Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.271.2017.2.JK2
z 18 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data nadania 11 sierpnia 2017 r., data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) na wezwanie z dnia 31 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.271.2017.1.JK2 (data nadania 1 sierpnia 2017 r., data doręczenia 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu tantiem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z tytułu tantiem.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 31 lipca 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.271.2017.1.JK2 (data nadania 1 sierpnia 2017 r., data doręczenia 8 sierpnia 2017 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data nadania 11 sierpnia 2017 r., data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zwróciła się o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia kwoty nienależnie pobranej z tytułu wypłaconych tantiem z ZAiKS-u. Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 7 marca 2017 r. Wnioskodawczyni wpłaciła na rzecz powódki kwotę 15.167,55 zł tytułem tantiem z ZAiKS-u za lata 2009-2016. Urząd Skarbowy odmówił zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym za lata 2009-2015 – PIT-37. Za wyżej wymieniony okres, Wnioskodawczyni złożyła korekty zeznań podatkowych PIT-37.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że po śmierci męża w 2008 r. na podstawie testamentu notarialnego z dnia 21 maja 2008 r. Sąd ustalił, że Wnioskodawczyni jako wdowa nabyła spadek po zmarłym mężu. W paragrafie drugim mąż zapisał prawa do wynagrodzenia od praw odziedziczonych, tzw. tantiem w częściach równych, ponieważ nie miał podstaw aby wypłacać je córkom zmarłego męża, ZAiKS wypłaca tylko żyjącym autorom lub spadkobiercom bez możliwości cesji. Sąd w dniu 17 lutego 2016 r. w odpowiedzi na pozew powódki o złożenie oświadczenia woli zobowiązał Wnioskodawczynię do wykonania zapisu zawartego w paragrafie 2 testamentu notarialnego poprzez złożenie woli przeniesienia praw do wynagrodzenia co też notarialnie Wnioskodawczyni uczyniła. ZAiKS odmówił jednak wypłaty świadczeń na rzecz powódki. W dniu 17 lutego 2017 r. jedna z córek męża złożyła pozew do Sądu o wydanie nakazu zapłaty. Sąd orzekł i wydał nakaz zapłaty w dniu 7 marca 2017 r. Ponieważ zapis dotyczył wypłat krajowych a druga z córek nie wniosła pozwu dotyczącego zapisu testamentowego ZAiKS po rozliczeniu kwot od 2009 r. do 2016 r. podał tantiemy netto, od których został potrącony podatek dochodowy. Zestawienie wynagrodzeń dało kwotę 30.335,10 zł, a 1/2 należnej części w kwocie 15.167,55 zł nakazem sądowym Wnioskodawczyni wpłaciła przelewem bankowym na prywatne konto powódki w dniu 30 marca 2017 r. Płatnik – ZAiKS odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy i wystawiał PIT-11, a Wnioskodawczyni rozliczała się w zeznaniach podatkowych za lata 2009-2016 na formularzu PIT-37. Wnioskodawczyni chce mieć możliwość odliczenia ww. kwoty przekazanej na konto jednorazowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć tę kwotę wypłaconą jednorazowo w zeznaniu podatkowym za rok 2017?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwrot wypłaconych powódce tantiem jest zasadny, Wnioskodawczyni rozliczała się z nich w zeznaniach podatkowych na formularzu PIT-37. Prośbę o rozpatrzenie interpretacji indywidualnej przepisów Wnioskodawczyni opiera na art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powódka po uprawomocnieniu się wyroku sądowego otrzymuje wypłaty tantiem z ZAiKS-u na osobiste konto i powinna je rozliczać w zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn, zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Zgodnie z art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Natomiast, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy, w myśl którego podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ww. ustawy).

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost, czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwotach przed potrąceniami (tzw. kwotach brutto), czy też w kwotach uwzględniających potrącenia (tzw. kwotach netto), jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie przed potrąceniami (tzw. kwocie brutto).

Zarówno art. 41b, jak i przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 dotyczą sytuacji, w których zwrócone przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie – łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy – gwarantuje odzyskanie przez podatnika tych zaliczek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Wnioskodawczyni po śmierci męża w 2008 r. na podstawie testamentu notarialnego z dnia 21 maja 2008 r. Sąd ustalił, że spadek po zmarłym mężu nabyła Wnioskodawczyni jako wdowa. W paragrafie drugim mąż zapisał prawa do wynagrodzenia od praw odziedziczonych, tzw. tantiem w częściach równych, ponieważ nie miał podstaw aby wypłacać je córkom zmarłego męża, ZAiKS wypłaca tylko żyjącym autorom lub spadkobiercom bez możliwości cesji. Sąd w dniu 17 lutego 2016 r. w odpowiedzi na pozew powódki o złożenie oświadczenia woli zobowiązał Wnioskodawczynię do wykonania zapisu zawartego w paragrafie 2 testamentu notarialnego poprzez złożenie woli przeniesienia prawa do wynagrodzenia co też notarialnie Wnioskodawczyni uczyniła. ZAiKS odmówił jednak wypłaty świadczeń na rzecz powódki. W dniu 17 lutego 2017 r. jedna z córek męża złożyła pozew do Sądu o wydanie nakazu zapłaty. Sąd orzekł i wydał nakaz zapłaty w dniu 7 marca 2017 r. Ponieważ zapis dotyczył wypłat krajowych a druga z córek nie wniosła pozwu dotyczącego zapisu testamentowego ZAiKS po rozliczeniu kwot od 2009 r. do 2016 r. podał tantiemy netto, od których został potrącony podatek dochodowy. Zestawienie wynagrodzeń dało kwotę 30.335,10 zł, a 1/2 należnej części w kwocie 15.167,55 zł nakazem sądowym Wnioskodawczyni wpłaciła przelewem bankowym na prywatne konto powódki w dniu 30 marca 2017 r. Płatnik – ZAiKS odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy i wystawiał PIT-11, a Wnioskodawczyni rozliczała się w zeznaniach podatkowych za lata 2009-2016 na formularzu PIT-37. Wnioskodawczyni chce mieć możliwość odliczenia ww. kwoty przekazanej na konto jednorazowo.

W związku z powyższym, powstała wątpliwość czy Wnioskodawczyni może odliczyć tę kwotę wypłaconą jednorazowo w zeznaniu podatkowym za rok 2017.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne organ podatkowy zauważa, że przepis art. art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dlatego też zwrot ten dokonywany jest w kwocie brutto, tj. łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy, co gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty tych zaliczek.

Użyte w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do nienależnie pobranych świadczeń wyrażenie: „w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy” oznacza świadczenie wraz zaliczką na podatek dochodowy. Przychodem Wnioskodawczyni była cała kwota przysługujących Jej wówczas świadczeń, a zatem jeśli świadczenia te stały się nienależne, to powinny być zwrócone w pełnej wysokości, czyli wraz z zaliczką na podatek dochodowy.

Reasumując, dokonanie zwrotu nienależnego świadczenia przez Wnioskodawczynię w 2017 r. w kwocie netto powoduje, że Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do obniżenia dochodu o dokonany zwrot nienależnie pobranego świadczenia i tym samym nie znajdzie zastosowania powyżej cytowany przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 01-051 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.