Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.175.2017.1.AG
z 18 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania Działu marketingu w drodze darowizny oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z darowizną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania Działu marketingu w drodze darowizny oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z darowizną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie produkcji pasz i koncentratów dla zwierząt.

W ramach działań sukcesyjnych, Wnioskodawca stopniowo wprowadza swojego syna we własną działalność gospodarczą oraz w inne przedsięwzięcia realizowane przez Wnioskodawcę. Ponieważ syn aktywnie uczestniczy w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w celu dalszego usamodzielnienia się syna, Wnioskodawca zamierza przekazać mu w formie darowizny zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, który to zespół jest odpowiedzialny za obszar aktywności marketingowej i promocyjnej dotyczącej działalności Wnioskodawcy („Dział marketingu”).

Dział marketingu stanowi tę część działalności Wnioskodawcy, która obejmuje działalność w zakresie szeroko pojętego marketingu i reklamy („działalność marketingowa”). Obecnie działalność marketingowa Wnioskodawcy skoncentrowana jest na zapewnianiu świadczeń reklamowych dla biznesu Wnioskodawcy, aranżowaniu i zapewnianiu reklam w poradnikach i czasopismach branżowych, zapewnianiu reklam w portalach internetowych branży drobiarskiej, organizowaniu udziału w targach rolniczych i wystawach branżowych. Ponadto, z uwagi na skupienie funkcji marketingowych w indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, działalność marketingowa jest również prowadzona usługowo na rzecz podmiotów zewnętrznych.

Dział marketingowy charakteryzuje się wyodrębnieniem na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej z całości działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Wyodrębnienie organizacyjne Działu marketingu przejawia się w ten sposób, że:

• do działu tego przypisane są określone składniki majątkowe, zdarzenia i operacje gospodarcze, umowy, dokumenty oraz personel;
• w dokumentach wewnętrznych regulujących funkcjonowanie działalności Wnioskodawcy dział ten został wyodrębniony od pozostałych jednostek wewnętrznych takich jak dział produkcji, logistyki, administracji i księgowości;
• dział ten ma dedykowany personel, który jest odpowiedzialny za realizację celów gospodarczych stawianych działalności marketingowej.
  
  

Wyodrębnienie finansowe Działu marketingu z kolei przejawia się tym, że:

• w oparciu o prowadzoną przez Wnioskodawcę ewidencję rachunkową można określić przychody i koszty wynikające z działalności marketingowej oraz należności i zobowiązania związane z funkcjonowaniem Działu marketingu;
• na potrzeby tego działu prowadzony jest ponadto wyodrębniony rachunek bankowy, który służy do regulowania należności i zobowiązań Działu marketingu.
  
  

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne Działu marketingu manifestuje się tym, że:

• celem działania tego działu jest prowadzenie działalności marketingowej na rzecz biznesu Wnioskodawcy oraz usługowe prowadzenie tej działalności na rzecz podmiotów zewnętrznych;
• działowi przypisane są składniki majątkowe obejmujące wyposażenie (np. standy do celów wystawienniczych, sprzęt biurowy), materiały reklamowe (kalendarze, wizytówki, etykiety, plakaty, ulotki reklamowe, etc.), wartości niematerialne i prawne (licencje do programów komputerowych, prawo ochronne do znaku towarowego), wierzytelności handlowe oraz środki pieniężne na wyodrębnionym rachunku bankowym;
• działowi przypisane są również dokumenty dotyczące Działu marketingu obejmujące dokumentację związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą taką jak księgi rachunkowe, umowy z kontrahentami, dokumenty kosztowe związane z promocją i marketingiem (koszty reklam, udziału w targach, etc.), dokumentację związaną z prawem ochronnym do znaku towarowego wykorzystywanego m.in. w działalności Wnioskodawcy;
• działowi temu przypisane będą umowy związane z usługową działalnością marketingową (np. umowa na udostępnienie znaku towarowego) oraz umowy na dzierżawę powierzchni biurowej wraz z wyposażeniem oraz należności i zobowiązania wynikające z tych umów;
• do Działu marketingu przypisany jest personel zatrudniony na umowę o pracę oraz umowę cywilnoprawną, którego zakres obowiązków obejmuje czynności związane z prowadzoną działalnością usługową i marketingową (np. organizowanie działań marketingowo-reklamowych, prowadzenie rozliczeń z kontrahentami itp.).
  
  

Opisany wyżej zakres wyodrębnienia Działu marketingu, zdaniem Wnioskodawcy, pozwala na to, aby dział ten mógł równie dobrze funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność marketingową.

Po dokonaniu darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie zamierza likwidować pozostałej działalności gospodarczej.

Z kolei, syn Wnioskodawcy będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie marketingowo-reklamowym w oparciu o otrzymane składniki materialne i niematerialne, wraz ze zobowiązaniami, składające się na Dział marketingu. W szczególności syn będzie świadczył usługi marketingowe na rzecz podmiotów zewnętrznych w ramach umów na świadczenie tych usług otrzymanych wraz z Działem marketingu oraz na rzecz przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Mając na uwadze opisane powyżej zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca chciałby rozstrzygnąć wątpliwości w zakresie skutków podatkowych, które mogą zaistnieć dla niego w wyniku darowizny Działu marketingu.

Na moment darowizny zarówno Wnioskodawca jak i jego syn będą (będą pozostawać) czynnymi podatnikami podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana powyżej darowizna Działu marketingu nie podlega podatkowi VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy w związku z darowizną Działu marketingu obowiązek korekty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT, będzie ciążył na synu Wnioskodawcy – jako na nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa – stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytania nr 1, opisana powyżej darowizna Działu marketingu nie podlega podatkowi VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W odniesieniu do pytania nr 2, w związku z darowizną Działu marketingu, obowiązek korekty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT, będzie ciążył na synu Wnioskodawcy – jako na nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa – stosownie do art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Ogólne zasady opodatkowania VAT transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawa o VAT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli personel.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje wyodrębnione miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika (np. jako dział, wydział, oddział itp.). Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z kolei wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
  
  

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sàrl, w którym Trybunał stwierdził, że celem wyłączenia z opodatkowania VAT transakcji mających za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Sposób opodatkowania VAT darowizny Działu marketingu przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że na dzień dokonania darowizny Dział marketingu będzie stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, wyodrębniony organizacyjnie i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Wyodrębnienie to będzie polegało na przypisaniu do Działu marketingu składników majątkowych (środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, prawa ochronnego do znaku towarowego, itd.) i niemajątkowych (umów, dokumentacji, itd.), personelu, a także funkcji i zadań wchodzących w zakres działalności związanej z szeroko rozumianym marketingiem przedsiębiorstwa.

Na dzień darowizny Dział marketingu będzie również wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, co przejawiać się będzie na wyodrębnieniu w szczególności kosztów (i zobowiązań), a także przychodów (i należności) związanych z działalnością marketingową. Do Działu marketingu będzie również przypisany wyodrębniony rachunek bankowy.

Ponadto, w związku m.in. z przejściem wraz z Działem marketingu personelu oraz umów na usługowe prowadzenie działalności marketingowej, Dział marketingu nie utraci zdolności do prowadzenia działalności marketingowej tak jakby był niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie prowadzącym tę działalność, i będzie wykorzystywany przez syna Wnioskodawcy do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Tym samym, wskazany we wniosku zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wraz z zespołem ludzkim i zobowiązaniami, tworzący Dział marketingu, posiadający możliwość samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym na moment darowizny będzie wypełniał definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zatem, darowizna Działu marketingu powinna być wyłączona spod działania ustawy o VAT, tzn. darowizna ta nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca zauważa, że obowiązek skorygowania podatku VAT naliczonego od wcześniej nabytych towarów, usług, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o którym mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT, które były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, a które są następnie przedmiotem zbycia w ramach transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca jest zdania, że nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy o VAT, w stosunku do składników majątkowych, które zostaną wydane synowi w związku z darowizną Działu marketingu.

Obowiązek ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na otrzymującego Dział marketingu (zorganizowaną część przedsiębiorstwa), czyli w analizowanym przypadku na syna Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych. W następujących interpretacjach organy podatkowe potwierdzały, że w przypadku darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, darczyńca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, zaś ewentualna korekta jest dokonywana przez obdarowanego:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 30 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPP3.4512.770.2016.1.KS) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,
• w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2016 r. (sygn. 0461-ITPP2.4512.630.2016) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy;
• w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2016 r. (sygn. ILPP4/4512-1-404/15-4/JN) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-309/15-4/IL) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.