest to kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej.

Przykładowo jeżeli Pracownik jest w podróży służbowej od dnia 24 do 27 kwietnia 2017 r. System za właściwy kurs do przeliczenia diety dla Pracownika z EUR na złote przyjmuje kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia 26 kwietnia 2017 r., czyli z dnia poprzedzającego ostatni dzień zakończenia podróży służbowej.

Pracownik otrzymuje od Wnioskodawcy dietę przeliczoną po kursie obliczonym w Systemie.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej, Pracownicy rozliczają podróże służbowe w Systemie w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży. Po akceptacji przez przełożonego Pracownika wydatków w ramach podróży służbowej Pracownikowi wypłacana jest dieta w wysokości wynikającej z rozporządzenia, jednakże według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej.

Zgodnie z art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Wydatki związane z podróżami służbowymi, co do zasady, zaliczane są do kosztów pośrednio związanych z przychodem. U prowadzących księgi rachunkowe za dzień poniesienia kosztu pośredniego uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). W przypadku podróży służbowych dniem poniesienia kosztu jest dzień przedłożenia przez Pracownika rozliczenia kosztów podróży.

Może się zatem zdarzyć, że Pracownik po przeliczeniu kwoty do wypłaty w Systemie otrzyma kwotę w złotych – w zależności od wahań kursu walut – wyższą lub niższą od kwoty jaka wynikałaby z przeliczenia diety według kursu określonego zgodnie z art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Ze względu na fakt, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety za czas podróży służbowej Pracownika do wysokości określonej w rozporządzeniu może powstać sytuacja, w której Pracownik uzyska kwotę, która mogłaby być zakwalifikowana jako przychód z tytułu samej różnicy kursowej walut mimo, iż Pracownik otrzymałby kwotę określoną w rozporządzeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na Wnioskodawcy ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego od kwoty w złotych, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą zwróconych pracownikowi Wnioskodawcy wydatków i wypłaconej diety w EUR, nieprzekraczającej wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, przeliczonej na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej, a kwotą zwróconych pracownikowi Wnioskodawcy wydatków i wypłaconej diety w EUR, stanowiącej koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, przeliczonej na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, tj. dnia ujęcia w kosztach określonej zgodnie z art. 11a ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota w złotych, stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą zwróconych pracownikowi Wnioskodawcy wydatków i wypłaconej diety w EUR, nieprzekraczająca wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, przeliczonej na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej a kwotą zwróconych pracownikowi Wnioskodawcy wydatków i wypłaconej diety w EUR, stanowiącą koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, przeliczoną na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, tj. dnia ujęcia w kosztach określonej zgodnie z art. 11a ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości, jest wolna od podatku dochodowego, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego w zakresie ww. różnicy.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z faktu, iż zgodnie z art. 21 ust. 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, a Wnioskodawca wypłaca Pracownikom diety w wysokości określonej w rozporządzeniu.

Przykładowo Pracownik odbywający podróż służbową do Niemiec otrzymuje dietę w wysokości określonej w rozporządzeniu. Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Za dzień uzyskania przychodu dla potrzeb podatku dochodowego Wnioskodawca przyjmuje dzień zakończenia delegacji przez Pracownika, a nie dzień rozliczenia się przez Pracownika z kosztów poniesionych podczas delegacji.

Dla potrzeb rozpoznania ewentualnego przychodu Pracownika z tytułu diety za podróż zagraniczną istotne jest jedynie zweryfikowanie, czy dieta wypłacana jest w wysokości nieprzekraczającej kwot określonych w rozporządzeniu. Jeżeli zatem Pracownik otrzymuje dietę w wysokości zgodnej z rozporządzeniem – to w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma z tego tytułu przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy kluczowe dla oceny rozpoznania przychodu jest w tym wypadku zgodność wypłacanej kwoty z rozporządzeniem, a ewentualna kwota wynikająca z różnicy kursowej pomiędzy przeliczeniem diety po kursie z dnia poprzedzającego rozliczenie przez Pracownika podróży służbowej, a kursem z dnia poprzedzającego dzień zakończenia delegacji nie będzie stanowić przychodu pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Data – dnia poprzedzającego dzień zakończenia delegacji – jest datą w ocenie Wnioskodawcy bardziej właściwą i obiektywną w kontekście wyboru kursu waluty dla rozliczenia takiej delegacji, gdyż jest uzależniona od faktycznego zakończenia podróży służbowej.

Według Wnioskodawcy w przypadku przyjęcia za właściwy kurs z dnia poprzedzającego dzień rozliczenia się z delegacji pozostawi się po stronie Pracownika ewentualną spekulację, co do wyboru kursu waluty rozliczenia delegacji. W ocenie Wnioskodawcy niezależnie zatem czy do przeliczenia kwoty diety w walucie obcej przyjmie się kurs z dnia poprzedzającego dzień zakończenia delegacji, czy też kurs z dnia poprzedzającego rozliczenie się przez Pracownika z wydatków poniesionych podczas podróży służbowej, to jeżeli kwota diety nie przekracza kwoty określonej w rozporządzeniu, to kwota ta korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy jako kwota wolna od podatku dochodowego, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika podatku dochodowego w zakresie ww. różnicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, późn. ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Natomiast koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu – o czym stanowi ust. 2 art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 1 tego przepisu – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Jednocześnie za odrębne przepisy, o których mowa w ww. artykule, należy uznać rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

W myśl § 2 ww. rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:




1. przejazdów,
   
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   
3. noclegów,
   
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie § 5 ust. 1 rozporządzenia pracownik dokonuje rozliczenia kosztów podróży krajowej lub podróży zagranicznej nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia tej podróży.

Za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg (§ 16 ust. 1-4 rozporządzenia).

W myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu.

W przypadku gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety (§ 17 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 3 rozporządzenia na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej.

W myśl § 17 ust. 4 ww. rozporządzenia ryczałty, o których mowa w ust. 1-3, nie przysługują, jeżeli pracownik:

1. odbywa podróż zagraniczną służbowym lub prywatnym pojazdem samochodowym, motocyklem lub motorowerem;
2. ma zapewnione bezpłatne dojazdy;
3. nie ponosi kosztów, na pokrycie których są przeznaczone te ryczałty.

Pracownik otrzymuje zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży zagranicznej, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Za zgodą pracownika zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki. Rozliczenie kosztów podróży zagranicznej jest dokonywane w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, według średniego kursu z dnia jej wypłacenia (§ 20 ust. 1, 2 i 3 ww. rozporządzenia).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Pracownicy Wnioskodawcy odbywają podróże służbowe głównie do Niemiec. Do rozliczania diet i wydatków w ramach podróży służbowych Pracowników Wnioskodawca korzysta z programu komputerowego (dalej „System”). System przyjmuje jednolity kurs wymiany walut z EUR na złote. Jest to kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej. Pracownik otrzymuje od Wnioskodawcy dietę przeliczoną po kursie obliczonym w Systemie. Zgodnie z obowiązującymi przepisami (rozporządzenie z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej) Pracownicy rozliczają podróże służbowe w Systemie w terminie 14 dni od dnia zakończenia podróży. Po akceptacji przez przełożonego Pracownika wydatków w ramach podróży służbowej Pracownikowi wypłacana jest dieta w wysokości wynikającej z rozporządzenia, jednakże według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej. Wydatki związane z podróżami służbowymi, co do zasady, zaliczane są do kosztów pośrednio związanych z przychodem. W przypadku podróży służbowych dniem poniesienia kosztu jest dzień przedłożenia przez Pracownika rozliczenia kosztów podróży.

Z wniosku wynika również, że w związku ze stosowaniem przez Wnioskodawcę programu komputerowego (System) do rozliczania diet i wydatków w ramach podróży służbowych pracowników może zdarzyć się sytuacja, w której Pracownik po przeliczeniu kwoty do wypłaty w Systemie otrzyma kwotę w złotych – w zależności od wahań kursu walut – wyższą lub niższą od kwoty jaka wynikałaby z przeliczenia diety według kursu określonego zgodnie z art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy kwotą diety w EUR przeliczonej na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, tj. dnia ujęcia w kosztach a kwotą diety w EUR przeliczonej na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej (wyliczonej przez System).

Zwrot Pracownikowi kosztów zagranicznej podróży służbowej oraz wypłata diet z tytułu odbytej przez niego zagranicznej podróży służbowej stanowią przychód ze stosunku pracy. Przy czym za dzień uzyskania ww. przychodu – zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – należy uznać dzień otrzymania lub postawienia do dyspozycji Pracownika tych należności. Jednocześnie zwrot faktycznych i udokumentowanych kosztów – na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej – oraz wypłata diet do wysokości w nim określonej – korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie powołanego art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że do rozliczania diet i wydatków w ramach podróży służbowych pracowników Wnioskodawca korzysta z programu komputerowego i Pracownik otrzymuje od Wnioskodawcy dietę przeliczoną po kursie obliczonym w Systemie według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień zakończenia podróży służbowej. Wobec powyższe, jeżeli Wnioskodawca wypłaci Pracownikowi należności za czas podróży służbowej w wysokości wyższej niż kwoty ustalone na podstawie ww. rozporządzenia przeliczone zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu – to nadwyżka ta stanowi przychód Pracownika podlegający opodatkowaniu. Kwota ta (powstała różnica) nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas Wnioskodawca jako płatnik powinien kwotę nadwyżki zsumować z przychodami ze stosunku pracy osiągniętymi przez pracownika w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.