2017.08.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.260.2017.2.WB
z 31 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 7 lipca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 sierpnia 2017 r. (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy, oraz
obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R

‒ jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy oraz obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 16 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 22 czerwca 2017 r. Spółka (Wnioskodawca) została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przedmiot działalności jaki zamierza prowadzić Spółka to: Działalność związana z oceną ryzyka szacowaniem poniesionych strat (symbol PKD 66.21.Z, symbol PKWiU 66.21.10.0 – usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat).

Faktycznie świadczone przez Spółkę usługi polegać mają na dochodzeniu w imieniu swoich klientów roszczeń odszkodowawczych. Osoba, której należne jest odszkodowanie, zlecać będzie prowadzenie sprawy, a celem umowy będzie uzyskanie dla klienta (zleceniodawcy) świadczenia odszkodowawczego. Spółka będzie działać w imieniu swojego klienta, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa będzie reprezentować go przed podmiotem zobowiązanym do zapłaty odszkodowania. Za świadczenie powyższej usługi Spółka otrzyma wynagrodzenie prowizyjne ustalane w stosunku do wysokości uzyskanego dla zleceniodawcy świadczenia.

Świadczona usługa będzie usługą kompleksową zawierającą w sobie szereg czynności między innymi, takich jak:

Oszacowanie wysokości szkody, a w tym:
1. ustalenie wysokości uszkodzonej rzeczy, oszacowanie kosztów naprawy uszkodzonego mienia lub wyliczenie szkody całkowitej, ustalenie ubytku wartości handlowej pojazdu po naprawie;
2. oszacowanie wysokości poniesionego uszczerbku na zdrowiu oraz obrażeń doznanych w wypadku oraz związane z tym ustalenie możliwości uzyskania zadośćuczynienia;
3. obliczenie kosztów leczenia (poniesionych na zakup leków, sprzętu ortopedycznego i rehabilitacyjnego, kosztów opieki osoby trzeciej, kosztów dojazdów do placówek medycznych);
4. ustalenie wysokości utraconych dochodów;
5. ustalenie stopnia pogorszenia sytuacji materialnej i zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej i kosztów związanych z pochówkiem.
Udokumentowanie wysokości poniesionej szkody poprzez zgromadzenie niezbędnej dokumentacji:
1. medycznej,
2. urzędowej,
3. dokumentacji z zakładu pracy poszkodowanego,
4. dokumentację z Policji, Prokuratury, Sądów itp.,
5. fotograficznej.
Zgłoszenie roszczeń do podmiotu zobowiązanego do zapłaty świadczenia – najczęściej zakłady ubezpieczeń, a w tym:
1. sprecyzowanie na piśmie roszczeń odszkodowawczych,
2. wypełnienie niezbędnej dokumentacji takiej jak formularze, druki, itp.,
3. przekazanie wszelkiej dokumentacji potwierdzającej zasadność zgłoszonych roszczeń.
Sporządzanie odwołań, skarg i reklamacji zarówno w sytuacji całkowitej odmowy zapłaty odszkodowania jak i w przypadku zaniżenia wysokości tego odszkodowania.
Uzyskiwanie dokumentacji dotyczącej prowadzonej sprawy, a zgromadzonej przez inne podmioty (zazwyczaj zakłady ubezpieczeń).
Czuwanie nad prawidłowością prowadzonej przez zakłady ubezpieczeń procedury likwidacyjnej szkody, np. terminowością dokonywania czynności w razie potrzeby sporządzenie i przesyłanie pism interwencyjnych w tych sprawach.
Występowanie w imieniu Zleceniodawcy do innych podmiotów z wnioskiem o interwencję np. do Rzecznika Finansowego.
Prowadzenie w imieniu klienta postępowania polubownego przed Rzecznikiem Finansowym lub Komisją Nadzoru Finansowego.
Przygotowanie dokumentacji niezbędnej do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym do sądu. Samo jednak prowadzenie sprawy na drodze sądowej nie będzie prowadzone przez Spółkę. Prowadzenie sprawy na drodze sądowej powierzane będzie (zlecane) innemu zewnętrznemu podmiotowi, tj. radcy prawnemu lub adwokatowi niezatrudnionemu w Spółce (prowadzącemu własną działalność gospodarczą).

W zależności od stopnia zaawansowania konkretnej sprawy, której prowadzenia podejmie się Spółka (Wnioskodawca), czynności konkretnego zlecenia obejmować będą wszystkie lub tylko niektóre z wyżej opisanych czynności.

Przewidywany przychód (wartość sprzedaży) w 2017 r. nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, w roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

W piśmie z dnia 10 sierpnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że opisane we wniosku usługi nie są usługami prawnymi, ani nie są usługami doradztwa, gdyż świadczone usługi są usługami kompleksowymi zmierzającymi do pozyskania odszkodowania, zawierającymi w swoim składzie czynności opisane w części G pkt 74 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym świadczenie opisanej usługi korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm., tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)?
Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien on, mimo to złożyć deklarację VAT-R? (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 sierpnia 2017 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym opisane usługi korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż usługi te nie są usługami prawnymi (te będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez inny podmiot), ani usługami w zakresie doradztwa.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia doradztwa, a zatem należy uwzględnić wykładnię językową. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „doradzić” znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w sprawie. Doradztwo jest zatem udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Wnioskodawca nie będzie udzielał porad. Świadczona usługa będzie polegała na podejmowaniu konkretnych działań w imieniu klienta, natomiast sposób i metody jakie należy wykonać w konkretnej sprawie stanowić będą tajemnicę przedsiębiorstwa, która nie będzie ujawniana klientowi za wynagrodzeniem. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie prowizja od faktycznie pozyskanej przez Zainteresowanego kwoty świadczenia odszkodowawczego, płatna dopiero po jego uzyskaniu. Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradztwa, nie będzie również pobierał żadnego wynagrodzenia za udzielanie informacji lub porad.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 sierpnia 2017 r., w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 Zainteresowany wskazał, że nie ma konieczności składania deklaracji VAT-R w opisanym we wniosku stanie faktycznym. Zdaniem Zainteresowanego deklaracja VAT-R powinna być złożona dopiero po przekroczeniu limitu przychodu określonego w art. 113, tj. po przekroczeniu wartości sprzedaży łącznie w roku podatkowym kwoty 200.000 zł, proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności.

Zbliżone stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej:

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygnatura IBPP2/443-62/13/IK nr dokumentu 348592/I.
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2017 r., sygnatura 0112-KDIL2-1.4012.97.2017.1.UG nr dokumentu 508489/I.
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygnatura IPPP2/443-391/13-2/RR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
‒ jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, w tym m.in. podatnicy świadczący usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Wskazać należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”. Wobec braku ustawowej definicji tego pojęcia należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”, natomiast pojęcie „doradzić” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko, przy czym najistotniejszy jest charakter wykonywanych czynności. Należy podkreślić, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 22 czerwca 2017 r. Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przedmiot działalności jaki zamierza prowadzić Spółka to: Działalność związana z oceną ryzyka szacowaniem poniesionych strat (symbol PKD 66.21.Z, symbol PKWiU 66.21.10.0 – usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat). Faktycznie świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegać mają na dochodzeniu w imieniu swoich klientów roszczeń odszkodowawczych. Osoba, której należne jest odszkodowanie zlecać będzie prowadzenie sprawy, a celem umowy będzie uzyskanie dla klienta (zleceniodawcy) świadczenia odszkodowawczego. Spółka będzie działać w imieniu swojego klienta, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa będzie reprezentować go przed podmiotem zobowiązanym do zapłaty odszkodowania. Za świadczenie powyższej usługi Spółka otrzyma wynagrodzenie prowizyjne ustalane w stosunku do wysokości uzyskanego dla zleceniodawcy świadczenia. Świadczona usługa będzie usługą kompleksową zawierającą w sobie szereg czynności między innymi takich jak:

Oszacowanie wysokości szkody, a w tym:
1. ustalenie wysokości uszkodzonej rzeczy, oszacowanie kosztów naprawy uszkodzonego mienia lub wyliczenie szkody całkowitej, ustalenie ubytku wartości handlowej pojazdu po naprawie;
2. oszacowanie wysokości poniesionego uszczerbku na zdrowiu oraz obrażeń doznanych w wypadku oraz związane z tym ustalenie możliwości uzyskania zadośćuczynienia;
3. obliczenie kosztów leczenia (poniesionych na zakup leków, sprzętu ortopedycznego i rehabilitacyjnego, kosztów opieki osoby trzeciej, kosztów dojazdów do placówek medycznych);
4. ustalenie wysokości utraconych dochodów;
5. ustalenie stopnia pogorszenia sytuacji materialnej i zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej i kosztów związanych z pochówkiem.
Udokumentowanie wysokości poniesionej szkody poprzez zgromadzenie niezbędnej dokumentacji:
1. medycznej,
2. urzędowej,
3. dokumentacji z zakładu pracy poszkodowanego,
4. dokumentację z Policji, Prokuratury, Sądów itp.,
5. fotograficznej.
Zgłoszenie roszczeń do podmiotu zobowiązanego do zapłaty świadczenia – najczęściej zakłady ubezpieczeń, a w tym:
1. sprecyzowanie na piśmie roszczeń odszkodowawczych,
2. wypełnienie niezbędnej dokumentacji takiej jak formularze, druki, itp.,
3. przekazanie wszelkiej dokumentacji potwierdzającej zasadność zgłoszonych roszczeń.
Sporządzanie odwołań, skarg i reklamacji zarówno w sytuacji całkowitej odmowy zapłaty odszkodowania jak i w przypadku zaniżenia wysokości tego odszkodowania.
Uzyskiwanie dokumentacji dotyczącej prowadzonej sprawy, a zgromadzonej przez inne podmioty (zazwyczaj zakłady ubezpieczeń).
Czuwanie nad prawidłowością prowadzonej przez zakłady ubezpieczeń procedury likwidacyjnej szkody, np. terminowością dokonywania czynności, w razie potrzeby sporządzenie i przesyłanie pism interwencyjnych w tych sprawach.
Występowanie w imieniu Zleceniodawcy do innych podmiotów z wnioskiem o interwencję np. do Rzecznika Finansowego.
Prowadzenie w imieniu klienta postępowania polubownego przed Rzecznikiem Finansowym lub Komisją Nadzoru Finansowego.
Przygotowanie dokumentacji niezbędnej do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym do sądu. Samo jednak prowadzenie sprawy na drodze sądowej nie będzie prowadzone przez Spółkę. Prowadzenie sprawy na drodze sądowej powierzane będzie (zlecane) innemu zewnętrznemu podmiotowi, tj. radcy prawnemu lub adwokatowi niezatrudnionemu w Spółce (prowadzącemu własną działalność gospodarczą).

W zależności od stopnia zaawansowania konkretnej sprawy, której prowadzenia podejmie się Spółka, czynności konkretnego zlecenia obejmować będą wszystkie lub tylko niektóre z wyżej opisanych czynności. Przewidywany przychód (wartość sprzedaży) w 2017 r. nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, w roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Opisane we wniosku usługi nie są usługami prawnym, ani nie są usługami doradztwa, gdyż świadczone usługi są usługami kompleksowymi zmierzającymi do pozyskania odszkodowania.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy świadczenie opisanych we wniosku usług będzie mogło korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca – jak wskazał we wniosku – nie wykonuje jakichkolwiek usług doradczych, ani żadnych innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy a przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w ustalonej proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie oceniono jako prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również stwierdzenia, czy w przypadku, gdy Zainteresowany korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy, powinien on złożyć deklarację VAT-R.

Odnosząc się do obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R tutejszy organ wyjaśnia co następuje.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Z kolei, w myśl art. 96 ust. 5 ustawy – jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia w terminach:

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz dokonane powyżej rozstrzygnięcie, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9, to Zainteresowany w przedmiotowej sprawie nie będzie miał obowiązku złożenia deklaracji VAT-R, do czasu gdy wartość sprzedaży nie przekroczy u Wnioskodawcy limitu wyliczonego na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy, nie będzie miał on obowiązku (lecz prawo) do złożenia deklaracji VAT-R.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało ocenić jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy, w tym w szczególności o informację, że usługi opisane we wniosku nie są usługami prawnymi, ani usługami w zakresie doradztwa oraz, że wartość sprzedaży nie przekroczy, w ustalonej proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin